Maandag is normaal gereserveerd voor debiteurenbeheer. Deze maandag was geen uitzondering: klanten (vriendelijk!) verzoeken de openstaande rekeningen te betalen en merken dat de aanpak (per klant verschillend want ook klanten zijn mensen) werkt. Heerlijk! Net als het weer die dag:
's Avonds was het ook weer genieten in de Loge. Gedachten gewisseld over 'dat wat tussen ons is' en leren van elkaar zonder belerend te zijn. Op de weg naar huis bijgestaan door een toevallig passerende buurvrouw en met haar en een pot thee de dag beëindigd.
Dinsdag was het ook nog prachtig weer
en was ik vrij van het werk. Niet dat ik die dag niet werkte want ik verrichtte werkzaamheden in huis, ontving een aannemer die een paar keer 'hmm, hmm' zei, een paar aantekeningen maakte en mij vervolgens meedeelde dat 7 januari de CV-installatie zijn intrede zal doen in mijn woning, bracht een bezoek aan de kleermaker in verband met een komende entertainment-opdracht, wikkelde correspondentie af over andere opdrachten, deed mijn administratie van de maand november, dronk een kop koffie om de hoek in de koffiewinkel waar ik nog een tweede kopje nam omdat stomtoevallig ook een vriendin zich daar meldde, bakte zelf een pizza waar een buurvrouw van genoot en later ook een andere
, verwerkte wat correspondentie vanuit mijn functie van secretaris van de maandagavondclub en streek de was weg die eerder die dag door de wasmachine was schoongewassen. Opeens was het zomaar vanzelf een uur 's nachts en vond ik het welletjes. Al had ik best nog wat meer willen doen.
Woensdag met de baas en de boekhouder gesproken over de implementatie van een voor ons nieuw administratie-systeem. Dat wordt genieten! Denk ik. Gezellig gegeten bij een vriend en daarna thuis de keukenvloer gezwabberd en mijn woning ook verder weer iets leefbaarder gemaakt. Via de mobiel gebabbeld met diverse vrienden, buren en combinaties daarvan en de dag geëindigd met het delen van een pot thee met een buurvrouw. O, en op mijn manier Sinterklaasavond gevierd. Onder meer met kruidnoten (abusievelijk ook wel eens pepernoten genoemd)
Donderdag op twee minuten de bus gemist en daardoor 'te laat' op het werk. Gelukkig werk ik voor een werkgever die het al fijn vindt als zijn medewerkers überhaupt komen opdagen dus was dat geen enkel probleem. Vooral bezig geweest met het bekijken van een demo-versie van het nieuwe boekhoudpakket waarnaar wij toe overstappen dus gevoelsmatig weinig productief geweest. Maar het hoort erbij.
Na het werk at ik (nasi goreng!) bij een Broeder
(en beklom een trap:
waarna wij samen aansloten bij een groepje Broeders in ons clubgebouw waar wij informatie kregen over een aantal gebruiken die al eeuwenlang de ronde doen in de vrijmetselarij. Erg interessant!
Vrijdag razend druk op het werk want er moest veel gebeuren op het gebied van zowel debiteuren- alsook crediteuren administratie en tijdens mijn afwezigheid in oktober vanwege het spelen in een musical bleek niet alles goed gegaan te zijn en diende boekhoudkundig 'gerepareerd' te worden. Ook dat kostte mij energie.
Tussendoor onderhandelingen gevoerd over naderende entertainment-opdrachten. Best vermoeiend maar vooral mentaal: 'Gaat de opdracht van vanavond nog door die ik in optie heb staan? Waar is het? Wat zijn de verdiensten? Wat moet ik doen?' Antwoord: 'Dat hoor je nog.'
Bij een ander bureau: 'Hoe laat en waar verwacht je mij voor de opdracht van morgen en wat moet ik meenemen aan kostuums en zo? Dat weet ik graag in verband met andere afspraken die ik morgen heb staan.' Antwoord: 'Dat hoor je nog.'
Ik word daar niet erg blij en tevreden van. Maar het zij zo. Later op de dag kwam het allemaal in orde maar intussen was ik de energie van de inspanningen kwijt. Het biertje op het einde van de werkdag smaakte goed
maar bij het verlaten van het pand werd ik bevangen door een gure wind en een daardoor in het gelaat slaande lichte regen. Best een beetje irritant. Maar - net als op de heenreis die dag - liep alles op rolletjes bij het overstappen van de ene op de andere buslijn waardoor zowel heen als terug de reis slechts zo'n 40 minuten duurde in plaats van de gebruikelijke 50. Dat scheelt! Tien minuten met name. Tweemaal.
Had van de Broeder de avond ervoor een flinke bak nasi goreng meegekregen waar ik samen van een buurvrouw nog lekker van genoot.
Later op de avond kwam een buurman mij helpen met mijn gordijnen: op mijn tenen staand op het trapleer had ik die niet zo hoog kunnen hangen als hij heeft gedaan waardoor ik nu minder last heb van een kier licht dat boven de gordijnen uit mijn woning in schijnt. Hoera! Bovendien was het beregezellig.
Daarna een uurtje gewerkt voor de Loge, de woonkamer geveegd en een paar e-mails beantwoord. Stiekem best wel blij dat ik die nacht niet hoefde te werken. Soms is een beetje rust namelijk best wel prettig, heb ik geleerd.
Zaterdag waren mijn zoon en ik bij zijn moeder. Hij pakte de cadeautjes voor zijn recente verjaring uit
en was duidelijk in zijn nopjes met de inhoud van de verpakkingen. Leuk! Na een praatje met zijn moeder liepen wij samen naar het nabijgelegen treinstation vanwaar wij ieder ons weegs gingen.
Ik stapte op de trein naar Den Haag waar ik werd opgepikt door een collega met wie ik samen met de auto verder reed naar een locatie in de buurt van de Duitse stad Aken om daar te werken op een bedrijfsfeest.
Onderweg erheen kregen wij te maken met een lekke band.
Daardoor ontstond er wat tijd om mij in te lezen in het verschijnsel 'Gele Hesjes': een groep mensen heeft een interessante manier gevonden om hun ongenoegen te uiten. In Frankrijk gaat dat gepaard met een hoop geweld maar in Nederland gaat het iets gematigder. Wat mij vooral opviel zijn de tegenstrijdigheden in de wensen van de actievoerders. Dat vatte ik samen deze bewerking:
(klikken=vergroten)
Vergelijk onze situatie bijvoorbeeld maar eens met die van de burgers van landen als Venzuela waar burgers massaal demonstreren en met duizenden tegelijk zelfs het land verlaten in de hoop op een beter leven elders. Dan laat je pas écht je regering merken dat je het niet eens bent met het beleid. In plaats van het bij woorden te laten als: 'Als ze nog meer gelukszoekers toelaten dan beproef ik mijn geluk wel in het buitenland!'
Misschien een idee om - in navolging van 'Speakers Corner' in Londen - boze burgers een klein podium te bieden om vanaf daar hun grieven te uiten om daarna van het podium af te stappen en thuis of op de markt weer te gaan klagen dat 'niemand er wat aan doet' en 'die politici alleen maar praten maar niet echt iets aan de problemen doen'?
Hoe dan ook: op het feest mocht ik mensen enthousiasmeren bij het fotohokje. De bedoeling was een beetje dat iedereen een 'normale' foto liet maken en vervolgens eentje verkleed met hulp van de tientallen verkleedspulletjes die lagen uitgespreid op een tafel. Ik deed het voor:
(Goed dan. Er was sprake van stortregens.)
Zondag (na het uitslapen omdat vier uur 's nachts pas in bed liggen mij niet uitnodigt om acht uur 's ochtends aan het ontbijt te zitten) koffie gedronken bij een buurvrouw, een andere buurvrouw op de thee gehad en tussendoor gewerkt aan mijn woning en aan een 'Bouwstuk': een overweging die men brengt op de maandagavondclub waarna je met de aanwezigen van gedachten wisselt over de inhoud van je betoog. Op die manier kom je nader tot elkaar en leer je ook nog eens wat!
's Avonds deden een vriendin en ik even gezellig een drankje in een lokale horecagelegenheid.
Altijd fijn om met een positief ingesteld iemand ideeën en anekdotes uit te wisselen.
Het Engelstalige stuk van deze week: Rosie the Riveter and the Woozle effect (klik).
Hier is Stil Corners met The Trip:
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Pete Shelley en Aat Veldhoen
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Posts
