De week voorbij

Doordeweeks werken, op vrijdag naar het café, zaterdag naar de meubelboulevard en zondag uitslapen en in of om het huis aan het werk. Weinig kans dat mijn leven er ooit zo uit zal zien. Toch lijkt dat een leven waar ik stiekem naar verlang. Of misschien ook niet. Misschien verlang ik er alleen maar naar omdat dat niet het leven is dat ik leidt. Gewoon, vanwege het oer menselijk verlangen om te willen hebben wat je ontbeert. Waar verlangt u naar?

Maandag duurde het even voor ik naar het werk kon want mijn inwendige ik had even andere plannen. Iets verkeerds gegeten? Een virus? Geen idee. Enigszins leeg en erg moe toch maar naar het werk.

Omdat ik dat wilde. Had de indruk dat mijn inzet werd gewaardeerd. Fijn!

Thuis een pot thee gedeeld met een buurvrouw. En toen nog een. Een pot thee, niet een buurvrouw. Daarna in de tuin - omdat het nog steeds heerlijk weer was - een liedtekst en een dialoog ingestudeerd voor de komende repetitiedag. In de tuin sprak ik ook nog een buurvrouw en een buurman. Onder meer over het nieuwste akkefietje met woningcorporatie Ymere: http://vragen.blogspot.com/2018/07/ymere-het-is-nog-niet-voorbij.html

Toen het te donker was om nog het script te kunnen lezen binnen alvast de pizza voor dinsdag voorbereid terwijl ik luisterde naar een opname van een van de liedjes uit de musical waarin ik mee mag spelen. Voor wie het nog niet weet: hier wat meer informatie: https://the-elephantman.nl/

Dinsdag heerlijk liedjes en dansjes geoefend voor de musical en ook scripttechnisch zijn er stappen gezet. Ondanks de warmte. Maar daar is deodorant voor uitgevonden. Dus. Mooi om te zien dat de groep artiesten nu al trekjes van een familie begint te vertonen. Als je intensief met elkaar samenwerkt ga je elkaar ook op andere vlakken leren begrijpen. Het is altijd goed om begrip te tonen en te mogen ontvangen. Een collega van het productieteam gaf mij een lift naar huis waardoor ik voldoende tijd had om de wekelijkse pizza voor een buurvrouw te maken en met een buurman te praten over Burendag. Na het eten van de pizza was het tijd voor visite. Samen met hem mijn taken als secretaris doorgenomen. Erg blij met zijn steun!

Daarna in de gemeenschappelijke binnentuin verder gegaan met de kennismaking met een nieuwe buurvrouw die een vriend op visite had. Het was inmiddels half tien en hoewel ik mij had voorgenomen een half uurtje te blijven was het opeens en zomaar vanzelf elf uur toen ik pas weer over de drempel van mijn achterdeur stapte. Zo gezellig was het dus. Wij bleken bijvoorbeeld een aantal kennissen gemeenschappelijk te hebben. De wereld is klein. Net als ik.

Woensdag had ik blijkbaar te veel aan mijn hoofd bij het wakker worden want ik was glad vergeten dat een aannemer langs zou komen voor het dichten van gaten in mijn keukenplafond (hetzelfde plafond dat een andere aannemer weer zal openen wanneer over een paar maanden een CV-installatie wordt aangelegd). De goede man had gelukkig alle begrip voor mijn vergeetachtigheid en wij maakten een nieuwe afspraak.

Het was die dag rustig op het kantoor van de brouwerij en dat kwam mij wel goed uit want daardoor kon ik met slechts weinig afleiding (het gezoem van de airco, collega's uit de brouwzaal die koffie kwamen halen) aan het werk. Ook wel eens prettig. Werd slechts een beetje lastig gevallen door (een prettige!) spierpijn en rondspokende liedjes in mijn hoofd. En een paar jeukende muggenbeten. Het koppelen van recente bankafschriften aan het boekhoudpakket, een stukje voorraadbeheer, bier verkopen, de internetprovider bellen...het hoort er allemaal bij. En een biertje drinken natuurlijk. Even tussendoor.

Even tussendoor. Voor wie zich afvraagt wat ik zoal doe als entertainer: schermles geven aan Sneeuwwitje bijvoorbeeld:


The Story Of SnowWhite and Shila by YANIV SOFER from Yaniv Sofer  יניב סופר on Vimeo.

(Vanaf 2:15 ziet u mij even uitgebreid in beeld)

Vanuit het werk vervoegde ik mij bij een vriend voor het avondmaal. Onderweg naar huis sprak ik een buurman en thuis had ik nog even een buurman op visite. Bovendien genoot ik even van de eerste aflevering van het nieuwe seizoen 'De Slimste Mens'.

Donderdag was weer een intensieve repetitiedag voor cast en productieteam van The Elephantman. Spieren gebruikt waarvan ik het bestaan niet vermoedde en gemerkt dat ik met enige oefening in staat zal zijn in mijn hoofd danspasjes te 'tellen'. Gek eigenlijk: tellen als boekhouder is toch echt een heel andere discipline dan tellen als danser. Blijkt. Niet alleen gewerkt aan liedjes en dialogen maar ook gewerkt aan stil spel. Hoe je iets zegt is minstens zo belangrijk als hoe je iets niet zegt. Deze zomer mag de cast de geleerde teksten en bewegingen individueel leren en vanaf september gaan wij weer hard aan de slag voor de uiteindelijke serie voorstellingen in oktober. Komt dat zien!

Een collega bracht mij met de auto naar een station

waar ik kon overstappen op een tram en dus eerder thuis was dan zonder lift.

Onderweg naar huis kwam ik - afzonderlijk van elkaar - twee oud-buurvrouwen tegen en babbelde in de supermarkt wat met een barman van een horeca-gelegenheid waar ik graag kom.

Met een vriendin ging ik die avond naar de film. Hier ziet u de bioscoop in kwestie aan de achterzijde:

'Don't worry, he won't get far on foot' is het ware verhaal van een aan lager wal geraakte cartoonist die in zijn proces van afrekenen met zijn verleden als alcoholist leert om ook af te rekenen met de haat en frustratie die zijn leven beheersten. In een van de ruimtes van het complex zagen wij dit op een muur:

Na de film deelden wij een biertje. En nog een bioscoopbezoek. Wij genoten intens van een parel uit de Ghibli studios: 'Your name' is een animatiefilm en zeer aan te bevelen al kunnen sommigen de film wat bevreemdend vinden.

Bij thuiskomst bleek het net na middernacht. Prima tijdstip voor het delen van een pot thee met een buurvrouw. En een puntje pizza erbij. Gewoon, omdat het kan.

Om de ervaringen te verwerken en mijn hoofd wat rust te geven nog even een verhaaltje bedacht, geschreven en alvast klaargezet voor publicatie de volgende dag.

Vrijdag een tikkeltje vermoeid aan het werk gegaan. Gelukkig bijna alles kunnen doen wat ik deze dag op het werk wilde doen. Keurig na werktijd een biertje gedaan met collega's

en van een van hen een slinger gekregen richting bewoonde wereld. Station Sloterdijk:

Tussen thuiskomen en thee drinken met een buurvrouw gekookt, gegeten, afgewassen en wat klein huishoudelijk werk verricht.

Zaterdag 's ochtends kleine huishoudelijke klusjes verricht en 's middags een vriendin opgezocht in de winkel waar zij werkt. Daarna naar het Vondelpark om mij aan te sluiten bij een groep feestgangers.

De betreffende groep zo snel niet kunnen vinden maar kwam er wel andere bekenden tegen. Ook leuk. En de jarige die ik zou opzoeken houdt het cadeautje nog even tegoed.

In de tuin even een paar buren - vooral moreel - bijgestaan met werkzaamheden. En deze foto gemaakt:

Thuis even opgefrist en omgekleed voor een feestje bij een leuke tent aan de overkant:

Een avondje Rock'n Roll met live Sax!

Keurig om middernacht mijn mandje in gedoken.

Zondag de bedlakens verschoond en zo voordat ik naar een afspraak ging die ik had met een vriendin. Onderweg even gebabbeld met een toevallig passerende buurvrouw.

'Even een uurtje wat drinken' om een uur 's middags mondde er in uit dat ik thuis kwam toen het al donker begon te worden.

Zo gezellig was het! Thuisgekomen nog even de eerder gewassen was buiten te drogen gehangen en diverse mensen via diverse media diverse berichten gestuurd over diverse onderwerpen.


Het Engelse blogstuk van deze week: http://terrebelius.blogspot.com/2018/07/a-positive-world_18.html

Het Pleonasme van de Week is (met dank aan een vriendin): 'Empatisch inlevingsvermogen'

Deze week is de muziek van Vangelis. De vrouwenstem in de muziek is - naar verluidt - van Dido. Hier is Rachel's Song:



In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/