Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.
Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!
Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie verrichten. Elke bijdrage is welkom!
Goed nieuws is dat de Nederlandse overheid eindelijk begint te beseffen dat van verse vaders niet verwacht kan worden dat zij zich intensief gaan bezighouden met hun nieuwgeboren kind om een band te kweken én dat doen binnen de drie dagen dat zij ouderschapsverlof krijgen. Lees hier (klik) meer. Het initiatief kwam van de man achter de Papaklas (klik).
Goed nieuws is ook dat er steeds maar mensen blijven komen die met alle liefde en plezier het leven voor anderen wat aangenamer willen maken. Deze jongeman bedacht een bril die de drager ervan de tekst voorleest die door de bril gezien wordt:
Billy de Kat steekt zijn tong uit naar de fotograaf:
De lolcat van deze week:
'De vogel is een feit,
de kat is de publieke opinie'
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Na hoeveel keer vallen geven kinderen hun poging om te leren lopen op? Dat doen zij niet. Dus. Dus waarom geven volwassenen iets vaak al op na slechts een keer proberen? Voor mij een reden om vol te houden en zoveel mogelijk vast te houden aan mijn idealen.
Maandag schoot ik deze plaatjes onderweg naar het werk:
Op kantoor het idee gehad niet veel bereikt te hebben. Maar dat gevoel strookte niet met de feiten. Fijn om te weten dat werken blijkbaar niet altijd als werken voelt. 's Avonds in de Loge ging het om verbinding zoeken en werd er over de vraag gesproken: 'Is vergeven altijd mogelijk en nodig of kun je ook verder gaan zonder vergiffenis te schenken of te ontvangen?'
Bij thuiskomst sprak ik daar nog even over bij een buurvrouw onder het genot van een kopje thee.
Dinsdag aardig verfrist wakker geworden en weer een paar slagen gemaakt qua opruimen in huis. Opruimen geeft in eerste instantie veel rotzooi:
Blijk aardig wat verzameld te hebben sinds ik er kwam wonen in 1991. Paar e-mails en tekstberichten beantwoord en genoten van de muziek (Ladytron, Muse, John Lee Hooker, Nouvelle Vague...) tijdens het huishouden doen en plannen maken. Bovendien verwende ik mijzelf op een aardig ontbijtje:
Wanneer je niemand hebt die je verwend, doe je het lekker zelf!
Het mooie van het hebben van een nagenoeg lege agenda begin ik nu in te zien:
Zo werd spontaan het plan opgevat om 's middags met een vriendin naar de bioscoop te gaan.
Daar werden wij vergast op een rolprent met en over David Lynch, filmmaker en kunstenaar. Een bijzonder portret!
Was mooi op tijd thuis om te gaan koken voor mijzelf en een buurvrouw: zelfgemaakte pizza met mozzarella, jonge kaas, prosciutto, verse tomaatjes en rucola. Voordat ik een foto kon maken was de pizza al op helaas. Gezellig zitten kletsen met een kopje thee toe en daarna even naar een nabije kroeg.
(Foto-experimentje: het flesje op de achtergrond is goed leesbaar,
de rest nogal vaag. Met opzet. Dus.)
Sowieso om de eigenares een paar biertjes van eigen brouwerij te laten proeven maar ook om even kennis te maken met een nieuwe bardame.
Thuis nog even een kopje thee. Uiteraard met een buurvrouw. En op tijd naar bed.
Woensdag vrij vroeg wakker geworden en besloten om onder bescherming van mijn dekbed nog een uurtje te liggen lezen. Bij het openschuiven van de gordijnen wachtte mij een winter wonderland.
Was gedraaid, stof gezogen en verder gegaan met opruimen. Daarbij kwam ik onder meer deze foto tegen van mijzelf op schoot bij mijn lieve oma zaliger.
En ik poetste mijn kristallen bol even op:
Koffie gedronken met een buurvrouw en ook via Messenger (zit nog steeds niet aan de WhatsApp) fijne gesprekken gevoerd. Deze dag kwam onder meer de vraag voorbij: 'Is het echt nuttig om te weten wat je wilt en niet frustrerend dat wat je wil vaak onmogelijk blijkt omdat een ander toevallig wat anders wil of juist hetzelfde?'
Het was woensdag dus ik at bij een vriend. Onderweg naar hem kwam ik langs deze gracht:
Bij hem thuis hoorde ik via de televisie de directeur van de AIVD (de Nederlandse inlichtingendienst) beweren dat de burgers van Nederland zich geen zorgen hoeven te maken over de zogeheten 'Sleepwet': 'Als wij iemand willen tappen (telefoongesprekken, e-mails, chatgesprekken, internetgeschiedenis, gegevens van de openbaar vervoer kaart, et cetera onderscheppen en bestuderen) moet de minister daar in elk afzonderlijk geval toestemming voor geven.' Stel - het werkelijke aantal ligt veel hoger - dat men in een jaar tijd 10.000 mensen wil tappen. Dat zou betekenen dat de minister dagelijks zo'n 30 dossiers moet doorspitten om te kunnen oordelen of de tap wel te rechtvaardigen is. Ervan uitgaande dat de minister voortaan niet meer vergadert, overlegt met buitenlandse veiligheidsdiensten, op vakantie gaat, televisie kijkt of een gezinsleven er op na houdt betekent dat alsnog best veel werk. Dus dat gaat niet gebeuren.
'Maar alleen bij sterke vermoedens mogen wij mensen tappen.' Vervolgens gaf de directeur als voorbeeld het vermoeden van overleg tussen leden van terroristische groeperingen in 'een stad in Syrië' en 'een stad in Nederland'. In dat geval mag 'alleen maar' alle data die tussen die steden heen en weer wordt gestuurd worden onderschept en bestudeerd. Fijn. 'Maar als je niets te verbergen hebt...' De Sleepwet is vast met de beste intenties bedacht maar helaas wordt de wet per definitie uitgevoerd door mensen en die zijn niet altijd goudeerlijk en door en door betrouwbaar. Zo moet toestemming aan de minister worden gevraagd voor een tap wordt geplaatst maar is toestemming niet nodig om die technisch uit te voeren. In de praktijk kunnen duizenden wetshandhavers vrij eenvoudig bij uw privé data.
Een politie agent chanteerde 37 mensen door te dreigen met bekend te maken dat zij aanwezig waren op homo ontmoetingsplekken. Hij kon eenvoudig in de database van kentekenregistratie en kon zo zijn wandaad uitvoeren.
Een rechercheur kan het bijvoorbeeld zien wanneer een grote banktransactie plaatsvindt en aan anderen doorgeven waar de persoon in kwestie woont. En voilá: een inbraak in het huis van iemand die 'toevallig' net de dag ervoor veel contant geld had opgenomen. Bijvoorbeeld. Dit soort zaken (klik) komen al vaker voor. Persoonlijk heb ik er geen vertrouwen in dat crimineel ingestelde politie-agenten opeens keurige wetshandhavers worden door een relatief kleine wijziging van de wet op de privacy.
Natuurlijk zijn niet alle politie-medewerkers corrupt. Maar ook niet alle burgers zijn terroristen. Uiteraard dient terrorisme bestreden te worden. Maar waarom wordt er - bijvoorbeeld - veel minder geld gestoken in het bestrijden van alcoholisme? Het verschil tussen alcohol en bommen is dat de eerste vele malen meer slachtoffers maakt. Gaat het de overheid om het voorkomen van doden en ziekenhuisopnames of is er iets anders aan de hand?
Het einde van de dag werd gemarkeerd met het delen van een pot thee met een buurvrouw.
Donderdag haalde een collega mij van huis op en dat was niet alleen prettig vanwege de ijzige koude die ik nu niet staande op een tramhalte hoefde te doorstaan maar ook vanwege een ferme tas met spulletjes van mijn moeder zaliger waar hij wel iemand voor wist. Fijn, die waardering!
Ook op het werk mocht ik waardering genieten. Mijn inspanningen van de laatste maanden werpen hun vruchten af: door mij ingestelde procedures beginnen lekker te lopen en ook het ERP-systeem (boekhouden, klantmanagement, voorraadbeheer in een) heeft steeds minder geheimen voor mij en mijn collega's. Met een paar collega's dronken wij nog even een biertje op de goede afloop. En op de goede vooruitzichten.
Thuis even een hapje gegeten, daarna aan de thee met een buurvrouw en daarna een aflevering 'The Walking Dead' gekeken en de was gestreken.
Vrijdag vroeg de deur uit vanwege een geplande omleiding van de tram waardoor ik een pittig stukje moest wandelen om op tijd op de plek te zijn vanwaar ik een lift kreeg van mijn leidinggevende. Toen zag ik dit:
In de tram zat ik tegenover een lid van de vriendenkring waar ik zo'n 30 jaar geleden deel van uitmaakte.
Hard gewerkt aan het afsluiten van de boekmaand en diverse uitdagingen omdat ik het woord 'problemen' wil vermijden. Best moe dus een uitnodiging om naar een kroeg te komen die avond beleefd afgeslagen. 's Avonds lekker zitten lachen met een buurvrouw en een kop thee.
In de erop volgende nacht een paar keer mijn bed uit vanwege toiletbezoek. Al dat thee drinken doet wat met de blaas!
Zaterdag met mijn zoon bij zijn moeder in de instelling afgesproken. Onderweg kwam de tram over de Amstel:
Was fijn haar te zien lachen! Die ervaring deelde ik 's middags met een buurvrouw die bij mij de was kwam halen die ik voor haar had gedaan in verband met een defecte wasmachine. Later op de middag had ik visite van een buurman. In de supermarkt kwam ik een vroegere collega tegen en 's avonds zat ik aan het bier met een vriendin. Zo komt een mens de dag wel door.
Zondag wat onrustig bij het wakker worden en die wat negatieve energie gebruikt om maar weer eens een doos bewaarde spullen te doorzoeken. Zo kwam ik deze foto tegen:
de eerste foto van mijn zoon bij mij thuis, kort na zijn geboorte. Hij woonde namelijk officieel bij zijn oma (mijn moeder) omdat de Raad voor de Kinderbescherming eertijds had bedacht: 'Een vader alleen mag geen kind opvoeden.' Na twee lange jaren van juridische touwtrekkerij lukte het eindelijk om een rechter ervan te overtuigen dat het voor een alleenstaand vader in principe net zo 'lastig' is een kind op te voeden als voor een alleenstaand moeder. Maar borstvoeding geven kunnen vrouwen toch echt wel beter.
In dezelfde opbergdoos zat ook mijn zoon zijn 'groeiboekje', een uitgave van het consultatiebureau (later 'Ouder- en Kindcentrum') waarin de vorderingen van de nieuwe wereldburger nauwkeurig worden bijgehouden. Kon een opwellende traan niet terugdringen bij het lezen van de aantekeningen in het handschrift van mijn moeder.
Om emotioneel gezien even tot rust te komen las ik boek nummer vier van dit jaar uit: Origin van Dan Brown behandelt de vragen: 'Waar komen wij vandaan?' en 'Waar gaan wij naar toe?' Een thriller die moeilijk valt weg te leggen.
Zondagnacht mocht ik werken in een nachtclub. Bij het ter perse gaan van dit stuk zijn er nog geen foto's van. Die houdt u nog tegoed. Of niet.
The Cinematic Orchestra is met To Build a Home de muziek van deze week:
I climbed the tree to see the world When the gusts came around to blow me down I held on as tightly as you held onto me
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Mies Bouwman
======================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Posts
