Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.
Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!
Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie verrichten. Elke bijdrage is welkom!
-'Gisteren in de kroeg schepte je nog zo op dat je laatst 140 reed en een stoplichtje meepikte om op tijd thuis te zijn voor het voetballen en dat je 'creatief' was omgegaan met je belastingaangifte 'om'ns wat terug te pikken van 'die dieven van de belastingdienst'. En als tiener had je'ns een pakje sigaretten gejat. Dus als je écht vindt dat alle criminelen het land uit moeten nogmaals de vraag: wanneer ga je?'
'Ja maar te hard rijden en de belasting oplichten en zo is heel normaal. En iedereen heeft toch wel eens wat gejat? Dat is niet crimineel!'
-'Je zegt zelf dat iedereen die de wet overtreedt een crimineel is. Kom je daar nu van terug? Wanneer is het overtreden van de wet 'crimineel' en wanneer niet? En wie bepaalt dat?'
'Eh... Toch vind ik dat iedere crimineel het land uit moet!'
-'Wanneer ga je?'
================
Mensen meten opvallend graag en vaak met twee maten.
Heeft u enig idee waarom?
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Net als u (vermoed ik) ben ik een mens en dus laat ook ik mij liever leiden door gevoelens dan door feiten. Gevoelens kun je namelijk voelen en feiten zijn abstract en daardoor moeilijk te vatten. In tegenstelling tot sommigen probeer ik mijn gevoelens te onderbouwen met cijfers. Vind ik leuk. Als ik dus iets voel probeer ik te achterhalen waardoor dat gevoel wordt opgewekt. En vind ik cijfers. Met boos worden, feiten, cijfers en argumentatie lukt het mij meestal niet om mensen over te halen hetzelfde te proberen. Dus probeer ik het zo:
Omdat jullie zo ontzettend dol zijn op aantoonbare cijfers hier een bericht uit België: Daar zijn 500 moslims geradicaliseerd. Op een totaal van 650.000 is dat inderdaad bijna de helft!* Oei, nu ben ik ontzettend bang en sommigen in deze discussie blijken tóch gelijk te hebben! Bedankt voor de informatie heren. Nu ben ik net zo bang als jullie. Van harte gefeliciteerd want jullie hebben bereikt wat jullie wilden bereiken: mij net zo bang maken voor 'het moslimgevaar' als jullie zijn. Ik pak nu mijn laptop op en ga onder mijn bed liggen bibberen. Als mensen mij voorlopig (in elk geval tot de islamisering van Nederland een halt is toegeroepen door jullie Grote Leider) niet op straat zien dan is daar een goede reden voor. Nogmaals dank voor de waarschuwing en wie weet tot ziens. Maar niet op straat dus want daar is het eng. Je weet wel: met al die duizenden zelfmoordaanslagen, gevallen van eerwraak, Kalashnikovs, messenstekers en vrachtwagens uit Nice en zo. Dagelijks. Gewoon, hier in ons veilige en tolerante Nederland! Brrrr! http://www.ministrando.org/.../geradicaliseerde-jonge.html
(*Volgens mensen die ik ken is 'de helft van alle moslims' geradicaliseerd. Lijkt mij raar. Als écht de helft van alle ruim 1 miljard moslims in de wereld alle anderen dood zou willen hebben zou u dit nu niet lezen namelijk.)
Overigens: net als de meesten van u vind ook ik dat de Molukse treinkapers bij De Punt straf hadden verdiend. (zie: http://terrebel.blogspot.nl/2016/10/goed-nieuws-en-kattenlog_25.html) Maar een ongewapende op de grond liggende dode jonge vrouw diverse malen in het kruis schieten met een automatisch geweer heeft niets met 'straffen' te maken. Althans, niet in een rechtstaat. Vind ik. 'De zes dode kapers (waarvan er drie ongewapend waren) hadden in totaal 144 schotwonden. Meerdere kapers zijn van dichtbij door het hoofd en in de rug geschoten.' http://www.volkskrant.nl/binnenland/drie-ongewapende-kapers-gedood-bij-treinkaping-de-punt~a3793868/ Op z'n minst bewijst dat dat Nederlandse mariniers niet kunnen mikken. Maar waarschijnlijk is er doelbewust excessief geweld gebruikt. Ook van zelfverdediging is geen sprake wanneer je iemand die ongewapend is van dichtbij van achteren doodschiet.) Interessant om te weten nog voor het algehele beeld: de treinkapers hebben niemand doodgeschoten. Het waren de mariniers die de bevrijding uitvoerden die treinpassagiers doodschoten.
U mag natuurlijk wat anders vinden maar dan kunt u niet langer beweren dat u voorstander bent van leven in een land waar altijd het Recht zwaarder moet wegen dan hormonale reacties van agressieve mariniers. Het verbaast mij dat er zelfs onder mijn lezers mensen zijn die vinden dat mensen (soldaten zijn ook mensen) het recht in eigen hand mogen nemen.
Maandag probeerde ik uit te slapen maar een anonieme beller stak een stokje voor dat idee. Irritant. In plaats van boos te worden gebruikte ik mijn negatieve energie om klussen aan te pakken:
De badkamer ontdoen van schimmel
(Tip: probeer de anti-schimmel spray niet in te ademen!)
Het handdoekenrek werd eigenlijk niet gebruikt
dus is nu een tijdschriftenrek
Een stapel papieren sorteren op: iets mee doen/bewaren/weggooien
Een stapel notieboekjes doornemen op 'nuttige' aantekeningen
Een stapel tijdschriften en boeken sorteren op te lezen/bewaren/weg doen
Eigenlijk had ik meer willen doen maar burn out en Pfeiffer deden samen hun uiterste best om mijn plannen in de war te schoppen. En slaagden in hun opzet.
Lekker gegeten dankzij mijn moeder:
Een paar keer een dutje gedaan, de eerste aflevering van seizoen 7 van The Walking Dead (spannend!) gekeken en kasstaten ingevuld. Altijd leuk.
Ik verbaasde mij er over dat bijna iedereen blijkbaar vluchtelingen als een probleem zien maar beste mensen: vluchtelingen zíjn geen probleem maar vluchtelingen hébben een probleem. En dat is met name dat compassie iets van vroeger lijkt te zijn. Hoewel: ook in vroeger tijden hadden mensen weinig empathie met vluchtelingen. Behalve wanneer zij zelf moesten vluchten natuurlijk. Mensen zijn doorgaans namelijk zeer hypocriet. En u? Vindt u dat mensen die hulp nodig hebben geholpen moeten worden of niet? En wanneer u zelf hulp nodig heeft? Denkt u er dan opeens anders over? Waarom eigenlijk?
Dinsdag (Beetje onrustig geslapen. Tip: eerste aflevering seizoen 7 van The Walking Dead kijken? Doe dat niet vlak voor het slapengaan!) las ik geamuseerd de reacties op het besluit van RTL om Zwarte Piet voortaan 'Piet' te noemen en te laten portretteren door een blanke man (waarom geen zwarte vrouw? Dat is toch discriminatie?) met roetvegen in het gelaat. Ik denk dan aan kindertjes die hun schoentje zetten bij de CV boiler in de bijkeuken en verbaasd vragen: 'Papa, wat is dat, een schoorsteen?' Ik vind het grappig als ik mensen hoor schreeuwen dat 'wij' terug moeten naar hoe het 'vroeger' was. Nou, goed dan. Dan gaan wij terug naar de intocht van de Goede Sint in 1935 (is dat 'vroeger' genoeg?):
Wie het filmpje heeft gezien zal zijn opgevallen dat het 'vroeger' normaal was dat de knechten van Sint Nicolaas inderdaad mannen waren in page-kostuums. Maar - tenzij u stekeblind bent - zal het toch echt moeten zijn opgevallen dat de helpers in kwestie een blanke huidskleur hadden. Zelfs zonder roetvegen in het gelaat. Wie dus écht het Sinterklaasfeest wil vieren 'zoals dat vroeger ging' zal dat doen met blanke Pieten. En zonder dure cadeaus.
Verder: de 'eeuwenoude traditie' van Sinterklaas met een zwarte helper bestaat sinds 1950 en pas na de Tweede Wereldoorlog wordt de Goedheiligman bijgestaan door meerdere donkere helpers. 'Sinds 1945' is niet 'eeuwenoud'. Echt niet. Maar voor wie nu erg teleurgesteld is: bedenk even voor uzelf dat het een échte eeuwenoude traditie is dat tradities in de loop der geschiedenis veranderen. En gelukkig maar want anders zouden vrouwen in Nederland bijvoorbeeld nog steeds geen stemrecht hebben.
Vraagje aan mijn lezers: vindt u dat álle tradities moeten worden behouden of dat alleen die tradities die u persoonlijk minder leuk vindt moeten worden afgeschaft?
Op het werk was ik vooral moe maar toch aardig wat kunnen doen. Op het einde van de dag zat ik in een brasserie een tafeltje te delen met een mogelijk toekomstige opdrachtgever. Ook voor mij geldt dat er af en toe geld zal moeten binnenkomen. Wij leven nu eenmaal in een maatschappij waarin dat 'nuttig' is.
Woensdag - op advies van ervaringsdeskundigen en andere experts - zo lang mogelijk in bed liggen rusten. Dat hield ik vol tot half tien! Ik zou de Ziekte van Pfeiffer hebben, of Chronisch Vermoeidheidssyndroom, overspannen zijn, burn out hebben of zelfs depressief (http://www.inc.com/marcel-schwantes/5-signs-you-might-be-depressed-and-dont-even-know-it.html?cid=sf01001&sr_share=twitter) zijn. Hoe dan ook: ik ben voortdurend verschrikkelijk moe en heb nergens zin in. Wat de oorzaak is interesseert mij momenteel minder dan ervan af komen. Tips zijn zeer welkom!
Scheren, nagels knippen, cardio training...en zelfs groente gegeten! Ja, ik ga ver als het gaat om aan mijn herstel te werken. Natuurlijk ook een paar uurtjes vrijwilligerswerk gedaan en veel geschreven. Niet omdat het kan, maar omdat het moet. Zou ik gewoon verslaafd zijn aan schrijven? Kan dat eigenlijk?
Na het ophangen van de 's ochtends gedraaide was maar even een dutje gedaan.
Omdat leren een grote hobby is van mij keek ik een documentaire over Einstein, Bohr, Rutherford, Heisenberg, Kaku, Degrasse Tyson en een heleboel andere natuurkundigen. Erg boeiend! Voor wie het óók leuk lijkt: https://www.youtube.com/watch?v=Jn7VcOU3x2g&list=WL&index=1
Mijn zoon vroeg mij zijn eerste huurcontract even door te lezen voordat hij dat door een expert laat doen: hij wil zeker weten dat het document dat hem zijn eerste eigen woning oplevert juridisch goed in elkaar zit. Goed, niet?
Ik verbaasde mij over burgers die denken in enkele minuten alles te weten van de verdragen CETA en TTIP die officieel zijn gepresenteerd als handelsovereenkomsten en waar experts jaren over gedaan hebben om alle bepalingen van te doorgronden.
's Avond maar weer vroeg naar bed. Heel erg moe. Dus.
Toch maar donderdag naar het werk gegaan. Hele dagen in bed blijven liggen vind ik helemaal niets. Bijna nog minder leuk dan voortdurend ontzettend moe zijn. Er kwam een dame op het werk die mij nog bleek te kennen uit de tijd dat ik wel eens rondhing in kraakpanden. Zelf kan ik mij daar weinig van herinneren. Een fijne werkdag die - traditiegetrouw - eindigde met een biertje met de collega's. Een stukje van mijn hand werd gepubliceerd op een opiniesite: http://www.amsterdamcentraal.nl/archief/2016/10/26/cv-installatie-niet-veiliger-dan-geiser (Grote corporaties die vinden dat zij de wet mogen overtreden uitsluitend omdat zij een grote corporatie zijn. Ik heb daar wat moeite mee.)
Toen ik de deur uit ging:
Bij het werk:
Op het werk:
Vrijdagmorgen gewerkt aan het kasboek van een café-restaurant en 's middags aan de baromzetlijsten van de verzamelde Amsterdamse vrijmetselaars. Op straat sprak ik even met een televisie producent. Onderweg schoot ik dit plaatje:
Om onderweg uit te hijgen zeeg ik even neer op dit sympathieke bankje:
En omdat ik graag leer pakte ik een boek over Freud uit dit kastje:
Je moet toch iets met je vrije tijd. Slapen bijvoorbeeld. Helaas - tijdelijk dan toch - noodgedwongen. Na het dutje de vriesladen van mijn koelkast schoongemaakt. Een klusje dat nodig diende te gebeuren. Een potje met interessante maar onherkenbare inhoud voor alle zekerheid weggegooid. Maar misschien had ik het aan een bioloog moeten geven ter onderzoek en vermaeck.
's Avonds bij het televisie kijken lekker rustig een potje staan strijken.
Zaterdag zo lang mogelijk in bed blijven liggen maar dat was moeilijk vol te houden want de kat wilde eten. Omdat ik nu toch wakker was meteen maar even wat mailtjes beantwoord (voor een vriend geregeld dat hij als acteur mag signeren bij het uitkomen van de nieuwe Star Wars film! Leuk, niet?) en mij klaargemaakt voor het verschijnen bij maar liefst twee Halloween-feesten.
Zondag toch maar écht rustig aan gedaan. Mijn lichaam vroeg daarom. Sowieso best handig om na een nacht werken de volgende dag een beetje uit te slapen in plaats van na drie uurtjes slapen een dag op de markt te gaan staan. Opvallend genoeg hebben precies nul mensen in mijn directe vriendenkring geïnformeerd naar mijn gezondheid. Je mag toch iets meer verwachten, zeker van mensen voor wie je je jarenlang gratis en belangeloos hebt ingezet. Maar ach, ze zullen het wel 'druk' hebben. Maar niet te druk om te klagen dat ik hen voorlopig niet help. En dat is best wel opvallend. Want hebben zij het nu wel of niet druk?
Natuurlijk wel een paar mailtjes verstuurd, een potje gestreken (ja, weer), een stapeltje papieren doorgenomen, foto's gesorteerd (Hier eindelijk mijn foto's van september, dan krijgt u een idee van wat ik zoal doe in een maand: https://www.flickr.com/photos/terrebel/sets/72157674504925071#) en aan mijn persoonlijk onderhoud gewerkt. Onder meer door mij af te vragen waarom de VN niet ingrijpt wanneer complete volkeren met geweld van hun land worden verwijderd zodat een commercieel bedrijf de grond kan misbruiken (Amerika: Dakota). Of wanneer een dictator tienduizenden mensen uitschakelt om daarmee meer macht naar zich toe te trekken (Turkije), of wanneer een extreem islamitisch regime mensen die kritiek durven te hebben gewoon maar laat onthoofden op het marktplein (Saoedi Arabië). De VN is er toch ter bescherming van mensenrechten en niet ter bescherming van olierechten? Of heb ik iets gemist met geschiedenisles?
Op mijn Facebook pagina plaats ik stukjes waar mensen op kunnen en mogen reageren. Er zijn mensen die dan bijzonder graag melden dat zij het niet met mij eens zijn. Ik vraag hen dan waarom. Verreweg de meesten worden dan boos. Precies eentje gaf eerlijk toe dat hij een andere mening heeft dan ik maar daar geen argumenten voor heeft. De anderen blijf ik vragen naar valide argumenten maar zij blijven weigeren die te geven. In plaats daarvan draaien zij om mijn vragen heen en anders beschuldigen zij mij wel van 'moslimsvriendje' zijn of 'linkse idioot!' of roepen dingen als: 'Door jou hebben wij hier straks de Sharia!' en - in het ergste geval - 'ontvrienden' zij mij op Facebook. Ervan overtuigd dat dat een vreselijke straf is. Erg grappig.
Om mijn Amerikaanse vrienden en familieleden een hart onder de riem te steken (zij moeten straks kiezen tussen een dictator en een marionet als president en beseffen niet dat er nog steeds andere kandidaten zijn. Met name omdat de media daar ongeveer nul komma nul aandacht aan besteden) een liedje over het ontstaan van het land:
The KLF - '(America,) what time is love?'
Om tot rust te komen een extra muziekje:
Ludovico Einaudi - Una Mattina
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Bobby Vee, Eddy Christiani en Pete Burns
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Posts
