"Ik verveel mij!"

Hoewel niet vaak uitgesproken omdat mensen zich er vaak voor schamen, komt het vaak voor: verveling. Hoewel er eigenlijk werk gedaan moet worden, het lokale buurthuis vrijwilligers kan gebruiken en de oven lijkt op een archeologische vondst uit Pompeii, weten veel mensen niet wat te doen. 

Wat in de nabije toekomst een nog groter probleem gaat worden. Wij staan namelijk aan de vooravond van nóg een industriële revolutie. Hoewel er ook nu natuurlijk Luddieten zijn (vernoemd naar Ned Ludd (klik) die een weefgetouw stuksloeg met zijn klomp 'want die apparaten pakken ons werk af!'), is vooruitgang (3D printen, Kunstmatige Intelligentie) niet tegen te houden. 

Met name mensen die niets kunnen zonder dat iemand hen vertelt wat zij moeten doen (een 'baas', zeg maar), gaan zich nog meer vervelen dan zij nu al doen.

8 Uren per dag Netflix gaat blijkbaar niet vervelen en daarnaast wordt soms door luie mensen tien tot twaalf uren van elke dag slapend doorgebracht. Waar mensen duf van worden, waardoor zij nergens zin in hebben en de cirkel in stand blijft.

'Je hebt geen tijd om een buur te helpen, je moeder op te zoeken in het ziekenhuis of om met een vriend af te spreken? Hoeveel tijd kost het in hemelsnaam om een Facebook-bericht te publiceren met 'Kan iemand een Netflix-serie aanraden? Volgens mij heb ik ze allemaal al gezien.'?

Hoe zorg je er als maatschappij voor dat mensen weer iets gaan doen voor de maatschappij? Terug naar 40.000 jaar geleden misschien? 'Wie weigert iets te doen voor de stam, krijgt geen eten en gaat dus dood van de honger.' Misschien niet helemaal eerlijk tegenover mensen die niets kúnnen doen. Hoewel daar ook weer onderscheid in bestaat:

Natuurlijk kan een handicap het lastig maken om iets te doen, voor jezelf of voor de maatschappij. 

"Ja, maar ik heb maar één been/zie bijna niets/heb een hersenaandoening/heb een nare jeugd gehad en daarom trauma's."

Regelmatig blijkt dat 'niets kunnen' en 'niets willen' vooral een kwestie is van wilskracht. Hoeveel wilskracht wij exact hebben blijkt af te hangen van hoeveel wilskracht wij denken te hebben:

'Hoeveel wilskracht heb je?

Exact zo veel als je denkt te hebben.'

Wanneer je jezelf niet ziet als iemand die altijd het huishouden op orde heeft is de kans bijzonder klein dat het huishouden altijd op orde is. Kort gezegd: je bent wat je denkt dat je bent.

Het is opvallend hoe daadkrachtig de meest luie persoon zomaar opeens kan zijn wanneer zijn of haar leven op het spel staat. Of als de batterij van de afstandsbediening leeg is en Netflix is niet meer te zien. Wat voor sommigen hetzelfde is. 

Ondanks vreselijk zware fysieke of mentale handicap lukt het een lui persoon zomaar opeens om naar een winkel te gaan om batterijen te kopen voor de afstandbediening. Leven zonder vrienden gaat dan misschien nog. Maar leven zonder Netflix?

'Ik ben altijd erg daadkrachtig.

Behalve wanneer ik er baat bij heb het niet te zijn.'

Uit onderzoek (klik) blijkt dat wilskracht pas op de derde plaats komt wanneer het gaat om dingen willen of kunnen doen. Eerst heb je motivatie nodig. Vervolgens kijk je wat er nodig is om het doel te bereiken. Daarna komt pas wilskracht.

In een voorbeeld van iemand die 18 uren per dag bezig is met slapen en Netflix kan de motivatie zijn: 'Mijn uitkering wordt gekort als ik niets doe.' maar ook: 'Niemand wil een vriend of partner zijn van een luiwammes dus ik zal altijd alleen blijven.' De weg naar een leven met iets meer inhoud kan beginnen met de stap: 'Ik zet voortaan mijn wekker op 13:00u zodat ik wat minder lang in bed lig.'

Vervolgens kan de wilskracht een opkikker krijgen omdat deze persoon ontdekt dat het leven in de middag voordelen heeft tegenover leven in de avond: 'Jeetje, wat zien die bloemen in het park er toch fleurig uit bij daglicht en nooit geweten dat een winkelmedewerker minder chagrijnig is dan wanneer ik vlak voor sluitingstijd wat kom kopen.'

Mensen die excuses zoeken voor hun luiheid vraag ik wel eens: 'Heb je écht geen tijd, of wíl je gewoon niet?' 

Op zich niets mis mee, maar er is ook niets mis met het gewoon toegeven, vind ik.

Als u zich wel eens wat lui voelt - hetzij een dag of een paar decennia - wat doet of deed u dan om uit die mentale staat te komen? Of vond/vindt u het wel prima zo?

Overigens is luiheid niet per definitie slecht. 'Even niets doen' brengt vaak creativiteit op gang, bijvoorbeeld. De crux hier is het woord 'even'.

Misschien heeft u een aandoening die kan worden aangezien voor luiheid? Zoals MS of ADHD? Ben benieuwd naar uw verhalen.

===================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer

Meer lezen? Mijn verhalenbundels