Vind blogstukjes van mij op onderwerp:

Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.

Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!

Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie
verrichten. Elke bijdrage is welkom!

zaterdag, oktober 18, 2014

Wat zijn onze grootse problemen?

Persoonlijk ben ik erg blij dat ik momenteel niet in Hong Kong woon: studenten komen massaal in opstand tegen het ouderwetse Chinese regime. Persvrijheid wordt ernstig beknot en de politici die de macht in handen hebben zijn alleen maar 'vrienden van China'. Kritiek wordt hardhandig de kop ingedrukt. Geweld is heel normaal geworden. Dat roept bij mij de vraag weer op: hoe kan de overheid van burgers verwachten dat die zich aan de regels houden wanneer de overheid zelf die regels frequent overtreedt? Ik vergelijk het graag met de vader die - met sigaret en glas whisky in de hand - tegen zijn kind roept: 'En waag het niet drugs te gebruiken!' zonder te beseffen dat alcohol en tabak wereldwijd de meest verslavende en dodelijke drugssoorten zijn. Ik noem het ook wel gewoon hypocriet.

In Nederland hebben wij als burgers de macht op politieke partijen te stemmen die het - in onze ogen - beter zouden doen dan de partijen die op dit moment de touwtjes in handen hebben. En wat doen wij met die macht? Helemaal niets! Want eigenlijk vinden wij het wel best zo. Toch?

Het grootste deel van donderdag bracht ik door in Apeldoorn en mijn vriendin in Nijmegen. Tegen middernacht waren wij terug in Amsterdam waar ons nog een bezoekje aan een jarige buurvrouw (met bijbehorende verjaardagstaart en een wijntje) wachtte. Al met al werd de bedtijd 02.00u.

Nog steeds denken heel veel mensen ('Je bent toch werkloos?') dat ik mij te pletter verveel. Dus of ik 'even dit' voor ze wil doen of 'even dat'. Of ik ze 'even' wil aanhoren over de zieke kat van hun buurvrouw die zij zo zielig vinden. Of ik 'even' bij ze koffie kom drinken 'want dat is zo gezellig'. Of ik 'even' een brief voor ze wil schrijven, gericht aan de een of andere instantie. En zo verder. 'Nee', is mijn standaard antwoord 'want ik heb zelf meer dan voldoende te doen. Wil jij mij daarbij helpen?' Verreweg de meeste mensen die mij om hulp vragen hebben dan opeens geen tijd. 'Vreemd', zeg ik dan 'want als je wél tijd hebt om mij op de koffie te vragen, waarom heb je dan géén tijd om mij te helpen? Terwijl jij mij bijvoorbeeld helpt met stofzuigen of de lakens wisselen kan ik jou meteen aanhoren over de zieke kat van de buurvrouw. Handig toch?' Jammer dat men dan opeens geen tijd heeft om naar mijn huis toe te komen. Maar wél verwachten dat ik de tijd neem om naar hún huis te komen. Ik vind dat best eigenaardig.

Wanneer ik zelf even bel vraag ik eerst even of het wel uitkomt. Dat vind ik netter dan meteen van wal steken zonder mij erom te bekommeren of het wel schikt dat ik even bel. Ik was verbaasd toen ik hoorde: 'Je stoort want ik zit een film te kijken.' Het kan natuurlijk een ontzettend leuke, spannende, interessante film zijn maar is dat echt belangrijker dan een vriend of broer die belt? Misschien wel met een hulpvraag? En wie kan er tegenwoordig geen film op pauze zetten, opnemen, downloaden of anderszins later verder kijken? Wat ik al eerder zei: eigenaardig.

Gelukkig krijgen steeds meer mensen door dat zij mij niet meer hoeven lastig te vallen wanneer zij zichzelf vervelen of ergens te lui voor zijn. Dus dat gaat goed.

Gisteren werkte ik een achterstand met e-mails weg waarbij maar liefst zes afspraken werden ingepland. Zowel voor vrienden alsook voor vrijwilligerswerk en mogelijk betaalde werkmogelijkheden. Erg leuk en spannend weer allemaal! Ook knipte ik mijn nagels, mocht ik mijzelf weer lekker verwennen met een uitgebreide scheerbeurt en ruimde ik mijn kostuumkist uit.

Daarna ging ik met mijn zoon naar de bioscoop voor Dracula Untold en daarna naar mijn vriendin om vanmorgen heel vroeg weer af te reizen naar Apeldoorn voor vriendelijke gezichten en gezelligheid. En zelfs enigszins betaald! http://rootsinthewoods.nl/

Wel jammer dat de gemeente de door mij verdiende pecunia direct en volledig inpikt omdat ik gebruik maak van die geweldige Bijstandsregeling die mensen zo goed stimuleert om zelf geld te verdienen. NOT.

Wanneer komen wij eens af van die oude en zwaar achterhaalde ideeën over geld? Hoe komt het dat instellingen en bedrijven denken dat als iemand €350 niet kan betalen, die persoon als boetedoening dan maar €400 moet betalen? Hallo, jongens: iemand die geen geld heeft heeft geen geld! Als iemand €50 niet kan betalen, waarom laat je die persoon dan €100 betalen? Zo krijg je nooit je geld en bovendien lopen steeds meer mensen steeds meer schulden op. Dat systeem is alleen maar handig wanneer je nog meer dan de 2,5 miljoen Nederlanders dan er nu al onder zitten onder de armoedegrens wilt hebben.

Is dat het waar men bewust op aanstuurt? Van Nederland een Derde Wereldland maken? Vooralsnog zal dat erg meevallen want onze grootste problemen zijn - volgens al die mensen die zich drukken maken op de markt en via diverse media - de ruzie tussen cabaretiers Martijn Koning en Javier Guzmán, de twee doden in de westerse wereld door Ebola en - uiteraard - Zwarte Piet. En regen.

Het pleonasme van vandaag is: 'een domme idioot'

En dan nog even (alweer?) dit liedje van John Legend en Lindsey Stirling:


vrijdag, oktober 17, 2014

Liefdesnacht (Een verhaaltje)

Ooit was hij illegaal het land in gekomen want in eigen land moest hij kiezen: meevechten met het regeringsleger of meevechten met de rebellen. Maar hij hield niet van vechten. Zeker niet tegen landgenoten.

Dat liet hem met één optie: alles dat en iedereen die hij kende achterlaten en vluchten naar een land waarvan hij hoorde dat het zeer tolerant was naar buitenlanders toe. Vervolgens werd hij opgesloten en vernederd, mocht hij zijn eigen geld niet verdienen en werd hij gebruikt als zondebok voor alles wat slecht ging in het land dat hem 'gastvrij' ontving.

Inmiddels huurde hij samen met vijf andere vluchtelingen een zolderkamertje en het geld voor de huur sprokkelde hij bij elkaar met kleine klusjes en het verkopen van de daklozenkrant. Tot hij hoorde van een wonder.

Met hernieuwde energie stortte hij zich in nog meer werk. Om te sparen voor een treinreis. Terug naar zijn inmiddels stabiele geboorteland.

Een jaar later kon hij het wonder in de armen sluiten: een mooie meid van 23, gecreëerd in de nacht van zijn vlucht, die ene prachtige liefdesnacht.

===========================================
Meer lezen?