Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.
Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!
Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie verrichten. Elke bijdrage is welkom!
Vaak dacht hij nog aan die kus
die zijn lippen beroerde
maar niet haar hart.
Zij kwamen uit verschillende landen
maar spraken dezelfde lichaamstaal
en begrepen elkaars humor.
Niets zeggend en daarmee alles
zagen zij samen het ochtendgloren,
die vroege morgen aan de oever van een rivier.
Huilend van het lachen
vielen zij in elkaars armen
bij het zien van het gezicht
van een binnenvaartschipper
die zich duidelijk afvroeg
wat er in zijn koffie zat
toen hij hen half boven het water zag uitsteken
terwijl zij nog gekleed was in het kostuum
dat zij die avond op toneel droeg:
dat van een zeemeermin.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Na een stukje over mijn leven als boekhouder (in een weekverslag. Klik) bij deze op verzoek een stukje over mijn leven als entertainer: Entertainment is niet allemaal glitter en glamour 'en lekker makkelijk verdiend'.
Hoewel het best wel eens leuk kan zijn...
Je moet er echt wel wat voor doen. Natuurlijk moet je er fris en fruitig uitzien maar ook uitzoeken met wat voor publiek je te maken gaat krijgen (zijn het dronken Engelse hooligans, verveelde huisvrouwen, dove kinderen uit Portugal, sjieke zakenmeneren, is het een internationaal gezelschap of is iedereen er 'Hollands'? En zo verder. Ook de locatie is niet onbelangrijk. Er zijn nogal wat verschillen tussen bijvoorbeeld een nachtclub, een evenemententerrein en de kantine van een korfbalvereniging.
Het ene is echt niet beter of slechter dan het andere maar je past er je kostuums en grappen op aan, leert een ander liedje uit je hoofd, koopt speciaal voor de klus een bepaald hoedje in het thema van het feest. Dan is het ook handig om te weten hoe je op de afgesproken tijd op de locatie komt en - misschien wel nóg belangrijker - hoe je daarna weer naar huis komt. Bovendien weet een klant niet altijd wat-ie wil: 'Ik wil dat je wat meer doet op mijn feest!' -'Zegt u het maar. Dan doe ik dat graag voor u.' -'Eh...ik wil dat je rondloopt en zorgt dat mijn gasten gaan dansen en lachen.' 'Dus u wilt dat ik doe wat ik nu al twee uren doe?' -'Eh...ja.'
De 'kleedruimte' is soms niet meer dan het hok waar de lege bierkratten worden opgestapeld en met 'ook de artiesten krijgen eten op het feest' bedoelde een opdrachtgever dat de 14 dansers, zangers, kleedsters, presentatoren en acteurs die die avond werkten van 5 uur 's middags tot drie uur 's nachts als groep één zak chips en één fles cola mochten delen. Maar het waren wel lekkere chips.
Opstootjes komen ook wel eens voor en zeker wanneer ik er in de rol van 'beveiliger' rondloop raak ik wel eens betrokken bij de schermutselingen. Om escalatie te voorkomen ontwikkelde ik handigheidjes: Als iemand zegt: 'Ik wil met je vechten!' zeg ik: 'Ik niet met jou. Fijne avond!' en loop weg. Wanneer een groepje naar mij wijst en dreigende opmerkingen maakt loop ik er kalm en vriendelijk glimlachend recht op af. Zij verwachten dat iemand in een vecht- of vlucht houding schiet. Doet iemand dat niet dan weten zij zich geen houding meer te geven. Erg vermakelijk om mee te maken!
In de ongeveer twintig jaar dat ik werk als entertainer kwam het welgeteld twee keer tot een handgemeen. Bij de ene gelegenheid kreeg ik de belager met een eenvoudig trucje dat ik leerde met Pencak Silat binnen een paar tellen op de knieën en de andere keer kon ik mijn opponent een arm op de rug draaien en overhandigen aan de échte beveiliger die avond.
Als je klaar bent ben je nog niet klaar want - meestal achteraf - stuur je de rekening. En niet elke klant is bereid binnen twee weken te betalen. Met wat pech en smoesjes als 'de hond heeft de factuur opgegeten' (geen grap. Echt gebeurd. 'Zal ik even langskomen om de factuur opnieuw uit te printen?', antwoordde ik. 'Dan leert u meteen dat u een bijlage in een e-mail meer dan één keer kunt printen! Ik help u graag.') en de klassiekers 'De boekhouder is op vakantie.' (Goh, krijgt u dan deze maand ook uw salaris niet? -Natuurlijk wel want die betaling is ingepland. 'Mijn betaling kon niet worden ingepland omdat...?' '-Eh, nou eh...'), 'Kunt u een herinnering sturen want ik ben het origineel kwijt.' en de fraaie 'Goed dat je belt want ik wil wel betalen maar op mijn vakantie adres heb ik geen mobiel internet dus ik kan jouw rekening niet betalen met mijn bankapp.' 'Interessant, hoe kreeg jij zonder internet op je mobiel die selfie aan de rand van het zwembad in Portugal op Facebook?' -'Nou, eh...ik had heeeeel even wel internet...?' 'Dan had je ook heeeel even mijn beloofde geld kunnen overboeken.') kan het makkelijk een half jaar duren voordat je als freelancer (fotografen, muzikanten, dansers, special effects specialisten, cateraars...) eindelijk je gage krijgt.
Kunt u zich voorstellen dat u 'gewoon' in een vaste baan voor een baas werkt en hij of zij doodleuk het salaris van februari pas in oktober stort met de mededeling 'Ja, maar je vindt dit werk toch leuheuk?'
Nog één voorbeeldje dan:
'Bedankt voor de bevestiging van de leuke opdracht! Ik ga akkoord met de voorwaarden en zal morgen bijtijds op locatie zijn.'
-'Wat bedoel je?'
'Nou, je had mij toch een e-mail gestuurd waarin je bevestigde dat ik ben ingehuurd voor die klus van morgen?'
'O, bedoel je dat? Ja maar die heb ik per ongeluk naar jou gestuurd maar voor iemand anders bedoeld.''
-'Waarom staat mijn naam dan in de aanhef?'
'Ja eh...dat weet ik ook niet hoor. Denk je soms dat ik tijd heb om na te denken bij alles wat ik doe? En nou niet meer zo moeilijk doen!'
Communiceren is een kunst die niet iedereen beheerst helaas: 'Kun je morgen voor mij werken?' -'Nee, ik kan morgen niet.' 'Morgenavond dan?' -'Nee, ik kan morgen niet. Dus ook niet morgenavond.' 'Hoe zit jij morgenmiddag?' -'Dan kan ik niet.' -'Kun je morgenochtend dan?' -'Hoe vaak moet ik jou nog zeggen dat ik morgen niet kan?' 'Waarom word je nu boos? Daar wil ik snel met jou over praten. Kun je morgen?'
Of je zit voor een opdracht in de trein naar Brussel en krijgt het bericht dat de contactpersoon Antwerpen bedoelde 'maar dat ligt toch ook in België dus waarom word je nu boos?'
En dan heb ik het nog niet over de potentiële klanten die het normaal vinden dat je voor hun gratis werkt. En dan verbaasd reageren als je hen vertelt dat ook entertainers (en fotografen, dansers...) wel eens willen eten en de huur betalen en zo. 'Huh!? Maar je vindt het toch leuk om te doen?' Alsof werken alleen maar als werken telt wanneer je het met tegenzin doet. Dus zeg ik soms maar dat ik het entertainment werk vreselijk vindt. Als dat nodig is om betaald te krijgen...
Of €150 aangeboden krijgen om te werken in een club in Rio de Janeiro, Brazilië terwijl de klant weet dat je in Nederland woont. Zonder reis- en verblijfskosten te vergoeden.
Of probeer je - als je werkloos bent - maar eens bij het gemeentelijk arbeidsbureau in te schrijven als entertainer: 'Dat kan niet meneer, u moet een écht beroep invullen op het formulier.'
Maar goed. Waar het op neerkomt: ook entertainment werk is werk.
Je hebt je mindere dagen en de dagen dat je je werk met plezier doet. Zoals meespelen in een videoclip met Carice van Houten:
Posts
