De vloer was bezaaid met onuitgesproken beloftes, vermomd als platgetrapte bekers waar ooit slecht bier in zat. Nu al voelde hij het verdriet dat paste bij de gedachte haar nooit weer te zien. Ooit waren zij geliefden maar vanavond niet meer dan gasten op het zoveelste feestje waar hij dat jaar was.
In de hoop haar te kunnen vergeten.
In de hoop haar weer tegen te komen.
Het was hoop die hem als een blaadje in de wind dreef van plek naar plek. Van vrouw naar vrouw.
Het was hoop die zijn slapeloze nachten veroorzaakte.
Nachten die hij doorbracht in de armen van zijn inmiddels denkbeeldige geliefde.
Hij had zoveel kunnen hebben maar had inmiddels zoveel verloren dat hem niets anders restte dan dat ene: Hoop.
Posts
Oef, ik hoop toch wel dat dit goed afloopt voor hem...
BeantwoordenVerwijderenHope...
BeantwoordenVerwijderenen zo heet ze ?
alles op de grote hoop en vergeten maar. Wat was komt nooit meer...
BeantwoordenVerwijderenHoop laat zich zo moeilijk omarmen.
BeantwoordenVerwijderenLove As Always
Di Mario
Hoop doet leven.
BeantwoordenVerwijderenIn het heden en het verleden.
Een hoop is veel... ( maar niet alles )
BeantwoordenVerwijderenprachtig geschreven Terrence...:-)
BeantwoordenVerwijderenHoop doet leven...
BeantwoordenVerwijderenNiets mis mee met hoop. SOms komt dat wat was terug, en vaak ook niet. De gedachten houd de hopenden op de been.
Erg goed geschreven.
Bewaar de hoop, luister maar: http://www.youtube.com/watch?v=zGfbl7K2ucU&translated=1
BeantwoordenVerwijderenhoe gaat dat regeltje ook alweer?
BeantwoordenVerwijderenhoop, geloof en ..
;-))
je hebt het (zoals altijd) heel erg mooi verwoord, terrebel!!
fijne zondag,
Hope doet leven.
BeantwoordenVerwijderenIk ken dat...die hoop. Om hem weer te zien en tegen te komen en ook om in dezelfde ruimte zijn met zo'n ongemakkelijk gevoel..
BeantwoordenVerwijderen