Vind blogstukjes van mij op onderwerp:

Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.

Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!

Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie
verrichten. Elke bijdrage is welkom!

zondag, oktober 25, 2020

De week voorbij (nog steeds een Corona-dagboek)

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

===================================================

'Een ziekte die miljoenen slachtoffers maakt wereldwijd? Ach, iedereen gaat een keertje dood. Maar chemtrails, Bill Gates, mondkapjes en 5G, daar is nog niemand aan gestorven dus dat is levensgevaarlijk!' Helder toch?

Eerlijk gezegd begrijp ik mensen niet die zeggen dat mensen die COVID-19 serieus nemen in angst leven want anderzijds zijn diezelfde mensen doodsbenauwd voor vaak levensreddende vaccins, mondkapjes en die geheimzinnige 5G-straling. Ook willen zij dat jij hen uit jouw contactlijst verwijderd voordat jij de Corona-app installeert 'want dan geef je 'hen' toegang tot al jouw contacten!' Voor maximaal twee weken. Klopt. Maar kijk eens wat Facebook en Whatsapp en duizenden andere applicaties doen? Levenslang toegang tot alle gegevens op jouw mobiel (contactdata, foto's, tekstberichten) maar daar hebben zij dan geen problemen mee? Ik vind dat onbegrijpelijk.

Hoe zit dat met u: begrijpt u mensen die het Coronavirus niet serieus nemen of vindt u hen - net als ik - een beetje raar?

========

Maandag waren mijn vriendin en ik beiden redelijk vroeg op en aan de slag. Eerst even wat rek- en strekoefeningen gedaan want mijn been deed pijn en 's nachts was ik daar een paar keer van wakker geworden. Soit. Eerst een rondje social media en daarna zo'n twintig mailtjes beantwoord. Het kan behoorlijk oplopen als je het een paar dagen niet goed bijhoudt. Bij het boodschappen doen (geen Sheba meer Di Mario. Beloofd! Tips voor voer dat beter is voor én de kat én mijn portemonnee?) sprak ik even met de buurman die onlangs tijdelijk in het ziekenhuis was opgenomen. Het gaat gelukkig nu een stuk beter met hem.

Omdat een vriend het even moeilijk heeft belde ik een uurtje met een gemeenschappelijke vriend om te zien hoe en waarmee wij onze vriend kunnen helpen. Waar je in vroeger tijden dan wel eens in de kroeg afsprak of zo. Vrees soms dat ik later mijn kleinkinderen mag uitleggen wat dat was, een kroeg.

Omdat er hopelijk binnenkort een nieuw lid kan worden toegevoegd aan de maandagavondclub diende het een en ander administratief in orde te worden gemaakt dus daar was ik mee bezig. Legde net de laatste hand aan het redigeren van mijn komende verhalenbundel (Een ISBN-nummer is aangevraagd!) toen mijn vriendin kwam. Hoezeer ik dat ook had gewild had ik niet direct tijd voor haar. Maar ja, hoeveel mensen willen een partner die 100% van zijn of haar tijd aan de ander geeft? Ik denk dat dat gaat vervelen.

Over haar gesproken: ik bracht deze dag een bezoek aan de huiskapper. Dat ben ik zelf.


Dinsdag begon de werkdag met een uitdaging: de werkmail bleek onbereikbaar vanwege een server-probleem. Wie ook maar enige notie heeft van administratie voeren weet dat er genoeg te doen is zonder dat je de meest recente e-mails kunt inlezen dus ik vermaakte mij prima met het boekhoudsysteem tot ik het mailprogramma weer in kon.

Een vriend zag 'mij' hangen in een metrotunnel en maakte twee foto's van de twee foto's van mij die elkaar afwisselen in de lijst. Ik maakte daar een GIF van:
Typisch iets om te doen in mijn koffiepauze: een GIF'je maken, een beetje schrijven, een 'lolcat' verzinnen, appen met vrienden, mailen inzake een vrijwilligersklus, een beetje lezen of soms gewoon even voor mij uit zitten staren of met de ogen gesloten (heb de laatste tijd snel last van vermoeide ogen) een lekker muziekje luisteren. Wat doet u zoal - als u die al heeft - in uw koffiepauzes?

Fijn en hard gewerkt deze dag, ondanks dat de mailserver nog een paar keer uitviel. En ondanks een 'Ik weet dat je aan het werk bent maar kun jij voor mij even...?' 'Nee.' Had eind van de werkdag even een buurvrouw op visite, streek wat wasgoed weg en keek samen met mijn vriendin een aflevering van Daredevil. Maak je niet vaak mee, een blinde superheld en ik weet nog dat ik als tiener zeer gefascineerd was door het idee: 'Krijg nou wat, een handicap hoeft je niet te beperken maar kan zelfs je kracht zijn!'

Woensdag kwam de gemeentelijke vuilnisophaalwagen mij wekken, vijf minuten voordat mijn wekker afliep. Joepie. Maar 'vroeger' ging de ophaal met meer herrie gepaard want toen waren het twee heren (heb nog nooit een dame op de vuilniswagen gezien. U? Mogen vrouwen er niet op solliciteren of zo?) die samen de containers leegden. Nu dat deels geautomatiseerd gaat kan iemand het in zijn eentje af. Daardoor is het beroep een stuk eenzamer geworden. In je eentje naar een leuke vrouw fluiten is lang niet zo leuk als na een elleboogstoot en een knipoog van een collega, stel ik mij zo voor.

De laatste tijd schreef ik niet zo veel over wat mij in het mondiale nieuws bezig houdt maar natuurlijk hou ook ik in de gaten wat er in Amerika gebeurt. En niet alleen omdat ik er vrienden en familie heb wonen. Ook kijk ik met afschuw naar beelden van protesten in Lagos, Nigeria. Met name in het district Likki. Daar betogen burgers tegen excessief politiegeweld, vooral uitgevoerd door SARS, een speciale politie-eenheid die van de overheid geweld mag gebruiken 'tegen winkeldieven en zo'. Tientallen mensen werden bij die betoging in koelen bloede vermoord door de aanwezige politie die wordt gesteund door de lokale en landelijke overheid.

Op sociale media verbaasde ik mij deze dag over een vriendin die het vergelijken van het verplichten van een mondkapje en davidsster verdedigde met: 'Nou, volgens Gerard Cox is het een goede vergelijking. Ik las dat in een artikel dat ik niet meer kan vinden maar hij kan het weten want hij was er bij.' Klopt. Maar miljoenen anderen waren óók aanwezig bij de Holocaust en de overlevenden vinden het géén goede vergelijking. Dus wie heeft er gelijk: de nabestaanden van de slachtoffers of een 80 jaar oude chagrijnige zanger? Maar soit. Ieder z'n mening en als iemand vindt dat een man die twee maanden oud was tijdens het Bombardement op Rotterdam 'maar zich er nog alles van kan herinneren, hoor!' meer recht heeft op een mening dan de miljoenen mensen die toentertijd werden vermoord dan is dat zo.

Een akkefietje met een klant was snel opgelost en in mijn koffiepauze ontdooide ik de vriesvakken van mijn koelkast. Doordat de deur niet goed gesloten was, was er nogal wat ijsvorming ontstaan. Zodoende.

Zowel met mijn vriendin alsook met een buurman sprak ik over hoe wij iets aardiger kunnen zijn voor Moeder Natuur. 'O, wat een goed idee voor de herfstvakantie!', zei de buurman. 'Met de kinderen samen zelf zeep maken!' 

Met een buurvrouw haalde ik ons wekelijkse voedselpakket 

en meteen ook voor een vriend die momenteel zelf de deur niet uit kan. Onderweg kwamen wij deze schatjes tegen:
Het is herfst, lieve lezers en lezerinnen!

Even een kopje thee en de buit verdelen en door met werken.

Die avond kwam een vriend eten en samen hadden wij goede gesprekken, keken leuke filmpjes en zagen mijn vriendin binnen komen.

Donderdag was mijn wekelijkse vrije dag dus werkte ik aan mijn rust en wat in huis. Wil de inrichting zodanig aanpassen dat het eerdaags geen hindernisbaan blijkt wanneer ik mij een paar weken lang op twee krukken rondbeweeg. Vooralsnog is mijn heupoperatie uitgesteld. Voor hoe lang is voor iedereen behalve de Voorzienigheid een vraag.

De vriend voor wie ik een tas vol eten had kwam die ophalen. Via mijn slaapkamerraam want ondanks diverse bewijzen en feiten gelooft hij niet in het coronavirus. Gelukkig respecteert hij wel mijn respect voor het virus dat al twee mensen in mijn vriendinkring omlegde en een paar anderen levenslang invalide. Dat mensen hun eigen mening hebben begrijp ik maar dat mensen hun eigen feiten bedenken vind ik gewoon raar. Dan nog kun je trouwens prima bevriend zijn. Vind ik. 

Hoe zit dat met u: als u echt een compleet andere mening heeft dan een vriend(in), kan dat de vriendschap in de weg staan?

Met een buurvrouw dronk ik koffie en met een andere buurvrouw zat ik later aan de thee.

Op social media was er een item dat mij bezighield: Lange Frans in gesprek met Arjen Lubach http://ow.ly/zB4Y30rgi9c Wie zou dat willen zien? Iemand die zijn eigen feiten verzint versus iemand die zich bij de feiten houdt. Dat kan leuk worden!

Natuurlijk weet ik dat het niet netjes is om mensen uit te lachen maar sommigen maken het je wel erg moeilijk:

Maar goed: lachen is fijner dan huilen, niet? In elk geval heeft deze persoon weer een paar goede argumenten. Voor meer investeringen in beter onderwijs. Net als een zekere president in en van Amerika. Onlangs heeft een (Nederlandse. Yeah!) het Twitteraccount gehackt van deze man die een van de best beveiligde mensen ter wereld zou moeten zijn. Hij raadde het wachtwoord van de 'stable genius' in zeven pogingen. Het was 'MAGA2020!' In 2016 lukte het dezelfde hacker hetzelfde account over te nemen. Toen was het wachtwoord van de man die zichzelf een van de slimste mensen op Aarde noemt 'yourefired', naar zijn bekendse uitspraak als TV-persoonlijkheid. Vind ik grappig.

Deed een klein handwasje (een kwetsbare trui) en wandelde daarna een stukje om te genieten van het prachtige weer. 

Wilde een stukje zitten lezen aan de waterkant maar mijn e-reader bleek nog maar voor een paar minuten stroom te bevatten. Oeps!

's Avonds genoot ik van het werk van acteur Eddy Redmayne in The Grimes of Grindlewald, een Harry Potter film waarin iets meer wordt verteld over de seksuele geaardheid van Perkamentus. Flinterdun verhaaltje met veel losse eindjes maar met grappige momenten. Bovendien: tot heden heb ik elke film in de franchise gezien dus deze moest ook. Of zo. Mijn vriendin keek mee terwijl wij beiden Billy de Kat flink lieten spinnen omdat hij door twee mensen tegelijk gekriebeld werd.

Vrijdag meldde ik mijn werkgever niet naar kantoor te zullen komen maar ook deze dag vanuit huis te werken. Vanwege COVID-19 uiteraard maar ook omdat ik steeds minder mobiel ben met mijn versleten heup. De 200 meter lopen naar de supermarkt en weer terug vereist al een behoorlijke inspanning en levert het nodige aan pijn op. Niet fijn.

Net zo min als het (dreigend) faillissement van een aantal van mijn favoriete uitgaansgelegenheden. Alleen 'de grote jongens' zullen de huidige situatie overleven. De lokale koffiezaak verdwijnt en Starbucks blijft. Het café op de hoek verdwijnt. The Hardrock Café blijft. Café's van de sponsor van de demonstraties van Willem Engel blijven bijvoorbeeld ook: de Chinese horecamagnaat Won Yip bezit ontzettend veel café's in Amsterdam dus uit puur eigen (financieel) belang steunt hij de protesten tegen de lockdown. Of er mensen doodgaan interesseert hem blijkbaar niet. Als er maar voldoende overblijven om biertjes te drinken in zijn café's.

Eerlijk gezegd denk ik dat het voor veel horecagelegenheden te laat is maar wie weet zijn er nog een paar te redden als de terrasjes in de winter open mogen blijven. Daarom tekende ik deze petitie.

Het weer was prachtig dus de ochtendkoffie genoot ik in gezelschap van mijn wederhelft in het zonnetje, waarna wij bij mijn voordeur een hapje (volkorenbroodje met humus en avocado en een gekookt ei) zaten te eten. 

Tegen het einde van de dag liep ik een rondje waarbij ik diverse buurtgenoten even sprak. 

Daarna zat ik even te lezen op een bankje tot het te donker werd om dat zonder al te veel inspanning te doen. 

Thuis nog even een uurtje aan het (betaalde) werk en daarna een paar mailtjes verstuurd vanuit mijn functie van secretaris van de Geheime Jongensclub.

In mijn e-mail inbox trof ik een prettig bericht aan en op social media genoot ik van reacties op mijn 'Wappiepedia':
Het 'begrijpend woordenboek' om zogeheten 'wappies' beter te kunnen begrijpen. Als u nog suggesties heeft voor een lemma of ander tips of aanvullingen? Graag!

's Avonds keken mijn vriendin en ik de film Rebecca waarin een dame wordt geconfronteerd met de geest van de overleden vrouw van haar man. Als kijker word je een paar keer op het verkeerde been gezet want hier wordt 'geest' in overdrachtelijke zin gebruikt. Vind ik - met excuses voor de flauwe grap - geestig.

Zaterdag lekker (samen!) uitgeslapen. Ik hield mij bezig met het huishouden en met communiceren met deze en gene via diverse kanalen en mijn vriendin deed andere dingen en kwam 's avonds weer bij mij terug. Terwijl Billy de Kat voor enkele uren de woning had verlaten.

Intussen had ik een pakje aangenomen van de postbode: mijn webcam was gearriveerd! Dat is handig want ik kan voortaan beeldbelgesprekken voeren via de computer. Een gesprek van een minuut of tien wil met mijn mobiel nog wel lukken maar een complete vergadering is wat te veel voor het arme instapmodel. Kreeg bijna de neiging het apparaat in een bak ijs te leggen om af te koelen, zó heet was-ie geworden toen-ie het halverwege een vergadering voor gezien hield.

Zondag lekker een uurtje langer geslapen en verder gegaan met dingen doen in mijn woning. Mijn heupoperatie is weliswaar uitgesteld maar omdat ik op de prioriteiten-wachtlijst sta kan het ook snel gebeuren. Handig om dus mijn huis op orde te hebben voordat ik eerdaags een paar weken lang op twee krukken rondhobbel. Makkelijker in en uit bed kunnen stappen betekent een andere plek zoeken voor mijn 'nachtkastje' (een kleine salontafel) en meubels verschuiven in mijn woonkamer opdat het niet voelt als het moeten nemen van een hindernisbaan wanneer ik naar het toilet wil of even een glaasje water wil halen. En zo verder. Het kostte best veel energie, dat meubels verschuiven en zo en dat had zijn weerslag op mijn pijnlijke been. Dat herinnerde mij er aan dat het soms handiger is om even hulp te vragen.

In het kader daarvan werd ik gebeld door een collega-entertainer. Hij zoekt hulp om 'iets' te gaan maken van de huidige situatie. Ik denk van harte met hem mee en met een uurtje bellen ontstonden er al een paar ideeën. Geslaagd of niet, alles is beter dan thuis lijdzaam afwachten hoe, of en wanneer de wereld van entertainment weer zal opveren uit de sluimer. Wordt het een fenix die uit de as verreist en met gigantische festivals tienduizenden mensen tegelijk vermaakt? Gaan we naar een situatie dat kinderen vanuit het raam naar de grappige verjaardagsclown zwaaien omdat die op de stoep met mondkapje en al zijn kunsten staat te vertonen? Voorlopig is het afwachten. Behalve dan dat wij (en daarmee bedoel ik entertainers) dat dus niet gaan doen. Het is tijd voor actie, lieve lezers en lezerinnen!

Ideeën zijn welkom! Al is het maar vanwege de miljarden euro's die de wereld van entertainment bijdraagt aan de economie. Wat subsidies aan kleine theaters en zo kosten valt bij dat bedrag in het niet. Dus ook VVD-stemmers zouden kunnen overwegen de Nederlandse cultuurwereld te steunen. Bijvoorbeeld door maart 2021 eens op een partij te stemmen die liever theatermakers dan aandeelhouders steunt. Apart vind ik dat de VVD (u weet wel, da's die partij van Mark Rutte) vindt dat een theater dat zichzelf niet kan bedruipen geen subsidie verdient maar gek genoeg óók vindt dat een vliegmaatschappij of een bank die failliet dreigt te gaan miljarden euro's aan steun moet krijgen. Door bijvoorbeeld de belastingen te verhogen en de prijzen van theaterkaartjes. Beetje dubbel. 

Als een van u mij kan uitleggen waarom de VVD vindt dat een bedrijf dat zichzelf niet kan bedruipen dan maar beter failliet kan gaan én vindt dat een bedrijf dat zichzelf niet kan bedruipen recht heeft op miljarden aan financiële steun, dan lees ik dat graag.
Had een buurvrouw op de thee en dat was fijn. Niet in het minst omdat zij mee wees op een bloeiende roos in mijn tuin.
Een andere buurvrouw wees mij per app op een paar voor mij interessante vacatures, als bijbaan voor naast mijn betaalde werk bij de brouwerij. Supertof!



Shadow on the Wall van Mike Oldfield en in deze versie met John Miles is de muziek van deze week:


 
Meer lezen? Mijn verhalenbundels

Deze week staan wij stil bij het overlijden van Jerry Jeff Walker en James Randi 

De wereld van entertainment - waarin ik pré corona bijverdiende bovenop mijn maandelijks salaris van €900 - ligt plat. 
Ik mis dus inkomsten.
Behalve door een boekje van mij te kopen (zie daartoe de kolom ter rechterzijde van dit blog) kunt u mij ook een beetje sponsoren
door te klikken op onderstaand betaalverzoek, vermomd als foto:
https://www.ing.nl/particulier/betaalverzoek/index.html?trxid=W8j7ZyKHhJgUabw2AXFPfQnZPLpsDknM
Via Paypal kan ook: https://paypal.me/weijnschenk

vrijdag, oktober 23, 2020

Toeval (een verhaaltje)

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/ 

========================================   

Het water spatte hoog op terwijl de helikopter langzaam roterend 
de landing inzette op het einde van de pier.
Vanaf zijn schuilplaats zag hij een vrouw uitstappen. 
Slanke benen, dure jas, hoofddoek en iets te grote zonnebril.

Hij wist dat er iets vreselijks zou gebeuren 
als zij zouden weten dat zij hem had gezien. 
Dat was haar straf. Dus ook de zijne.

Toch nam zij elk jaar weer het risico om betrapt te worden. 
Alles voor een moment met hem.

Ooit zou hem verteld worden waarom hij zijn moeder niet mocht zien. 
Voor nu bleef hij liever verborgen achter de rode olievaten 
naast de muur van het boothuisje. 

Verbaasd keek hij even van de vaten naar de helikopter en weer terug: 
die waren in exact dezelfde schakering rood geschilderd.

Was dat toeval?

========================================================

Meer lezen? Mijn verhalenbundels