Magisch

Bij thuiskomst vannacht bleek dat oppas Suus de afwas had gedaan! Zij had dus niet alleen m'n de Ferman naar karateles begeleid en de rest van de avond beziggehouden. Errug lief. Misschien zijn actievoerders wel te lief, tegenwoordig.

Iamzero had het over het nieuwe actievoeren. Dit schreef ik als commentaar:
Die types die jij beschrijft noem ik actieroepers. Actievoerders zijn mensen die hun leven geven voor stemrecht; die in de vuurlinie gaan staan voor hun recht. Vaak letterlijk. Niet dus die types die Het Maagdenhuis bezetten. Maar slegs tot zes uur 's avonds. Want ze moeten van mama op tijd thuis zijn met het eten. Diezelfde types die op het Museumplein staan. Maar alleen als een gratis bus ze erheen brengt. Je zal toch een tientje moeten uitgeven om mensen te laten weten dat jij principes hebt..:-(

Voor de volle honderd procent sta ik achter m'n zoon. Gisteren ontving ik uit handen van zijn juffen zijn rapport én de uistlag van de Entreetoets. Van alle gestelde vragen had hij maar liefst 88 procent goed. Een en houdt in dat slegs 7 procent van zijn groepsgenoten (landelijk) meer vragen goed had. Ook zijn reguliere rapport stikt van de hoge cijfers. Fantastisch, niet? Oma en ik zijn dan ook errug trots op Superfer.

De ochtend begon voor mij met een fractie-overleg waarna ik mij naar het werk spoedde. Daarna dus het oudergesprek met de juffen om daarna bij m'n moeder op zolder een paar verhuisdozen in te pakken. Lekker even gegeten bij haar om mij thuis om te kleden voor het verder verloop van de avond: de viering van de Zonnewende. Dat heeft toch altijd wel iets magisch.

Fijn

"Wakker worden, vaderdag! Wakker worden, vaderdag! Wakker worden, vaderdag!" werd mij vanmorgen toegefluisterd door een drietal schattig ogende kinderen. Eerst -vooral omdat ik net wakker was- bekroop mij het gevoel dat ik in een scène uit "Children from the corn" was beland. U weet wel: die film van Stephen (Door Amerikanen uitgesproken als Stieven en niet als Steffen) King waarin kinderen besloten hebben dat alle ellende in de wereld wordt veroorzaakt door volwassenen en dat dus alle volwassenen maar dood moeten...Vervolgens werd het gevoel wat genuanceerder en overkwam mij meer het gevoel van iemand die zojuist een vijf-jarig contract met een energieleverancier heeft gesloten en een paar dagen later hoort dat de gasprijzen worden verlaagd waardoor hij dus voor langere tijd vast zit aan een hogere prijs.

Gelukkig volgden mijn hersens het wakker worden van mijn lichaam al na zo'n twee minuten dus kon ik echt met volle teugen genieten van de knuffels en kadootjes. Van Dayna kreeg ik een zelfgemaakte notitievelletje-houder. Met notitievelletjes. Eva had een schrijfwarenmap voor haar papa gemaakt. Met schrijfwaren. En hééél veel glitter. M'n zoon gaf mij een t-shirt met opdruk:"Ga liever naar bed met een goed boek. Of in ieder geval met iemand die er eentje gelezen heeft." Ik zie hier de hand van m'n moeder in...Van de moeder van de meiden kreeg ik gisteren al voor Vaderdag een heerlijk zachte pinguin-knuffel. Voor m'n knuffel-verzameling én tevens voor m'n pinguin-verzameling.

Het zwembad waar wij heengingen als Vaderdag-uitje was gevuld met meerdere papa's-en-kinderen en de kip bij De Kolonel smaakte weer'ns prima. Molen De Otter, die de meiden graag even wilden zien, is helaas vooralsnog alleen van buitenaf te bekijken omdat zowel de molenaar alsook het stadsdeelbestuur te koppig is om tot een echt compromis te komen over de bestemming van het eeuwenoude monument. Thuis hebben de kinderen even het chloor uit de haren gewassen, kookte m'n zoon "stokjespasta" (klinkt toch leuker dan "spaghetti", nietwaar?) en zaten de kinderen met het bordje op schoot te genieten van de avonturen van Molletje toen de bel ging ten teken dat de zusjes werden opgehaald. Ik hou van dat grut.


Vader zijn is fijn!