Bij het strand staat een bestelbusje. Met de deur open aan
passagierszijde. Met één been op de treeplank zit daar een jongedame. Te
zingen. En gitaar te spelen. Een liedje zoals Melanie dat indertijd
gezongen zou hebben.
De warme gloed van de ondergaande zon is haar geheime inspiratie terwijl zij lieflijk zingt van een verloren liefde.
Hij ziet en hoort het aan, zucht eens diep en beseft dat hij zijn liefde en geluk heeft gevonden.
Posts
En terecht... daar zou ik ook voor vallen.
BeantwoordenVerwijderenLove As always
Di Mario
Dat is een heel mooi besef.
BeantwoordenVerwijderenEn meteen ook een stuk spannender.
Was het maar altijd zó eenvoudig ;-)
BeantwoordenVerwijderenAch, wat een nostalgie druipt hier uit.... heerlijk!
BeantwoordenVerwijderenWat een mooi verhaal!
BeantwoordenVerwijderenBedankt voor vanmiddag, je deed het geweldig!!
Groeten, Ans (opoegaatdigitaal.punt.nl)
nu nog afwachten of zij dezelfde gevoelens heeft? :-))
BeantwoordenVerwijderenIn dit kort verhaal een supermooie wereld geschapen: die van de gedachten en de verlangens. Knap van jou lieve Terrebel!
BeantwoordenVerwijderenBen je ondertussen ook aan zo'n supermooi weekend bezig? Ik hoop het voor jou, uit heel mijn hart...