Cultuur

De bewoners van het Limburgse Tienray vonden dat de lokale asielzoekers oplichtende hesjes moeten dragen vanuit het oogpunt van verkeersveiligheid. Zogenaamd dan want donkere politie-agenten en zwarte honden hoeven dat niet. Die kun je blijkbaar wél gewoon zien in het donker. Een gewoon en typisch geval van racisme dus. Althans, volgens de media. Een klein beetje speurwerk (Zie hier) levert al een veel genuanceerder beeld op: De omgeving van het asielzoekerscentrum blijkt zo donker dat iedereen die daar rondloopt wordt aangeraden met zo'n reflecterend hesje rond te lopen. Maar een genuanceerde mening verkoopt geen kranten. Racisme helaas wel.

Opvallend blijf ik het vinden dat kinderen daar niet aan doen, tenzij het van de ouders moet. Kinderen zien vaak niet eens de verschillen in huidskleur tussen de verschillende klasgenootjes. Kinderen vinden gewoon iemand al dan niet aardig.

Laten wij gewoon onze kinderen steunen op weg naar de toekomst en hen niet opzadelen met onze vooroordelen.

Zo was het duidelijk dat Eva gisteren de meneer aardig vind die de cursus "Chinees papierknippen" leidde in het Tropenmuseum. Zij maakte een prachtig vlinder die zij later in de middag als basis zou laten dienen voor een beterschapskaart voor haar zusje.

Ferdinand, Eva en ik waren daar om ondermeer iets meer te weten te komen over hun Indonesische roots. Ook kochten wij daar een handzaam en fraai geïlustreerd boekje over de Islam. Zo kunnen de kinderen hun eigen vooroordelen bepalen in plaats van te moeten afgaan van bijvoorbeeld die uit de media.

Via het medium Facebook kwamen wij vandaag terecht bij de Artgallery "Chiellerie" waar ondermeer Dehorahart exposeerde en waar wij een poster kochten van een konijn. Vrijdag was ik al bij de opening nadat ik eerder op de dag had gerepeteerd met Carnival of Hellucinations voor een paar aankomende optredens.

Diezelfde vrijdag zag en hoorde ik 's avonds met m'n zoon Dusty Stray en Jesje de Schepper samen zingen in de ontzettend leuke tent "Delicatessen" nabij de Amsterdamse Dappermarkt. Het plan was om daarna nog naar het optreden van een vriend te gaan maar zowel m'n linkerheup alsook m'n zoon begonnen te protesteren tegen iets teveel van het goede...;-). Sorry vriend!

Bij de lunch bij m'n moeder vanmiddag wachtte ons een leuke verrassing: m'n broer en z'n vrouw kwamen onverwacht langs. Die hadden Eva al een tijdje niet gezien en waren verrast over het feit dat Dayna's oudere zus al zo'n echte grote meid is geworden.

Onderweg naar en van de verschillende "evenementen" dit weekend mocht ik m'n dochter overhoren voor haar komende boekbespreking over "Wiplala" van Annie M.G. Schmidt en vanmorgen liet ik haar kennismaken met de muziek van Luciano Pavarotti. Naar haar mening gevraagd zei ze: "Die muziek leidt af bij het knutselen, die is alleen om naar te luisteren."

U ziet't: ons weekend was vooral gevuld met cultuur.

De link van de dag verwijst naar de site van de World Solar Challenge

Zijn geliefde (Een verhaaltje)

Hij miste haar en gezien het aantal liefdesbrieven dat zij hem stuurde was dat gevoel wederzijds. Hij besloot haar op te zoeken ook al was zij ver weg. Het dorpje waar zij verbleef stond op geen enkele landkaart. Hij stuurde de auto dus maar in de richting van de plaats die het poststempel op haar zelfgemaakte enveloppen aangaf.

Zonder geld op zak voor een terugreis en zonder zich daarom te bekommeren kwam hij in de buurt van haar verblijf. Niemand die hij sprak had ooit van het plaatsje gehoord dat zij altijd als retouradres opgaf. De enkeling die het kon weten -de postbode- had een vrije dag in verband met een nationale feestdag die uitsluitend lokaal werd gevierd.

Uiteindelijk besloot hij haar een kaart te sturen vanaf het postkantoor vanwaar zij haar liefdesbrieven verstuurde. Daar zag hij een auto met Nederlandse kentekenplaat. In die auto zat een jongedame die hem meer dan licht verbaasd aankeek. Tot dan toe dacht hij dat het effect van de onderkaak die openviel tot op de borst uitsluitend in tekenfilms voorkwam. Ook hij verbaasde zich want zij leek toch wel verdacht veel op zijn geliefde.

Die nacht vochten het vuur in zijn hart en dat in zijn lendenen erom wie het heetst mocht zijn...