Op school werd van mij verwacht dat ik rekening hield met de juf en met klasgenootjes: stil zijn, opletten, netjes luisteren en meedoen en alleen wat zeggen wanneer je iets gevraagd wordt en doen wat men je opdraagt.
Op de middelbare school werd van mij verwacht dat ik rekening hield met mijn docenten en mede-leerlingen: stil zijn, opletten, netjes luisteren en meedoen en alleen wat zeggen wanneer je iets gevraagd wordt en doen wat men je opdraagt. Maar de zaadjes van rebellie waren inmiddels stiekem geplant.
Op het werk werd van mij verwacht dat ik rekening hield met mijn collega's en leidinggevenden: stil zijn, doen wat van je gevraagd wordt en alsjeblieft geen eigen initiatief tonen! De rebel in mij kwam naar boven.
In mijn relaties werd van mij verwacht dat ik rekening hield met mijn partner: haar wensen, haar gevoelens, haar noden, haar gebruiken.
Toen ik kinderen kreeg werd van mij verwacht dat ik rekening hield met hen: hun gedachtes, hun gevoelens, hun behoeftes.
Altijd heb ik mijzelf volkomen weggecijferd, ten dienste van de mensen met wie ik rekening hield.
Nooit vroeg ik mij af waarom anderen eigenlijk geen rekening hoeven te houden met mij. Wie heeft ooit bepaald dat mijn gevoelens, wensen, noden en gebruiken er absoluut niet toe doen? En nu er geen 'grote mensen', leraren, kinderen of een partner zijn om rekening mee te hoeven houden, hoe hou ik dan rekening met mijzelf?
Een leidinggevende heb ik gelukkig nog wél. Daar hou ik dan maar rekening mee.
Voor wie moeite heeft met het begrip 'rekening houden met', heb ik een aantal regels genoteerd. Ik sta open voor correcties en aanvullingen!
(Om de tekst in het plaatje beter te kunnen lezen: klikken=vergroten)
================================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Posts
