André Rouvoet wil de kinderbijslag verlagen voor mensen wier kinderen op een plek wonen waar de kosten voor levensonderhoud lager liggen. Betekent dat dat er voortaan minder kinderbijslag gaat naar inwoners van Ommen bijvoorbeeld of juist meer naar ouders wiens kinderen in Londen wonen? In Ommen zijn de huizen stukken goedkoper dan in Amsterdam of Utrecht. Ook betalen mensen daar minder voor een ID-pas voor kindlief om maar iets te noemen.
Maar ik woon in De Grote Stad en betaal dus meer voor m'n woongenot en gemeentelijke heffingen. Helaas pindakaas.
Dat laatste is absoluut geen grappige opmerking. Verre van zelfs. Toch is er bijna niemand die niet even glimlacht wanneer een ander dat zegt:"Helaas pindakaas". Waarom lachen wij eigenlijk? Het zal wel iets met genetica van doen hebben maar toch...Waarom is het grappig om iemand te zien uitglijden en hard vallen? Misschien heeft die persoon zich wel pijn gedaan en dat is toch helemaal niet grappig?
Het is toch gewoon een enorme stommiteit wanneer een buurthuis posters laat drukken met "Kunt U niet lezen of schrijven? Volg dan een cursus lezen en schrijven bij ons buurthuis." Zelf moest ik hardop lachen toen ik voor een vriend een verse computer installeerde en voordat ik meer dan de monitor aansloot controleerde of-ie't wel deed en de opmerking op het scherm verscheen "Could not detect keyboard. Press Esc to quit or ENTER to continue". Je zou je moeten ergeren om zo vele domheid wanneer in de papieren handleiding bij je internet-abonnement staat "Bij problemen met Uw internet-verbinding kunt U contact opnemen met de helpdesk via http://www.naamprovider.nl/helpdesk". Laatst nog was er een collega weblogster die de melding zag:"Bent U Uw e-mail wachtwoord kwijt, klik dan hier om een nieuwe te ontvangen per e-mail." Blijkbaar wordt over veel dingen nagedacht. Maar niet goed. En blijkbaar vinden wij die blunderende idioten grappig.
Mijn theorie is echter dat lachen een historisch gegroeide methode is om de tanden te laten blikkeren met de onuitgesproken mededeling:"Doe nog'ns zo iets en ik scheur je aan stukken en vreet je op." Dat lijkt mij logischer dan te denken dat wij het grappig vinden wat ons allemaal
overkomt. Lekker zwart/wit gesteld weer, niet?
Overigens (en zeker niet grappig bedoeld): omdat niemand (publiekelijk in elk geval dan toch) op mijn vraag van gisteren reageerde, hierbij nogmaals: Is U door Uw ouders wel eens iets verboden? En, hielp dat?
Voor de liefhebbers: Hier twee foto's van deze weblogger in actie tijdens een feestje afgelopen zaterdag:
Posts
