Verlangende ogen (Een verhaaltje)

Haar volgende kunststukje zou niet gemakkelijk zijn. Dat had het publiek al snel door.

De concentratie legde een zweem van mysterie over haar ingestudeerde glimlach.

Hoewel haar strakke outfit de lijnen van haar goed ontwikkelde lichaam accentueerde kon hij niet anders dan naar haar ogen staren.

Bijna had hij het hoogtepunt van haar optreden gemist maar een collectieve uitroep van de mensen om hem heen bracht hem op tijd bij zinnen om een perfect uitgevoerde oefening te zien.

De DJ zette onmiddellijk een bekend dansnummer in met een heftige beat en het uitzinnige publiek verdrong zich om de artieste om haar te complimenteren en te feliciteren.

Van een afstand keek hij toe hoe zij glunderde en zichtbaar en terecht genoot van de aandacht die haar ten deel viel.

Misschien dat zij het aanvoelde maar op gegeven moment rekte zij haar nek uit over haar fans en keek hem ruim een seconde lang diep in zijn verlangende ogen.

Vreemd

Ganymedes 9 is boek nummer 15 van dit jaar en is een (vrij omvangrijke) collectie Science Fiction verhalen van Nederlandse bodem. Het ene verhaal zet meer aan tot nadenken dan het andere en dat zouden meer mensen moeten doen...nadenken...

Zo zat ik met een paar Twitter-vrienden te filosoferen hoe je Nederland zou kunnen zien, indien je dat land zou terugschalen tot een gezin...Dit kwam er ondermeer uit:

Grote corporaties zijn de allesbeslissende papa, burgers de mama naar wie niet geluisterd wordt, Rutte het kind dat z'n huiswerk niet maakt en Wilders de stampvoetende puber die z'n zin doordrijft...Wacht maar tot mama boos wordt! Dan krijgt papa geen sex (lees: belastingvoordeeltjes) meer, moet het kindje op een streng zomerkamp en wordt de opstandige puber het huis uitgesodemieterd...

Tsja, we geven nu wel banken en andere grote corporaties de schuld van onze financiële ellende...maar wie koopt elk jaar weer voor honderden euro's aan kerstcadeaus? Wie neemt ook alweer een tweede en soms zelfs derde hypotheek om een luxe levensstijl te kunnen onderhouden? Wie koopt ook alweer een nieuwe TV of smartphone "omdat de oude al ruim een jaar oud is"? Wie weigert een appel te kopen "omdat er een plekje op zit" of een krop sla "omdat-ie er zo gek uitziet"? Juist, dat zijn wij, de burgers.

De verwènde burgers omdat wij onze luxe levensstijl niet langer kunnen volhouden en dan liever anderen daarvan de schuld geven dan de hand in eigen boezem te steken. Natuurlijk: overheden en banken hadden eerder moeten (en kunnen!) ingrijpen maar zelf staan wij aan de basis van onze eigen ellende. Want "wij" moeten zo nodig een apparaat kopen, niet omdat wij dat nodig hebben, maar omdat er een zilveren appeltje op staat afgebeeld...

En waarom heeft Apple eigenlijk nog geen eigen merk goudvissenvoer? Ik zie't voor me: een wit potje met een zilveren appeltje op het deksel...en dat voor maar vijf euro meer dan dat 'inferieure' spul van het eigen merk van de aquariumwinkel! Uiteraard van zuiver hoogwaardig plastic. Made in Taiwan. En een octrooi op de slijpmethode waarmee de rand van de onderkant van het potje zo fraai is afgerond.

Mensen die iets kopen omdat er een Apple-logo op staat en het produkt dùs koel is zijn opvallend vaak ook mensen die een drukke baan hebben en dùs 'geen tijd' hebben om te koken en dùs vrijwel dagelijks uit eten gaan. Om vervolgens zo lang te wachten op een voorafje dat ze in diezelfde tijd boodschappen hadden kunnen doen, koken, eten en afwassen...

Maar goed, als ik de helft was van een stel tweeverdieners, mama had mijn studie betaald en de hypotheek stond op naam van papa dan zou ik misschien ook wel jaarlijks een tientje storten op rekening van Greenpeace en bijzonder trots zijn op wat ik allemaal zonder hulp had bereikt...

U ziet: geen vooroordeel is mij vreemd! ;-)