Vandaag was ik op de koffie bij een vriendin en daarna lag ik een half uurtje op de behandeltafel van de fysiotherapeut. Vanavond mag ik een thema-avond presenteren over de WMO, de Wet Maatschappelijke Ondersteuning. Dat wordt dus een avondje praten over "De Zorg". Tsja, probeer daar maar'ns grappen over te maken!
Het leven is al zo vreselijk serieus en onlangs sprak ik daarover met een heuse psycholoog die het ook nog'ns met mij eens was: het kan niet alle dagen feest zijn maar alle dagen somberheid is ook zo wat. Daarom - voordat dit stukje een bijzonder serieuze wending neemt - even een clipje waarin een persoonlijke held (die wij onlangs de hand mochten schudden. Yeah!) voorleest uit eigen werk:
Ik zeg het u: van dit soort mannen zouden er meer mogen - nee, moeten! - zijn!
De man die op Prinsjesdag een waxinelichtjeshouder naar De Gouden Koets wierp en daarna een lakei die er wat van zei op de neus sloeg is op vrije voeten na enige maanden in de gevangenis te hebben gezeten. Je mag nu eenmaal niet zomaar een lakei op de bakkes slaan en voorwerpen richting het hoofd van de koningin slingeren. Naast gevangenisstraf kreeg hij van de media nog een andere straf: voor de rest van zijn leven (en nog decennia nadien) zal hij bekend staan als 'De Waxinelichtjeshouderwerper'. Toch niet echt een omschrijving die je graag op je CV ziet staan, dacht ik zo te kunnen denken.
De moordenaar van Marianna Vaatstra staat heel wat meer jaren in de cel te wachten. Hij vertelde dat hij zichzelf niet had aangegeven omdat hij het zo zielig zou vinden voor zijn kinderen als hun vader in de cel belandde. Erg aardig, hoor! Hij verklaarde ook nog dat hij niet wist waarom hij precies een 16-jarig meisje verkrachtte, haar wurgde met haar eigen BH en haar vervolgens de keel doorsneed met een zakmes. 'Dat doe ik anders nooit, hoor!' verklaarde hij nog.
Honderden aanhangers van een populistische partij baalden er vast flink van dat de moordenaar van Marianna Vaatstra geen moslim, Roemeen of asielzoeker bleek te zijn maar gewoon een oerdegelijke, seksueel gefrustreerde Groningse boer die die bewuste dag ruzie had met zijn vader en toevallig graag en regelmatig een bezoeker is van prostituées.