Zij begrepen elkaar niet
want hij kwam van Mars en zij kwam van Venus
maar eigenlijk van Amsterdam en Lissabon.
De samenwerking verliep meestal soepel
al gaf het soms wrijving
wanneer zij de ander niet begrepen.
Het werk was nu gedaan
en samen genoten zij
van de rust en de stilte
op een kiezelstrand
aan de oever van een brede rivier.
Te wachten op de komst van de zon
en het vervoer dat hen beiden
terug zou voeren naar twee verschillende plaatsen,
mijlenver uit elkaar.
Dat wisten zij.
Dus zij hoefden hun gevoelens
niet in woorden te vatten.
Zij spraken dezelfde lichaamstaal.
==============================
===================================
Meer lezen? Mijn verhalenbundels
Posts
Van zo'n zonsopgang zou ik ook blij worden.
BeantwoordenVerwijderenJe hoeft niet te praten om dezelfde taal te spreken.
BeantwoordenVerwijderenLove As always
dimario
je ogen zeggen meer dan woorden...
BeantwoordenVerwijderenen zo'n zonsopgang, daar teken je toch voor
-Ik wens je een fijn weekend en hier is een @->- voor jou.
Lichaamstaal is cruciaal, zelfs als de lichamen zeggen, we zijn moe.
BeantwoordenVerwijderenX
Ja, als twee samen gelukkig zijn is het prima, als eentje niet meer wil dan houdt het op.
BeantwoordenVerwijderen