Beloftes

Beloftes

Voor wie goed om zich heen kijkt is altijd wel iets leuks te zien.
Ga voor de gein 'ns vijf minuten eerder dan normaal de deur uit en neem de tijd om her en der even stil te staan en goed te kijken. Zo waren Superfer en ik vanmorgen lekker vroeg onderweg naar de zomerkamp-opstapplaats. Daarbij liepen wij ondermeer door de van Eeghenstraat, volgens zeggen de duurste straat van Amsterdam. Alleen al kijkend naar de aldaar geparkeerde automobielen kun je niet anders concluderen dan dat de bewoners minstens redelijk vermogend moeten zijn. Zo staat er een aantal Porsche's en is minstens één op de vijf auto's een SUV. Alsof een Jeep handig is in de stad.
Of een auto die ruim de 200 haalt. Uiteraard draait het allemaal om status. Best triest eigenlijk wanneer je een of ander duur ding nodig hebt om je een beetje goed te voelen. Maar goed, ieder z'n meug.

Zo vindt het NS-management het niet nodig zich aan beloftes te houden en zullen de prijzen voor treinkaartjes in de Randstad meer stijgen dan in de rest van het land "omdat daar de meeste mensen met de trein gaan". Mocht het ministerie dit plannetje tegenhouden, nou, dan verhoogt men gewoon de prijzen door het hele land nog wat meer. Dat ook dit tegen de afspraak is dondert niet. Beloftes zijn voor sukkels. Slimme mensen mogen beloftes breken wanneer het hen uitkomt. Daarom worden slimme mensen vaak minister.

Zo vindt minister Donner het leuk om burgers zijn wil op te leggen. Zijn nieuwste plannetje gaat uiteraard over terreurbestrijding: het bagatelliseren ervan wordt verboden. Wanneer U zou beweren: "Ach, afgezet tegen het wereldwijde probleem van de honger vallen die aanslagen in Engeland en Egypte eigenlijk best wel mee" dan kan U dat, als het aan de Minister van Angstaanjagen ligt, een jaar celstraf kosten. Grappig, niet? Of zou hij het serieus menen?

En zou de IRA het eigen besluit om de wapens neer te leggen serieus menen? In dat geval zullen diverse wapenhandelaren op zoek moeten naar ander werk. En dat zou wel bijzonder goed nieuws zijn!

En over werk gesproken: dat was het onderwerp van gesprek tussen mij en oud-collega Edward die wij onderweg naar huis tegenkwamen. Op de opstaphalte zelf nog even staan kletsen met oud-kampcollega Sjors. Bij thuiskomst wachtte ons een verrassing in de vorm van een schat: twee dozen vol jeugdboeken, aangeleverd door buurvrouw Hetty. Een jeugdencyclopedie, een boek over het leven der Amazone-indianen, de oorsprong van atoomkracht en nog meer fraais. Geweldig!

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Marten Toonder.

Sloof

Sloof

Even een klein vraagje: klikken jullie ook wel'ns op een van de vaste links die hier bovenin en aan de linkerkant staan en zo ja welke?

In een van de obscure carriëre-blaadjes kwam ik een overzicht tegen van types werknemer:
(Uit:"De kunst van het volgen" van Drenth, Damen en Goedhart)
De sloof draagt veel meer bij aan de organisatie dan hij ervoor terugkrijgt. Dat lijkt ideaal maar intussen sluimert zijn ongenoegen. Als zijn limiet is bereikt kan hij plotseling omslaan en afhaken, ziek worden of onrust stoken.
De profiteur probeert juist zoveel mogelijk te profiteren van de organisatie en daar zo min mogelijk voor terug te doen.
De dweper identificeert zich volledig met de waarden en opvattingen van het bedrijf maar stelt ze niet ter discussie en vergeet zijn eigen waarden.
De terrorist is juist zo vervuld van zijn eigen idealen en stokpaardjes dat hij die van de organisatie uit het oog verliest.
De marionet gehoorzaamt de baas klakkeloos. Ook als hij daarmee zijn eigen of andermans belang schaadt.
De betweter duikt juist op elke misstand die hij ziet, waarbij hij de belangen van de organisatie én de mensen uit het oog verliest.

Zelf lijk ik in de categorie "Sloof" te vallen. Misschien moet ik daar maar'ns aan gaan werken...;-)

Vandaag liet ik Ferdinand weer hard werken voor zijn beloning: het muntje uit de winkelwagen was
voor hem voor zijn hulp bij het boodschappen doen. Vandaag op zomerkamp troffen de kinders een
goede balans tussen regen en droogte. Een jongen in de duinen bij Bergen trof echter een nog op scherp staande personeelsmijn. Ook gezellig. En terwijl de Ferman rondrende in de duinen werd zijn vader weer'ns afgewezen.
Hoe vaak het ook gebeurt, die kleine steek in het hart die ermee gepaart gaat valt niet af te wenden. Een paar honderd andere sollicitanten bleken een CV te hebben dat beter aansloot bij de wensen des werkgevers.
Niet verwonderlijk. Er is altijd wel iemand die beter is dan jij. Er zijn zelfs wielrenners die beter zijn dan Lance Armstrong! Als ook zij zich uitsluitend op de Tour de France gericht zouden hebben was het wellicht allemaal anders gelopen. Het gaat om de keuze die je maakt: stort je je met hart en ziel op je werk en zijn collega's je enige vrienden of probeer je een leven te leiden naast het werk? Stiekem is iedereen op zoek naar de juiste balans. Toch? Of heeft U het in gesprekken ook alleen over "Mijn vriend de tandarts of "Mijn vriend de Manager Inkoopbeleid"?