Niet dus

Zojuist kwam ik terug van de eerste vergadering van het nieuwe seizoen: die ging vooral over de subsidieaanvraag voor één van de stichtingen waar ik als vrijwilliger voor werk. Leuk hoor, eindelijk weer ambtelijke stukken lezen! Al lees ik vele malen liever een goed boek...

Verhalenbundel nummer drie, 2013 van uitgeverij Ridaire is boek nummer 15 dit jaar en bevat diverse korte verhalen van diverse lengtes en diverse kwaliteit. Kwaliteit heeft niet altijd met geld te maken en goedkoop is lang niet altijd duurkoop. Er zijn geen richtlijnen voor en dus is het altijd opletten geblazen met wat je koopt want anders ben je alsnog veel geld kwijt.

Met z'n allen zijn wij veel geld kwijt aan mensen die 'hun hand ophouden': arbeidsongeschikten, bijstandstrekkers, huizenbezitters, kunstenaars en bejaarden. Zonder verder te lezen: welke groep, denkt u, ontvangt de meeste overheidssubsidie (en dus een percentage van uw en mijn inkomen) van allemaal?

Dan hier de link naar een artikel in de Volkskrant over deze kwestie en het citaat (pas op: spoiler alert!) dat de uitslag verklapt:
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/3184/opinie/article/detail/3309891/2012/09/02/Wie-is-kampioen-handophouder-van-Nederland.dhtml
'10 procent hoogste inkomens krijgen tezamen ongeveer evenveel geld aan hypotheekrenteaftrek als álle bijstandstrekkers bij elkaar!'

Er wordt nogal wat gesjoemeld met geld. Daarom zijn er gelukkig toezichthouders. Zoals AFM, de Authoriteit Financieële Markten. Die houdt in de gaten of banken niet te veel bonussen uitkeren aan het eigen management en tegelijkertijd een paar duizend medewerkers ontslaan 'vanwege de financiële crisis'. Maar wie houdt er eigenlijk toezicht op de AFM? Want onlangs kwam uit dat een bestuurder van die 'onafhankelijke' instelling over een periode van vier jaar tijd een kwart miljoen euro aan reiskostenvergoeding ontving. En dat terwijl hij maar een paar kilometer verderop van het bedrijf woont. Zelfs al zou hij elke dag met de taxi zijn gegaan dan kom je nog bij lange na niet aan dat bedrag maar slechts op ongeveer 30.000 euro. Dus waar is al dat geld naartoe gegaan? Vooralsnog is er niemand die dat weet behalve de meneer in kwestie. Persoonlijk vind ik dat een kwalijke zaak.

Spreekt u mensen wel eens aan op kwalijk gedrag of vindt u - net als de meeste mensen - dat dat de taak is van iemand anders? Welnu: ik ben iemand anders.

Het management van toezichthouder AFM blijkt jarenlang zichzelf enorme cadeautjes te hebben gegeven in bijvoorbeeld de vorm van extreme reiskostenvergoedingen. De vraag is dus: wie houdt toezicht op de toezichthouder? Intussen heeft afluisterdienst NSA besloten voortaan ook zichzelf af te luisteren. Tot sinds kort kon namelijk zo'n beetje elke werknemer op eigen houtje bij alle privé-gegevens van wie dan ook ter wereld. Voortaan heb je een collega nodig die samen met jou een sleuteltje omdraait of een wachtwoord invoert. Je zou denken dat dat bij de grootste spionagedienst ter wereld al lang goed geregeld was en dat onze gegevens bij hen in goede handen zouden zijn. Niet dus.

Je zou ook denken dat de verhoging van parkeergeld in Amsterdam ten goede zou komen aan bijvoorbeeld meer parkeerplekken of minstens beter openbaar vervoer. Niet dus.

Weblog

Zondag hadden wij thuis geen internetverbinding. Natuurlijk belde ik daarover met provider UPC. Na het gebruikelijke modem uit/modem aan/resetten/wachten tot de modemlichtjes weer knipperen zei de dame mij 'binnen tien minuten' terug te bellen. Verbaas ik u met de mededeling dat zij dat niet deed? Na een uur belde ik zelf weer met UPC en een meneer vertelde mij dat hij in het geautomatiseerde systeem zag dat er aankomende dinsdag een monteur zal langskomen. Waarom mij dat niet was verteld en zijn collega mij niet had teruggebeld wist hij niet te vertellen. Uiteraard eiste ik een vergoeding voor de gemaakte gesprekskosten. Die werd mij keurig toegezegd.

Mijn zoon pakte dus zijn laptop op en ging naar een vriend terwijl ik mijn nagels knipte, een was en muziek draaide (CD's rippen blijkt niet te gaan zonder internetverbinding: de database met namen en titels staat namelijk online), het huis opruimde, de badkamer schoonmaakte en de vloer veegde. Bovendien wat oude rotzooi weggegooid en 's avonds geen televisie gekeken (Dat doen wij - net als bellen en internetten - via UPC) maar een potje zitten kaarten met vrienden. Vandaag bleken wij opeens weer internetverbinding (en vaste telefonie en televisie) te hebben en dus kon de monteur worden afgezegd.

Vrijdag zaten wij in de buitenlucht de film 'Mobile Home' te kijken, een Belgische Franstalige roadmovie. Dat deden wij gezellig met vrienden in het kader van Pluk de Nacht.
Ook zaterdag keken wij een film. Dit keer in een reguliere bioscoop. De keuze was gevallen op Red2, een bijzonder grappige actiefilm met ondermeer John Malkovich.

Bij thuiskomst bleken onze goudvissen Toos of Moos en Koos te zijn overleden. Vermoedelijk door zuurstofgebrek. Anderen zeggen misschien: 'Joh, het zijn maar goudvissen. Daar zijn er miljoenen van!' maar zeggen zij ook bij het stukgaan van hun eigen laptop: 'Joh, het is maar een laptop. Daar zijn er miljoenen van!' Ik denk van niet.

Ik denk dat ik daar nooit aan zal kunnen wennen, dat meten met twee maten. Misschien heb ik daarom indertijd wel geweigerd afdelingschef te worden: anderen vertellen wat zij moeten doen en zelf niet
het goede voorbeeld geven. Ik ben dan ook niet zo'n vader die zijn kinderen verbiedt te snoepen voor het eten maar intussen zijn lege Marswikkels tijdens het koken verstopt in de keukenla.

Ik zou het ook niet over mijn hart kunnen verkrijgen om iemand te vertellen dat-ie de baan heeft om dan een paar dagen later doodleuk te zeggen: 'O nee, toch niet.'
Toch is dat precies wat mij overkwam. U herinnert zich wellicht dat ik vorige week maandag auditie deed voor een rol in een reclamefilmpje en dinsdag te horen kreeg dat ik het definitief geworden was?
Welnu, zondag belde men mij met de mededeling: 'O nee, toch niet. ' Misschien voor sommigen begrijpelijk want een dossiernummer is natuurlijk geen mens. Dat vandaag per e-mail werd bevestigd dat ik het weekend van 14 september mag werken op het Trezart-festival in Mol, België vindt ik dan ook nog moeilijk te geloven.

Kan de conclusie worden getrokken dat medemenselijkheid ophield te bestaan toen men geautomatiseerde systemen ging gebruiken?

Om vliegreizen betaalbaar te houden worden ook steeds nieuwe systemen bedacht...

Onlangs hoorde ik van een vriendin het verhaal dat zij tijdens een vliegreis de piloot niet alleen hoorde vertellen welke steden zij allemaal via de lucht passeerden maar ook dat zijn overhemd was gewassen met Robijn wasmiddel. Een geintje, dacht ik nog. Een gebbetje. Een piloot moet zich toch uitsluitend bezighouden met vliegen en voor zijn passagiers zorgen? Maar nee hoor! Even later kregen voornoemde vriendin en haar collega-passagiers handzame wasbuideltjes uitgereikt, 'Handig voor de vakantiewas!' Kijk, dat je op zo'n goedkope toerbus-dagtocht wordt 'vermaakt' met het vertelsel dat je echt niet kunt zonder deze vernieuwende pannenset kunt waarvan je de deksels ook nog eens als hoofdkussen kunt gebruiken wisten we al. Maar piloten die - tijdens de vlucht! - reclame gaan maken voor wasmiddelen? Zo zout had ik het nog niet gegeten. Natuurlijk, zo'n piloot wordt ongetwijfeld zwaar onderbetaald en is altijd op zoek naar een extra zakcentje maar waar stopt de lange arm van de commercie? Dat de loodgieter die uw toilet komt ontstoppen u en passant mededeelt dat u uw kinderen beter brood met Bona kunt geven dan margarine van een ander merk? En nee, het betreft geen geïsoleerd incident maar anderen viel het ook al op, getuige dit stukje op een ander weblog.

De bonus van vandaag: onze foto's van de vakantie in Frankrijk (ondermeer Dijon, Flavigny en Metz) staan online! Facebook-vriendjes kunnen hier en hier klikken en voor mensen die mij niet kennen via Facebook heb ik deze verzameling: