Vind blogstukjes van mij op onderwerp:

Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.

Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!

Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie
verrichten. Elke bijdrage is welkom!

zondag, juni 10, 2018

De week voorbij

Een fijn muziekje, een glimlach, een lekker snoepje, de bus net halen, een prettig bericht, een goede nachtrust, een kopje thee met een buurvrouw...Het is een cliché maar ook waar: het zijn de kleine dingen die't 'em doen.

Maandag werd ik ruw gewekt door het zogeheten NL Alert. Te zijner tijd dient dit via het mobiel afgegeven noodsignaal de maandelijkse test van sirenes op de daken te vervangen. De overheid zal dan middels dit nieuwe signaal de burgers ervan verwittigen dat zij over enkele minuten dood zijn omdat 'de Russen' ons land bestoken met nucleair wapentuig. Handig!

Toen het signaal ging had ik net zeven uren geslapen na een paar uurtjes werken op een feest waar 'Samba' het thema was.
Vanaf het dak van de locatie was dit het uitzicht:

Best moe dus nog. Maar niet te moe voor een kopje koffie op een bankje buiten, samen met een buurvrouw. Daarna bij haar thuis genoten van een kop zelfgemaakte wortelsoep (met gember en sambal en bouillon getrokken van biologische kip). Daarna staan kletsen met een andere buurvrouw en tussendoor chatberichten gewisseld met weer een andere buurvrouw. Boodschappen gedaan en e-mails verstuurd, waaronder enkele in verband met mijn nieuwe functie binnen de maandagavond club.

In de tuin even zitten lezen terwijl ik zonnestralen de gemalen bloemkool liet drogen, te gebruiken voor de bodem van de pizza die avond.

Bij het nuttigen ervan werd ik bijgestaan door twee buurvrouwen.

"God, verleen ons de kalmte om de dingen te aanvaarden die niet veranderd kunnen worden, de moed om de dingen te veranderen die veranderd moeten worden, en de wijsheid om het ene van het andere te onderscheiden.” Dit citaat van Reinhold Niebuhr speelde een grote rol deze avond in onze vrijmetselaarsloge.

Dinsdag kwam ik moe op het werk aan. Waarschijnlijk had ik het werken op zondagnacht nog in de benen. Er was veel werk te verrichten en op zich vind ik dat best fijn. Maar dan is het minder fijn wanneer het computersysteem niet meewerkt (onder meer een haperende internetverbinding was hier debet aan). Onze externe accountant kwam langs en met zijn hulp kwamen wij weer verder in ons streven naar een kloppende boekhouding. Fijn!

Dat was ook de korte wandeling, de koffie en het aansluitend delen van het avondmaal met een buurvrouw. Daarna wat tijd gestoken in huishoudelijke karweitjes als het schoonmaken van de oven bakplaat en een potje strijken

tot mijn biologische klok aangaf dat het tijd was de rust van de nacht op te zoeken.

Woensdag werd ik ruw gewekt door werklieden die klaarblijkelijk op de werkliedenschool hadden geleerd dat wie goed wil communiceren vooral op luide toon dient te communiceren. Geschreeuw en gevloek dus in het portiek op de vroege morgen. Met een buurvrouw en een kop thee gevlucht naar een bankje buiten in de buurt. Onderweg kwamen wij een bij tegen:

Na een eenvoudig en gedeeld ontbijt (bacon!) haalde ik wat boodschappen en verrichtte kleine huishoudelijk taken zoals het schoonmaken van de vuilnisbak tot ik besloot een uurtje in de tuin te gaan zitten lezen onderwijl genietend van het prachtige zomerweer, een praatje met een buurvrouw en de aanblik van een libelle.

Begin van de avond toog ik naar Zaandam

waar ik met een collega had afgesproken om samen een hapje te eten en de rolprent Deadpool 2 te bekijken.

Vermakelijk! Met name door de vele verwijzingen naar andere films, de cynische grappen en het gegeven dat regelmatig de draak wordt gestoken met 'Hollywood'. Bovendien draait de film deels op de thema's 'romantiek' en 'vriendschap'. Niet toevallig twee thema's die mij erg aan het hart gaan.

Thuis nog een paar e-mails verstuurd en wat administratieve zaken verricht.

Donderdag iets later dan anders op het werk vanwege een staking van een  regionale vervoerder. Tijdens mijn lange wandeling naar kantoor

werd ik gelukkig opgemerkt door een collega bij wie ik in de auto kon stappen. Dat scheelde een kwartiertje lopen!

Was blij dat ik aan de slag kon om van 252 boekingsregels betreffende de maand mei te bepalen wat er mee moest gebeuren want ik vind het prettig als dingen kloppen en af zijn. Een collega hielp mij te bepalen welke uitgaande betalingen met prioriteit behandeld dienen te worden. Fijn!

Op het einde van de dag bleek de busstaking nog niet voorbij dus ik was wat laat bij een vriend voor het avondeten.

Vrijdag was het niet zulk mooi weer als eerder dus op kantoor zitten was geen straf. Een externe kracht liep met mij door ons boekhoudsysteem en zijn bevindingen zullen ons helpen efficiënter te werken. Fijn! Het werd een lange dag waarop veel werd bereikt en de vrijdagmiddagborrel was meer dan gezellig. Met een collega deelde ik een bescheiden avondmaaltijd en rond half negen was ik thuis.

Op het beeldscherm van mijn laptop zag ik beelden waar ik van gruwde: een orang oetan verdedigt zijn thuis maar vecht een oneerlijke strijd. Hij wint het niet van de bulldozer die in het kader van het goedkoop leveren van palmolie voor onze zepen en shampoos hard bezig is de natuur te vernietigen.


Later op de avond deelde ik een pot thee met een buurvrouw.

Zaterdag zag ik mijn zoon bij zijn moeder.
Onderweg reed de tram over een brug over de Amstel:

Wij waren er op verjaarsvisite en zij was zichtbaar blij ons te zien. Na het bezoek deelden mijn zoon en ik een lunch en ik genoot van het gezelschap. Op de weg terug naar huis haalde ik wat boodschappen voor mijzelf en een buurvrouw met wie ik die middag een kopje thee dronk op een stadsbankje om de hoek van het pand waar wij wonen. Genietend van het ruisen van de wind door de bomen, het gekoer van duiven, het fladderen van een enkele stadse valkparkiet en een paar spelende kinderen.

Een uurtje besteed aan mijn huishouden. Wellicht een druppel op de gloeiende plaat bij een huishouden waarin sommige klussen een jarenlange achterstand hebben opgelopen maar elke schone vensterbank is er een. Een half uurtje in de tuin zitten genieten van het mooie weer, gebabbeld met een buurvrouw en een buurman en zitten lezen.

Een uurtje bij een buurvrouw op visite en - gewoon omdat het kon - nog een uurtje een natte spons ter hand genomen om stof en troepjes te verwijderen uit mijn huis. Het wordt nog wel eens wat!

Zondag uitgeslapen, koffie gedronken met een buurvrouw, e-mails verstuurd, details vastgelegd voor een komende entertainment-opdracht en spullen uit mijn huis verwijderd. Onder meer twee hoofdkussens. Heb er nog twee over, naast twee rolkussens en dat lijkt mij vooralsnog voldoende. Dat scheelt weer ruimte! De korte wandeling naar de vuilcontainer verlengde ik met een paar honderd meter extra wandelen. Zo kwam ik hier langs:

Had 's middags naar een tuinfeest gekund, het strand, het park, een muziekfestival maar koos voor de Casa del Gardenia. Kortom: ik zat in mijn eentje in de tuin.


Nu ja, met de kat dan. Bewust want ik ben nog aan het oefenen met alleen zijn. De beste manier om met iets te oefenen is het te doen. 

's Avonds het aquarium van Quick & Flupke en Caesar Alexander Draconius III schoongemaakt en de kookplaat. Het een heeft niets met het ander te maken.


================================================
Het Engelstalige blogstuk van deze week: http://terrebelius.blogspot.com/2018/06/harnassing-power-of-sun.html

De muziek wordt deze week verzorgd door Postmen. Hier is 'Cocktail':



Love left me with a hangover


Deze week staan wij stil bij het overlijden van Anthony Bourdain en Gena Turgel
================================================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

vrijdag, juni 08, 2018

Haar Boek (een #verhaaltje)

Wanneer hij zijn ogen sloot
kon hij zich eenvoudig voorstellen
dat hij daar was waar hij met haar was
met niets anders om zich heen
dan geluiden van tevredenheid
vermengd met het besef
dat zijn hartslag langzaam een werd
met het ritme van de Aarde.

Zonder dat hij het zag
wist hij dat zij glimlachend
naar hem keek,
niet nieuwsgierig
naar het volgende hoofdstuk
in haar boek.

=================================================
Meer lezen? http://bravenewbooks.nl/terrenceweijnschenk


In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/