Ook geen grote verrassing is het dat particuliere aanbieders van inburgeringscursussen massaal frauderen. Men krijgt namelijk subsidie per ingeschreven leerling en niet per geslaagde. Geen wonder dat de cijfers niet kloppen want volgens de bureaus zijn er misschien wel 100.000 mensen die een inburgeringscursus volgen terwijl het in werkelijkheid misschien nog geen tien procent is.
Als straf zou je de directeuren van de frauderende instellingen naar Polen kunnen sturen om daar in de bouw te werken...
Nu ik zelf weer officieel fulltime aan het werk ben merk ik dat het vermoeiend kan zijn maar dat je er aan de andere kant ook energie uit kunt halen. In de paar maanden dat ik meer thuis was dan op kantoor leek ik minder in het huishouden te doen dan nu. Zeker nu ik eindelijk begin te wennen aan het nieuwe leefritme.
Al blijft het bijvoorbeeld wel lastig als je kwart voor zes thuiskomt om dan nog te koken, te eten en je zoon te vragen hoe zijn schooldag was, voordat je om 18.00uur (op woensdags), danwel om half zeven (maandag en donderdag) de deur weer uit gaat.
Maar ach, zolang je je realiseert dat ongeveer 98 procent van de wereldbevolking er slechter aan toe is dan jijzelf, is het allemaal prima te doen. Zelfs wanneer je geen stroom hebt, zoals onlangs in Spijkenisse en Hengelo en zeer recent in Tiel.