Er zijn mensen die verwachten dat het personeel op hun buitenlandse vakantieverblijf perfect Nederlands spreekt 'want wij zijn er te gast en dan moeten zij rekening met ons houden!' Toch denk ik dat zij vreemd zouden opkijken wanneer zij op safari zouden zijn in Botswana en 's morgens hun hoofd uit de tent steken waarop een lokale bewoner vriendelijk glimlachend zijn hand opsteekt en 'Môgge! Bakkie troost?' zegt.
Opvallend vinden dezelfde mensen die vinden dat de Turkse ober best wat Nederlands mag spreken vaak ook dat hij - bij vakantie in Nederland - Nederlands moet spreken 'want hij is hier te gast dus moet rekening met ons houden!'
Kort gezegd - en generaliserend - 'echte Hollanders' vinden dat iedereen rekening met hen moet houden maar dat zij geen rekening hoeven te houden met anderen.
Daarmee klopt de uitspraak: 'Zij houden zich niet aan onze normen en waarden!' want de waarde is blijkbaar dat je egoïstisch moet zijn, behorend bij de norm (het 'normaal' gevonden bijbehorende gedrag) dat je jezelf vrijheden veroorlooft die je anderen niet gunt.
Anderzijds zijn er mensen die zichzelf volledig wegcijferen en hun hele leven in dienst stellen van de maatschappij om nooit te ontdekken wat zij zelf nu eigenlijk willen.
Alleen maar rekening houden met jezelf is net zo erg als alleen maar rekening houden met anderen.
Generatie Z wordt er wel eens van beschuldigd nogal zelfzuchtig te zijn. Maar was dat zo anders met babyboomers of de vooroorlogse generaties? Is het niet gewoon de menselijke natuur om - met name wanneer je jong bent - eerst voor jezelf te zorgen en dan pas voor anderen?
================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer
================
Maandag werd ik weer eens door de wekker uit een vrij aparte droom (klik) gehaald. Ik schoor mij, trok schone kleren aan en stapte op de bus. Waar ik een zitplek vond tussen een paar Poolse toeristen. Met het internationaal handige 'pardon' gaf ik aan uit te willen stappen. De jongeman naast mij stond op en haalde zelfs een tas uit de weg opdat ik er niet over zou struikelen. Dus ik zei netjes 'Dankjewel'. In het Pools. Verbaasde blikken en kreetjes in het groepje en een paar grote lachen in mijn richting. Vind ik leuk. Dus goedgemutst liep ik het laatste stukje naar een mooie locatie.
Voor een sollicitatiegesprek. Of zij mij aannemen of niet, in elk geval had ik een zeer fijn gesprek met een drietal mensen: twee eventuele collega's en het afdelingshoofd. Voor een heuse betaalde baan en niet weer een van die werkplekken waar ik 'gratis werkervaring in een gezellig team!' mag opdoen.
Bij thuiskomst zag ik in mijn mailbox dat ik door ben naar de volgende ronde in een ander sollicitatietraject. Het zou dus zomaar kunnen dat ik binnenkort opeens twee betaalde banen heb!
Als u opeens wat minder schrijfsels van mij voorbij ziet komen, weet u waar dat aan ligt; daar is dan wat minder tijd voor.
Het was ook tijd om afscheid te nemen. Door de wekelijks terugkerende eetafspraak met een stervende vriend uit mijn agenda te verwijderen. Door een paar vage foto's en wat persoonlijke informatie te wissen van een jarenoud tablet dat ooit toebehoorde aan de vorig jaar overleden moeder van mijn zoon. Na het te hebben teruggezet naar de fabrieksinstellingen, legde ik het in een weggeefkastje in de buurt. Misschien dat iemand nog blij wordt van een 8 jaar oud huismerktablet met 5GB aan intern geheugen
Wat Willem Engel precies deed in de gevangenis weet ik niet, maar sinds hij is vrijgelaten heb ik hem nog niet zittend gezien. Hij was er wegens opruiïng en het verspreiden van leugens. Blijkbaar had hij gezellige celgenoten want hij gaat gewoon door met zijn frapatsen:
Ja, de geallieerden bombardeerden de haven van Rotterdam
om de nazi's dwars te zitten en daarbij kwamen helaas ongeveer 1000 mensen om het leven.
Maar de verwoesting van de stad staat toch echt op het conto van de nazi's.
Volksmenners staan niet bekend om het verspreiden van feitenkennis.
Niet om het een of ander hoor, maar ik vind het verdacht dat deze man opvallend vaak aanwezig is bij demonstraties die uitmonden in gewelddadige conflicten. Deze man noemde zich in een interview - zogenaamd over zijn werk als dansleraar - 'een echte romeo'.
Dinsdag kreeg ik een telefoontje: 'Wij hebben ontzettend genoten van het gesprek. Wát een leuke man ben jij! Bovendien waren je antwoorden ad rem en inhoudelijk goed. Maar we gaan je niet aannemen want je hebt te weinig werkervaring in het betreffende, specifieke gebied.' Jammer.
Solliciteren is net als flirten: afgewezen worden voelt nooit fijn maar je schudt even het hoofd en stapt op de volgende af. Want eens zal het raak zijn en een kind geeft leren lopen ook niet op na 100 keer vallen.
Eerlijk gezegd ben ik het ook een beetje zat dat mensen mij laten weten dat ik maar gewoon harder moet werken als ik meer geld wil. En dat van mensen die een flink basisinkomen als pensioen of WAJONG ontvangen, die nog nagenoeg gratis konden studeren of veel geld kregen van hun ouders.
Maar ik heb nog diverse sollicitaties uitstaan en heb besloten een week of zo niet te solliciteren maar even te genieten van de zomer.
Kan ik beter nu doen dan over tien jaar wanneer 45 graden celsius 'normaal' is.
Mensen kunnen wel de sterke klimaatverandering ontkennen maar dat betekent niet dat het niet gebeurt.
Opvallend vaak ontkennen zij ook andere dingen. Halsstarrig zelfs. Argumenteren heeft geen zin met mensen die weinig anders doen dan soundbites van populisten herhalen en dat 'zelf nadenken!' noemen.
Had een beetje een 'off day' dus deed deze dag weinig anders dan leuke dingen voor mijzelf: verder met het opknappen van mijn woning, lezen, schrijven, wandelen. En daarbij kijken naar hoe mijn Personal Assistant mijn nieuwste jacht door de grachten van Amsterdam voer.
's Avonds amuseerde ik mij met wat werk voor de Geheime Jongensclub, het communiceren met deze en gene en het kijken van de vermakelijke film Mortal Engines. Een beetje Mad Max, veel Steampunk en een scheutje Transformers. Maar dan niet met auto's maar met steden.
Woensdag verstuurde ik een sms'je waarop ik een antwoord kreeg waar ik niets aan had. Alsof je iemand vraagt 'Wil je koffie of thee?' en als antwoord krijgt: 'Ik drink graag limonade maar niet altijd en morgen wordt mijn nieuwe bh bezorgd.' Communiceren blijkt weerom een kunst.
- hielden wij halt bij een lokale eetgelegenheid voor een typisch Hollandse lekkernij: een kapsalon.
Een buurvrouw kwam mij een pak verse, biologische koffiebonen brengen en uiteraard dienden die koffiebonen getest te worden. Prima goedje want nadat zij weg was kon ik rustig twee hoofdstukken in een boek lezen op het toilet.
Had geen e-mail ontvangen met betrekking tot ons wekelijks voedselpakket maar toch ging ik met een buurvrouw naar de betreffende locatie. Om te ontdekken dat er blijkbaar geen voedseldistributie plaatsvond deze dag. Niet getreurd want - na een rondje lopen door de buurt, waarbij ik deze foto schoot:
Die nuttigden wij bij haar thuis. Kopje thee erbij, fijne gesprekken...maar niet vergetend dat ik lange tijd elke woensdag met een gemeenschappelijke vriend at die dan vaak ook even bij haar langsging. Dus uiteraard kwam het gesprek ook op hem en zijn verblijf in een hospice.
Thuis verwerkte ik wat administratie en maakte ik mijzelf en mijn goudvissen blij:
Op sociale media had ik mij bijna geërgerd aan de domheid van een aantal mensen. Maar in plaats daarvan besloot ik er de humor van in te zien:
Bezit is helemaal niet verleden tijd. Dat is bezat.
Hoe komt het toch dat 'echte Nederlanders' zo slecht zijn in het beheersen van de Nederlandse taal? Natuurlijk, ook en u maken wel eens een taalfoutje maar de leden van 'Het Volk' maken het vaak wel erg bont.
O ja, er dreigt een enorme nucleaire ramp (klik). Maar dat even terzijde. Want het is uit tussen Jutta Leerdam en Koen Verweij en die laatste stopt met schaatsen. En een bekende Nederlander zei iets over een andere bekende Nederlander en andere bekende Nederlanders werd gevraagd wat zij daar van vinden. Dus die dreigende nucleaire catastrofe is even niet zo belangrijk.
Met die gedachte ging ik heerlijk slapen.
Donderdag ging ik na het lachen op sociale media
(Een twittervriend ontdekt met wie ik dezelfde soort humor deel!)
aan de slag met mijn debeiteurenadministratie: van wie krijg ik nog geld en hoe vertel ik hen dat zonder hen uit te schelden?
Misschien zou ik dat toch maar eens moeten doen want aardig blijven lijkt weinig te helpen. Ik word een beetje kribbig wanneer een opdrachtgever laat weten: 'Het gaat maar om een paar honderd euro dus waarom doe je nou zo moeilijk?' Buiten dat voor mij 'een paar honderd euro' betekent of ik wel of niet die maand mijn vaste lasten kan betalen, gaat het mij ook om het idee; ook een schuld van een paar dubbeltjes dien je zo snel mogelijk te betalen.
Maar kinderen van 'curling ouders' begrijpen dat niet. Hun ouders betalen gewoon een belastingschuld van een paar duizend euro voor hun kroost, kopen een leuk appartementje voor hem of haar 'zodat de arme schat een fijne start heeft' en betalen ook diens studieschulden. Beetje gechargeerd maar het komt veelvuldig voor. Natuurlijk gun je je kind het beste maar het is dom je kind zomaar van alles gratis te geven. Dan zal het nooit leren om de waarde ervan (zo goed gespeld, Marianne?) te begrijpen.
Erg grappig om mensen aan te spreken op hun uitroep: 'Vluchtelingen krijgen zomaar van alles gratis!' met 'Hoe hard heb jij gewerkt om ouders te krijgen die een appartement voor jou kochten?'
Het was in elk geval fijn dat ik bij een van mijn debiteuren doordrong. Hij gaat alsnog mijn factuur betalen. Voor een opdracht van afgelopen mei. De persoon die normaliter zijn administratie doet bleek ziek. Dat kan natuurlijk maar je blijft zelf verantwoordelijk. Soit.
Had gelukkig nog een paar tientjes over op mijn bankrekening om mijn zangjuf te kunnen betalen die middag. Het ging zó lekker en wij waren ook zo gezellig aan het kletsen dat het uurtje zangles pas na twee uren was afgelopen.
Kon het ook niet nalaten blij te worden van het zien van dit beeld bij de metrohalte bij haar in de buurt:
Kon het ook niet nalaten blij te worden van het zien van dit beeld bij de metrohalte bij haar in de buurt:
Ja, ondanks dat er nog steeds mensen zijn die het ontkennen, verandert het klimaat razendsnel. Zó snel dat zelfs in 'het land waar het bijna altijd regent' boten droog (klik) komen te liggen omdat het waterpeil in meren en rivieren historisch laag is.
Als ik 'de boeren' was zou ik geen wegen blokkeren met brandend landbouwafval en anoniem politici online bedreigen maar als de wiedeweerga proberen mijn oogst voor mislukken door droogte te behoeden. Om daarna boos te worden op al die idioten die direct verantwoordelijk zijn voor de wereldwijde droogte
Zo erg als met het Tsjaadmeer is het bij ons nog niet gesteld
maar persoonlijk denk ik dat wij echt wel eens wat aardiger mogen zijn voor de planeet. Als wij niet oppassen ziet niet alleen de planeet maar zien ook u en ik er straks net zo uitgedroogd uit als Donatella Versace
Voor de goede orde heb ik haar tepels digitaal 'afgeplakt'. Al moest ik bij haar rechter siliconengel gokken waar dat stukje lichaam ongeveer zou horen te zitten.
Vrijdag lachte ik hartelijk om dit filmpje:'Wat leuk dat satirische nieuwssite De Speld tegenwoordig ook filmpjes produceert!', dacht ik in eerste instantie. Tot iemand mij er op wees dat het écht om een stel gaat dat de Nederlandse vlag doelbewust ondersteboven hing. Volgens de meneer: 'Je weet wel, voor sympathie voor Oekraïne of zo, geloof ik.' 'Nee, joh!', antwoordde de mevrouw. 'Voor de stikstof. Je weet wel!'
Vrijdag lachte ik hartelijk om dit filmpje:
Dat was weer een van die momenten waarbij ik denk: 'Misschien is stemrecht voor iedereen toch niet zo'n goed idee.'
De Waag vind ik ook altijd prachtig:
Wel een goed idee was langsgaan bij een vriendin. Haar zoon en dochter waren er ook en aten mee. Zou in eerste instantie 'een uurtje of twee' blijven maar het werden er vijf. Dus. Onderweg naar hen dacht ik opeens: 'O ja, pride!'
O je, en ik publiceerde een vers verhaaltje (klik).
Het was namelijk de dag van de grote Amsterdamse Canal Parade: een optocht door de grachten van Amsterdam met boten vol zeer diverse mensen. Maar één groep was deze editie van Gay Pride Amsterdam niet welkom: 'Dutch Gayservatives' (sinds kort: Roze Leeuw).
Nadat wij zeker wisten dat hij comfortabel weer in zijn bed lag, stapten wij op de tram terug naar huis.
Meer lezen? Mijn verhalenbundels
Zaterdag telde ik drie afspraken in mijn agenda:
-Vriend opzoeken in hospice;
-Fotoshoot in verband met interview
-Naar de film met vrienden.
Het bezoek aan de vriend liep nogal uit waardoor de fotoshoot verschoven moest worden. Wat weer het een en ander aan tijd kostte voor overleg. Ook met anderen omdat er daardoor met meerdere afspraken geschoven moest worden. Soms ben ik best jaloers op mensen die 16 uren per dag dingen doen als Netflix kijken en slapen en hooguit een afspraak per week hebben. Met de werkster of zo.
En zoals ik hen vaak niet begrijp, begrijpen zij mij ook vaak niet. En soms heb ik moeite om mensen te respecteren die weigeren begrip voor anderen (zoals mij bijvoorbeeld) op te brengen. Heb nu eenmaal wat moeite met egocentristen.
'Waarom maak je dan niet wat minder afspraken?' En dan mijn tijd verdoen met bingewatchen om op mijn sterfbed te verzuchten: 'Had ik maar meer tijd vrijgemaakt voor mijn vrienden en geliefden.'? Nee, dank je.
Onderweg naar de bioscoop had ik mijn portie vrolijke uitspattingen ook al wel gehad:
Op uitnodiging van een vriendin ('Met een groepje vrienden ga ik naar de film maar eentje kan niet dus we hebben een kaartje over. Wil je?') ging ik die avond naar de film. Nadat ik dat eerder in de week had afgesproken kreeg ik van een andere vriendin het aanbod om met twee vrijkaartjes naar deze voorstelling (klik) te gaan. Op zich een prachtige voorstelling en bovendien ken ik een paar van de meewerkende artiesten maar ik had al eerder die andere afspraak gemaakt. Sowieso was mijn stemming verre van feestelijk en uitbundig. Dus een avondje film leek mij überhaupt een beter idee dan te gaan genieten van een extravagante voorstelling met veel glitter, glamour en uitbundige vrolijkheid.
De film die ik in plaats van de muziekvoorstelling ging kijken was trouwens ook niet echt je alledaagse, doorsnee film. Zo zag de vloer van de bioscoop eruit na de voorstelling en de naam van de film staat op het shirt dat ik ooit kreeg als castlid van de officiële Nederlandse 'shadowcast'*:
*Acteurs die de film op het toneel naspelen, synchroon met de film
Dat is ontstaan uit onvrede van een lid van Jong Leefbaar Rotterdam. Hij en de mensen in zijn groep vinden dat donkere mensen die homo's in elkaar slaan zwaarder gestraft moeten worden dan mensen met een lichte huidskleur die hetzelfde doen. Bovendien willen zij dat mensen die geweld gebruiken tegen lesbiënnes, homoseksuele mannen en biseksuelen zwaarder gestraft moeten worden dan mensen die bijvoorbeeld hetero- en transseksuelen in elkaar slaan. Een beetje apart standpunt. Maar dat heeft 'rechts' wel vaker, in mijn ogen.
O ja, en ik publiceerde een vers Engelstalig gedicht (klik).
Toen haar moeder er weer was, dronken wij samen een lekker wijntje in de tuin. 
'Planten hoeven niet per se in een plantenpot maar kunnen bijvoorbeeld ook in een auto.
Zondag beheersten 'de boeren' nog steeds sociale media. En de politiek. En Justitie. Het valt op dat Justitie, aangestuurd door minister Dilan Yeşilgöz-Zegerius, zich laat intimideren door - zoals Caroline van der Plas van marketingbureau BBB onlangs beweerde - 'anonieme mensen die zeker weten geen boeren zijn!'. De officiële lezing is: 'Wij weten niet wie die ongelukken - waarvan een met dodelijke afloop - op de snelwegen veroorzaken door hooibalen en afval te dumpen op viaducten en te gaan spookrijden met tractoren. Daarom kunnnen wij ze niet oppakken.' Onzin natuurlijk: tractoren die spookrijden kun je prima klemrijden met een paar tanks die je even van je collega's van Defensie leent en de boeren zelf zijn zó trots op hun acties - en dagen graag Justitie uit - dat zij foto's van zichzelf trots op sociale media zetten. Justitie is gewoon te bang om de boeren aan te pakken.
Het merendeel van wat Nederlandse boeren verbouwen is voor de export. Dat levert een interessant feit op:
Intessant weetje voor mensen die een hekel hebben aan buitenlanders en graag de boeren zeggen te steunen*: zonder buitenlanders gaan de boeren dood van de honger.
*Wanneer rechtse idioten criminelen blijken te zijn, laat hun achterbaan hen een betonnen parachute imiteren. Voorbeeld: Alex Jones. Er is vrijwel niemand meer van Het Volk die deze leugenaar nog steunt.
Die ochtend kreeg ik visite en mocht ik enkele uren mijzelf en een leuke jongedame vermaken. Zodoende. Het was heerlijk weer dus de dame en ik zaten lekker in de tuin te filosoferen: 'Dieven moeten worden vastgebonden maar prinsessen niet!' 'En als een prinses wat steelt, is zij dan een dief?' ...bedenkelijke blik...'Eh...nee want alleen dieven zijn dieven!' 'En als de prinses iets steelt dat van jou is?' 'Ja, dan is zij een dief!' Vind ik leuk, gesprekken met kinderen van drie.
Nadat ik met haar dochter interessante dingen was langsgelopen en er met haar over had gepraat.
'Als je deze plukt kunnen anderen er niet van genieten.'
'Oké, dan ga ik er alleen maar naar kijken.'
Je hoeft niet altijd iets op dezelfde manier te doen zoals anderen het doen.'
De wereld door de ogen van een jong kind zien heeft altijd weer iets moois, vind ik.
Net als kinderen zorgeloos zien spelen. Bijvoorbeeld met een trampoline. En je dan afvragen: waarom spelen volwassenen eigenlijk zo weinig?
Met een buurvrouw samen zocht ik onze gemeenschappelijke vriend op in het hospice waar hij verblijft. En mochten meeëten. Aan de tafel waar deze zonnebloemen op stonden.
She flies on strange wings van The Golden Earring is de muziek van deze week:
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Nichelle Nichols, Jan Steeman en Ayman al-Zawahiri
Meer lezen? Mijn verhalenbundels
Posts
