Doet u het volgend jaar allemaal anders?

Voordat u verder leest even deze vraag: waar heeft u meer last van? De paar dagen per jaar dat u last heeft van vuurwerk of van mensen die het hele jaar door zeuren? De media doen lekker mee met het 'demoniseren' (Bedankt voor dit mooie woord, Professor Pim!) van vuurwerk. Een grote krantenkop meldde: 'Op meerdere plekken auto's opgeblazen met vuurwerk!' Je denkt dan meteen dat er om de paar seconden wel ergens in het land een auto ontploft. Maar niets is minder waar. De 'journalist' in kwestie (http://www.nu.nl/binnenland/3963913/meerdere-plekken-autos-opgeblazen-met-vuurwerk.html) doet niets anders dan meegaan in de mainstream en blaast een klein bericht op tot bovenmaatse proporties. Wie namelijk het bericht (en niet - zoals verreweg de meeste mensen - alleen de kop) leest weet dat het gaat om exact twee opgeblazen auto's op welgeteld twee verschillende plekken.

Ik heb mijzelf voorgenomen om het komende jaar door te gaan met leven hoe ik al deed: met zoveel mogelijk plezier en zonder bewust anderen lastig te vallen. Ik blijf ook mensen wijzen op misstanden. Vooral omdat ik dat niet kan laten. Dat anderen dat wél kunnen, daar heb ik mij bij neergelegd. Stoppen met roken heb ik al gedaan en het afgelopen jaar ben ik beter op mijn eten gaan letten en meer gaan bewegen. Wat is úw goede voornemen?

Zelf ben ik ook erg benieuwd naar de goede voornemens van (grote) bedrijven.

Zelf ben ik geen voorstander van het beleid van bedrijven als Starbucks: voor heel weinig geld Braziliaanse koffieboeren en hun kinderen uitbuiten om vervolgens voor veel geld bekers koffie te verkopen. Het hele principe van rijk worden ten koste van anderen zint mij niet. Maar dat is persoonlijk. Mijn mening geeft mij niet het recht om hen die wel genieten van een bekertje Starbucks koffie in elkaar te slaan en/of uit te schelden. Vind ik.

Zo vind ik ook dat anderen mij niet mogen veroordelen omdat het bij mij thuis minder netjes is dan bij hen. Ik heb gewoon andere prioriteiten en help liever een medemens dan dat ik mijn keukenkastjes een sopje geef. Bijvoorbeeld.

Mijn huis is misschien niet zo netjes en kleine reparaties worden door mij maar mondjesmaat uitgevoerd. Maar ik probeer het wel schoon te houden. Allemaal in de niet zo vage hoop dat men later zal zeggen: 'Hij was een goed mens!' of misschien wel: 'Hij was een begenadigd schrijver.' Ik bedoel maar: zou men van Godfried Bomans hebben gezegd: 'Jammer dat hij nooit de tijd vond om te schrijven maar in elk geval zat er geen piepje in de scharnieren van zijn toiletzitting!'?

Waar wilt u later om herinnerd worden?

Als iemand die er trots op is in een tolerant land te wonen waarin iedereen welkom is of als iemand die vindt dat wij al onze rijkdommen zelf moeten houden zonder het te delen met mensen die het slechter hebben dan wij?


(Wanneer het filmpje niet start is hier de link: http://www.luckymedia.nl/luckytv/2014/10/vakantiepark-oranje/)

Langer doorwerken

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van de bemanning en passagiers van Air Asia vlucht QZ8501 bij Indonesië. Ik kan mij niet voorstellen hoe het is om in één klap een paar geliefden te moeten missen. Of eigenlijk: ik kan het mij wél voorstellen en daarom is het zo verschrikkelijk. Wat misschien nog wel erger is is dat ook vandaag ongeveer 35.000 mensen stierven aan honger. Maar dat is blijkbaar niet interessant. Waarschijnlijk omdat dat elke dag gebeurd. Als elke dag 200 mensen zouden omkomen bij een vliegtuigcrash zou ook dat niet meer in het nieuws komen. Een kenmerk van nieuws is namelijk dat het 'nieuw' moet zijn.

Het laatste boek dat ik dit jaar uitlas is dat zeker niet.

Boek nummer 24 van dit jaar is Moby Dick van Herman Melville. Jaren geleden las ik deze klassieker ook maar ik was nog maar een tiener. Als volwassene haal ik veel meer uit het boek. Was het eerst alleen maar een spannend verhaal, nu herken ik de subtiele boodschappen die de schrijver wilde overbrengen.

Eindelijk heb ik duizenden woorden die in tientallen schriftjes en boekjes stonden gedigitaliseerd! Al enkele jaren liep de hoeveelheid aantekeningen behoorlijk op maar dankzij een paar vrije dagen ben ik enorm ingelopen. Tussendoor deed ik natuurlijk de was (ja, inclusief strijken) en keek ik met mijn zoon naar het WK darten. Eigenlijk vind ik het heel raar dat dartende vrouwen een eigen toernooi spelen. Hoe komt het dat vrouwen - gemiddeld gesproken uiteraard - minder goed kunnen darten dan hun manlijke tegenhangers? Ik bedoel: het is toch staan, concentreren en een pijltje werpen?

Ik zou daar graag eens bij zijn in Engeland. Gelukkig zijn er reisorganisaties die dat goed mogelijk maken:

Een Nederlands bedrijf adverteerde met een aanbieding: voor slechts 35 euro van Frankrijk naar Engeland! Reis naar Frankrijk niet inbegrepen. Ja, zo ken ik er nog wel een paar. Wat te denken van 'Voor maar 100 euro naar Sydney! Reis naar Australië, btw, toeristenheffing, beveiligingsbijdrage en verblijfskosten niet meegerekend.'

Wat mij betreft mag die reisorganisatie snel een faillissement aanvragen! Zielig voor de werknemers? Zouden die dan echt willen werken voor zo'n bedrijf?

Bij veel bedrijven vallen ook komend jaar veel ontslagen. Meestal geen gemakkelijke taak voor het management. Gek genoeg wordt er zelden tot
nooit iemand van het management ontslagen door het management. Dat
leidt nu al tot absurde situaties als een afdeling waar drie mensen werken op de werkvloer die worden aangestuurd door twee managers.

Over een jaar of vijf zullen er bedrijven zijn met meer managers dan reguliere arbeidskrachten. Gok ik. Hoe ziet u die ontwikkeling?

Een ontwikkeling waar wij ernstig rekening mee moeten houden is dat mensen steeds later doodgaan. Een rechtstreeks gevolg van onze welvaart. Maar geen nood: hoewel de algemene tendens is om te denken dat 'oudjes' zijn afgeschreven en 'niet langer nuttig voor de maatschappij' zijn er steeds meer ouderen die zich niets aantrekken van die aanname: