Eten




Googlewhack:



kliko opberg bak








"Papa?"



-"Ja, schat?"



-"Ik vind het zo fijn dat we lekker vroeg zijn!"



-"Hoezo dat, schat?"


-"Dan hebben we wat meer tijd om te treuzelen."

Ik heb't nu helemaal gehad...






Vandaag was Ferdinand's juf ziek en zodoende had de gehele klas een

onverwachte vrije dag. Gelukkig bestaat voor mij de mogelijkheid om m'n

eigen kinderen mee te nemen naar het werk. Vorige week was Eva's

naschoolse opvang gesloten en zou ik haar ophalen en meenemen. De avond

daarvoor werd die aktie afgeblazen.

Vandaag was er wederom een studiedag voor Eva's naschoolse leidsters.

Duidelijk was afgesproken dat ik vandaag dan Eva van school kon halen om

haar mee te nemen naar het werk. Zo toog ik met Ferdinand van

Amsterdam-Westerpark naar Amsterdam-Oost met wat rozijntjes voor z'n zusje

op zak en in het vooruitzicht dat wij vanavond haar door Sinterklaas achtergelaten cadeautjes konden overhandigen. Wij waren een beetje vroeg wat mij in de gelegenheid stelde een

foto van m'n zoon te maken voor het huis waar ik ooit woonde. Bij het

schoolplein aangekomen ontwaardde ik m'n dochter's juf en een aantal

spelende kinderen.

Maar geen Eva. Juf Hella wist te vertellen dat die ochtend werd gebeld met

de mededeling dat Eva die dag niet naar school kwam.

"Dat is vreemd", zei ik. "Mij was door haar moeder gevraagd Eva van school te halen."

De juf wist van niets. Navraag bij voormalig buurvrouw Miriam leerde dat

m'n dochter gewoon bij haar moeder thuis was. Die was "vergeten" mij te

bellen.

Daarop stelde ik voor dat nu wij toch in de buurt waren het misschien voor

Eva ook wel leuk was als haar vader en haar broer even op visite kwamen. "Doe maar

niet", luidde het antwoord. "Wij liggen namelijk nog in bed omdat wij een beetje ziek zijn". Dit was dus

om kwart voor twaalf vanmorgen. Mochten wij niet weten dat vriendjelief (iemand anders?)

erbij lag? Was er iets anders dat wij niet mochten weten? Ik zal het wel

nooit te weten komen; ik ben tenslotte Eva's vader maar...






(Maar even tussen U en ik: wel een vader die flink pissig is!)

Verder belde buurvrouw Johanna op om te melden dat zij vanavond geen zin had haar bed uit te komen om onze zoon te bezoeken en is bovendien de goudvis stervende...




Wij verliezen onszelf maar in lekker eten: na het Eva-gebeuren ging het om kaas-uien broodjes; vanmiddag na het werk werden het oliebollen en het avondeten bestond uit slavinken, pannekoeken, aardappelschijfjes, shoarmavlees en kipfilet.
U raadt het: aangestoken door een recent etentje bij een stel wonderlijk lieve mensen hebben de Ferman en zijn vader gegourmet (is dat goed Nederlands?)



(En als m'n zoon straks naar bed is ga ik zuipen en roken en....!)

Belangrijk


Soms is het wel erg duidelijk wat men belangrijker acht: mensenlevens of de prijs van een vat ruwe olie.
Het nieuws van de aanslag door militante islamisten (maakt dat de legers van Bush Junior dan militante christenen?) op het Amerikaanse consulaat in Jeddah, Saudi-Arabië staat op de website van Nu.nl op de economische pagina op een prominente plaats en niet op die van wereldnieuws...Ook is de redaktie van betreffende nieuwssite er nog niet over uit wat nu de juiste spelling is van de naam van de havenstad waar volgens diverse bronnen 12 doden vielen: Is het nu Djedda of Jeddah? En maakt het wat uit voor de prijs van de benzine van de hoofdredacteur?



Ooit had ik't al'ns gezegd:
Soms heb je niet meer nodig dan een honkbalknuppel en een alibi..
En vanavond kwam ik erachter waar ik dat zinnetje vandaan heb: een aflevering van Loïs en Clark waarin Jimmy Olsen dat zinnetje verzucht nadat z'n meisie er met een ander vandoor is gegaan.


Ferdinand heeft gisteravond voor het eerst zelf de aardappelen geschild voor het avondeten. Resultaat: we aten wat later dan gebruikelijk én vader en zoon waren beiden bijzonder trots...


Tsja, en dan moet ik hem tegenwoordig vertellen dat hij misschien zijn zusje gaat zien. Of misschien ook niet. De geschiedenis herhaalt zich wederom. Nog maar een paar jaar terug bereidde ik hem voor op de eventuele komst van zijn moeder en mocht hem dan opvangen als zij niet helder genoeg bleek om te beseffen welke dag het was. Het ziet er naar uit dat ik hem eerdaags moet opvangen omdat Eva's moeder de afspraak "vergeten" is. Sorry dat ik zo blijf doorzeiken mensen maar door het lekker in de openbaarheid te gooien kon er wel'ns een goede tip boven water komen. Toen ik indertijd Ferdinand dreigde kwijt te raken heb ik ook iedereen die binnen gehoorafstand kwam het verhaal verteld. Totdat een relatief vreemde mij het nummer gaf van de advocaat die ervoor zorgde dat m'n zoon bij mij mocht wonen en ik bovendien veto-recht kreeg bij gezamenlijk te nemen beslissingen omtrent zijn leven.




Even iets grappigs: U bent bekend met de nieuwste hype? Het (willen) verfraaien van het eigen lichaam door middel van cosmetische chirurgie zoals tatoeages, piercings en dergelijke zou een uitvloeisel zijn van een psychische stoornis. In zoverre geef ik de onderzoekers gelijk dat het mooi voor de dag willen komen deels te wijten is aan verminderd zelfvertrouwen. Maar om een gebrek aan geloof in jezelf te vergelijken met een psychische stoornis? Wat dan te denken van al die zonnebank-kinkerdellen met een huid waar je een paar stevige bergschoenen van zou kunnen maken? Of al die mensen die minstens drie lagen make-up en ten minste twee soorten parfum nodig hebben om zich een beetje prettig te voelen, zelfs als ze alleen maar hun kinderen naar school brengen? Zijn al die mensen dan psychisch gestoord? Eh...laat maar. Ik geloof dat ik onbedoeld een retorische vraag heb gesteld...;-)



Terwijl m'n zoon na een fijne karateles en het lezen van een hoofdstuk uit "De Vampierclub" zegt:"Ik vind het schijnsel van de nieuwe lamp zo bevredigend"typ ik het laatste zinnetje van dit stukje.