Straffen

Vandaag was ik op cursus voor stembureau-leden. Wonderlijk genoeg zijn er wederom een paar regels veranderd. Zo zijn op 9 juni ook ID-bewijzen geldig die al verlopen zijn, mits niet langer dan vijf jaar. Bijkomend voordeel -voor mij althans- is het feit dat er een financiële vergoeding tegenover staat om vanaf 7 uur des morgens tot minimaal middernacht achter een tafeltje te zitten in een gymnastiek-lokaal. Want tsja, ook ik moet eten en geld verdienen doe ik het liefst met werken en niet door het te stelen.

Natuurlijk: als U geen eten had zou U liever sterven van de honger dan uit stelen gaan. Gewoon omdat stelen niet mag. Toch? Nee, natuurlijk niet. Net als de meeste dieven wereldwijd zou ook U gaan stelen als geldgebrek U daartoe noopt. Om die reden zal het verhogen van straffen op diefstal niet werken. Hooguit averechts..."Als ik een brood jat dan heb ik even te eten. Word ik daarbij betrapt dan ga ik de gevangenis in en heb ik minstens een paar weken lang te eten."

"Ja maar", hoor ik U denken, "Hoe zit dat dan met al die dieven die niet stelen uit honger maar uit hebzucht?" Dat is heel simpel: die krijgen overheidssteun en heten "bankdirecteuren". Niet dat alle bankdirecteuren schurken zijn maar om een punt duidelijk te maken wil ik nog wel eens overdrijven.

Dan heb je nog de tussenliggende groep: Zij die vinden dat zij te weinig geld hebben en vinden dat ook zij overbodige dingen zoals TV's en sieraden moeten kunnen kopen.

Stelt U zich even voor dat U uit Roemenië komt nadat U gehoord heeft dat het in Nederland goed toeven is. "Ja man, je hoeft helemaal niets te doen en krijgt toch zomaar 800 euro per maand!" Met die gedachte in het achterhoofd en het besef dat U in eigen land 60 uren per week moet werken voor 400 euro per maand steekt U de grens over.

Dan blijkt het niet allemaal rozegeur en maneschijn. De beloofde 800 euro blijkt 300 euro te zijn, een werkvergunning wordt niet verleend en je schrikt je te pletter als je er achter komt dat het huren van een eenvoudige kamer in het mooie Nederland al gauw 300 euro per maand kost. Minimaal! In eigen land had je daar een drie-kamerwoning voor! Tsja, daar zit je dan. Uit arren moede sprokkel je geld bij elkaar met verschillende klusjes en je ziet bij de supermarkt waar jij je wekelijkse pakje pasta van 50 cent koopt dat mensen met het grootste gemak voor 50 euro aan overbodige dingen uitgeven; Chips, cola, biefstuk, rubberen welkomstmatjes, voorbeschilderde paaseieren, sigaretten, plastic fotolijstjes, per stuk verpakte plakjes ontbijtkoek...

Een "vriend" vertelt je dat hij een methode weet om die mensen wat geld te ontfutselen. Het is heel eenvoudig en voor maar een uurtje per dag verdien je 500 per week. Jouw bezwaren "ja maar stelen mag niet en die mevrouw heeft er vast heel hard voor gewerkt om nu bij de supermarkt die tuinkabouter op zonne-energie te kunnen kopen!" worden weggewuifd met:"O, maar dat is geen probleem. Want iedereen in Nederland is verzekerd en die mensen krijgen het geld gewoon terug van de verzekering, dus eigenlijk is het geen diefstal".

U blijft natuurlijk bij het standpunt dat stelen slecht is en lijdt liever honger dan dat U iemand moet beroven die momenteel meer in de broekzak heeft zitten dan U in een maand verdient. Toch?

Mijn eigenste moeder is onlangs nog ten prooi gevallen aan zo'n bende geld-dieven. Iemand in de rij achter haar keek haar pincode af, stal haar pinpas en nog geen kwartier later was haar rekening leeggeplunderd. Hoogstwaarschijnlijk wordt zij volledig gecompenseerd door de verzekering. Is het niet door haar eigen danwel door die van de bank. Het komt dus allemaal wel goed. Behalve voor de dief als die eenmaal in mijn handen zou vallen...

Desalniettemin kan ik mij omstandigheden voorstellen die iemand dwingen uit stelen te gaan en voel ik een diep medeleven. Eigenlijk heel dubbel want tegelijkertijd voel ik minachting.

Misschien moeten overheden zich gaan focussen op de oorzaken van diefstal en niet op de gevolgen. Het kan nuttiger zijn om oorzaken dan om symptomen te bestrijden.

Hiermee wil ik diefstal niet bagatelliseren en bovenstaand verhaal is gedramatiseerd maar -U zult het gewend zijn van mij- ik poog U aan het denken te zetten mocht U ooit (weer) hardop denken over het verhogen van straffen.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Bobbejaan Schoepen

Wereldbrand

Dochter Eva kwam vrijdag een nachtje logeren. Wij keken met haar de film Pinokkio op tv. Bakje plofmais erbij en genieten maar. Zaterdag ging zij met mij en haar broer mee naar m'n moeder voor de lunch en daarna naar de huwelijks-receptie van de ouders van m'n oppas-baby.

In het gebouw kwamen wij nog vast te zitten in de lift. Maar de kinderen en ik raakten geen moment in paniek. Waarom zouden we ook? Nergens voor nodig. In paniek raken kost alleen maar onnodig veel energie en je hebt er helemaal niets aan. Hulp was er al na een paar minuten en na het zingen van een liedje was het probleem opgelost en konden we m'n dochter naar huis begeleiden. Onderweg kwamen wij stomtoevallig haar moeder tegen.

Met m'n zoon keek ik gisteren naar het huurschijfje "2012". De overtrokken special effects even daargelaten kijk je dan naar een film over hoop en overleven. Zo'n film is natuurlijk wat kort om alle zaken te belichten die omgaan in een mens die moet omgaan met angst, geloof, hoop en liefde maar stemde toch tot nadenken.

Zelf zou ik niet weten hoe ik zou reageren als ik zou weten dat onze planeet nog maar een paar dagen te gaan zou hebben tot het einde der tijden. Waarschijnlijk zou ik die beperkte tijd het liefst met m'n kinderen en andere geliefden doorbrengen. Zou ik onzelfzuchtig mijn eigen leven geven opdat anderen in leven blijven? Geen idee. Geen idee hoe groot mijn overlevingsdrang is en liever kom ik daar ook niet achter.

Feit is dat dagelijks honderden, zoniet duizenden, mensen leven onder vergelijkbare omstandigheden. Niet alleen mensen die in een vliegtuig zitten dat dreigt neer te storten maar ook mensen die beseffen dat de oogst is mislukt en dat er een wonder moet plaatsvinden, willen zij niet sterven van de honger. Voor maar een paar duizend euro per dag kan de hongerdood zo'n 38.000 mensen bespaard blijven. Maar al het geld dat er is in de wereld is oneerlijk verdeeld. Al die verhalen dat er te weinig geld is zijn gewoon onzin. Zelfs mijn 14-jarige zoon merkte onlangs terecht op dat de hoeveelheid geld in wezen hetzelfde blijft. Iemand zou die geldstroom beter moeten leiden.

Mensen die genoeg geld hebben om elk jaar een nieuwe auto te kopen misgun ik dat geld zeker niet maar ik denk wel dat er nog wat gewerkt kan worden aan bewustwording. Zo probeer ik persoonlijk om bewuste keuzes te maken over geldbesteding, het soort werk dat ik aanneem en de stukjes die ik schrijf.

Misschien is het een druppel op de gloeiende plaat maar -en ik schreef dit al eens eerder en zal dat ook wel vaker doen- vele druppels tezamen zijn in staat tot het blussen van de wereldbrand.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Ronnie James Dio