Zusje

Zusje

Demisionair minister-president Jan Peter Balkenende sprak laatst van een terugkeer naar de principes uit het VOC-tijdperk. Dat deed hij al eerder. Ondermeer tegen Bill Gates in maart van dit jaar (VOC-mentaliteit: "de wil om vooruit te komen en de eerste te willen zijn.") en op een CDA-partijcongres een paar maanden later (VOC-tijd:"creativiteit, de wil om te ontdekken en de stabiliteit van het poldermodel).

Uit zijn woorden maak ik op dat hij vind dat Nederland aan de top van de wereld moet komen en dat het niet uitmaakt dat dat streven ten koste gaat van het welbevinden van complete bevolkingsgroepen. Je mag mensen gerust uitbuiten zolang dat maar ten goede komt aan het land op zich. Lekker uitgangspunt. Onze Groot Leider (hoe heet dat ook alweer in het Duits?) is ogenschijnljk de mening toegedaan dat werkgevers hun werknemers mogen uitbuiten, zolang het bedrijf er maar op vooruit gaat. Enik maar denken dat de slavernij was afgeschaft...

Misschien moet ik m'n agenda maar'ns afschaffen want het ding controleert m'n leven steeds sterker, zo lijkt het. Zo mocht ik gisteren op het einde van de werkdag mijn opwachting maken in een feesttent voor een lancerings-feestje van de ABN-AMRO waar ik in de hoedanigheid van Don Diablo samen met Madame Cherie de aanwezige gasten mocht vermaken. Direkt erna was ik op een acteursfeestje in The Amsterdam Dungeon. Helaas kan ik hier uit privacy-overwegingen niet alles vertellen wat er voorviel...;-) Tsja, wat doet een groep acteurs op een feestje? Monopoly spelen of Twister? Filosoferen of klagen over het weer? Neen. Improvisatie-spelletjes a la De Lama's en...jawel...verstoppertje!

Gevolg was dat ik om half vier des ochtends m'n moede hoofd op het kussen vleide en ik niet lang na het afgaan van de wekker om kwart over negen mocht genieten van het afwezige ochtendhumeur van collega Sabeau die was blijven pitten. Het werd vandaag een prettige werkdag gevuld met leuke verhaaltjes van leuke collega's maar helaas vertrok ik te laat om mijn zoon te zien terugkeren van schoolkamp. Gelukkig was mijn moeder bereid gevonden de honeurs waar te nemen. Zo kwam het dat ik bij thuiskomst een zeer vermoeide Ferdinand liggend op de bank aantrof met een liefhebbende oma aan zijn voeten. Nadat ik m'n moeder naar de tramhalte had begeleid samen met m'n zoon een hapje gegeten en voor de afwisseling een aflevering Star Trek gekeken.

Binnen zeer afzienbare tijd (houdt het op minuten!) zal ook ik de ogen sluiten en mij opmaken voor een rustig weekendje met m'n zoon en z'n zusje.

Wegrijden

Wegrijden

"Primer: what if it actually works" is de titel van het kijkschijfje dat ik voor vanavond heb gehuurd. Een enigszins rustig avondje want mijn zoon is op kamp. Vanmorgen vertrok hij voor een drie-daagse reis naar een jeugdherberg in Soest. Met zijn klas, de juf en de gymjuf. Hij verheugde zich vooral op het fenomeen "dropping"...

Terwijl Ferdinand vrijwillig in een kamp zit zit de 8-jarige Hui tegen zijn wil in kamp Zeist. Dat alles omdat zijn moeder weigert mee te werken aan haar uitzetting naar China, waar zij volgens haar advocaat niet terecht kan.. Terwijl haar zoontje hier is geboren heeft Rita Verdonk besloten dat dat zij terug moet naar China. Die Chinese mevrouw dus en niet Rita Verdonk...

Hoewel een meerderheid van de kamer vindt dat een onschuldig 8-jarig kind niet in een cel thuishoort is mevrouw Verdonk de mening toegedaan dat zij geen andere keus heeft dan de regels opgesteld tijdens de Concentie van Genève hier te negeren. Het zij zo: in een democratie beslist de meerderheid en de minister van Vreemdelingenzaken heeft besloten dat zij in haar eentje de meerderheid vormt. Zie je wel: democratie werkt!

Niet alleen democratie werkt maar ik ook. Nadat ik de Ferman gisteren op gesprek had laten gaan en naar school had gebracht besprak ik het een en ander in verband met de naderende kinderboekenweek om daarna aan het werk te gaan. Later op de dag bracht ik een paar gezellige uurtje door met Superfer waarna de oppas (oma!) kwam en ik met een gerust hart een bij vlagen hectische deelraadsvergadering kon bijwonen ("Soms zijn er negatieve dingen waar je niet blij mee bent."). Even na middernacht was ik thuis en na een beetje bijkletsen met m'n moeder kon ik dromenland opzoeken om vanmorgen vroeg uit de veren te gaan om samen met m'n moeder haar kleinzoon uit te zwaaien. Voor sommige kinderen betekent het schoolkamp-uitje de eerste keer een paar nachtjes weg van paps en mams. Toch wel een emotioneel moment hoor wanneer je de auto's met je kinderen erin luid toeterend door de straat ziet wegrijden...