Wereldnieuws






Nog even en de knakworstjes laten je via je mobieltje weten dat je niet alleen vlak in de buurt bent van hun staplek in de supermarkt maar ook dat ze in de aanbieding zijn voor iedereen wiens mobiele nummer met "06" begint. Veel gekker moet het toch niet worden. Kijk: dat (vroegere) regeringsleiders zoals recentelijk nog Rafik Hariri worden opgeblazen daar kijkt niemand meer van op maar een interactief mobieltje is wereldnieuws. Ander wereldnieuws is natuurlijk dat Michael Jackson aan het begin van een cruciaal punt in de rechtzaak tegen hem de griep heeft gekregen. Zou het die griep zijn waarvoor "men" heel hard probeert ons bang te maken? Naar verluidt zullen miljoenen mensen wereldwijd sterven aan de griepepidemie die elk moment kan uitbreken.
Ach, je kunt ook "elk moment" je nek breken door van het keukentrapje te storten of "elk moment" bezwijken aan een hartaanval door plotselinge schrik. Ook kun je "elk moment" sterven doordat een zelfmoordenaar vanaf het dak van een hotel op je hoofd valt of "elk moment" stikken in een kipstukje bij een lokale vestiging van een Amerikaanse variant op het verschijnsel snackbar. Erg opgeblazen dus, dat gevoel van onveiligheid. Plaats het wat mij betreft maar in de categorie "terrorisme-dreiging". De kans om te sterven op het toilet "onder grote druk" is bijkans groter...;-)






Een paar welgerichte woorden werken vaak beter dan een tray'tje RedBull. Energie is het magische woord.
Energie haal je uit verschillende bronnen. Liefde in al haar facetten is daarbij geen onbelangrijke factor. Maar vlak de eenvoudiger behoeften als voeding en slaap niet uit.




Gisteren met één collega en acht kinderen naar de Hortus Botanicus Amsterdam geweest. Vooral de vlinderkas maakte bij de meesten veel indruk.
Eén jongen was echter het meest geïmponeerd door "die hoge bomen en dat stukje bij het water daar." Vandaag was het de beurt aan het Scheepvaartmuseum om door ons bezocht te worden en Ferdinand was mee. Zijn voorliefde voor het schoolvak Geschiedenis bleek ook duidelijk op de replica van het VOC-schip.



Op de wekelijkse wandeltocht van en naar de karate-dojo waar m'n zoon z'n lessen ontvangt ging het gesprek ditmaal vooral over de primaire elementen van het bestaan en hoe je theorie en praktijk in de praktijk overeen kunt laten komen. Het houdt je scherp, praten met en luisteren naar een negenjarige filosoof annex wetenschapper in de dop. Bovendien tijdens het wachten weer lekker een hoofdstukje van een studieboek doorgekomen ondanks dat iemand een tafeltje verderop gemiddeld twee nieuwe mobiele beltonen per tien minuten uitprobeerde, een ander meerdere malen verslag deed van de door haar ondergane intieme operatie en ondanks het bekvechten van een vijftal heren die allen waren betrokken bij een spelletje dammen. Wanneer je kunt studeren onder zulke omstandigheden zit het met het vermogen tot concentreren wel goed, luidt mijn conclusie.




Valentijnsdag is geruisloos voorbijgegaan aan Huize Terrebel (wat klinkt dat suggestief, niet?).
Mijn voorkeur blijft uitgaan naar een echt tastbaar kaartje als teken van affectie, moderne communicatiemiddelen ten spijt. Ik heb tenminste nog nooit een SMS'je aan het hart gedrukt of aan een e-mailbericht gesnuffeld om sporen van "haar" geur op te vangen...

Afscheid



Googlewhack:

de bende van Jan Praet boekbespreking




Het valt niet mee om uit een dal te klimmen. Eigenlijk is't gewoon hoogstvermoeiend.
Uitrusten kan niet want dan glijd je weer af. Zonder veiligheidslijnen red je't niet. De drie belangsrijkte zijn voor mij die met de namen: "Kinderen", "Familie" en "Vrienden".



"Sorry dat ik zo laat ben!"

-"Tsja, je bent inderdaad zo'n vijf uurtjes te laat."

-"Mag ik toch nog even blijven?"

-"Nee."

-"Okee, dan ga ik weer. Dag."

-"Dag".


Ook ex-en dienen zich aan regels te houden. Vind ik. Zelfs als het om de biologische moeder van je zoon gaat.
Zodra je hen gaat belonen voor het overtreden van de overeengekomen regels is het hek van de dam. Zo ziet U maar: soms zijn ook ex-en net kinderen of mensen...;-)

Gisteravond de eerste opgave gemaakt van de cursus Speed Reading. In gewoon Nederlands is dat snellezen. Als informatiejunk leek het mij wel aardig om te leren hoe ik informatie sneller en langer houdbaar tot mij kan nemen. Ook met het oog op mijn huidige studie. Misschien dat ik zo wat tijd kan uitsparen voor andere leuke dingen. En over leuke dingen gesproken: met het leuke ding dat Eva heet de weersomstandigheden getrotseerd hoewel daar geen noodzaak toe was. Haar broer (het watje!) bleef liever voor de televisie hangen. Eva kwam natgeregend en zwaar verwaaid huppelend thuis met een heuse mooie grote rode appel. Die hadden wij uitgezocht bij de Islamitische groenteman. Bovendien waren we ook nog even bij de brievenbus langsgeweest en hadden we een cadeautje achtergelaten bij een verjarende buurvrouw. Gisteren hadden we al een kaartje in de bus gedaan bij een andere jarige buurvrouw.



Voor nu is het feestje even afgelopen: Eva is opgehaald en haar moeder had haast. Over twee weekjes zie ik haar weer. In principe. Vooreerst maar even wat tijd besteden aan Ferdinand. Ook hij weet schijnbaar niet wat hij met de situatie aan moet. Een moeder die soms wel en soms niet maar altijd misschien langskomt waarvan een enkele keer op de afgesproken tijd. Daarnaast een zusje dat in principe elk ander weekend komt logeren terwijl diens zusje ook zijn zusje kan zijn. Hoe leg je dat nu uit aan zo'n jochie?