Vind blogstukjes van mij op onderwerp:

Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.

Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!

Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie
verrichten. Elke bijdrage is welkom!

maandag, juli 07, 2014

Moet elke baan behouden blijven? Altijd?

Gisteren stonden wij op de Sunday Market in Amsterdam spullen te verkopen van Rataplan Design. Alleen het laatste half uur hadden wij wat last van regenval maar vooral hadden wij last van een slecht opkomst van publiek. Daardoor viel de omzet wat tegen. Maar niet getreurd: de pizza na afloop was erg lekker!

Vorige week donderdag hield ik mij vooral bezig met zaken als nagels knippen en aquarium schoonmaken. Terwijl ik probeerde door te dringen bij de Belastingdienst (Zie hier de voortgang van mijn akkefietje met hen: http://vragen.blogspot.nl/2014/07/belastingdienst-vervolg-ii.html. Vrijdag kwam mijn zoon thuis met zijn rapport: hij is over naar de vijfde klas van het Gymnasium! Zijn jongste zus mag van de Basisschool af en toetreden tot een ander Gymnasium maar hun zus is helaas blijven zitten in de eerste klas van een lyceum en moet dus noodgedwongen naar een andere school Maar uiteraard ben ik trots op alle drie!

Helaas heb ik even geen geld om hen op iets leuks of lekkers te trakteren want mijn geld is op. Ik was dan ook blij dat ik vrijdag een tientje op straat vond want dat is toch weer ruim 2 dagen aan eten! Jammer ook dat ik geen geld krijg om te schrijven want ik doe het graag en vind het leuk wanneer een stukje van mij wordt gepubliceerd. Zoals hier weer op opiniesite Amsterdam Centraal: http://www.amsterdamcentraal.nl/archief/2014/07/02/klimtoestel

Zaterdagavond keek ik natuurlijk voetbal maar niet voordat wij bij mijn moeder aten en ik eerder wat geld had verdiend in een functie die ik nog nooit eerder had uitgeoefend: die van verkeersregelaar bij een braderie.
Het leuke natuurlijk van zo'n dag op één enkele plek staan is dat je de couleur locale een beetje gaat kennen en je gaat afvragen waarom er drie keer op één middag een paar trayen bier worden afgeleverd bij een belwinkel. Zou het stiekem een geheime kroeg zijn voor moslims die in het geniep alcohol willen drinken? Tsja, mijn schrijvershart sloeg bijkans op hol bij wat ik allemaal zag en hoorde! Fijn natuurlijk voor toekomstige lezers (Klik hier voor de link naar mijn eerste verhalenbundel) maar vooraleerst fijn voor de portemonnee, die paar tientjes erbij!

Het zou iets beter gaan met de financiën als niet een paar debiteuren moeite zouden hebben met betalen. En nee, ik heb geen reserves. Reserves kun je alleen maar opbouwen wanneer je over voldoende geld beschikt en aangezien sommige opdrachtgevers weigeren netjes te betalen voor verrichtte arbeid...In mijn ogen zijn zij dieven!

Wat veel burgers al vermoedden is waarheid gebleken: er werken dieven bij de Belastingdienst! Maar liefst 20 miljoen euro is 'verdwenen' door toedoen van maar één enkele medewerker. 'Hoeveel geld kunnen een paar duizend medewerkers dan kwijtraken?', vraag ik mij dan onmiddellijk af. http://www.nu.nl/economie/3817939/medewerker-fiscus-vast-verduistering-20-miljoen.html (Er werken daar overigens zo'n 30.000 mensen dus dan is er natuurlijk een reële kans dat daar een paar criminelen tussen zitten.)

Ik vraag mij wel meer dingen af:

Een tompouche met oranje kleurstof is lekkerder dan zonder, paprika chips die opeens 'WK chips' heten zijn ook lekkerder en een zonnebril met oranje plastic montuur beschermt onze ogen beter tegen de zon dan die ouderwets Ray Ban. Toch? Want Nederlanders zijn véél te nuchter om in reclame trucjes te trappen. 

En media geloven wij ook niet zonder meer want hoewel de media nog steeds aangeven dat wij midden in een kredietcrisis zitten weten wij door logisch redeneren dat dat niet zo kan zijn. Immers: de afgelopen maand besteedden wij ruim vier procent meer aan supermarkt producten dan in juni 2013.

Nederlanders zijn óók heel slim en hebben daarom geen hypotheek schulden!


Maar even serieus: (en mensen die de waarheid slecht kunnen verdragen moeten de volgende regel maar niet lezen) Wie het geld niet heeft om iets te kopen maar dat toch doet is gewoon dom.

Te midden van al het voetbalgeweld zou men zomaar kunnen vergeten dat de Nederlandse hockey dames wereldkampioen zijn geworden en de Nederlandse heren een geweldige tweede plek hebben behaald! 'Zie je wel!' roepen fervente en verstokte chauvinisten dan 'Wij zijn beter dan buitenlanders!'
Een verontrustend groot deel van de Nederlandse bevolking wil niet dat er nog meer buitenlanders in Nederland komen wonen. Maar waarom blijven zij buitenlanders dan vertellen dat Nederland zo'n geweldig land is dat geroemd wordt om haar tolerante houding richting buitenlanders? Wij gaan zelfs zo ver in onze vreemdelingenhaat dat wij een minister (Fred Teeven) prijzen om zijn daadkracht in het verbannen van kinderen...Bah!
Natuurlijk gaan kinderen voor alles. Dat begreep ook de opdrachtgever die mij twee weken geleden vroeg om die nacht te werken in Hasselt, België. 
Maar niet elke werkgever is zo begripvol. Nog steeds zijn er die mij vragen te werken in ruil voor twee consumptiebonnen en 'exposure ', ofwel 'aandacht'. 'Goed', zeg ik dan 'Ik doe het! Op één voorwaarde: dat jij mijn woningcorporatie belt en vertelt dat men deze maand mijn huur ontvangt in aandacht in plaats van in euro's. '
Terwijl mijn vriendin in Frankrijk is om (hopelijk goede) zaken te doen stond ik gisteren voor haar op de Sunday Market in Amsterdam. Ik vind dat normaal: als partners help je elkaar zonder iets terug te verlangen. Ik vind dat geen enkel probleem.

De Amerikaanse president Barack Obama zat met een probleem: hij mocht niet onderhandelen met terroristen en hij stond onder druk om de Amerikaanse soldaat Bergdahl vrij te krijgen uit handen van terroristen. Uiteindelijk koos hij voor de menselijke optie: hij onderhandelde om de soldaat terug te krijgen bij diens familie. Die is hem dankbaar maar de Republikeinen zullen het hem de rest van zijn presidentschap en tot lang daarna kwalijk nemen dat hij heeft onderhandelt met terroristen. Wat zou u hebben gedaan? Persoonlijk denk ik: blij dat ik geen president ben maar een ander beroep heb gekozen!

Beroepen zoals de baleinwerker, aanzegger en aardetrapper bestaan niet meer. Maar stel dat een vakbond indertijd hard had gestreden voor het behoud van die beroepen? Wij zouden dan - of wij wilden of niet - rondlopen met baleinen in onze kleding en worden bezocht door een wildvreemd heerschap dat ons kwam vertellen dat een bekende van ons was overleden. Honderden mensen in Nederland zouden met pijnlijke voeten (...)  rondlopen door het dagelijks kneden van ruwe klei! Punt is: moeten wij echt krampachtig vasthouden aan het behoud van banen of accepteren dat de maatschappij verandert?

En welke mening wij ook zijn toegedaan: moeten wij die per sé aan anderen opleggen? Want dat gebeurt massaal!

Waarom zijn mensen soms zo wreed? Het ene moment zijn zij goede vrienden met hun buren en het volgende moment laten zij diezelfde buren weg voeren door het huidig regime. Zij beweren dan hun 'burgerplicht' te doen. 'Tsja, aardige mensen hoor. Maar het is toch zeker niet mijn schuld dat zij Joden/homo's/zigeuners/Polen/vrijmetselaars/dichters/Marokkanen zijn?

De onjuiste aanname van vandaag is: je hart zit links in je borstkas. Dat is niet waar: het zit in het midden. Wel is - normaliter - de linker hartkamer iets groter dan de rechter.

En over banen gesproken: ooit hadden kranten iemand in dienst die de artikelen nog even naliep op taalfouten. Die mensen zijn wegbezuinigd 'want de ingebouwde spelling contrôle van Word kan hetzelfde werk gratis doen. Nou, niet dus. Zie hier een voorbeeld uit de kwaliteitskrant NRC.Next:
Het cadeautje van vandaag is een filmpje over energie en passie:

vrijdag, juli 04, 2014

Erop (Een verhaaltje)

Hij zat aan de telefoon met een goede vriend en het gesprek verliep stroef.
Maar hoewel hij eigenlijk een trein moest halen legde hij toch niet de hoorn erop.
Het was namelijk de laatste keer dat zij elkaar zouden spreken.
Beiden probeerden zij over koetjes en kalfjes te praten
maar echt gemakkelijk ging dat niet.
Daarom had het iets gekunstelds.

Maar toch legde hij niet de hoorn erop.
De ene zou op reis gaan en na een week terugkomen.
De ander stond op het punt om de laatste reis van zijn leven te beginnen.

Zij waren blij elkaar te spreken en de vriend kon hem nog net vertellen
dat het hem een voorrecht en een genoegen was
de ander zijn vriend te hebben mogen noemen.
Met zijn laatste adem.

Toen pas ging de hoorn erop.

==============
Meer lezen?