Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.
Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!
Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie verrichten. Elke bijdrage is welkom!
"Ik ben doodsbang voor mensen die naar mijn land komen,
alleen maar omdat zij er financieel op vooruit kunen gaan!"
"Dus jij houdt niet van expats?"
Goed nieuws vind ik dat men nu ook bij Mattel doorheeft dat niet alle vrouwen jong, blond en blank zijn, lange, slanke benen hebben en lijken op 'de perfecte huisvrouw'. Naast barbie's in een rolstoel, een donkerder huidskleur en met Aziatische trekken is er nu ook een Barbie met Down Syndroom (klik). Het wachten is nu op 'Divorced Barbie', 'Lesbian Barbie', 'Single and I love it!-Barbie' en nog zo wat.
Welke Barbie zou u graag zien? Eentje die op u lijkt?
Hier ziet u waarom ik Visitepoes later Kriebel ben gaan noemen en na het overlijden van Wim de Bie Mozes Kriebel:
Heeft u ook zo'n hekel aan mensen die - bijvoorbeeld wanneer het je even tegenzit omdat je een paar tientjes misloopt aan tegemoetkoming omdat je vergeten bent een handtekening te zetten onder een subsidie aanvraag - meesmuilend grinniken: 'Tsja, eigen schuld. Regels zijn nu eenmaal regels en 'Ordnung muss sein!' Ik wijs hen er dan graag - en niet erg fijntjes - op dat zij zelf moord en brand schreeuwden toen zij een bekeuring kregen voor te hard rijden 'en ik reed maar vijf kilometer te hard!'.
Als kind vond ik mensen al naar die in het circus een clown uitlachten die uitgleed over een bananenschil en met zijn gezicht in een taart landde. 'Vind je het óók leuk als jou dat gebeurt!?' Waar ik dan nog 'grote, domme lummel' achter dacht. Maar niet uitsprak. Want ik was netjes opgevoed.
Lacht u mensen uit die iets overkomt terwijl u er een hekel aan heeft zelf te worden uitgelachen wanneer u iets soortgelijks overkomt? Zo ja, vindt u het leuk om een egoïstische lummel te zijn?
Maandag werd ik als vanouds even na zevenen mijn bed uit getrild. Jottem.
Koffie dus. En nadat ik het meest recente nieuws tot mij had genomen een paar leuke sociale media accounts bekijken. Zo kwam ik dankzij mensen die ik volg op het spoor van het Amerikaanse honkbalteam The Savannah Bananas. Zij luisterden naar de fans van de sport en spelen volgens ietwat aangepaste regels. Waar de tegenstander zich óók aan dient te houden. Bijzonder vermakelijk én goed spel. Dus ik begrijp dat elke wedstrijd van hen is uitverkocht:
Na aftrek van hun kosten, gaat een groot deel van hun winsten naar diverse goede doelen. Zo zamelde het team in 2017 (klik) zo'n $80.000 in voor ongeveer 70 verschillende (lokale) goede doelen. In een land waar mensen en organisaties niet kunnen rekenen op een financieel vangnet van de overheid (zoals in Nederland) zijn zij afhankelijk van kerken, vrijmetselaarsloges en inzamelacties van bijvoorbeeld sportclubs.
Een ander account dat ik graag bekijk is dat van Ashley Otessen (klik). Éen van haar specialiteiten is de zogeheten 'Dad joke'. Soms een beetje flauw maar vaak hilarisch. Aanrader! Voor wie van dat soort humor houdt, natuurlijk.
Na mijn dagelijks rondje sociale media hield ik mij even bezig met het opnieuw instellen van de privacy-instellingen in Faceboook. META had volledig op eigen houtje besloten het niet eens te zijn met mijn instellingen en die overhoop te gooien. Gelukkig wees een vriendin mij op dat euvel. Dus ik kan deze tip met u delen: als u denkt dat uw privacy-instellingen goed staan in Facebook, Twitter, Whatsapp, uw browser, e-mail programma of waar dan ook, controleer het toch af en toe nog maar even.
Een wolf (of misschien wel een hond) viel een veulen (klik) aan, las ik. O, wat zielig! Maar hoe zou 'het volk' reageren als het zou horen dat een grote groep dieren jaarlijks miljoenen pasgeboren kuikens martelt en vermoord? Of koeien, varkens, kippen? Waarom zijn die níet zielig? En ja, mensen zijn óók dieren.
Het is blijkbaar volstrekt normaal dat wij met miljoenen tegelijk varkens, kippen en koeien vreselijk laten lijden voordat zij beestachtig worden vermoord en opgegeten. Maar een dier dat in de vrije natuur een ander dier doodbijt? Dat is een internationale ramp.
Het was nog lekker vroeg dus ik nam de tijd om oude documenten te verwijderen uit 'de cloud' want dat scheelt opslagruimte. Die voorheen gratis was maar sinds kort dien je te betalen vanaf een bepaald aantal gigabytes aan opslagruimte. 15, meen ik. Zodoende kwam ik dit pareltje tegen uit 2022:
een PVV-stemmer die Geert Wilders aanhangt (andere PVV-leden zijn er niet) 'omdat hij transparant is'.
Ik kon wederom hartelijk lachen om die opmerking. 'Wie is zijn anonieme Israëlische sponsor? Wie zit er achter de Amerikaanse bankrekening waar een aanzienlijk deel van zijn inkomen vandaan komt? Waarom doet hij zó moeilijk over zijn Indonesische wortels dat hij zelfs niet wil laten zien dat zijn haar eigenlijk bruin is, net als zijn ogen? Waarom zegt hij een hekel te hebben aan werklozen uit het Oostblok maar is hij getrouwd met een werkloze Hongaarse? Of bedoelt Wilders 'F*uck die werkloze Oostblokkers!' letterlijk?
Werkte een paar uren lang aan mijn administratie, die van de Loge (er komt een Algemene Ledenvergadering aan) en aan mijn online cursus voor mijn nieuwe baan, speelde wat met mijn goudvissen (oké, ik lag twintig minuutjes op de bank naar ze te kijken. Relaxt!) en visitepoes (door haar te kriebelen en te luisteren naar haar gespin maak ik zelf ook endorfine aan) en haalde wat boodschappen in huis.
Na een hapje eten liep ik naar het gebouw waar een achttal Amsterdamse Vrijmetselaarsloges hun domicilie hebben.
Sinds een aantal jaren aangevuld met een club Soefi's, een tweetal 'gemengde' vrijmetselaarsloges die onder een andere organisatie vallen en nog een paar verenigingen.
Het werd een avond waarbij gesproken werd over wat nu eigenlijk 'waarheid' is; is 'waarachtig' niet gewoon 'waar-achtig'? "Ik ben pas vrij in het gelaat van de ander" van de filosoof Emmanuel Levinas (klik) werd besproken. Onder meer in relatie tot het gebod 'Gij zult niet doden'. Dat in veel culturen uitsluitend geldt voor de eigen groep. In de praktijk staat 'Gij zult niet doden' voor 'Gij zult niemand van de eigen groep doden'. Kijk maar naar groepen die er absoluut geen bezwaar tegen hebben om mensen uit andere groepen te (laten) doden.
Met een vol hoofd lag ik iets na middernacht op mijn dekens. Om er na een kwartierje mediteren onder te gaan liggen.
Dinsdag werd ik niet rond kwart over zeven gewekt door luidruchtige werklieden voor mijn deur. Maar om kwart over zes. Met name door een laadwagen vol verse bakstenen die achteruit reed: *PIEP!* *PIEP!* maal 14. Ik heb het geteld. En tussendoor eenzijdige gesprekken als: 'Nog een klein stukkie naar links, Henk! HO! Niet zó ver naar links!! Ja, STOP!!"
Mensen in het algemeen lijken niet te beseffen dat zij niet op twee meter afstand van een muur staan doch naast iemands (niet-geïsoleerde) slaapkamerraam. Beetje jammer.
Ook jammer dat de kinderen van de buren vrij van school waren. De oudste speelt op andere tijden buiten dan zijn drie jonge zussen. Dat hebben hun ouders goed bedacht; zo verspreid je de herrie een beetje. Dan weer hoor je een uurtje een jochie een bal tegen de muur trappen, dan weer een uurtje drie meisjes ruzie maken over welke twee mogen touwtjespringen en welke dan met de poppenwagen mag spelen. Ik ben blij met de lawaai-scheiding die hun ouders hebben bekokstoofd. Want tot voor kort speelden al hun kinderen tegelijkertijd buiten; Een meisje van drie die door haar broer van negen als doelpaal wordt gebruikt, dat maakt pas écht herrie.
Ondanks de afleiding kreeg ik tóch wat werk gedaan. Best knap van mijzelf, dacht ik zo want niet alleen in mijn omgeving, ook in mijn hoofd is het vaak verre van rustig:
Een vriend van mij zegt ADHD te hebben. 'Soms heb ik wel 5 gedachtentreintjes tegelijkertijd lopen en ben ik met wel drie projecten tegelijk bezig!' De amateur. Tss. 😉In mijn hoofd is dit een normale dag:
Behalve dat ik werkte, volgde ik ook een paar taallessen. En was wederom trots op mijzelf:
's Avonds
was ik - door een tekort aan buschauffeurs - iets te laat op een vergadering die ik mocht verslaan én waarin ik als mede-bestuurslid wat had in te brengen; behalve een mooie club, is een Vrijmetselaarsloge immers ook gewoon een vereniging. En als Secretaris ben je Bestuurslid. Dus. Dan mag je ook en drankje tegen het einde van de vergadering:
Tegen één uur 's nachts was ik thuis. Mede omdat er een omleiding was waardoor ik hier overstapte:
Woensdag stond Amerikaans Twitter op de achterste benen: Tucker Carlson (klik) was op staande voet ontslagen door Rupert Murdoch, de (oorspronkelijk Australische) eigenaar van Fox Entertainment. Omdat de grootste publiekstrekker van het meest bekeken (en dus 'MSM' bij uitstek) mediakanaal racistische en vrouwonvriendelijke gedrag vertoonde? Neuh. Dat deed-ie al jáááren en om daarvoor bewijs te verzamelen hoefde men alleen maar zijn programma's (terug) te kijken. Een persoonlijke vete wellicht? Niet waarschijnlijk. Waarschijnlijk wel omdat Fox een enorm bedrag aan boete moest betalen wegens aanhoudelijk liegen, daarvoor zo'n 800 miljoen US dollar moest betalen én beloven nooit meer leugens te verspreiden over dat er gesjoemeld was met Dominion stemcomputers waardoor Biden in plaats van Trump de presidentsverkiezingen won. Waar Carlson zich niets van aantrok en Fox nog verder in het verderf - en vooral financiële tegenslag - zou storten.
Na een paar uurtjes werken (verslag uitwerken, online training en zo) ging ik naar de kapper. Voor het eerst in ruim drie jaren. Mijn vroegere kapper op het pleintje aan het eind van de straat is met de zaak gestopt aan het begin van de lockdown en ik zat een tijd lang vooral thuis met een ernstig versleten heup. Dus was ik zelf vooral mijn eigen kapper. Zodoende.
De kapper bleek mijn vroegere muziekleraar van de middelbare school. Als je elkaar een jaartje of 40 niet gesproken hebt, valt er wat bij te kletsen. Zo leerde ik dat hij indertijd besloot kapper te worden dankzij een kapperswedstrijd waarvoor hij zich als model had opgegeven. De ludieke wedstrijd (niet elke docent kwam ongeschonden (lees: met fatsoenlijk kapsel) uit de strijd) was indertijd georganiseerd door de schoolkrantredactie. Waar ik toen in zat. Geestig!
Ook zat hij jaren in de muziek- en met name de jazzbusiness. En dus hadden wij - behalve wat leerlingen en leraren van toen - nóg wat gemeenschappelijke kennissen. Bovendien schonk hij lekkere koffie én bezorgde mij een fatsoenlijk kapsel.
Was een beetje te vroeg voor de afspraak (met een bus die maar twee keer per uur gaat, neem ik geen risico) en dus ging ik even langs bij de brouwerij tegenover de kapperszaak.
Kreeg spontaan een knuffel van een medewerker van de brouweij waar ik zes jaren werkte. Fijn. Even later gevolgd door een 'bro-hug' (hij is een macho hetero en noemt een knuffel dus een 'bro-hug' of 'brassa'. Wat Surinaams is voor 'knuffel'. Soit) van een andere collega. Van de directeur persoonlijk kocht ik een paar biertjes. Tegen werknemersprijs. Toch attent. En vooral goedkoop. Op een terras krijg je echt geen glas speciaalbier voor maar €2. Dus.
Na het bijkletsen met mijn oud-muziekdocent-later jazz impressario-later kapper was ik hongerig. Had inmiddels het 'slotje' gemist voor het ophalen van een wekelijks voedselpakket en de buurvrouw daarover gebeld. Waarop zij aanbod niet alleen haar eigen pakket op te halen maar met haar sleurkarretje ook het mijne te halen. Lief!
Dus ik nam de tijd mijn honger te stillen bij de lokale patatzaak (die - heel praktisch - ook zo heet) en ook daar werd ik hartelijk begroet. Één der dames wist mijn naam zelfs nog! Ik vind dat al knap na een paar dagen, laat staan na maanden of zelfs jaren.
Bij thuiskomst hing ik snel even de handwas op die ik die ochtend had gedaan
en ging bij de buurvrouw langs voor een babbel-met-kop-thee. En natuurlijk om haar te bedanken voor het ophalen van ook mijn pakket bijna-overdatum voedsel:
Voedsel verdelen over koel- en voorraadkast, snel een klein hapje eten, plens water over mijn hoofd en een luchtje op want ik mocht direct de deur weer uit.
Voor een debatavond naar aanleiding van de documentaire Waves of Burlesque die werd getoond.
En werd beëindigd met een paar burlesque optredens.
Met name voor hen in het publiek die vooraf weinig wisten van de kunstvorm. Want dat is het. Deze recensie stuurde ik later:
Thank you for a wonderful evening @de_balie So many different aspects of Burlesque as well as hearts were touched. If only more people could see how beautiful the world can be and anyone in it is. So I''ll tell all my friends to go and see Waves of Burlesque.
Burlesque is echt niet alleen maar striptease. Zo heeft ook het publiek een rol. Zoals een panellid zei: 'Wij doen het niet alleen voor het publiek; zij zijn er ook voor ons.' Burlesque is vooral vieren dat je kunt laten zien wie je bent. Wat in veel landen helaas nog niet normaal is. Wie weigert zich te conformeren - zich vooral blank, hetero, 'christelijk' en 'normaal' te gedragen dus - wordt veelal nog steeds beschimpt, bespuugd, ontslagen, getreiterd en zelfs vervolgd en vermoord. Ja, ook in een land als Nederland. Ondanks dat Nederlanders beweren 'al honderden jaren' vrouwen- en homorechten te kennen. Wat klinkklare nonsens is helaas. Net als dat racisme en 'body shaming' (iemand uitlachen of zelfs een promotie misgunnen, puur vanwege het uiterlijk van die persoon) niet zou voorkomen in Nederland.
U lacht mensen toch nooit uit om hun uiterlijk, toch? Zelfs niet als het een politicus betreft of als het om iemand gaat met een mening die niet populair is in uw eigen kringen?
Natuurlijk - vaste lezers kennen mij inmiddels een beetje - maakte ik in de nagesprekken nieuwe vrienden (M/V/O) en dronk ik een biertje of twee. Waar ik geen foto's van heb want ik was te druk bezig met het voeren van interessante gesprekken. En het drinken van lekker bier. Oké, betrapt; ik was door alle indrukken gewoon vergeten het napraten vast te leggen op de gevoelige chip.
Bij thuiskomst ontdekte ik een aantal berichten gemist te hebben. Met name van het soort dat ik de dagen ervoor ook ontving: uitnodigingen. Voor een feestje, een etentje, een evenement, een verjaardag, het delen van een bakje koffie, lunch...En dan vooral in de categorie: 'Kun jij vanavond/morgen/komend weekend...?' Maar helaas. Weinig ruimte voor afspraken op korte termijn:
Wel superlief ende fyn en leuk dat mensen aan mij denken!
Donderdag werd ik dan ook glimlachend wakker. Al was het even wennen toen ik gedachteloos met mijn vingers door mijn haar ging: waar was het gebleven!? O ja... kapper geweest.
Koffie drinken en andere dingen doen om met het tevreden gevoel van iets bereikt te hebben de deur uit te gaan. Zo had ik bijvoorbeeld een geheim document ondertekend; een geheimhoudingsverklaring voor mijn nieuwe werkgever. Maar dat heeft u niet van mij, oké? 🤫
Altijd weer leuk om met Koningsdag toeristen - 'When in Amsterdam, rent a bike! It's the easiest way to get around.' - door de menigte te zien laveren met hun huurfiets aan de hand. Omdat ook voor de meest doorgewinterde fietser in Amsterdam het fietsen op Koningsdag alleen leuk is als je de koffie op de Eerste Hulppost lekker vindt.
Het aantal oranje uitgedoste toeristen dat op 30 april de stad bezoekt omdat in oude gidsen staat dat dat leuk is wordt helaas steeds minder.
Het was gezellig druk met Koninginne...Koningsdag in Amsterdam
en een buurtgenoot bedacht een creatieve oplossing omdat hij geen Nederlandse vlag had:
Verrassend genoeg (NOT) kwam ik een aantal bekenden tegen: een half dozijn buurtgenoten, twee vroegere collega's van mij uit verschillende werkkringen en een voormalig klasgenoot van mijn zoon. Die ik niet herkende omdat het in de tijd was dat mijn zoon kleiner was dan ik. Maar de jongeman - toen hij acht was had hij geen baard en brede schouders - vergaf mijn omissie met een glimlach en een handdruk.
's Avonds besloot ik iets te doen dat ik lange tijd niet gedaan had: rustig een avondje televisie kijken. Intussen de post van afgelopen week doornemend,
lavalamp aan
en visitepoes Mozes Kriebel op schoot...u heeft het beeld. *Klik* deden afstandsbediening en daardoor ook televisie:
Een real life soap, een kookprogramma, een oorlogsdocumentaire, diverse Koningsdag-verslagen, drie praatprogramma's waarvan eentje vooral ging over wat er in een ander praatprogramma was besproken, een reclamefilm vermomd als documentaire-serie over een cruiseschip waarin rijke, verwende mensen klaagden dat de kapitein niet eens even de lucht blauw kon maken voor ze,...Dat werd dus Netflix. Met name een Chinese Science Fiction film, gebaseerd op The Wandering Earth, het gelijknamige boek van de talentvolle auteur Liu Cixin. De premisse: om te overleven en de planeet heel te houden, moet de mensheid - planeet et al - het zonnestelsel verlaten. Retespannend! Bovendien met nagenoeg poëtische maar stiekeme kritiek op hedendaagse sociaal economische politiek.
Na het kijken van de film mocht ik nog een paar uurtjes werken waarna ik vrij vroeg (voor wie vier uur 's ochtends 'vroeg' noemt) ging slapen.
Vrijdag besteedde ik een aantal uren aan schrijven. Onder meer over wat er in voedsel zit. Met het idee: zo lang wij eten niet herkennen als 'vies', eten wij het met graagte. Bij mijn onderzoek ontdekte ik dat mijn lieve Google Assistant mij aardig kent:
Ook hield ik mij bezig met mijn werk voor de Loge. Er gaat behoorlijk wat tijd zitten in het voorbereiden van een Algemene Ledenvergadering. In tegenstelling tot wat sommigen denken is dat niet iets dat je 'eventjes' doet: een jaarverslag schrijven, de agenda samenstellen, financiële stukken verzamelen (met dank aan de penningmeester!) en nog zo wat.
Op de Twitters las ik dat zelfs een bekende populist geen hatelijke berichten en desinformatie mag verspreiden zonder consequenties te moeten aanvaarden. Zelfs het platform 'Tik Tok' vindt dat Thierry Baudet weer eens te ver was gegaan:
Regels gelden nu eenmaal voor iedereen. Ook voor mensen die vinden dat zij zich niet aan regels hoeven te houden.
Had het met diverse mensen over de risico's van tabak roken en hoe dubbel de overheid in de zaak staat:
Enerzijds wil de overheid dat wij gezond blijven, anderzijds haalt men miljarden binnen met accijns op tabak en alcohol. Waarbij met name alcohol een enorm verslavende harddrug is die veel druk legt op de zorg en de maatschappij. Nogal dubbel.
Verder werkte ik mijn financiën bij, publiceerde een vers gedicht (klik) en deed ik wat (niet te veel natuurlijk) aan schoonmaken en opruimen in huis. Om de dag af te sluiten met de laatste aflevering van Star Trek: Picard. Fijne serie!
Zaterdag bleek mijn jongste buurmeisje te hebben ontdekt dat zij met haar mond meer kan doen dan eten en 'Mama!' roepen. Spijtigjes:
Gelukkig hoefde ik niet de hele dag in huis te blijven werken want 's middags mocht ik met de trein. Naar Breda. Terwijl ik mijn zaterdagse Engelstalige stukje (klik) al had klaargezet ter publicatie.
Waar het reuzegezellig was:
'Deze vriendengroep maakte ruim 80 jaar lang elk jaar een foto. Probeer niet te huilen als u de laatste foto ziet.' Fans van de clickbait site BoredPanda herkennen de tekst. Hoe dan ook: wij kennen elkaar een jaartje of 40. Heeft u ook zulke oude vriendschappen?
Met de nachttrein terug naar huis en even na tweeën thuis. Tevreden.
Zondag las ik even de nieuwste kabinetsplannen (klik). En werd niet teleurgesteld. 'Ondanks financiële meevallers komen er bezuinigingen'. Net als elk jaar, de afgelopen decennia. Terwijl steeds meer Nederlanders miljonair zijn: 1 op de 25 huishoudens in Nederland heeft meer dan een miljoen (klik) euro aan vermogen. Best gek eigenlijk. Maar niet echt verrassend. Nou, bezuinigingen of niet, ik trakteerde mijn zoon op lunch. Van ons samenzijn zijn - bij mijn weten - geen foto's maar wel heb ik een foto van een cadeau dat hij voor mij mee had:
Een bluetooth-luidspreker annex nachtlampje. Schattig, niet?
Onderweg zagen wij dat iemand bij het vastzetten van de fiets even niet omhoog langs de betreffende paal had gekeken:
Een onverlaat kan dus het vehikel meenemen door dat eenvoudig een stukje op te tillen. Mijn zoon en ik vinden beiden dit soort foutjes erg vermakelijk.
Minder vermakelijk is natuurlijk dat grote stukken natuur - en daarbij leefgebied voor dieren (klik) - in rap tempo verloren gaan ten koste van het meest kwaadaardige dier van allen: de mens. Die diersoort is uniek want de mens is de enige soort die bewust aan zelfdestructie doet en het leven voor soortgenoten onmogelijk maakt.
Nadat mijn zoon en ik elk ons weegs gingen, was het voor mij tijd voor de zondagse klusjes: nagels knippen, een half uurtje kletsen met een buurvrouw, lakens wisselen en dergelijke zaken meer. De avond was vooral voor het afronden van de voorbereidingen van de komende ALV van de Geheime Jongensclub.
Voor het slapengaan keek ik een aflevering van een serie die mijn zoon mij eerder op de dag kon aanbevelen: Succession (klik). Vermakelijk. Enige gelijkenis met Rupert Murdoch en zijn controle over het Amerikaans medialandschap is niet puur toevallig.
The Fray levert met How to Save a Life de muziek van deze week:
Het pleonasme van de week is: Relevante opmerkingen dienaangaande
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Harry Belafonte, Jerry Springer, Paul van Vliet, Lilian Day Jackson, Ferry Torres
Posts
