Boek nummer drie van dit jaar (ja, drie pas maar dit was wel een dik boek...) is Judas van Astrid Holleeder en gaat over haar beruchte broer. Wat met name opvalt is dat het voor sommige mensen ontzettend normaal lijkt om anderen te bedreigen, te intimideren, te bestelen, te vermoorden en op te lichten. 'Ja, maar anderen doen dat toch ook?'
Maandag mocht ik mij weer melden op een brouwerij waar ik de afdeling financiële administratie ben. Vooral klanten de rekening gestuurd voor door ons geleverd bier. Best praktisch want als er bij de brouwerij geld binnen komt kunnen er weer leveranciers worden betaald. En zo verder. Maar één kink in de kabel en complete betaalstromen komen tot stilstand. De kans dat het altijd goed gaat met elke schakel in een financiële stroom is niet erg groot dus er is altijd wel ergens in de keten een betaalachterstand. Het is mede aan mij om dat te helpen voorkomen, dan wel op te lossen. Best een verantwoordelijke taak. Dus fijn ende prettig dat een snuffelstageloper ons trakteerde op pandan cake:
's Avonds in de Loge kwamen wij tot de conclusie dat je hoop beter los kunt laten dan laten varen. Voorbeeld: in een periode van werkloos zijn kun je hopen dat je snel weer werk hebt en het naar vinden dat je tijdelijk een lager inkomen hebt. Wat je ook kunt doen is blij zijn dat je nu eindelijk meer tijd hebt voor vrienden, hobby's en gezin. Doe je dat laatste dan sta je positiever in het leven waardoor de kans op aangenomen worden tijdens een sollicitatiegesprek toeneemt. Wie zou u liever aannemen: iemand die zichtbaar moe is van het solliciteren en praat met een houding van 'Ach, ik zal wel weer worden afgewezen.' of iemand die open en eerlijk het gesprek ingaat met de pretlichtjes nog in de ogen van het in het park ravotten met z'n zoontje?
Dinsdag was het een prachtig zonnige dag
en volgde ik op het werk een webinar waarin een mevrouw uitleg gaf over bepaalde aspecten van het administratief systeem waar ik tegenwoordig mee werk. Heb er aardig wat van opgestoken en sommige zaken zijn mij opeens duidelijker. Tel daarbij op dat ik met een paar collega's fijne gesprekken voerde waarbij hartelijk werd gelachen. De bus op de weg terug naar huis deelde ik stomtoevallig met een buurvrouw. Wij besloten samen te koken, te eten en thee te drinken. Waarin wij werden bijgestaan door een vriend. Voor je het weet is het middernacht en dus bedtijd.
Woensdag de dag begonnen met het openen van de gordijnen en concluderen dat het een prachtige zonnige dag was. Vanaf gene zijde zit Gerda (klik) vast mee te genieten van het zonnetje. Met een buurvrouw deelde ik een pot koffie. Nadat die leeg was maalde ik bonen voor een tweede pot (tot zover de ochtengymnastiek van die dag). Die wij vervolgens nuttigden. Fijne gesprekken gevoerd over werk, weer en leven. In het trappenhuis nog even met een andere buurvrouw staan kletsen. Daarna even voor de Loge gewerkt en aan het opruimen geslagen. Tot aan de komst van mijn nicht met mijn achternichtjes.
Het was best fris maar toch zijn wij lekker de binnentuin in gegaan waar de meisjes meteen dikke vrienden werden met de dochters van een paar buren van iets verderop. Schommelen, trampoline springen, huilen vanwege een geblesseerde knie en cake eten. Een heerlijke middag derhalve!
's Avonds at ik bij een vriend en samen zagen wij op televisie dat wetenschappers er in geslaagd zijn een foto te produceren van een heus Zwart Gat. De vraag of het fenomeen echt bestaat is nu definitief beantwoord en de filmmakers van de SF-film Insterstellar hadden het bij het juiste eind toen zij beelden produceerden gebaseerd op jaren van wetenschappelijk onderzoek.
Op 4 minuten in het clipje hieronder ziet u de interpretatie een Zwart Gat door filmmakers:
Fascinerend! Totale kosten van dit project om ons universum beter te leren begrijpen: 32 miljoen euro (de film was misschien wel duurder). 'Schande! Dat geld kun je ook in de Zorg steken!' Ik vind het onbegrijpelijk dat diezelfde mensen die dat roepen de schouders ophalen wanneer zij horen dat een voetbalclub (Juventus) 115 miljoen euro betaalde voor één enkele (toegegeven, erg goede) voetballer (Ronaldo).
Thuis de filterpomp van het aquarium schoongemaakt en de stofzuiger ter hand genomen voor er een pot thee werd gedeeld met een buurvrouw. 'Ik mis Gerda', zei ik op gegeven moment. 'Nee hoor', antwoordde zij. 'Want zij is nog steeds in jouw gedachten.'
Zag verder hoe mensen met goed samenspel verder komen dan vooraf gedacht en genoot van het meegenieten van vrienden van een stel buren van de wedstrijd Ajax-Juventus. Dankzij de slechte geluidsisolatie van ons oude woonpand. Had vooraf een avondje uit gepland maar een avondje bank hangen heeft ook wel eens wat.
Donderdag was ik naar de tweede auditieronde voor een rol in een nieuw televisieprogramma. Bij het Amsterdamse Station Zuid stapte ik van een tram over op een metrolijn om op locatie te komen:
Het was reuzegezellig. Serieus. Onderweg naar huis kwam ik langs een bankfiliaal waar ik voor een internetloze buurvrouw vroeg naar enveloppen voor bankoverschrijvingen. 'Die hebben wij niet meer op onze filialen liggen meneer maar u kunt die nog wel bestellen.' 'Waar dan?' 'Via onze website. Daar kan uw buurvrouw op inloggen, naar het juiste scherm gaan, daar haar IBAN invoeren, €2,50 betalen voor de verwerking van de opdracht en vervolgens binnen een week gratis enveloppen ontvangen.' 'Iets is niet gratis wanneer daar €2,50 voor betaald moet worden en hoe gaat mijn buurvrouw inloggen op jullie site als zij niet kan of wil internetbankieren?' 'Zij kan ook bellen om de enveloppen te bestellen maar ik weet het nummer niet uit mijn hoofd.' 'Prima oplossing. Hoe kan mijn buurvrouw dat nummer achterhalen?' 'Dat staat op onze website meneer.' Soms vind ik het jammer dat er wetten bestaan die het slaan van mensen verbieden...
Wilde van alles doen bij thuiskomst maar voelde mij wat zwak en vooral heel moe. Geen idee waarvan. Maar toch maar even een uurtje plat. Daarna boodschappen gedaan, wat administratie verwerkt, een paar Amerikaanse familieleden aan de telefoon en een buurvrouw op de thee gehad.
Vrijdag bij het wakker worden wat last van allergie. Het zullen de pollen zijn. Of zo. Op het werk een paar uitdagingen gegaan. Wat niet altijd makkelijk gaat in de samenwerking met collega's met een mentale handicap. Mijn ervaring als mede-organisator van psychiatrie café's en het samenleven met een schizofrenie-patiënte komen dan goed van pas. Een Broeder van mijn Loge kwam samen met een vriend bier proeven en ontving van mijn werkgever een rondleiding. Ik deed gezellig een biertje mee. Leuk!
Bij het lezen van het nieuws bekroop mij het gevoel dat wij binnenkort alleen nog maar koffiehuizen, hamburgerrestaurants en plantenbakken zullen aantreffen in winkelcentra: Intertoys, Sissy-boy, CoolCat, Hudson's Bay, V&D, Kijkshop, Scapino, Perry Sport,...Niet alleen kleine zelfstandige schoenverkopers gaan failliet maar opvallend veel grote ketens. Bij schoenenwinkels is het duidelijk: mensen komen schoenen passen, maken er een foto van en bestellen dezelfde schoenen goedkoper online. Maar geldt dat voor alle winkels? Ik denk dat er meer aan de hand is. U?
Omdat het vrijdag was publiceerde ik een verhaaltje. Dit keer voor het eerst met een naam er in. Voor Gerda (klik).
Had 's avonds nog gezellig een buurvrouw op visite en ging tijdig naar bed.
Zaterdag begon met koffie drinken met diezelfde buurvrouw. Zij ging werken en ik kreeg vanaf een tramhalte
Terwijl het 'vroeger' voor ons normaal was om hele weekenden door te halen lag ik dit keer keurig tegen een uur 's nachts in mijn bedje.
Zondag begon met koffie drinken met een buurvrouw. Bij het ophangen van de was luisterde ik een 'podcast' die ik ooit 'hoorspel' zou hebben genoemd maar 'podcast' is tegenwoordig de hippe term. Die gaat over 'De Brand in het Landhuis' en is reuze spannend!
Ik schreef een paar toekomstige blogstukjes (heb graag een voorraadje voor wanneer de inspiratie mij even in de steek laat) en verrichtte een paar huishoudelijke klusjes. Verder werkte ik de notulen uit van twee vergaderingen van de maandagavondclub want vrijwilligerswerk hoort er ook bij.
Het Engelstalige stuk van deze week: https://terrebelius.blogspot.com/2019/03/yeah-more-free-time.html
In de serie 'Onbekende Helden' dit keer Hermannus van Tongeren. In de tijd van de invasie van de Nazi's was hij behalve militair ook Grootmeester van de Orde der Vrijmetselaars. Hij wist de ordekas (ruim 600.000 gulden. Een voor die tijd astronomisch bedrag) uit handen van de vijand te houden en grotendeels door te geven aan zijn dochter die in het verzet zat. Helaas werd hij alsnog gepakt en stierf hij in concentratiekamp Sachsenhausen. Als een van de 200.000 vrijmetselaren die in die tijd waren vermoord.
'Hands up I love you' van Madrugada is de muziek van deze week:
And nothing stays the same
And nothing ever happens to you that will happen to you again
Meer lezen? Mijn verhalenbundels
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Posts
