Terug



Googlewhack:

pilates voorbeeld filmpje





Ben je eventjes weg wordt D66-voorman Boris Dittrich Cuba uitgezet!

Op een toeristenvisum wilde hij politieke spelletjes spelen.
Tsja, dat heet nu even reizen onder valse voorwendselen.
Bovendien krijgt men het voor elkaar om een wachtruimte "cel" te
noemen.
In welke gevangenis-cel staan leren bankstellen en mag je contact
houden met de buitenwereld (vooral in de persoon van CDA-fractielid Kathleen Ferrier) via je mobieltje?
Volgens de heer Dittrich en Mevrouw Ferrier is echter alles toegestaan
om de heer Castro in een kwaad daglicht te stellen.
In juli dacht de heer Dittrich overigens heel anders over Cuba:
Bovendien was hem toen al verteld dat een toeristenvisum niet voldoende
is om gevangenen te spreken en politiek te bedrijven.
Heeft hij zo'n slecht geheugen?
En waarom gaat hij niet naar Afghanistan, Sudan of Amerika om te kijken
hoe het met de mensenrechten is gesteld?
Ik zal het hem'ns vragen...



Het nieuwe seizoen "Dit was het Nieuws" staat voor de deur.
Ik mag mensen meenemen op de volgende opname-data.
Iemand van jullie wellicht?


Opnamedagen:

vrijdag 12 nov

vrijdag 19 nov

vrijdag 26 nov

vrijdag 03 dec

vrijdag 10 dec

vrijdag 17 dec



Gisteravond visite mogen ontvangen van Bas en van buurvrouw Angélique
en verrassend vroeg m'n bed ingedoken.
Vanmorgen koffers uitgepakt, wasje gedraaid, kinderen gekleed en

gevoed,
administratie bijgewerkt en keuken schoongemaakt. Toen was het tien uur

en tijd voor het bezoek van oma. Vervolgens met de kinders gaan

winkelen: voor Ferdinand nieuwe gymspullen en voor Eva een stel

prachtige schoenen. Om twee uur hebben haar broer en ik haar netjes

afgeleverd bij buurvrouw Miriam, beladen met souvenirs en verhalen.
"'k Mis haar nu al" zei Ferdinand toen wij samen een half uurtje later

Harry Potter en de Geheime Kamer zaten te kijken. Ik kon niet anders

dan het met hem eens zijn...:-(


Onderweg naar en van karate-les weer lekker lopen kletsen met m'n zoon.
Waarover weet ik niet meer precies maar ondermeer St Joris en Koning Salomo passeerden de revu...;-)


Buurvrouw Miriam vertelde mij van een recente discussie bij Rondom
Tien. Het ging om de vraag waarom mensen er bewust voor kiezen al dan niet kinderen te "krijgen". Zo waren er mensen die vonden dat kinderen door hun aanwezigheid in de supermarkt hun winkelplezier vergalden.
Zij vinden bijvoorbeeld dat mensen met kinderen meer belasting moeten betalen omdat kinderen de maatschappij zoveel geld kosten. In Duitsland krijgen kinderlozen juist een hogere belastingaanslag: mensen met kinderen investeren namelijk al ongeveer een kwart miljoen euro in de toekomst van de samenleving en hun nog zwaarder belasten zou oneerlijk zijn. Van sommigen die vinden dat kinderen hen hinderen bij het ondervinden van levensvreugd zou ik wensen dat hun ouders er indertijd net zo over dachten. Wat is Uw mening in deze?

Valkenburg





Het begon allemaal met het ophalen van Eva van school. Na even wat gekletst te hebben met de paar ouders die ik kon verstaan gingen de deuren open en kon ik op zoek naar Eva's klas. M'n dochter wilde pas mee nadat zij haar stoel op tafel had geplaatst. Daarna huppelden wij samen door het buurtje in Amsterdam-Oost waar ik ooit woonde: zij was 16, ik 22...M'n oude huisje stond er nog maar het drugspand op de hoek (indertijd zeer berucht)
bleek inmiddels gesloopt. Onderweg kletste Fer's zusje mij de oren van het hoofd over school, haar vriendjes, de nieuwste blauwe plekken en de aanstaande verhuizing. Thuis zaten oma en Ferdinand al op ons te wachten.
Nog even de zwemspullen en tandenborstels in de koffers en wegwezen!


Na een reis van zo'n drie uren zaten wij aan de dis in Hotel Palanka in Valkenburg-aan-de-Geul. Niet lang na het avondeten (het was al laat) las de Ferman zijn zusje voor uit Het Nieuwe Testament in plaats van uit het meegenomen voorleesboek. Met de kinders veilig in bed kon papa naar de hotelbar sluipen...;-)



Na een geweldige nachtrust die wellicht mede werd veroorzaakt door het lagere percentage luchtvervuiling dan wij gewoon zijn genoten van een uitgebreid ontbijt. Tijd om ons als toeristen te gedragen: Gewapend met maar liefst twee fototoestellen bezichtigden wij niet allen de ruïne van Kasteel Valkenburg maar ook de Fluweelengrot.
Vooral bij die laatste bezichtiging had ik mij minder voorgesteld dan wat ons werd voorgeschoteld. Een bijzondere ervaring!



Op een stoepje even wat gegeten terwijl wij luisterden naar het inspelen van een brassband. terug in het hotel werd het genieten van een zeer plaatselijke attractie: het verwarmde en overdekte zwembad! De voorzienigheid had mij ingegeven nog voor vertrek de waterspuiter uit het cornflakes-pak te vissen maar ook zonder wisten broer en zus zich uitstekend te vermaken. Eva leerde zelfs op haar rug te "zwemmen"! Een uurtje rusten op de kamer werd gevolgd door een stukje wandelen in de omgeving waarna een heerlijk stuk kipfilet met frietjes ons opwachtte aan de etenstafel. Met een flinke schep ijs kon de avond eigenlijk al niet meer stuk maar de aanblik van een kasteelruïne die fraai verlicht afsteekt tegen de hemel bij nacht maakte het geheel meer dan af.
Douchen, voorlezen en naar bed voor de tweede en laatste nacht...




Net als de dag ervoor maakte Ferdinand zichzelf een ham-kaas tosti. De vrouw'lijke vrucht mijner lendenen besloot de dag te beginnen met het verorberen van maar liefst twee hardgekookte eieren. Na dit vullende ontbijt besloten wij nog eventjes de stad in te trekken. Wij vielen met de neus in de boter want er bleek een braderie aan de gang te zijn die begon pal voor ons hotel. Wij mochten onze koffers bij de receptie laten staan terwijl wij proeften van de lokale folklore. Na het bezoek aan de jaarmarkt nog een stukje gaan wandelen en verbaasd geconstateerd dat de Wilhelminatoren ook op zondag (vanwege de jaarmarkt?) per kabelbaan bereikbaar was.


Met Eva op schoot kon ik het trillen in m'n benen aardig onder contrôle houden zodat de kinderen niet zouden merken dat hun vader lijdt aan dieptevrees...Koffers opgehaald en op naar de trein. Onderweg lunch genuttigd in de vorm van poffertjes die ter plaatse niet als "warrem" worden gekenmerkt als zij vers zijn maar als "wêrm".
Dat U dat even weet...



Op de weg terug in de trein naar Amsterdam smolt ik van de blikken en zwol mijn hart van trots bij de aanblik van al die mensen die naar mijn kinderen keken met een mengeling van vertedering, respect en hoop.






M'n financiële situatie mag dan uitzichtloos lijken, m'n studie tegenvallen, de strijd om de voogdijschappen niet te winnen
en m'n liefdesleven een ramp...Ik ben zielsgelukkig.