De week voorbij

Elke eerste maandag van de maand verricht ik mijn administratie van de voorgaande maand. Deels via het bekende rekenblad Excel en deels via het minder bekende Afas Personal, een gratis online methode om je uitgaven (beter) te beheren. Door inzicht in je uitgavenpatroon kun je het beter beheersen. Na een tijdje zijn 'onnodige' uitgaven nagenoeg verleden tijd. Alsof je je voor jezelf schaamt dat je wel eens iets koopt dat je eigenlijk niet nodig hebt. Verder belde ik maandag drie mensen, mailde ik met vijf, sms'te ik er drie en stuurde ik berichten via overige media aan twee. Ook maakte ik de oven schoon, wandelde ik een uurtje, zocht mijn kostuums uit, maakte voor mijn zoon een broodje ei voor de lunch, las ik een paar hoofdstukken, verwerkte wat aantekeningen tot toekomstige weblogstukjes, bezocht een aantal bevriende weblogs, schoor mij niet en zette mijn foto's (minus de vakantiekiekjes) van de maand juli online.

Dinsdag bezocht ik de fysiotherapeute voor een behandeling van mijn zweepslag. Zij heeft mij flink afgebeuld met diverse apparaten om mijn spieren sterker en soepeler te krijgen. Binnenkort ga ik lekker sporten! Aan sport doen vind ik stiekem veel leuker dan er naar kijken op televisie. Zo heb helemaal niets van de Tour meegekregen. Maar wacht! Dat is niet helemaal waar want op het Jeugdjournaal was een interview met een renner. Vermoedelijk een Nederlandse coureur want het vraaggesprek was niet ondertiteld hoewel ik er vrijwel niets van verstond. Hoe dan ook: vanaf het moment dat er meer geld werd uitgegeven aan dopingcontrole dan aan dopinggebruik of zelfs aan de organisatie van het sportevenement op zich, verloor ik de interesse. Maar met of zonder doping: ik vind dat de heren wielrenners een knappe prestatie neerzetten!

Psychologe

Daarna was ik bij mijn psychologe voor de evaluatie van een zelfbeeldtest die ik moest doen. Blijkt dat ik creatiever was dan ik dacht en terwijl ik zelf altijd dacht dat ik niet erg doelgericht ben blijk ik dat wel te zijn. Ook opvallend (...): lang niet op alle gebieden ben ik zo ruimdenkend als ik zou willen zijn. Met name in politieke standpunten kan ik erg halsstarrig zijn. Ik heb gewoon erg veel moeite met uitspraken als: 'Alle buitenlanders zijn crimineel behalve mijn buurman' en 'Iedereen die werkloos is is lui, behalve ik en mijn nicht want het is niet onze eigen schuld dat wij werkloos zijn.' Ik regelde wat dingetjes (subsidie en zo) voor de komende Burendag, volgde een aflevering van een online cursus en nog zo wat.

Woensdag begeleidden mijn zoon en ik mijn moeder (en haar rolstoel) bij het kopen van een nieuwe stofzuiger. Als dank trakteerde zij ons op een lunch waar wij bij het avondeten nog genoeg van hadden! Ook betaalde ik een paar rekeningen, regelde een betalingsregeling omdat - ondanks mijn bezwaarschrift - mij twee jaar aan waterstoffenheffing niet wordt kwijtgescholden, sprak ik met twee vrienden af om elkaar snel te zien, vroeg ik een vriend van vroeger hoe het nu met hem gaat, stuurde ik een paar ondersteunende woorden naar een vriendin die het nu wat moeilijk heeft en wees ik twee mensen op het bestaan van een congres dat zij wellicht interessant vinden. En dat allemaal per e-mail. Op straat sprak ik nog even met buurvrouw Winonah.

Windows 10

Met twee mensen wisselde ik sms-berichten uit en aan 'whatsappen' doe ik niet. O, en ik schoor mij en sorteerde een stapel papieren: een deel zit nu netjes in mappen en een deel is het huis uit. Het lijkt voor buitenstaanders misschien wel eens of ik het druk heb maar dat is helemaal niet zo. Ja, er staat redelijk wat op mijn takenlijst en vaak weet ik het allemaal af te handelen op de betreffende dag. Maar soms ook niet. Is het niet gelukt dan komt het later wel. Of helemaal niet. Punt is: ik heb nooit haast want haast hebben vind ik veel te vermoeiend en ik ben graag lui. Verder herstelde ik een lampenkap, plande ik de komende drie maanden bijzondere avonden van mijn vrijmetselaarsloge in en 'tackelde' ik een akkefietje met mijn ziektekostenverzekeraar. Zou ik toch bijna vergeten te melden dat ik - met succes en een beetje hulp van mijn zoon - 'Operating System' Windows 10 nu op de schootcomputer heb staan!


Donderdag knipte ik mijn teennagels. Vooral om Poeetweet (Lezen! Leuke stukjes!) een plezier te doen..., verrichtte werk voor stichting HIOB, ging even lekker buiten spelen en bracht een aardig deel van mijn tijd door op het toilet. Vermoedelijk vanwege een zieke kip. Zes ordners met papieren werden er vier en een tafel werd schoon. Natuurlijk werden ook vandaag weer de nodige mensen gebeld (drie stuks) en gemaild (vier stuks) en ge-sms't (drie stuks) en liet ik mij ook vandaag niet onbetuigd op Facebook en Twitter. En plaatste ik zelfs berichten op Pinterest en Instagram. Deels vanaf het toilet...(en dat had u nu net niet willen weten. Denk ik.) Maar liefst drie verschillende buurvrouwen (respectievelijk Hetty, Angélique en Margot) had ik even op visite en op straat sprak ik nog even met buurvrouw Beppie die gezellig uit het raam hing. Niet erg ver want dat geeft zo'n rotzooi. Ik was nog van plan een vriend op te zoeken in Hoofddorp maar mijn lichaam bracht mij op andere gedachtes. De tijd dat ik niet onderweg naar of in Hoofddorp was besteedde ik aan het onderhouden van mijn mobieltje: de inmiddels tweeëneenhalf jaar oude Sony Xperia S. Lekker intern schoongemaakt, de meeste spelletjes eraf gesloopt (dat leidt alleen maar af) en zelfs nieuws-appjes verwijderd! Na het herarrangeren van de icoontjes ziet mijn hoofdscherm er nu zo uit:

Linksboven het bewijs dat ik een nerd ben: mijn klok is het 'Starship USS Enterprise' uit de langlopende TV serie Star Trek. De maan daarnaast is een heuse 'live' afbeelding van de maan zoals die op dat moment vanaf mijn locatie op Aarde te zien is. Ongeveer rechts in het midden van de ooit door mij zelfgemaakte foto die ik als achtergrond gebruik ziet u een microfoontje: hierop klikken biedt mij de mogelijkheid iets in te spreken voor mijn takenlijstje. 'Mama bellen' zeggen gaat sneller dan 'Mama bellen' typen. Is mijn ervaring. Onderin links een mapje met een aantal veel gebruikte applicaties, dan sms, bellen, een zaklamp, een rekenmachine en een klok/wekker/timer/stopwatch/wereldklok/weerapp. Die icoontjes heb ik waar mogelijk in de stijl 'Steampunk' omgezet. Vind ik leuk. Om te weten wat dat is, klik op de link!

Dubbeltikken op een willekeurige plek op mijn bureaublad doet de camera opstarten en diverse veegbewegingen brengen mijn e-mail programma, kalender, foto-album en e-reader naar de voorgrond. Veeg ik met één vinger omlaag dan zie ik de telefooninstellingen en kan ik eenvoudig het scherm donkerder of lichter maken en het apparaat op vliegtuigstand zetten en zo. Handig.

Dit zie ik wanneer ik een notitie (aantekening voor een toekomstig blogstukje, een verhaaltje, een stukje voor een roman of wat dan ook) schrijf. Het toetsenbord is van adaptxt en is volledig naar wens aan te passen. Voor een groot gedeelte dan. Ik blijf ook verbaasd over de voorspellende gave van het toetsenbord want opvallend vaak weet het goed te voorspellen (zie het balkje boven het toetsenbord) wat het volgende woord is dat ik wil schrijven. Zo hoef ik dat alleen maar aan te tikken en dat scheelt. Ik ben tenslotte ook geen twintig meer. Het toetsenbord baseert de voorspelling op eerdere teksten van mij en kent mij nu dus bijna beter dan mijn moeder mij kent...

Vrijdag mocht ik naar een buurthuis vanwege aankomende Burendag. Gek hoe dat gaat: een medewerker gaat naar de bank en haalt contant geld waarvoor ik moet tekenen. Ik krijg een kopie van de reçu en ga vervolgens naar de bank om het ontvangen geld te storten op mijn bankrekening zodat wij onze rekeningen voor Burendag (huur van een partytent en zo) kunnen betalen. Dat kan makkelijker én goedkoper én minder tijdrovend. Het scheelt hen een hoop tijd en moeite door het toegewezen budget rechtstreeks te storten. Een e-mail (of desnoods een foto van de ontvangstbon) is meer dan voldoende én rechtsgeldig én scheelt een hoop geld want het leasen van een kopieermachine is niet alleen iets van vroeger maar ook nog eens heel duur. Volgens de mensen van het buurthuis 'maar een paar honderd euro'. Ja, dan wel een paar honderd euro gemeenschapsgeld. Daar kun je leuke dingen van doen. De maandelijkse daklozeninloop van bekostigen bijvoorbeeld. Kinderen van armlastige ouders karateles geven. Ik noem maar even wat. Vreemd dus dat men in deze tijd van bezuinigen zó makkelijk met gemeenschapsgeld omgaat. De stichting bepaalt welke buurtprojecten in aanmerking komen voor financiële ondersteuning. Maar wie controleert de stichting? Is het een gevalletje 'wij van WC-Eend'?

Pluk de Nacht

Hoe dan ook: het was weer tijd om langs te gaan bij de Voedselbank voor een goed pakket voedsel voor de komende week. Op straat sprak ik met buurman Fouad. Ik mailde zes mensen (2 werkkansen, 2 tips en 2 ondersteunend), stuurde één een fysiek kaartje, voegde een aantal cd's toe aan de computerverzameling en hing een kruidenplankje op in de keuken. Ik sorteerde foto's en genoot met mijn vriendin van een gratis open lucht filmvoorstelling in het kader van Pluk de Nacht.

Boven: het uitzicht achter ons (een jacht, filmmuseum Eye Centraal Station net niet zichtbaar op deze foto). Vóór ons: het grote filmscherm en andere bezoekers. Beide foto's zijn onbewerkt.

Zaterdag werd ik gezellig wakker naast mijn vriendin en deden wij leuke dingen: wij bezochten een filiaal van een Zweeds woonwarenhuis, gingen naar de loods om de auto in te pakken voor de markt de volgende dag (en kochten er Eryngii paddestoelen, een soort oesterzwam. Naar verluidt erg lekker.

's Middags lazen wij aan en zwommen wij in het lokale zwembad en genoten van het prachtige zomerweer. In Nederland kun je niet elke dag je avondeten genieten op balkon of in de tuin. Maar die dag dus wel.

Zondag stonden wij met Rataplan Design op de Swanmarket in Utrecht. Een fijne markt met fijne collega's en bezoekers. In de aanbieding die dag: de servetzwaantjes.

(Een set van zes stuks voor maar €15,- Het zijn de laatste paar en dan komt er ruimte in de loods voor iets anders. Leuk, niet?)

Ik sluit dit weekoverzicht af met een eerbetoon aan zanger Thé Lau van The Scene. Die waarschijnlijk besefte dat dit zijn laatste optreden was...
Hier is Rigoreus (wacht u even tot Thé de coulissen in verdwijnt.)