Failliet

Failliet

Het staat voor mij nu wel onomstotelijk vast dat George W. Bus, door mij ook wel aangeuid als George Junior, weinig meer is dan een ordinaire dictator. Een meerderheid van zijn kabinet, waaronder dus ettelijke partijgenoten, vindt dat er een datum moet worden geprikt waarop een begin moet worden gemaakt met de terugtrekking van Amerikaanse troepen uit Irak. George Junior peinst dar niet over en maakt simpelweg gebruik van zijn vetorecht. Hoe noemen wij ook alweer iemand die de wens van de meerderheid naast zich neerlegt en met diverse dreigementen komt? Juist: een dictator. Welgeteld égn persoon houdt de absolute macht in handen.

Welgeteld één jongedame springt van een dak en overleeft haar val niet. Vermoedelijk pleegt zij haar daad onder invloed van hallucinaties opwekkende paddestoelen, kortweg paddo's. Onmiddellijk wil een meerderheid van de Tweede Kamer een verbod instellen op het betreffende natuurprodukt.

Toch wel vreemd dat dan alcohol niet wordt verboden terwijl die harddrug per dag meer slachtoffers maakt dan paddo's per jaar. Hoeveel mensen rijden de gracht in onder invloed van alcohol? Hoeveel mensen plegen zelfmoord vanuit een door alcohol veroorzaakte depressie? Daar hoor je de Kamer dan niet over. Misschien omdat de Staat miljarden verdient aan de verkoop?

De middenstand verkoopt momenteel niet veel aan mij aangezien ik in transitie zit tussen salaris en uitkering. Gisteravond, tijdens het fractie-overleg kwam een middenstander vertellen dat hij en z'n collega's minder aan omzet zullen genereren als eerdaags automobilisten bijna drie kilometer moeten omrijden om hun winkels te bereiken. Nu is dat natuurlijk hypothetisch maar niet geheel onmogelijk. Als ook de teerling is geworpen duurt het jaren voordat de beslissing kan worden teruggedraaid. Inmiddels is de lokale middenstand dan failliet.

Karate

Karate

Gisteren heerlijk uitgeslapen op m'n eerste officiële dag als werkloze. Eigenlijk tot half elf maar vanwege de overschakeling naar zomertijd maar liefst tot half twaalf! Rustigaan ontbeten met m'n zoon om even later een kijkje te nemen bij de rommelmarkt in het lokale buurthuis. Thuisgekomen een uurtje flink lopen opruimen in de slaapkamer. De komst van oppas Suus was dan ook een welkome afwisseling. Zij gaf ons de energie om hernieuwd aan het werk te gaan. De tweede onderbreking in onze poging van de slaapkamer een bewonbare plek te maken werd veroorzaakt door Fer's natuurlijke moeder, (af en toe) buurvrouw Johanna. Na haar vertrek gingen vader en zoon over tot het ontruimen en herinrichten van de roomdivider, eigenlijk gewoon een soort van dubbeldeks boekenkast. Errug praktisch. Bovendien namen wij nog zijn bureau onder handen. Als "beloning" maakten wij samen zijn stukje van de tuin gereed als groentetuin. Als klap op de vuurpijl leerde de Ferman mij hoe je stuurt met de "plug-n-play" console in het spelletje Pole Position. Indertijd ging een deel van mijn studiefinanciering op aan dit spelletje van fabrikant Namco in de speelhal. Dat waren nog'ns tijden!

Dat was in de tijd dat je nieuwe werkgever je aanmeldde bij het ziekenfonds én een en ander in orde maakte met het Gak, de instantie die toen veel van de werkloosheidsuitkeringen verzorgde. Tegenwoordig gaat het niet meer zo makkelijk. Neem nu mijn intake-gesprek vanmorgen met een dame van het CWI:"Vult U hier even de datum in van de laatste dag dat U een bijstandsuitkering ontving in het jaar 2001."-"Eh, natuurlijk, even nadenken...helaas...die exacte datum is mij eventjes ontschoten." Zou zij gemerkt hebben dat mijn opmerking sarcastisch was bedoeld? Niet veel later vroeg zij mij hoe vaak ik van plan was te solliciteren tot aan het volgende gesprek, over een maand. "Een keertje of 20 a 30" was mijn antwoord. -"Wat!? Zo veel!? Maar zoveel solliciteren gaat wel ten koste van de kwaliteit hoor!" Na enig soebatten kwamen wij uit op een aantal van twaalf sollicitaties die ik in de komende paar weken mag verrichten. Zij geeft de gegevens door aan het UWV en die instantie bepaalt dan hoeveel ik mag ontvangen aan WW-uitkering. Zij basseren zich daarbij op m'n laatste 14 (veertien!) loonstroken en bovendien moeten zij nog rekening houden met het aantal uren dat ik part-time werkloos was ten tijde van mijn werkzaamheden bij The Amsterdam Dungeon, rekening houdend met de uren dat ik 's avonds werk in de lokale politiek (hoewel die uren waarschijnlijk niet worden meegerekend aangezien het geen baan betreft maar dat wist de mevrouw nog niet zeker). Bovendien moet men rekening houden met het feit dat ik eerdaags aan de slag ga als overblijfkracht, waarschijnlijk voor zo'n vier uren per week. Niet voor niets heb ik jarenlang premie afgedragen: nu zal ik de jongens en meisjes van CWI en UWV laten zweten ook! GnaGna! ;-))

Ook leuk: op de weg terug naar huis liep ik oud-collega Sibel tegen het lijf. Vandaag was verder voor vervolg-opruimwerkzaamheden en het begeleiden van m'n zoon naar karate.