Wij hebben sturing nodig

Kinderen zijn slecht in staat zelfstandig beslissingen te maken. Zij hebben sturing nodig. Daarom zijn er ouders, al dan niet biologische. Ook veel volwassenen zijn helaas niet of slecht opgevoed. Daarom is er een overheid.

Net als ouders is ook een overheid niet perfect en soms is het geklaag van de 'kinderen' dus terecht. Maar nog vaker is het gewoon gezeur.

De leiding van organisaties kun je ook als 'ouders' zien: de schooldirecteur, de CEO van een groot bedrijf...het lijkt alsof individuën een organisatie leiden maar in verreweg de meeste gevallen gaat het om een heel team van 'ouders' dat hun 'kinderen' sturing probeert te geven. 

Een recent voorbeeld is miljardair Elon Musk die dacht dat hij - naast het leidinggeven aan Tesla, Paypal, SpaceX, et cetera ook wel 'eventjes in zijn eentje' Twitter kon leiden. Niet dus. Hij kon niet anders dan toegeven dat hij het werk niet kon zonder de mensen die hij op zijn eerste werkdag en plompverloren ontslagen had. Per e-mail. Want behalve puissant rijk, is Musk ook ontzettend laf.

Onder de leiding van Jan Marijnissen (en diens team) groeide indertijd de SP van een partij in de marge, tot een partij om rekening mee te houden. Dat lag deels aan zijn manier van leidinggeven. Die schijnt nogal directief geweest te zijn: 'Jij gaat dit doen. Nu!' Mede daardoor verloor de partij een aantal goede krachten (het schijnt op het SP hoofdkantoor prettiger werken te zijn met Lilian, de dochter van De Grote Roerganger, aan het...eh...roer), waaronder bijvoorbeeld Agnes Kant. Die later veel beter op haar plek leek bij een Europees Instituut dat medicijnen moet goedkeuren voordat die worden vrijgegeven op de Europese markt.

Terwijl een aantal mensen bij de SP blijkbaar directe orders nodig had, voelden anderen zich meer thuis bij zachtaardiger 'ouders'. 

Welk soort ouders had u en/of bij welk soort 'ouders' (onder wat voor soort leiders) voelt u zich het prettigst?

Bij de dominante, directieve ouder: 'Jij gaat aan tafel zitten. Nu! En eet rustig je bord leeg.'

Of bij het tegenovergestelde, ook wel de 'laat maar waaien' ouder: 'Ach, je hebt geen zin om te eten? Geeft niet schatje. Hier heb je vijf euro. Ga maar gewoon naar de snackbar of zo, straks.'

Er zijn natuurlijk ook tussenvormen van communiceren, zoals onder meer beschreven in dit interessante stuk. 

Zo heb je ook ouders die bijvoorbeeld zeggen: 'Als je klaar bent met eten wil ik graag van je horen waarom je vaak met tegenzin eet. Maar eet nu maar even rustig want warm is het lekkerder. Zal ik er even wat te drinken bij halen voor je?'

Het leidinggeven aan een gezin of aan een land is natuurlijk van een iets andere orde. Maar de principes zijn hetzelfde: hanteer je de roe of fluwelen handschoenen?