Vanmorgen even de piep-pas van m'n zoon opgeladen en hem opgehaald bij m'n moeder om samen met hem per tram zijn zusjes op te halen. Broer en zusjes spelen nu lekker in de achtertuin met stoepkrijt en vermaken zich met huppelen, ukelele spelen, waterpistoolschieten en diverse rollenspellen.
Vriend Erwin en ik kijken toe. Ietwat vermoeid uit de ogen kijkend vanwege m'n "officiële" verjaarsfeestje gisteravond. Er waren ongeveer tien aanwezigigen, in leeftijd variëren van nog geen 20 tot aan in de vijftig. Er werd gitaar gespeeld en gedronken, gezongen en gedronken, er werd en gelachen en gedronken. Straks komt er nog meer visite van mensen die gisteravond om diverse redenen niet konden en vanavond eten wij frietjes, gemaakt van aardappelen uit eigen tuin. U ziet: ik verveel mij niet.
"Vervelen" is voor mij een onbekend begrip. Ik begrijp ook niet hoe mensen dat kunnen zijn. Mensen die in paniek raken wanneer de stroom uitvalt omdat ze dan niet kunnen TV-kijken, computeren of playstationen. "Wat moet ik nu doen!" roept men in afschuw. Nou eh...lezen, een potje schaken of ganzenborden, een potje voetballen met de buurtkinderen (en een bal!), een keukenkastje inruimen, aan de fiets sleutelen, onkruid wieden, de buurvrouw uitnodigen voor een kopje thee (of fris, want de meesten hebben tegenwoordig een waterkoker en geen fluitketel) of onangekondigd bij je oude moeder op visite...de mogelijkheden zijn eindeloos maar het enige dat mensen schijnen te zien zijn de TV, de PC en de spelcomputer. Waar ging het mis!?
Dat kan men zich ook afvragen tijdens het volgende -helaas maar al te waar gebeurde- verhaal dat ik aantrof in m'n reaktiepaneel en dat nu wordt gepubliceerd met toestemming van de reageerder:
Als kind en jonge tiener had ik regelmatig te maken met gewelddadige "gangs" die mensen (waaronder mij) zonder aanleiding in elkaar sloegen omdat ze "anders" waren.
Dit was in een provinciestadje van indertijd 15.000 mensen.
De daders waren zonder uitzondering blank.
De enige keer dat me in Amsterdam iets dergelijks is overkomen was toen ik op koninginnedag 1988 door een groep neonazi skinheads in te grazen werd genomen omdat "mijn kop hen niet aanstond".
Dit gebeurde op het Leidseplein waar het op dat moment zwart zag van de witte mensen.
Niemand stak een vinger uit om me te helpen; mensen gingen alleen iets aan de kant om ruimte te maken zodat die gasten mij met een vlaggestok konden bewerken. Een vriend van mij met wie ik op dat moment in Amsterdam was kon vanwege de menigte toeschouwers niet eens meer bij mij komen.
Gelukkig liep het redelijk goed af en kon ik met een paar beurse plekken en schrammen weer naar huis.
In mijn toenmalige woonplaats aangekomen bleek dat het verhaal daar inmiddels als een lopend vuurtje de rondte had gedaan dat ik finaal het ziekenhuis in was geslagen.
=)
Als die gasten zwart of geel of bruin of blauw of groen waren geweest, had ik misschien ook wel vooroordelen tegen de betreffende bevolkingsgroep gehad. Misschien heb ik mazzel dat iedereen die tot nog toe geweld tegen mij heeft gebruikt ongeveer de zelfde huidskleur had als ik?
Onder elke bevolkingsgroep bevinden zich waarschijnlijk wel een paar gefrustreerde eikels die denken dat ze zich zomaar met geweld kunnen afreageren op willekeurige voorbijgangers, of dat ze op die manier hun positie kunnen verbeteren ofzo.
Er bestaan vast wel "van dat soort gasten" die met een gun lopen te zwaaien. Ik ben ze net als Terrence in al die tijd dat ik hier woon nog niet tegengekomen.
Wel een keer (in een van de rijkere buurten van Amsterdam) een boze buurman met een geweer: ook een witte vijftiger.
Posts
