De week voorbij

Maandag was ik het vooral bezig met bijkomen van het tweedaagse Business Bootcamp van Open Circles waar ik dat weekend aan deelnam. Ik kwam er (onder meer) tot de volgende inzichten: 'Be the big fish' (Wees de grote vis in de kleine vijver die jouw doelgroep is) en 'The Box does not exist' (Hoezo, 'buiten de gebaande paden denken? Stel je gewoon voor dat die niet bestaan!'). Stomtoevallig blijkt mijn klantmanager bij de gemeente de leraar van voornoemd bootcamp, Nisandeh Neta, en zijn vrouw persoonlijk te kennen! Met haar en een collega had ik een zeer prettig gesprek vandaag en donderdag komt daar een vervolg op: ik mag op gesprek komen bij een potentiële werkgever die mij dan - betaald! - werk zal aanbieden. Het blijft nog even spannend maar de hoop is weer verhoogd! Voor mijn zoon is het inmiddels minder spannend nu of hij wel of niet over is naar het laatste jaar van het gymnasium; met onder meer een heuse tien (hoger kan gewoon niet. Dus.) voor het vak Economie is hij over naar de zesde. Houzee ende hoera en zo!

Warm

Maandag was het ook erg warm dus ik deed nog een handwas, mijn administratie, werkte mijn LinkedIn pagina bij, verwerkte de tientallen visitekaartjes van evenzovele mensen in een databestand en deed het verder lekker rustig aan, onder meer met een gezellig tweepersoons etentje om mijn zoon te trakteren bij sneleetrestaurant 'De Gouden Bogen'. Boek nummer 9 van dit jaar is The Science of Getting Rich van Wallace D. Wattles die heel lang geleden schreef over The Law of Attraction. Mij gaat het niet om rijk worden in de zin van 'veel geld bezitten' maar wel over het aantrekken van geluk. Feitelijk is dat natuurlijk gewoon een 'mindset'. Nuttige tips!

Dinsdag was dit mijn takenlijstje:
-Huisarts
-Kasboek loge
-Zangles
-Mailen: 14 mensen
-Sms'en: 3 mensen
-Bellen: 2 mensen
-Kopen: Broodtrommel
-Afspreken met: tandarts, allergoloog en podo posturaal therapeut
-Les Frans
-Les Social Media
-Les Spreker
-Folders SP


Woensdag leerde mijn moeder mij (en haar thuiszorg hulp) loempia's bakken. En het bijbehorende sausje klaarmaken. Lekker!

Verder hield ik mij bezig met mijn administratie (het was weer de eerste van de maand), een en ander regelen voor de Bewonerscommissie als penningmeester, legde ik de laatste hand aan het kasboek van de loge, zette nog een stapel dvd's te koop op Bol.com, haalde de was binnen en ruimde wat op. Ook voerde ik een aantal kleine reparaties uit (een horlogebandje, een fotolijstje...)

Donderdag was ik wat nerveus voor een sollicitatiegesprek maar onterecht. Het gesprek met de directeur van een nieuw bedrijf en een dame van de gemeente erbij die voor mij bemiddelde ging zeer ontspannen en de uitkomst is dat ik over een paar weken (op proef dus 'met behoud van uitkering') 32 uren per week aan de slag kan als barista. De eisen waren: je moet van koffie houden, van mensen en een vlotte babbel hebben. Verdere opleiding wordt door het bedrijf verzorgd. Om het te vieren (en even uit te puffen) vervoegde ik mij bij mijn vriendin in het lokale zwembad en 's avonds gingen wij uit eten aan het strand van Wijk Aan Zee. Ook om te vieren dat wij inmiddels drie jaren, zeven maanden en een dag samen in een relatie zitten.

 (Net een heus tropisch strand, niet? Mede dankzij het prieel met rieten dak.)

 (Dat gekke ding zorgt er voor dat wat je fluistert tientallen meters verderop makkelijk gehoord kan worden)

 (Prachtige wolkenformaties kondigen een naderend onweer aan. De weergoden hebben goed naar Bob Ross gekeken! Ziet u het vliegtuig hieronder?)

Op de weg terug zaten wij in het noodweer,

gingen wij even langs bij de vrouw van mijn schoonvader en naar de loods van Rataplan Design om wat zaken te regelen.

Voor vrijdag was dit mijn takenlijstje (naast natuurlijk reguliere taken als koken en zo):
-Teennagels knippen
-Twee artikelen schrijven en inleveren voor Amsterdam Centraal
-Een verhaal bedenken, schrijven en publiceren voor mijn eigen weblog
-Mailen: elf mensen
-Bellen: drie mensen
-Sms'en: twee mensen
-Kasboek afronden
-Zwabberen
-Folders verspreiden
-Kopen: speelgoed tbv verjaardag 2-jarige
-Foto's sorteren
-Kostuum passen voor mogelijk komende opdracht
-Uitgeleende elektrische schroevendraaier terughalen bij buurman (Bleek niet thuis te zijn)
-Cd's samenstellen en branden voor onderweg naar vakantiebestemming
-Les Frans
-Les Social Media
-Les Spreker

(Ik leer nu eenmaal graag en momenteel volg ik drie cursussen. Online.)

Ondanks de hitte (28 graden Celsius en volop zon in Amsterdam) heb ik het volledige lijstje kunnen afwerken en was dus best trots op mijzelf. Ook toen mijn weg werd geblokkeerd door een alfa-mannetje: op de stoep stond een brede man zichzelf nog breder te maken. Hij stond dwars op de stoep, armen in de zij en met de benen gespreid, verwachtend dat mensen - om hem te passeren - om hem heen over het fietspad zouden lopen. Hij kende mij nog niet, dat was duidelijk. Ik loop recht op hem af en speel 'chicken'. Terwijl ik recht op hem afloop doe ik alsof hij niet bestaat en ik zie zijn gezicht betrekken: 'O jé, wat nu? Deze situatie ken ik niet!' Op het laatste moment doet hij keurig een stap opzij en draait om zijn as zodat ik onbelemmerd mijn weg kan vervolgen. Was hij niet opzij gestapt dan was ik tegen hem opgebotst met de woorden: 'Sorry, ik vermoedde dat je je niet asociaal wilde gedragen door de hele stoep in je eentje te blokkeren. Fijne avond nog!' Om dan zijn reactie af te wachten.

's Avonds op straat sprak ik nog met twee buurmannen. Erg gezellig weer!

Wij aten brood met knakworst.

Zaterdag stuurde ik een bezwaarschrift naar de gemeente om te zorgen voor kwijtschelding van de gemeentelijke belastingen. Met €140/maand na aftrek van vaste lasten kan ik een bedrag van €360 eenvoudigweg niet betalen. Dus dan maar allerlei papieren opsturen en formulieren invullen. Ook was ik met mijn oudste dochter samen op de tweede verjaardag van het dochtertje van vrienden van ons.

(En ja, dat ben ik in dat lekker warme konijnenpak. Gelukkig was het maar 34 graden. In de schaduw.)

Ook startte de Tour de France vanuit Utrecht. Persoonlijk vind ik het jammer dat aangekondigde stiptheidsacties van de Politie geen doorgang vonden. Mij had het grappig geleken als de tourrenners waren gecontroleerd op drugs en ontbrekende achterlichten...

Onderweg er vandaan stonden wij op treinstation Amsterdam Rai:

's Avond moedigde wij een vriendin van ons aan die een serieuze poging onderneemt een wereldrecord te breken: het wereldrecord knuffelen!

(Sommige foto's zien er anders uit dan u van mij gewend bent. Ik ben nieuwe filters ontdekt. Zodoende.)

Zondag stond mijn vriendin op de markt in Rotterdam terwijl ik haar huis schoonmaakte in afwachting van de kinderen om met hen aan het zwembad te genieten van een heerlijke middag! Het weer gooide helaas roet in het eten...eh...water in het zwembad en dus brachten wij de middag gewoon thuis door. Ook gezellig! En ik had de tijd om het laatste deel van een online cursus te volgen.

Eigenlijk best grappig dat er nog steeds mensen zijn die ervan overtuigd zijn dat ik mij te pletter verveel 'want jij bent toch werkloos?' Eigenlijk zeggen zij alleen maar dat wanneer zij werkloos zouden zijn zij helemaal niets meer zouden doen. Wat een arm leven dan eigenlijk, zeg! Althans, in mijn optiek. Binnenkort hebben zij geen smoesjes meer om mij lastig te vallen met de klusjes waar zij zelf te lui voor zijn. Pardon...'geen tijd' voor hebben. Binnenkort werk ik namelijk 32 uren per week in een 'participatiebaan'. Dat wil zeggen dat ik vier dagen per week half zeven mag opstaan en acht uren mag werken. In ruil voor die inspanning (tenminste twee maanden lang) wordt het mij toegestaan mijn bijstandsuitkering (€852/maand) te houden. Ik mag ervoor kiezen dit aanbod te weigeren maar dan kan mijn uitkering met 30 procent worden gekort. Niet dat ik denk dat mijn klantmanager dat zal doen want zij is erg aardig. Maar toch vind ik het een rare wet die dwangarbeid gedoogt. De Europese Commissie heeft al geoordeeld dat het in voorkomende gevallen om een pure vorm van dwangarbeid gaat maar u weet inmiddels hoeveel onze regering zich aantrekt van internationale regelgeving.

Afgelopen week maakte ik ook tijd om foto's te sorteren. Veel weggooien bijvoorbeeld. Al is dat niet echt meer nodig met diensten als Flickr en dergelijke. Hier mijn album van april van dit jaar. Mei en juni volgen. Rechtsboven in het album ziet u een soort TV'tje als symbool. Hier op klikken start een diashow. Wel zo makkelijk!

Deze week staan wij stil bij het overlijden van Mitch Henriquez en Bob Smalhout

Toen ze mij kwamen halen...

Predikant Martin Niemöller protesteerde tegen het feit dat indertijd de Duitse intellectuele elite niets deed toen de Nazi's Joden oppakten:

Toen de nazi's de communisten arresteerden, heb ik gezwegen;

ik was immers geen communist.

Toen ze de sociaaldemocraten gevangenzetten, heb ik gezwegen;

ik was immers geen sociaaldemocraat.

Toen ze de vakbondsleden kwamen halen, heb ik niet geprotesteerd;

ik was immers geen vakbondslid.

Toen ze de Joden opsloten, heb ik niet geprotesteerd;

ik was immers geen Jood.

Toen ze mij kwamen halen

was er niemand meer, die nog protesteren kon.

Elke stem telt

Ik refereer graag aan bovenstaande wanneer mensen mij vragen waarom ik mij druk blijf maken over het oppakken van mensen die ik niet persoonlijk ken. 'Jij hebt er zelf toch geen last van dus waarom zou je er tegen protesteren?' Prima dat mensen de kop in het zand steken. Hun keus. Veel mensen protesteren zelfs bewust niet wanneer zij onrecht tegenkomen. Waarschijnlijk omdat zij doodsbang zijn voor hun eigen hachje. Het is natuurlijk volkomen aan hen om te beslissen wat zij belangrijker vinden: televisie kijken of - op wat voor manier dan ook - hun stem laten horen.

Racisme

In de spannende jongensboeken van Karl May was racisme heel normaal: 'Ik schoot 7 mensen dood en bovendien twee negers en een indiaan.' Puur racisme. Net als wanneer iemand zegt: 'Die Turk op de markt probeerde mij op te lichten.' Wanneer iemand met een blank, 'westers' uiterlijk hen probeert op te lichten zegt men niet: 'Die Hollander probeerde mij op te lichten.' maar 'Wat een [CENSUUR] zeg, die groenteboer!' Puur racisme dus. Voor die mensen die nu overeind springen en roepen: 'Ik ben geen racist maar...' heb ik een woord in gedachten dat ik voor mij zal houden. Racisme houdt in dat men onderscheid maakt tussen (groepen) mensen, puur op basis van hun afkomst. Die definitie geldt óók voor hen die ontkennen dat dat de definitie is.

Onrecht laten gebeuren is ook een keus

Ik kies er voor om te blijven ageren tegen onrecht. Zelfs wanneer het mijn bloedeigen moeder is die onderscheid maakt op basis van ras. Maar ook bij de blanke jongeman in het Amerikaanse Charleston die in een kerk 9 mensen doodschoot, uitsluitend vanwege het feit dat de kleur van hun huid donkerder is dan die van hemzelf. Mitch Henriquez was van Arubaanse komaf. Alsof dat belangrijk is. Hij was een festivalganger die vermoord is door een politie-agent 'want hij verzette zich bij zijn arrestatie'. Nog niet alle details zijn bekend maar wat wel vaststaat is dat vijf blanke agenten een ongewapende man tegen de grond werkten, één van hen opzettelijk zijn knie op 's mans strottenhoofd plaatste en vier agenten de bewusteloze arrestant het politiebusje in sleurden. Letterlijk. 'Ja maar hij riep dat hij een wapen had!' Je gaat je door dit soort incidenten hardop afvragen wat er was gebeurd wanneer de festivalganger een blanke vrouw uit IJsland was geweest. Had de politie ook in dat geval bewust hardhandig opgetreden of was het dan met een sisser en 'Hé, effe dimmen hoor, mevrouwtje!' afgelopen? Dat zal altijd de vraag blijven.

En waarom heet het geen 'christen extremisme' wanneer een blanke man zijn ex-baas vermoord maar wel 'moslim extremisme' wanneer een licht getinte man zijn ex-baas vermoord? Ik verwijs naar de onthoofding van een man in Frankrijk, recent.

Kinderlijken

En bijvoorbeeld ook bij de brute moord op vier kinderen vorig jaar. Onlangs gaf Israël aan het onderzoek naar de gebeurtenis af te doen met: 'Tja, die kinderen waren daar nu eenmaal toen wij die bommen daar wierpen.' Dit keer ging dat om vier Palestijnse voetballende kinderen (WAARSCHUWING: explicite foto's van kinderlijken!) die door Israëli werden aangezien voor Palestijnse soldaten. Ik kan mij de vergissing voorstellen, hoor: vier soldaten met een tank zien er vrijwel hetzelfde uit als vier kinderen met een bal...Omgekeerd (Palestijnen die - heel dapper - Israëlische kinderen uit elkaar rukken van grote afstand door middel van verouderde raketten schijnt overigens ook voor te komen. Maar daar heb ik geen voorbeelden van kunnen vinden.)

'Eigen schuld, afgerukte ledematen! Sliep uit!'

Natuurlijk was het de schuld van die kinderen zelf. Ik bedoel: welk jochie van tien haalt het nu in zijn hoofd om aan het strand met een bal te gaan spelen? Dan vraag je er toch om om een bom op je hoofd te ontvangen? De internationale gemeenschap stelt - uiteraard - de regering van Israël in het gelijk 'want de Joden hebben al zo geleden met de Holocaust en zo'. O, en ze hebben 'sorry' gezegd. Dan is het goed. Via Twitter(Het oorspronkelijke bericht heeft 'de woordvoerder' zelf verwijderd maar deze staat er nog:

Today we struck 50 Hamas targets in Beit Lahiya, Shuja'iya, Zeitoun & other areas in N. Gaza from which we warned civilians to evacuate.

— IDF (@IDFSpokesperson) 16 juli 2014

) waarschuwt de regering van de staat Israël bewoners die voor het bombardement gevlucht zijn om niet terug te keren naar hun huizen 'want over een paar uren gaan we gewoon lekker door met bommen werpen. Je bent nu gewaarschuwd dus als je zo dom bent om thuis te zijn en je krijgt een bom op je dak en gaat dood dan is dat gewoon je eigen schuld. Lekker puh! O, en morgen is het Falafel dag:

Excited for International #FalafelDay tomorrow? We are! pic.twitter.com/wsj2eMZqID

— IDF (@IDFSpokesperson) 11 juni 2015

(Inderdaad schijnen er (volgens de Israëli) vanuit de betreffende wijk raketten te zijn afgevuurd richting Israëlisch grondgebied. Een goede reden om ziekenhuizen, psychiatrische instellingen en woonappartementen op te blazen, toch? Net als wij indertijd deden in Indonesië: je weet (althans, je hebt jezelf wijsgemaakt, al dan niet geleid door feiten) dat er in een dorp een 'vijand' (terrorist, Jood, communist, Palestijn) zit maar weet niet wie van de dorpelingen dat kan zijn. Dus vermoord je ze gemakshalve allemaal. 'Zippo-raid' (Dorp omsingelen en platbranden). Nederlandse uitvinding (Raymond Westerling). Yeah, wat zijn we goed...:-(

De bevolking neem ik hooguit kwalijk dat zij de ogen sluiten voor onrecht maar de overheden zouden beter moeten weten. Tenzij ook die zijn gevallen voor de leugens die zij zelf al decennialang verspreiden.

Moord vanwege afkomst

En ja, ik kan wat hard zijn in het ageren tegen onrecht maar laat ik u eens de vraag stellen: als u straks wordt opgejaagd vanwege uw huidskleur, uw muzieksmaak, uw geboorteplaats, uw geloofsovertuiging, uw seksuele of politieke voorkeur...vindt u dan nog steeds dat anderen maar moeten wegkijken 'omdat zij er persoonlijk geen last van hebben' of vindt u dat zij alles in het werk moeten stellen om er voor te zorgen dat mensen niet meer worden opgepakt omdat zij jood, moslim, homo, neger, Frans Bauer fan, communist, blank, Rotterdammer, gehandicapt, vegetariër, Belg of christen zijn?

Als ze u komen halen...

Kortom: vindt u het wel prima dat u niets doet terwijl anderen worden vermoord of verbannen? Wacht u totdat u zelf aan de beurt bent? Vindt u het dan oké dat anderen doen alsof er niets aan de hand is of gaat u dan opeens klagen dat niemand er wat aan doet? Ik kijk uit naar uw goed beargumenteerde commentaar!

('Met open ogen zien wij ellende voorbijkomen. En wat doen wij? Helemaal niets 'want het is lekker ver weg.')