Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.
Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!
Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie verrichten. Elke bijdrage is welkom!
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/ =============================================
Goed nieuws vind ik dat ook wereldberoemde mensen niet te beroerd zijn om gewoon plezier te hebben. En daarbij ook nog eens anderen blij te maken. Neem deze dame van tien lentes jong die de wereldberoemde muzikant Dave Grohl uitdaagde tot een wedstrijdje drummen:
(Aardig detail: zij dragen dezelfde outfit)
In dit filmpje daagde zij hem uit en daar begon het mee:
Grohl nam de uitdaging aan, zoals u in het eerste filmpje kon zien. Maar niet alleen dat: hij erkende zijn meerdere in zijn tienjarige fan Nandi Bushell en schreef en speelde een ode aan haar:
Naar verluidt zijn het de dochters van de man die beroemd werd met Nirvana en met de Foo Fighters die gezellig mee doen op de achtergrond.
Soms doet Billy de Kat alsof hij niet meer weet hoe het kattenluik werkt en vraagt mij de deur open te doen voor hem. Om mij dan gewoon even aan te staren, om te draaien en weg te lopen. Zomaar één van de grapjes die hij met mij uithaalt. De lieve boef!
Met de lolcat van deze week vraag ik mij af waarom zo velen
zich richten op de gevolgen en niet op de oorzaak van iets vervelends:
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/ ======================================
Maandag werd ik gewekt. Met een kusje. Van mijn vriendin. Voor mijn verjaardag. Stiekem was ik al wakker geworden door haar wekker maar dat liet ik natuurlijk niet merken. Veel te fijn om met de ogen dicht te genieten van kusjes van je geliefde.
Samen dronken wij koffie, zij ging voor een paar uurtjes naar haar werk en ik hield mij bezig met wat dingetjes voor de Bewonerscommissie, bestelde mijn wekelijkse voedselpakket 'voor buurtbewoners die tegen voedselverspilling zijn', liet 's middags mijn vriendin kennis maken met de wonderschone muziek van The Nits en bevestigde een afspraak met de afdeling orthopedie van een ziekenhuis.
Daarna stapte ik bij haar in de bakfiets en genoten wij van een heerlijke namiddag en avond in Schellingwoude en Durgerdam. Alwaar ik wellicht voor het laatst zwom met een nieuwe (mijn linkerheup is 9 jaar oud)en een oude heup (die heb ik nu iets langer dan 53 jaar maar gaat dus vervangen worden).
Onderweg kocht ik van een aardige meneer een leuke pinguïn. Of omgekeerd. Het beeldje is gemaakt van gips,
diende als mijn verjaardagscadeau voor mijzelf en werd geproduceerd door mensen die in het reguliere bedrijfsleven moeilijk emplooi vinden.
Uurtje of tien 's avonds waren wij thuis, even douchen (de eendenpoep en zo uit mijn haren spoelen. Dat krijg je met zwemmen in open water.) en op tijd de luikjes toe.
Dinsdag even naar de baas ge-appt: 'Ben in het ziekenhuis in verband met het intakegesprek betreffende mijn naderende heupvervanging. Fijne dag!' Het was serieus reuzegezellig in het ziekenhuis: aardige arts, lieftallige assistente en ik kwam er een vriend tegen met wie ik meteen een wandelafspraak maakte..
Even een hapje voor de lunch en onderweg naar huis (het was warm buiten! Zó warm dat ik al tijden niemand heb horen ontkennen dat de Aarde opwarmt.) staan babbelen met een buurman, een winkelassistente, een andere buurman, een dame met wie ik wel eens samen optrad en een buurvrouw. Want zo gaat dat.
Thuis werkte ik aan mijn entertainment-website: er stond ergens een vinkje verkeerd bij mijn website-beheerder waardoor de site in sommige browsers niet goed wilde laden. Het lukte mij om dat zonder hulp van anderen op te lossen! Hoera voor mij. Meteen ook maar even wat handigs toegevoegd aan mijn pc: mijn browser start nu met een pagina met daarin overzichtelijk links naar mijn meest gebruikte websites. Superpraktisch én tijdbesparend. De tijd die ik er in stak om de pagina in te richten zal ik binnen een week hebben terugverdiend, vermoed ik. 'Symbaloo' heet de dienst in kwestie.
Wilde eigenlijk nog een stuk of vier mensen 'even' bellen maar opeens was het tijd voor het eerste deel van een workshop waar mijn lieve vriendin als verjaarscadeau aan meebetaalde. De Zoom-sessies gaan over het stellen en bewaken van grenzen. 'Je mag jezelf op de eerste plaats zetten. Dat betekent niet dat je een aso bent!' was de eerste les die ik deze dag leerde. Het moet nog wel even inzinken, hoor.
Oude gewoontes verander je niet zomaar en als ik bijvoorbeeld in een supermarkt een verdwaald kindje zie zal ik er nog steeds mijn prioriteit van maken om dat kind te helpen en mijn boodschappenmandje laten staan. Bijvoorbeeld. Maar ook: 'Jammer dat 'de maatschappij' de emotie 'verdriet' als negatief beschouwd. Daardoor zijn mensen geneigd zich maar een korte periode van verdrietig-zijn toe te staan en drukken zij de emotie weg of stappen er luchtig overheen. Jammer, want elke emotie probeert ons iets te vertellen. Daarnaar te 'luisteren' komt de relatie met jezelf én die met anderen ten goede.
Een afspraak die avond ging niet door en mijn vriendin kwam even langs voor een kopje thee en ik las het juryrapport van de jury die oordeelde dat het verhaaltje dat ik instuurde tweede was geworden in een heuse verhalenwedstrijd. Toch wel iets om blij ende verguld van te geraken, dacht ik zo!
Woensdag keurig om negen uur aan het toetsenbord om te werken aan de administratie van een bierbrouwerij. Niet zomaar eentje maar de brouwerij waar ik een vaste aanstelling heb voor drie dagen per week.
Ik wist een paar problemen op te lossen maar mijn door een week vakantie opgelopen achterstand wist ik nog niet volledig weg te werken. Jammer. 'Heb je dan geen collega's die jouw werk overnamen toen jij in Groningen zat met je vriendin?' Nee, alsjeblieft niet zeg! In het verleden hebben collega's wel eens geprobeerd te helpen maar zij hielpen vooral met het vergroten van de werkachterstand omdat ik na terugkeer van vakantie eerst een week nodig had om de problemen die zij hadden veroorzaakt op te lossen 'maar ik heb helemaal geen verstand van boekhouden dus het is niet mijn schuld dat het mis ging!' En ik heb geen verstand van bier brouwen maar als de betreffende collega's weer eens 'helpen' met de boekhouding ga ik een dag bier brouwen. Kijken wat er dan gebeurt. Lijkt mij een prima dreigement.
In mijn koffiepauze kletste ik wat bij met een buurvrouw die ik al een week niet had gesproken en mijn lunchpauze schoof ik vooruit zodat ik in die tijd - samen met een andere buurvrouw - mijn wekelijkse voedselpakket kon ophalen bij Guerilla Kitchen.
Ook bracht ik mijn oude TV-digibox naar een postverzendpunt. Onderweg zag ik dat een buurtbewoner van de nood een deugd had gemaakt door (vanwege een storm verwijderde boom was er alleen nog) een boomstronk te veranderen in een terras:
Heb inmiddels een nieuwe provider en daarmee ook geen 'gratis vaste telefoonaansluiting voor maar een tientje per maand extra' meer. Het is dus ook zaak dat ik voortaan beter in de gaten houd waar ik mijn mobiel laat. Voorheen kon ik mijzelf nog wel eens bellen met de vaste lijn om dan af te gaan op de beltoon van mijn slimme verspreker. Iemand appen om te vragen: 'Kun je mij even bellen? Ik ben mijn telefoon kwijt.' is onpraktisch.
Na haar werk kwam mijn vriendin even langs om het voor haar samengestelde voedselpakket te halen en niet lang daarna nam ik wat eten mee naar een vriend om bij hem te gaan eten. Iets wat wij pas vrij laat deden want wij raakten maar niet uitgepraat over techniek, politiek, muziek en nog zo wat -ieken. Bijvoorbeeld over de connectie tussen de Fibonacci getallenreeks en De Gulden Snede. Vermakelijk!
Ik genoot niet alleen van zijn collectie autootjes maar ook van het eten
Tegen een uurtje of één was ik thuis. Waar mijn vriendin mij opwachtte. Met andere woorden: ik ging niet vroeg slapen.
Donderdag was ik bijtijds op. Voor een één op één beeldbelgesprek ('Zoom-meeting' in modern Nederlands) met een dame die workshops geeft over grenzen stellen. 'Je kunt duidelijk je grenzen stellen zonder bot of cynisch te zijn.' en 'Je kunt niet veranderen wat er gebeurd is of wat je gedaan hebt maar het is prima om toe te geven dat je fouten hebt gemaakt.' 'Je bent niet dom maar je wist het gewoon niet.' 'Wat je leeftijd ook is, je kunt nog steeds een vader zijn voor je kinderen.' En in plaats van te vragen: 'Waarom bemoeder je mij?' kun je ook zeggen: 'Wat heb je nodig van mij? Wat wil je dat ik doe?'
Op je werk kun je je anders gedragen dan in de thuissituatie. Een bouwvakker zal tegenover zijn vrouw en kinderen zich niet hetzelfde gedragen als tegenover zijn mater op de bouwplaats en een entertainer hoeft thuis helemaal niet grappig te zijn.
Ik ervoer een paar 'Aha! Erlebnis'-momenten en sommige opmerkingen waren nieuw voor mij. 'Fijn dat je oma je heeft geleerd dat je er ook komt in het leven met aardig en zachtmoedig zijn. Jammer dat je als kind niet geleerd hebt duidelijk grenzen te stellen voor jezelf maar alleen rekening te houden met de grenzen van anderen.'
Ook in gedachtewisselingen kun je je grenzen aangeven. 'Waarom knallen ze al die 'Antifa' en 'BLM' mensen niet gewoon af?' 'Omdat het mensen zijn.' Zonder een discussie aan te gaan. Want tegen racisten helpt het niet om te komen met argumenten en kwaad worden is alleen maar koren op hun molen dus praat met hen maar niet over racisme. Je kunt er dan voor kiezen om hen uit je leven te weren of het te laten bij onderwerpen waar jullie het wél over eens zijn.
Voor mij waardevolle opmerkingen. Ik ben benieuwd wat u er van vindt.
Ook wat u vindt van het volgende: moeten versleutelde chat-diensten als EncroChat superveilig zijn voor de gebruikers in verband met hun privacy of moet alle communicatie tussen wie dan ook altijd beschikbaar zijn voor de politie om eventuele criminelen op te sporen? Ook als er criminele politie-agenten zijn?
Goede gesprekken gehad met mijn vriendin, even naar de stripwinkel geweest voor de nieuwste Rode Ridder en gezellige waterplantjes gehaald voor Kasper de Goudvis, pizzabodem gekneed voor mijn zelfgemaakte verjaarspizza de volgende dag en mij op tijd nedergezet voor een online workshop. Ook daar veel van geleerd.
Met mijn vriendin samen gegeten, twee afleveringen Teen Wolf gekeken en redelijk bijtijds gaan slapen.
Vrijdag eerst een uurtje thuis aan de slag voor de brouwerij en daarna naar de bushalte. Bij het uitstappen zag ik een favoriete buschauffeur. Als burger want hij liet de hond uit in de omgeving van de brouwerij. Daar was ik heen voor overleg met deze en gene betreffende de administratie en het beter stroomlijnen van de procedures. Nuttig!
Net als in mijn lunchpauze kaas halen bij de kaasboerderij naast de deur voor op de pizza, later die dag.
'Waarom moet ook ik mij aan de afgesproken procedures houden?', vroeg een collega. 'Ik doe de dingen graag op mijn eigen manier. Ik werk toch hard?' 'Ja, maar vooral tegen.'
Nog even snel een paar biertjes kopen in het winkeltje van de brouwerij en op de bus richting huis. Was daar net een half uur toen de deurbel ging: de eerste gasten waren gearriveerd voor mijn bescheiden verjaarspartijtje. Met in principe drie mensen buiten in de tuin en drie mensen binnen was de maximum capaciteit wel bereikt betreffende de bijna 'normaal' geworden corona-regels dus tegen twee - enigszins aangeschoten - buurmannen die zich meldden met 'Waar is dat feestje? Daar is dat feestje!', kon ik niet anders dan zeggen: 'Ik drink ook graag een biertje met jullie, guys maar om twee redenen is dat nu niet mogelijk: 1. Corona. 2. Het bier is op.' Dat begrepen zij.
Ik mocht diverse attente kleinodieën ontvangen ter ere van mijn geboortedag maar het allermooiste cadeau was het zien van mijn vrienden en te merken hoezeer mijn vriendin zich op haar gemak voelde in het voor mij zo belangrijke gezelschap met vrienden waarvan ik er enkelen zo'n 35 jaar geleden voor het eerst sprak.
Het werd gezellig.
En laat. En de aanwezigen vonden het extra leuk toen ik bekend maakte dat deze dag mijn vriendin en ik exact twee maanden en twee dagen samen waren.
Zaterdag rustig wakker geworden samen met mijn vriendin en glimlachend de deur uit voor een afspraak met mijn zoon: samen zagen en spraken wij zijn moeder en wij zagen dat het goed gaat met haar. Voor zover je kunt spreken van 'goed' bij - laat ik het maar gewoon zeggen - een psychiatrisch patiënte. Zij was helder, wist zich goed te verwoorden. Kortom: een prettig bezoek dat deed verlangen naar meer.
Onderweg naar huis kocht ik een nieuwe cafetière omdat de oude onlangs was gesneuveld tijdens het afwassen. In elk geval waren de scherven blinkend schoon. Even wat opruimen en schoonmaken terwijl mij vriendin thuis kwam, even later gevolgd door mijn broer en diens vrouw die langskwamen met een verjaarscadeautje voor mij. Het was prachtig weer dus wij besloten op een lokaal grasveld te gaan zitten genieten van de prachtige najaarszon.
Fijne omstandigheden om mijn vriendin officieus voor te stellen aan mijn directe familie. Bovendien kwamen er fijne herinneringen bij mij naar boven. Zoals aan die keer dat ik voor mijn verjaardag achterop zijn Zündapp mocht rijden. Wat hem een uitbrander van onze moeder opleverde. Ook al was het maar een klein stukje.
Het avondeten bestond uit restant pizza en onder een overgebleven - maar bijzonder smakelijk - restje bier hadden mijn vriendin en ik goede gesprekken waarmee wij elkaar beter leerden kennen. Ik weet niet hoe het mogelijk is maar het lijkt er wel eens op dat mijn hart een ballon is die groeit naarmate er meer liefde in 'geblazen' wordt. Dan denk je dat-ie vol van liefde zit maar nee hoor!
Wat wij later die avond deden gaat u niets aan.
Zondag ging mijn vriendin vrij vroeg de deur uit en hield ik mij bezig met het bereiden van klepon, een Indonesische lekkernij.
De avond ervoor had ik mijn vriendin al laten proeven. Vandaag mochten een paar buren een paar van de eetbare kleefrijsballetjes knabbelen. Ik deed niet veel in huis want het was mooi weer. Daardoor lag ik een paar uren te chillen aan de waterkant.
Best prettig. Ook fijn: een vriendin kwam spontaan langs met een verjaardagscadeautje. Een handgemaakt zeepje, helemaal van de Westbank, Gaza. Om lokale ondernemers te steunen. Lief.
Deze dag publiceerde ik ook het lang geanticipeerde Wappies-Nederlands woordenboek. Uit nood geboren omdat ik er steeds meer moeite mee had complotdenkers te begrijpen. Om met hen van gedachten te wisselen is het handig om te kunnen snappen wat zij eigenlijk zeggen. Vandaar. Ik bleek niet de enige want de animo op social media 'Help mee aan dit woordenboek!' bleek groot.
Was eigenlijk van plan een ander liedje het liedje van de week te maken maar door het onverwacht overlijden van Lee Kerslake koos ik voor deze live versie van The Wizard van Uriah Heep, de band waar hij drummer en vocalist in was:
Posts
