Respect

Respect



Googlewhack:

tuinopbergmeubel





"Mensen communiceren niet meer" zei de dame met de bling bling-bril in haar mobieltje terwijl zij de snackbar binnenwandelde en een fles cola uit de koeling haalde. "Ik vind dat mensen bij het communiceren elkaar in de ogen moeten kijken" zei zij terwijl zij achteloos gepast geld op de toonbank smeet, haar fles pakte en de zaak uitliep. En dat alles zonder de verkoper een blik waardig te gunnen.



"Oertijd in het venster" is de titel van een verhalenbundel van Manuel van Loggem. Tevens is dat het elfde boek dat ik dit jaar gelezen heb. Denk bij van Loggem's verhalen aan Roald Dahl die woont in Amsterdam en je hebt een aardig beeld van zijn cynische korte verhalen met onverwacht, vaak wat sadistisch, plot.


Vanmorgen mocht ik weer een uurtje praten over de dingen in het leven die mij tegenstaan en over de zaken die mij genoegen verschaffen. Daarna m'n zoon van school gehaald om vervolgens hem te misbruiken voor het helpen dragen van een week aan boodschappen. Samen met buurvrouw Angélique de lunch (Crackertjes met aardbei!) genuttigd in voorbereiding op de rapportbespreking van m'n zoon later in de middag: hij is over naar groep 6 zonder een enkele onvoldoende op zijn rapport!



Meteen door naar de afscheidsreceptie van onze huisarts en zijn assistente, tevens echtgenote. Drie generaties van onze familie hebben bij hem in de wachtkamer gezeten. En alle drie waren ook vertegenwoordigd in de lange gang die leidde naar de feestvarkens. Maar liefst anderhalf uur stonden wij in de rij voor dit populaire en geliefde stel voordat ook m'n moeder, m'n zoon en ik de dokter, z'n vrouw en de opvolgster de hand konden schudden.
35 Jaar heeft de heer van Riet zijn praktijk in Bos en Lommer gevoerd. 35 Jaar lang lief en leed gedeeld met de gemeenteleden. Daar kun je alleen maar respect voor hebben.


Het avondeten was een experiment: choco-fondue! In het pannetje verdwenen een paar chocoladerepen, het sap van een sinaasappel, kaneel en een flinke scheut melk. Flink blijven roeren met laag vuur en onderwijl stukjes kipfilet opbakken, een meloen in blokjes snijden, een half stokbrood in hapklare blokken zagen en een paar bananen veranderen in sjoelstenen. We hebben gesmuld, zitten vol en kunnen geen pap meer zeggen. Maar in elk geval hebben wij genoten.

WW

WW



Googlewhack:

gedraaide scoubydou maken




Was vanmorgen bij het CWI voor het opnieuw aanvragen van mijn lopende WW-uitkering.
Heb daar niet alleen gezellig zitten kletsen met buurvrouw Ingrid maar ook met een aardig heerschap dat mijn aanvraag in behandeling nam.
Blijkt dat er nieuw recht is ontstaan na afloop van mijn meest recente dienstverband.
Meest nijpende probleem is nu de kosten van de kinderopvang.
Zonder werkgeversvergoeding kan ik die niet opbrengen. Het UWV treedt echter niet op als vervangende werkgever, behalve waar het de belastingdienst betreft bijvoorbeeld.
Om nu wel in aanmerking te komen zou ik moeten deelnemen in een reïntegratieproject.
Om voor deelname in aanmerking te komen moet je als werkloze echter vrijwel onbemiddelbaar zijn. En dat ben ik niet.
Er zijn meerdere oplossingen: Ik haal m'n zoon van de opvang en ga de bijstand in (dat is tenminste blijkbaar wat de overheid vna mij verlangt) of mijn contactpersoon verzint nog een list om mij toch dat reïntegratie-project in te sneaken.
Natuurlijk kan ik ook nog m'n zoon ter adoptie afstaan, politiek asiel aanvragen in Cuba of een rijke vrouw (man mag eventueel ook) huwen. Maar dat zijn de minder reële opties...



Vanmiddag mocht Ferdinand naar oma terwijl zijn vader was gestrikt voor een promotionele fotoshoot ten behoeve van The Rocky Horror Picture Show.
Het was bijzonder vermakelijk om samen met twee andere castleden in vol ornaat door de binnenstad van Amsterdam te lopen en op strategische plekken foto's te maken.
In totaal zijn er een paar rolletjes doorheen gegaan. Verreweg de meeste daarvan zaten niet in het toestel dat wij bij ons hadden...