Zien

Donderdag op het werk (op het werk!) kwam ik in de gangen van het gebouw Sjoerd nog tegen. Deze jonge filmmaker produceerde ooit een proef-videoclip voor Spinvis. Daarin was een bescheiden rol weggelegd voor ondergetekende. Zo zit het leven vol toevalligheden.

Toevallig kwam ik gisteren geen bekenden tegen toen ik een voorlopig laatste vrije doordeweekse middag doorbracht met m'n zoon. Vanmorgen haalden wij samen zijn zusje Eva op voor een weekendje bij ons. Wij gingen lunchen bij oma, mede om neef Leo gedag te zeggen die na twee weeken Amsterdam zijn rondreis door Nederland ging afmaken alvorens terug te keren naar zijn thuisland.

Daarna even stoere laarsjes gekocht voor een zeker 7-jarig meisje dat vanavond samen met haar vader en broer een Sinterklaas-liedje gezongen heeft bij de schoorsteenmantel. Toch iets romantischer dan bij de CV-ketel, vind ik. Maar ja, ik ben dan ook nog een beetje van de oude stempel en kan er dan ook intens van genieten om m'n kinderen "tikkertje" te zien spelen bij de tramhalte onderweg naar huis vanaf het zwembad.

Een middagje zwemmen met de kinderen is een stuk leuker dan solliciteren kan ik U verzekeren. Ik hoef in elk geval geen beroep te doen op de nieuwste "service" van het DWI. Dat heeft inmiddels een bedrijf ingehuurd dat namens cliënten hun sollicitatiebrieven schrijft. Voor "particulieren" rekent het bedrijf E.62, 50.

Kunnen mensen tegenwoordig dan echt zelf geen fatsoenlijke brief meer schrijven? Het heeft er alle schijn van.

Het heeft er ook alle schijn van dat veel inwoners van Bangladesh zijn omgekomen toen er een cycloon over hun leefgebied raasde. En dan klagen wij al bij windkracht vijf omdat het dan zo veel moeite kost de brug op te fietsen. Soms is het goed de zaken in perspectief te zien.

Natuurlijk

Had vandaag nog enigszins last van de afscheidsborrel die ter mijner ere werd gehouden in het gebouw waar de raadsleden van Westerpark regelmatig bijeenkomen. Mede daarom voelde ik mij niet helemaal 100 procent toen ik vandaag een dagje ging meelopen bij een potentiële werkgever. Toch gingen de gesprekken die ik voerde met alle mogelijke collega's én het voltallig management zo goed dat men besloten heeft mij een 6-maands contract aan te bieden als fulltime Office Manager bij The Write Company.

Maandag zal ik er officieel beginnen en ik verheug mij op deze nieuwe uitdaging!

Het zal ook voor m'n zoon even wennen worden om een papa met een "normale" baan te hebben maar het werd tijd dat ik een reguliere betrekking aanvaardde met een regelmatig binnenkomend inkomen dat een redelijk stuk boven uitkeringsniveau uitkomt.

Ik zal er ook dingen voor moeten laten danwel anders moeten inplannen. Zo wordt gitaarles verschoven van de woensdagmiddag naar de donderdagavond en zit het 's morgens koffiedrinken met deze of gene buurvrouw er voorlopig niet meer in. Het 's avonds gitaarspelen met buurvrouw Winonah zal nog wel gaan. Zoals ook hedenavond.

Eerder op de avond genoot ik samen met m'n zoon en neef Leo het avondeten bij m'n moeder. Onderweg vanaf het werk (Voor het eerst sinds een tijdje kan ik die zinsnede gebruiken!) had ik haar al telefonisch ingelicht over het feit dat het samen met haar kleinzoon twee maal per week bij haar komen lunchen er voorlopig niet meer inzit. Haar buurvrouw Maria kwam speciaal even langs om mij te feliciteren en ook van buurvrouw Hetty en oppas Suus mocht ik al de felicitaties ontvangen.

Verder zal ik andere tijden moeten zien te vinden voor het runnen van het huishouden. Jammer dat ik niet ergens heb opgeschreven hoe ik dat vroeger eigenlijk deed toen ik ook fulltime werkte. Het is wel zo dat ik in die tijd geen kinderen in huis had. Dat scheelt wel iets natuurlijk.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Ira Levin