Tot aan hun enkels
stonden zij in de branding.
De zielsverwanten.
Bloedbroeders zelfs.
Te huilen naar de maan
'As a couple of lone wolves'.
Improviserend
en declamerend
brachten zij een ode aan de maan
die net zover van hier stond
als enkele uren later
bij hun oorsprong,
de reden van hun bloedband
die nog zou bestaan
op het einde
van de beschaving
=====
Over links gesproken: ja, dat ben ik maar voor verdieping staat er ook een aantal in mijn stukjes. Heb daar wat moeite voor genomen dus stel het op prijs als u de moeite neemt er op te klikken om de betreffende artikelen, onderzoeken en filmpjes te bekijken.
Heeft u na het lezen van dit blogstuk iets geleerd, wat gelachen of heeft het u aan het denken gezet, overweegt u dan een donatie voor de tijd en moeite die ik er in steek.
Meer lezen? Mijn verhalenbundels
Posts
Ik ga maar niet kijken of ik ze zie staan aan het strand, ik laat ze rustig wachten op hun oerknal ;-)
BeantwoordenVerwijderenLijkt mij verstandig, Riet. 😎
Verwijderende bloedband zou inderdaad voor altijd zijn, in een film is dat wat anders....
BeantwoordenVerwijderen.kijken naar de maan doe ik wel ooit, maar nooit huilend
Een @->- voor U.