Circus







Tsja, en daar sta je dan langs de snelweg bij Antwerpen. Met een gat in de voorkant van de bus
ter grootte van....eh...ter grootte van...een...eh...van de rechterachterkant van een flinke middenklasser leasebak.
Uiteindelijk kwamen wij met een uur vertraging aan op het Amstelstation en eindigde onze Parijse vakantie officieel.






Nieuws wat ik toch niet kan laten op te tekenen is de brutale roof van één van de vier versies
(terwijl ik altijd dacht dat er maar eentje was) van "De Schreeuw"
van Edvard Munch. Wat mij daarbij ook tegen de borst stuit is het feit dat men wederom alles in het werk stelt om de gevolgen te bestrijden van slechte beveiliging. Mijns inziens hoeven kunstschatten helegaar niet beveiligd te worden. Stop het geld dat met beveiliging wordt uitgespaard (hoeveel kost de beveiliging van de Olympische Spelen in Athene ook alweer? En die van overheidsgebouwen en gerelateerde ondernemingen in Amerika?)
in projekten die de oorzaak van crimineel gedrag aanpakken: armoede, ontspoorde ouders die ontspoorde kinderen opleveren en hoogwaardigheidsbekleders die het slechte voorbeeld geven. Ik denk dat daar meer mee wordt bereikt dan met het inhuren van nog meer bewakers. Maar wie ben ik?






Vanmorgen helaas nog niet kunnen uitslapen omdat er een nabespreking gepland stond van het meest recente optreden van onze Rocky Horror Cast: dat voor studentenvereniging Biton in Utrecht.
Onderweg erheen zag ik opde Nieuwezijds Voorburgwal een bekend voorwerp liggen: een Parijs' metrokaartje!
Geestig, niet?




Vervolgens m'n zoon opgehaald bij z'n oma om samen met hem de vakantie af te sluiten met een bezoekje aan het circus. Eva en Dayna konden helaas niet mee omdat buurvrouw Miriam al andere plannen had.
Ik zal U niet vermoeien met mijn standpunt over het voorkomen van dieren in circus-shows. Wat ik wel kan doen is een tipje van de sluier oplichten over de naam van het programma van Het Nederlands Nationaal Circus Herman Renz van dit jaar, "Splash 2004": "Splash" vanwege het spetterende programma dat ondermeer een fontein (in de piste dus, he!) behelst en "2004" omdat..eh...omdat...ach, laat ook maar...;-)








Langzaam begin ik weer te wennen aan het verblijf op m'n huisadres: Heb buurvrouw Angélique bedankt voor het neerzetten van een overlevingspakket bestaande uit ovenbroodjes, beleg, melk, eierkoeken en dropjes.
Daarnaast heeft ze m'n beide planten eten gegeven en de goudvis van water voorzien. Of was't nu omgekeerd?
En o ja: de post gescheiden op: "dat lijkt er belangrijk uit te zien" en "volgens mij kan dit rechtstreeks de papierbak in".Verder kwam buurvrouw Johanna gisteravond om kwart voor elf vragen of Ferdinand al sliep (...)
en verwees ik haar door naar de ochtend van vandaag naar m'n moeder alwaar zij niet bleek te zijn langsgeweest.

Omdat mij was verteld dat Eva en Dayna vroeg zouden gaan slapen vandaag mij ervan verzekerd dat de Ferman en ik voor achten bij hun woning waren ter overhandiging der uit de Lichtstad meegebrachte souvenirs. Vergeefs: men bleek niet vroeg naar bed te gaan maar nog aan het eten te zijn op Schiphol Plaza. Ach, er komt vast gauw weer een kans om Eva en haar zusje te knuffelen...

Parijs



Googlewhack:

rolluik aftrekbaar belasting



Ah Parijs!


Waar de ketchup en fitessaus bij de frietjes nog gratis zijn en de auto's zo schoon dat Ferdinand (die zich overigens al binnen enkele uren duidelijk thuis voelde) vermoedt dat Franse automobilisten een bekeuring krijgen wanneer zij in een vieze auto rondrijden.

Waar ik binnen het eerste uur van mijn verblijf in ons tijdelijke appartement kennismaakte met drie verschillende buurvrouwen (in totaal zouden wij zes buurvrouwen en twee buurmannen ontmoeten) en de Sacré Coeur bovenaan hééle lange trappen is gebouwd die je een stevige spierpijn kunnen bezorgen. Waar de geluiden van de nacht het echte vakantiegevoel oproepen en waar je niet moet zeuren over de lighoogte van de Sacré Coeur voordat je de Eiffeltoren hebt bestegen.

Waar Ferdinand eigenaardige zelfbedachte liedjes zingt in bad en waar de speelgoedwinkels die wij bezochten een teleurstellend assortiment in huis bleken te hebben.

Waar Montparnasse overdag iets minder schilderachtig is maar de lange loopband in de ondergrondse weer wat goedmaakt. Waar na het bewandelen van de Champs Elysees de 284 treden naar de top van de Arc de Triomphe een eenvoudig te nemen hindernis blijken met de voorgaande klimpartijen nog in de benen en waar op de gedenkstenen van Napoleon's triomfboog de naam staat van één van mijn voorvaderen: Biberach.
Waar het best ver lopen is vanaf Le Place Charles de Gaulle via Saint Ferdinand
naar La Défense. Zeker als je nog even de Champion ingelopen bent voor wat boodschapjes.

Waar je je even geen toerist waant als je een Fransman op zijn vragen de juiste weg wijst en waar je lekker slaapt om de volgende dag in de Notre Dame met een brok in de keel kaarsjes te branden voor dierbare overledenen. Waar je in het winkelcentrum van La Défense fijn kunt schuilen tegen de regen om er iets later achter te komen dat La Grande Arche niets meer is dan een gigantisch prestige-object dat geen ander doel dient
dan het laven der toerist.

Waar je de trappen van de Rue Foyatier twee maal beklimt (terwijl je ook de Funiculaire kunt nemen maar dat is minder vermoeiend...) omdat je er na de eerste bestijging achterkomt dat
je nog even langs de geldautomaat moet. Die beneden staat. En waar je heerlijk eet in het buitengemeen gezellige Refuge des Fondus in het straatje van de drie broers waarin je terecht bent gekomen dankzij een tip van Philip.


Waar een acht-jarig jochie een onwrikbaar vertrouwen in z'n vader tentoonspreidt en waar je soms iets wilt opschrijven maar vergeten bent wat als je eenmaal pen en paier samen hebt gebracht.

Waar de Mona Lisa, al hangend aan een muur in het Louvre, zoveel aandacht opslokt dat slegs weinigen zien hoe
Napoleon zichzelf kroont.
Waar de Rue St. Lazare een stuk langer is dan je op het eerste gezicht zou
vermoeden
en je rondloopt in de Tuileriën, wetend dat beroemde mensen jou voorgingen,
ondermeer langs de plek (Place des Pyramides) waar een standbeeld staat van Jeanne d'Arc.
Waar je entree moet betalen voor de speeltuin bij het Palais du Luxembourg.


Waar je verstrikt raakt in de leiband van een kat en per abuis "Nje
problema" zegt om aan te geven
dat je dat niet zo erg vindt. De verwarring is ontstaan nadat je nog geen
uur daarvoor
"No problemo" zei tegen een Poolse touriste die per ongeluk haar tas tegen
je aan slingerde in de metro terwijl je in gedachten de ergernis wegwerkte
over een Spaanse dame die in een winkel een hoop stennis maakte over een
dubbeltje.


Waar je je afvraagt wat de adelaar van Napoleon (die verdacht veel lijkt op die van nazi-Duitsland én die van Amerika!) doet achter het spookhuis in Disneyland. In het gras. Op datzelfde moment zie je dat een dame in de rij naast je een boek leest. Net als jij. "The Davinci Code" van Dan Brown. Net als jij.



Waar je na het lezen van voornoemde samenzwerings-bestseller vraagtekens plaatst
bij Disney's interesse in de werken van Leonardo Da Vinci en het voorkomen van de
letter "M" in namen als Microsoft, Macdonalds, Mickey Mouse en in het
sterrenbeeld-teken voor Maagd: een M met een P en een omgekeerde S eraan
vast...En waar het soms moelijk te zien is of mensen plezier hebben in het pretpark
waar je de hele dag met je zoon verblijft, omdat hun burqa hun gezicht bedekt
én waar't kennelijk normaal is je kind te slaan als zich dat in jouw ogen onbehoorlijk gedraagt.
Waar je 's morgens wakker wordt en Ferdinand lekker onderuitgezakt
op de bank met de neus richting televisie vindt, zich duidelijk thuis
voelend.

Waar ook in Disneyland mensen blauwe scheenbenen hebben opgelopen omdat
zij zo onverstandig waren te denken dat zij door het duwen van Ferdinand
eerder aan de beurt in de attractie konden zijn.

Waar je op je laatste avond in Parijs een patatje eet op een stoepje in Monmartre
temidden van toeristen en andere kunstenaars aan het Place du Tertre.


Parijs, de stad waar je wederom beseft dat de gelukzalige blik in de ogen van een kind
het moet afleggen tegen wereldlijk bezit..




Overigens: U zou mij een groot plezier doen door tenminste op een aantal van de door
mij aangegeven internet-verwijzingen te klikken. Het heeft mij voldoende moeite gekost
ze te vinden voor U. Alvast bedankt.


Week-overzicht van niet-geplande ontmoetingen:

Een buurvrouw van Philip, de jongedame uit de rij in Disneyland en de souvenir-verkoper
bij de Sacré-Coeur.