De week voorbij

Sommigen gaan erg ver in emancipatie. Zo was er bij ons in de stad een vrouwelijke ambtenaar die het woord ‘man’ niet meer wilde tegenkomen in officiële stukken. Zo sprak zij van ‘de bemensing’ van kantoor en noemde zij haar man...pardon...echtgenoot ‘een timmermens’. Ik hield toen een betoog waarin ik verklaarde dat zij behoorlijk door de ‘mensd’ was gevallen met haar vergaande ‘emensipatie’-pogingen en vroeg haar zich te 'vermensen'. Waarop zij huilend de raadszaal verliet. De arme vrouw. Maar ja, zij begon. Overigens ben ik natuurlijk ook gewoon een mens. Maar daarnaast ook een man. Zoals zij gewoon een vrouw is. Dat feit ontkennen vind ik een beetje raar. 

In hoeverre bent u geëmancipeerd?

=================================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer

==================================

Maandag voelde ik mij nog wat onder het weer. Ja, sommige Engelse uitdrukkingen zijn wat apart. Geen idee waar 'feeling under the weather' vandaan komt. Maar goed. Ik voelde mij nog niet zo lekker dus deed het ook deze dag rustig aan. Ik deed de afwas, maakte de bakplaat en het toilet schoon en zat vooral aan mijn bureau: mailbox opschonen, mislukte foto's verwijderen van mijn fotorol, afspraken maken met deze en gene en ik nam eindelijk de tijd om de in mijn mobieltje ingebouwde fotobewerkingsapplicatie uit te proberen. Het is voor mij nog wat vroeg om mijn favoriete bewerkingsapp 'Snapseed' te verwijderen maar er kan best veel met de fotoapp van Google zelf. Heel origineel 'Google Photos' geheten.

Kijk maar:

Boven het origineel, onder na bewerking:

Zelfs bij reeds gemaakte foto's kan het algoritme de achtergrond vervagen zodat gezichten duidelijker worden! Ik vind dat magie.

Op sociale media had ik een interessante gedachtewisseling met een paar mensen. Wat nog best lastig was want blijkbaar zijn er diverse ideeën over wat nu eigenlijk 'een feit' is. Zo bracht ik het feit naar voren dat zonder vaccinaties meer mensen ziek zouden worden en doodgaan. Anti-vaxxers - en mensen die nog onzeker zijn of vaccinaties wel veilig zijn - vinden dat geen feit. Met cijfers en argumenten komen bleek geen zin te hebben want hun mening stond vast. Ik vind het altijd jammer wanneer mensen 'vastberaden' verwarren met 'halsstarrig'.

Wat is voor u de definitie van 'een feit'?

Die avond deed ik mee aan de eerste 'Zoomparitie' (een comparitie: het vergelijken van meningen en gedachten binnen de Vrijmetselarij. En dan via Zoom) - van het kalenderjaar. Als centrale gedachte was door de Broeder van dienst gekozen voor de woorden van wetenschapper en dichter Jacob Bronowski: 'Geef toegang tot de twijfel'. Ofwel: al ben je nóg zo overtuigd van je gelijk, blijf luisteren naar anderen. En wees niet halsstarrig maar vastberaden. Al lijken de twee termen in de praktijk veel op elkaar.

Nadat een Broeder zijn Bouwstuk (=voordracht) houdt is er tijd om er even rustig over na te denken voordat je - wellicht puur vanuit emotie - reageert. Een goede gewoonte vind ik dat. Sommige Broeders kletsen dan even met elkaar, een ander rookt een sigaretje of schenkt nog eens een kop koffie in. Iedereen gaat anders om met dat kwartiertje. Dit keer gebruikte ik de tijd voor het beantwoorden van een paar mailtjes en een lesje Frans.

In de daaropvolgende gedachtewisseling werd opgeroepen tot oppassen voor onwetendheid, zowel als te veel willen streven naar 'de absolute waarheid'. Ook heerste er consensus over 'wetenschap leidt tot onzekerheid'. Waaruit volgt dat de meesten die zeer zeker van hun zaak zijn, geen vertrouwen hebben in wetenschap. De oplossing ligt wellicht in meer en beter onderwijs. Beter onderwijs leidt namelijk tot meer begrip voor elkaar.

'Er is niets zo gevaarlijk als iets zeker weten. En ook dat weet ik niet zeker.' vond ik ook een mooie opmerking. 

'Slingerbeweging van de dualiteit'; 'De Simpsons paradox'...allemaal termen die werden besproken deze avond. Erg interessant. Jammer dat u deze avond gemist heeft. Of niet natuurlijk.😏

Om mijn dag af te sluiten keek ik de film 'Free Guy' met Ryan Renolds. Denk aan een mix van The Truman Show, The Matrix en Ready Player One. Vermakelijk.

Dinsdag zag ik een bericht in mijn e-mailbox: 'U heeft een bericht in Mijn Overheid'. Dus ik logde in op Mijn Overheid via DigiD met tweestapsverificatie. Dat kost je dus een minuut of tien want 'de website is tijdelijk overbelast. Probeert u het later nog eens'. In mijn mailbox in Mijn Overheid stond een bericht: 'U heeft een bericht in Mijn Waternet'. Dus ik naar Mijn Waternet. Waar mijn wachtwoord niet werd geaccepteerd. Dus ik klikte op de link 'Vraag een nieuw wachtwoord aan.' Waarop ik geen nieuw wachtwoord ontving. Dus ik belde met de klantenservice. En kreeg te horen: 'U kunt al uw zaken regelen op Mijn Waternet'. Niet als inloggen onmogelijk is dus. D'oh! 'Al onze medewerkers zijn in gesprek' krijg je te horen na het doorlopen van een cijfertjesmenu. Ach, ik verveelde mij toch al dus waarom niet?

Uiteindelijk bleek het te gaan om een ontstane verwarring omdat men door 'een systeemfout' (een menselijke fout dus want ofwel is het systeem verkeerd geprogrammeerd, dan wel heeft een medewerker op een verkeerde toets gedrukt) betreffende een betaling in februari 2021. Maar men heeft bij de gemeente 'een beetje achterstand' dus vandaar dat ze er pas een jaar later wat aan proberen te doen. Nederlandse ambtenarij: Alsof je een hekje om de put neerzet een jaar nadat het kalf is verdronken: goed bedoeld maar een beetje laat waardoor er nóg meer kalfjes jammerlijk zijn verzopen. 

Zie hier een voorbeeld van het zeer Nederlandse 'poldermodel'. Dat wil zeggen: eerst wordt geconstateerd dat de dijken zijn doorgebroken. Dan gaat men met reces. Dat is ambtenarentaal voor 'vakantie'. Bij terugkomst gaat men over het probleem vergaderen. Waarbij het de bedoeling is dat je eerst anderen de schuld in de schoenen probeert te schuiven. Als je uiteindelijk niet onder de verantwoordelijkheid uitkomt, zeg je dat je er wat aan gaat doen en vervolgens doe je niets. 

Tot mensen gaan klagen dat je er nog steeds niets aan gedaan hebt. Dan verzin je eerst een paar smoesjes. Vervolgens ga je weer vergaderen. Dan stuur je offertes uit naar private ondernemingen die het gat in de dijk kunnen dichten. Na twee maanden geef je aan dat je een bedrijf gevonden hebt. Dat stomtoevalling het bedrijf is van je zwager. Op papier trek je een budget uit voor het project dat redelijk lijkt. Uiteraard ga je daar flink overheen. Het is namelijk niet je eigen geld maar dat van de belastingbetaler. En je zwager heeft je een leuke skivakantie beloofd. 

Intussen zijn er mensen verzopen die nog hadden geleefd als je direct actie had ondernomen. Maar dat is niet jouw schuld 'want procedures moeten zorgvuldig worden gevolgd.' Behalve wanneer je eigen huis - of het huis van je zwager - toevallig vlak achter die dijk ligt. Dan lukt het opeens wél om direct actie te ondernemen. Heel gek.

De dame van klantenservice ('Er zijn nog drie wachtenden voor u') stuurde mij de link voor het aanvragen van een nieuw wachtwoord. Niet toevallig dezelfde link waar ik al eerder op had geklikt om een nieuw wachtwoord aan te vragen. Die werkte (goh, verrassend) nog steeds niet.

Gelukkig kon de dame zelf wel inloggen op het systeem van Waternet en het probleem werd tot ons beider tevredenheid opgelost.

Daarna keek ik even op de website van Waternet om te zien of er misschien aardige vacatures zijn op de afdeling administratie. Dat bleken er nul te zijn. Vreemd. Men denkt dus zelf dat administratief alles er op orde is en dat men geen achterstand van een jaar heeft in de werkzaamheden. Of de gemeente vindt een jaar achterstand helemaal niet veel. Dat kan natuurlijk ook. Maar soit.

Inmiddels was ik een uur verder. Maar terwijl ik in de wacht stond, schreef ik bovenstaande, schoor ik mij en deed ik wat huishoudelijke klusjes dus het was niet compleet verspilde tijd. 

Met een buurvrouw deelde ik een pot koffie en ik hielp - via app en telefoon - een vriend met een ICT-uitdaging. Wat erg leuk was om te doen want ik leerde er zelf ook weer van. 

Een gemeenteambtenaar belde mij met de mededeling dat hij mij zou voorstellen aan een afdeling van de gemeente waar men wellicht iemand met mijn werkervaring kan gebruiken 'maar de eerste twee maanden zijn onbetaald'. Dat lijkt vrij standaard tegenwoordig. En na twee maanden kun je ver(t)rekken en laten zij een ander twee maanden om niet werken. 'Ja maar je krijgt gratis werkervaring!' Heel leuk. Ik kan je vertellen wat je van mij mag doen met die 'gratis werkervaring' die de gemeenteanbtenaar zelf aanbiedt voor een inkomen dat boven modaal ligt maar ik doe het niet want dit blog wordt ook gelezen door mijn kinderen.

Deze dag was ook de uitvaart van mijn jongste achterneefje. 6 Weekjes oud werd het jong slechts. Ik vind dat oneerlijk. Het zet de zaken ook in perspectief. Dus ik richtte mij even op iets positiefs:

het in orde maken van een bestelling van mijn nieuwste verhalenbundel:

Wilt u ook een gesigneerd exemplaar? Stuurt u maar een mailtje!

Woensdag kwam ik laat mijn bed uit omdat ik slecht geslapen had. Was fijn dat een buurvrouw thee kwam drinken, al waren wij deze week uitgeloot voor een voedselpakket van Guerilla Kitchen. Wat logisch is want er is een beperkt aantal pakketten beschikbaar en dus vallen er wel eens mensen buiten de boot.

Na het vertrek van de buurvrouw ging ik verder met het opknappen van mijn slaapkamer en bij mijn rondje sociale media zag ik dat Novak Djokovic was teruggekrabbeld. 

Voordat de stukken van zijn rechtszaak openbaar worden gemaakt geeft hij nu liever zelf toe dat hij 'inderdaad misschien wat formulieren verkeerd heeft ingevuld' en noemt hij het een 'inschattingsfout' dat hij wist dat hij besmet was met corona maar toch contact had met fans zonder een mondkapje te dragen of afstand te houden. Beetje jammer dat hij zo laf is. Een echte kerel zou gewoon toegeven: 'Ik was verbaasd dat ik dit keer niet weg kwam met liegen en bedriegen want ik ben gewend dat regels niet voor mij gelden omdat ik rijk en beroemd ben.' Op zich best triest dat zijn ouders hem hebben wijsgemaakt dat hij de beste en mooiste mens is die ooit op Aarde heeft rondgelopen en zijn vader hem op gelijke voet plaatst met Jezus. Maar Hij kon - naar verluidt - niet tennissen dus 'Djoko' is beter. Blijkbaar.

Het enige goede wat is voortgekomen uit de zaak rond Djokovic is dat nu ook andere anti-vaxxers weten dat acties consequenties hebben.

Maar hoe dan ook: sommige dingen zijn belangrijker (echt waar!) dan de grillen van een verwende tennisspeler. Zoals gezellig eten met en bij een goede vriend. Het eten (stukkie hertenbiefstuk!) was erg lekker en dik vier uren lang praatten wij over van alles en nog wat waarbij wij af en toe een YouTube filmpje keken. Van mensen die kunstig met drumstokjes omgingen en zo. De gesprekken voerden ons van de Griekse Oudheid naar de verre toekomst: Hoe onze planeet er uit zal zien wanneer de Aarde verder wordt overspoeld (sic) met overstromingen en zo omdat regeringen niet verder vooruit kijken dan tot de eerstvolgende verkiezingen en het blijkbaar weinigen in machtposities interesseert hoe de mensheid moet overleven in de verre toekomst. Zo rond het jaar 2035...

Terwijl ik tijdens de wandeling erheen genoot van een telefoongesprek met mijn broer vertelde ik later de vriend hoe trots ik was dat ik hoogstpersoonlijk en helemaal zelf en bovendien in mijn eentje een hele slaapkamerplank had opgehangen. Die - toen ik twee uren na de daad mijn woning verliet - zowaar nog steeds op de plek hing waar ik 'm had gemonteerd.

Was iets te laat op de eetafspraak want ik wilde uiteraard nog even liggend van mijn inspanning genieten:

Het was heerlijk zacht herfstweer dus ik genoot van mijn wandeling naar huis:

Donderdag genoot ik niet van de lawaaiierige activiteiten van een aantal gemeentewerkers die het nodig vonden om zeven uur des ochtends te beginnen met het snoeien van een aantal bomen bij mij voor de deur. 

Groot respect overigens voor de koukleumende meneer in het filmpje die urenlang auto's stond tegen te houden die van zins waren de straat in te rijden waar een hoogwerker de weg blokkeerde. Zal de blik in zijn ogen niet snel vergeten toen ik hem vroeg waarom hij niet simpelweg een bordje 'straat geblokeerd vanwege werkzaamheden' had neergezet. Soms ben ik niet aardig.

Wel genoot ik van het herstelde contact met een vroegere buurvrouw die zich afvroeg waarom ik haar op Facebook 'ontvriend' had. Dat had ik niet maar omdat Facebook mijn vorige account had verwijderd zagen opeens ruim 1400 mensen mijn naam niet meer in hun vriendenlijsten. Beetje jammer.

Ik genoot ook van het delen van een pot koffie met een vriend die ik mocht helpen met een administratieve uitdaging. Terwijl ik hem aan het werk zette, werd ik gebeld door een collega wiens kat wellicht bij mij komt wonen, al is een bevriende collega in Groningen eerste keus. Met name omdat de kat momenteel in die stad woont en een reis naar Amsterdam wat stressvol zal zijn voor het arme dier. 

Een andere bevriende collega belde ook maar die vroeg ik later terug te bellen want ik was nog niet klaar met de klus voor de bij mij thuis zittende vriend. 

Na het boodschappen doen en lunchen belde ik met een oud-collega. Wij spraken af elkaar eerdaags weer in het echie te gaan zien. Leuk! Ik zette hem in de wacht omdat een weer andere collega belde die ik graag wilde spreken. Had namelijk laatst tijdens het wachten op mijn bestelling bij de snackbar (een patatje saté en een kaassoufflé. En ja, dat rijmt) even een carnavalskraker geschreven en wist dat daarover sparren met de bevriendde collega wellicht zou kunnen leiden tot een uitvoering ervan. Leuk idee, toch, dat op een dag mensen in bijvoorbeeld Ut Kielegat zullen staan hossen op een door mij bedacht liedje?

Wilde mij na al het gecommuniceer - kreeg er letterlijk een rood oor en niet te vergeten een vol hoofd van - met deze en gene aan het bloggen wijden maar er wachtte nog een uitdaging: mijn weblog bleek onbereikbaar door een onbekende systeemfout. Die wist ik na een half uur 'trial and error' te omzeilen door een code toe te voegen aan het webadres. 

Oké, mijn blog zag er voor mij wat apart uit met de toegepaste truc maar het werkte weer!

Al met al kon ik toch weer best trots zijn op mijzelf, dacht ik zo. En zo voelde ik mij ook:

Wie dat niet zullen zijn, zijn de 'heren' die de leider van D66 (klik) bedreigden en intimideerden. Prima dat je je ongenoegen uit over de beslissingen van een politica maar haar bedreigen op de stoep van haar privéwoning en het adres ervan publiceren met de schijnheilige opmerking 'ik roep niemand op haar te bedreigen' gaat toch echt te ver. Overigens zou ik het echt weer heel erg supererg vinden als iemand per ongeluk een paar tanden van Willem Engel zou breken wanneer die man weer eens liegt. Echt waar, hoor! Straks publiceer ik zijn adres maar ik roep u niet op bij hem langs te gaan. Dan weet u dat alvast.

's Avonds keek ik 'The Walking Dead: Origins' waardoor ik nu alle afleveringen heb gezien die zijn uitgezonden rond het Walking Dead universum. Februari komen er weer nieuwe afleveringen.

Vrijdag had ik nergens zin in. Bij wijze van spreke dan. Want natuurlijk heb ik zin in het bezoek van mijn zoon eerdaags, een einde aan de lockdown en een einde aan mijn zoektocht naar beter betaald werk. Ben het echt wel een beetje zat om bij een bedrijf in dienst te zijn voor 24 uren per week a minder dan een tientje bruto per uur. Maar ja, blijkbaar ben ik voor veel bedrijven met mijn 54 jaren op deze planeet 'te oud' of zo want het lijkt er op dat ik alleen maar werk kan krijgen 'met behoud van uitkering'.

Ook als ik nergens zin in heb, doe ik toch wat want als je niets doet gebeurt er ook niets. Huishouden, onderhouden van sociale contacten en wat vrijwilligerswerk dus. Want ik kan nog steeds niets doen als officieel werk. Ondanks meerdere malen vragen wat ik kan doen voor de brouwerij waarbij ik als administrateur in dienst ben. Terwijl ik thuis zat te werken ben ik op kantoor vervangen door drie anderen en is men - buiten mijn medeweten - overgestapt op een ander systeem waardoor ik een jaar lang voor niets in het oude systeem heb zitten werken. Persoonlijk vind ik dat lichtelijk irritant. Dus ik zoek wat anders. Mocht u toevallig een vacature onder ogen komen en denken 'Hé, dat zou een leuke zijn voor Terrebel de Weblogger!', dan hoor ik dat graag. Hier is de link (klik) naar mijn LinkedInprofiel. Dat heeft u een idee van mijn kunnen op het gebied van werk.

Ook ik keek naar de persconferentie die avond waarin premier Mark Rutte versoepelingen van de lockdown aankondigde. 

De opmerking waar ik het hardst om moest lachen kwam niet van de opvolger van Hugo de Jonge maar van de leider van de VVD, Mark Rutte: 'Als je een kledingstuk koopt ben je niet urenlang in een winkel.' Nu is het zéker duidelijk dat hij geen vriendin heeft.

Inmiddels zijn de burgers van Nederland hun vertrouwen in hem en zijn team kwijt. Wat niet verwonderlijk is: moeten opstappen onder druk vanwege allerlei schandalen, doodleuk zeggen dat je inderdaad gelogen hebt over een behoorlijk serieuze kwestie en dan gewoon besluiten dat je premier blijft. Da's raar. Net als een kersverse Minister van Justitie (klik) die vindt dat mensen zelf mogen uitmaken of zij zich wel of niet aan regels houden.

Je zou bijna denken dat men aanstuurt op een revolutie, wellicht zelfs een gewapende revolte. Zodat de Staat van Beleg kan worden afgekondigd en de overheid nog meer macht naar zich toe kan trekken.

Om niet de hele dag thuis te zitten, liep ik een rondje door de buurt en zat even op het buurtbankje dat ik noem: 'Het bankje met het gat'. U mag raden waarom:

Het was vrijdag en dus publiceerde ik een verhaaltje.

De gebeurtenissen in het Star Wars universum volg ik ook graag. Dus ik keek deze avond een aflevering van de nieuwe serie: 'The Book of Boba Fett'. Een afleiding van een paar nogal emotionele gesprekken die ik deze dag voerde. Met onder meer mijn nicht in Amerika die onlangs haar zoontje verloor. Maar ook met een nieuwe twittervriend met wie ik het een en ander overeen bleek te hebben. 

Zaterdag voelde voor mij als een pré-corona zondag: beetje uitslapen, beetje zorgen voor mijzelf, mijn woning en mijn goudvis, paar 'losse eindjes' afronden in online gesprekken, aantekeningen verwerken en nog zo wat kleine klusjes waarvan je achteraf eigenlijk niet meer weet dat je die gedaan hebt. Kent u dat verschijnsel? O ja, ik verwijderde een stuk of 1000 mailtjes uit mijn inbox. Dat ruimt weer lekker op en ik hoef mij even geen zorgen te maken over het bereiken van de maximale capaciteit.

Op sociale media viel het relatief weinigen op dat er naast verhalen over popsterren die hun partners bedrogen, liegende politici en al dan niet spelende sporters er ook ander nieuws speelde: een gigantische onderzeese vulkaanuitbarsting waardoor onder meer bewoners van de Amerikaanse westkunst werd aangeraden die kust te verlaten in verband met een verwachte tsunami. Maar - geheel in lijn met het script van de Netflix-hit 'Don't look up' - reageerde men vooral met een schouderophalen. 'Hé, jongens, we gaan binnenkort dood!' 'Ja, en dus? Kijk, een zangeres waar ik nog nooit van gehoord heb gaat scheiden. Zielig, niet?' 

Ook deze dag waren er uiteraard protesten tegen het beleid van de Nederlandse overheid. Als straks de nieuwe Minister van Onderwijs tijdens een persconferentie burgers adviseert eindelijk eens beter te leren lezen en schrijven zal Het Volk ook daartegen protesteren. Daar ben ik van overtuigd. 'Leze is een Kom Plot!' 'Schreife is foor SCAPEN!' Ik zie de protestbordjes al en ik hoor de straatinterviews al: 'Ze kenne mij niet dwinguh om een pen vast te houwen. We leven toch niet in een dictatuur? VRIJHIJD!' 

Terwijl in Nederland mensen 'demonstreren' door politici te bedreigen en stenen en speeksel te laten neerdalen op politieagenten, pakken burgers in Engeland dat heel anders aan. Namelijk geweldloos en binnen de grenzen van de wet.

Met hun protest maakten de demonstranten gehakt van de smoes van premier Boris Johnson dat - toen hij was betrapt op het geven van een feestje terwijl hij de burgers had opgeroepen voorlopig niet te feesten - hij dacht op een werkbespreking te zijn. Waar stomtoevallig geen werk werd besproken maar waar wel veel drank, hapjes en muziek werd geconsumeerd.

De dag besloot ik met het (achteraf) kijken van de aflevering van De Slimste Mens (klik) met daarin Jan Rot als een van de spelkandidaten. 

Eigenlijk mag elke deelnemer maar een keer meedoen maar hij wist de organisatie ervan te overtuigen dat het zijn laatste wens is (als iemand met een terminale ziekte) om nog eens mee te doen nadat hij in 2012 op een haartje na verloor van Arjen Lubach. Als je iemands laatste wens kunt laten uitkomen, waarom zou je dat niet doen?

Zondag beleefde ik - net als zaterdag eigenlijk - een echte zondagse dag: ik pakte diverse kleine klusjes in huis aan, vulde een vuilniszak met diverse prullara en ontdeed de omgevind van mijn bureau van een ruim een kilo aan overbodig papier. Omdat ik geen zin had om mij te scheren deed ik dat niet. 

Wel sprak ik telefonisch met een Broeder en een lieve tante.

Via sociale media lachtte ik mij rot (sorry, Jan) om het uitkomen van de reden waarom Donald Trump in 2019 het plan opvatte om Groenland te kopen. Het was een grap van een medewerker van Vladimir Poetin, met de serieuze bijbedoeling om spanningen tussen Denemarken en Amerika te verhogen. Die medewerker stuurde senator Tom Cotton een brief (klik) die zogenaamd van de regering van Denemarken kwam. In de brief stond dat de Groenlanders via een referendum zouden beslissen of zij bij Denemarken wilden blijven horen of zich zouden verbinden aan een ander land. Waarop de senator zijn baas adviseerde om Groenland in te lijven 'want het land ligt strategisch en heeft nuttige grondstoffen. In ruil geven wij de Groenlanders de welvaart die wij in Amerika kennen.' Wat op zich al een grote grap is natuurlijk, want zo welvarend ís de gemiddelde Amerikaan helemaal niet. Sterker nog: momenteel heeft 1 op de 10 Amerikanen niet voldoende geld om eten te kunnen kopen. 

Trump ging zover dat hij de premier van Denemarken belde voor de vraagprijs van Groenland.

Die reageerde met: 'Meneer Trump, de tijd dat rijke mensen landen en mensen kochten ligt achter ons. Groenland en haar bevolking zijn niet te koop.' Waarom 'de Donald' in woede onstak en een geplande diplomatieke reis naar Denemarken annuleerde 'want ik vind de premier maar een stom mens!'

Ook grappig: de man en zijn ego hielden een toespraak in de woestijn van Arizona waarbij - ondanks zeeën van ruimte - zijn aanhang bijeen werd gedreven in een vrij krappe ren, een soort schaapskooi - om daarin urenlang geduldig te wachten op een man die hen zou vertellen dat andere mensen zich als schapen gedragen.

Naar verluidt heeft hij geld tekort en mede daarom zal hij waarschijnlijk ook in 2024 weer een gooi doen naar het presidentsschap. Als dat niet lukt zal hij vermoedelijk net als zijn trofee...pardon...echtgenote Melania gesigneerde hoedjes (klik) gaan verkopen. 

Hoe grappig die soap ook is die men in Amerika 'politiek' noemt, in Nederland lijkt de politiek soms ook meer op een klucht. Goed, onze politici worden niet beoordeeld op uiterlijk en zijn niet de helft van hun tijd bezig met de volgende verkiezingen en het Nederlandse volk kiest de leiders niet op basis van 'soundbites' en valse beloftes maar...o, wacht.

Op het einde van de dag plande ik enkele tientallen berichten in in Twitter - dat kan tegenwoordig. Terwijl het lijkt alsof ik de hele dag door op Twitter zit is dat dus niet zo - voor ik ging lezen en slapen.

Het pleonasme van de week is 'Egyptische Farao'.

'Clementine' van Sarah Jaffe is de muziek van deze week:

Deze week staan wij stil bij het overlijden van Ronnie Spector