Imiteren

Gisteren ging ik na het (vrijwilligers)werk bij mijn moeder langs om vanaf haar naar mijn oudtante te gaan waar even later ook mijn vriendin aanschoof voor een heerlijke avondmaaltijd. Daarna gingen wij naar de film. Voor mijn moeder was het haar eerste bioscoopbezoek sinds zij met een collega naar The Blue Lagoon ging. En dat was lang geleden. De film van gisteren heet 'Behind the Candalabra'; een bijzondere film over een bijzondere man: Liberace. Op de weg terug naar huis stonden wij even stil bij een fontijn:

Gisteren was het ook 11 september. In Amerika bekend als '9/11'. Op die dag in 2001 verloren ongeveer 3000 mensen het leven toen diverse gekaapte vliegtuigen zich in diverse gebouwen in Amerika boorden. Het was de eerste keer dat de Verenigde Staten werden aangevallen op eigen bodem. Ooit kocht ik in het souvenirwinkeltje van het World Trade Center een button met de tekst 'I refuse to grow up'. Dat kan ik nooit meer doen want het winkeltje bestaat niet meer. Tienduizenden mensen hoeven jarenlang geen honger te lijden voor het bedrag dat op de plek komt van het ingestortte WTC. Het gaat om enkele miljarden.

11,3 Miljard euro. Zo veel geld hebben de gezamenlijke zorgverzekeraars en -aanbieders in reserve op de bank staan. Met dat geld zou bijna twee keer het totale Nederlandse begrotingstekort kunnen worden gedicht maar de instellingen geven desgevraagd aan dat zij het geld liever achterhouden 'voor slechte tijden'. Alsof wij nu in goede tijden leven! Het kabinet claimt niets te kunnen beginnen tegen dit oppotten van de zorgpremies die u en ik steeds maar weer moeten ophoesten en waarvoor wij steeds minder zorg ontvangen. Soms begrijp ik politici niet...

De heer Maxime Verhagen was als politicus onder meer minister van Economische Zaken. In die hoedanigheid heeft hij in zijn laatste jaar als politicus geregeld dat NedCars door Mitsubishi aan VDLGroep in Eindhoven werd verkocht. Raad eens welke ex-politicus nog geen jaar later als adviseur in dienst trad bij dat bedrijf? Uiteraard is er nooit enige sprake geweest van belangensverstrengeling!

Mijn mening is vooral 'links geörienteerd'. Dat betekent dat ik vooroordelen heb over mensen en bedrijven die (veel) geld verdienen met wat zij doen. Vaak heb ik daar kritiek op en vaak is die kritiek terecht. Vind ik. Maar soms denk ik later: 'Ja maar, wacht es even! Misschien heb ik wel ongelijk! Dan ga ik verder nadenken en informatie verzamelen. Zo vond ik een artikel dat voor- én nadelen opsomt van gentechvoedsel. Afijn: leest u het het zelf maar even:
http://www.kijkmagazine.nl/artikel/gentechvoedsel/

En nee, dat had ik in eerste instantie niet van internet maar - heel ouderwets - uit een tijdschrift.

Gaat het echt zo slecht met Nederland en Amerika dat wij de genetische manipulatie van Monsanto nodig hebben om meer voedsel te produceren? Nou nee, niet echt. Ook zonder Monsanto is er sprake van een enorm overschot. Als de distributie werd geregeld op basis van wie voedsel nodig heeft in plaats van op basis van wie er nog meer geld denkt nodig te hebben dan was er wereldwijd geen tekort meer. Zo simpel is het. Het argument:  'Ja maar bedrijven als Monsanto zorgen ervoor dat wi ook in de toekomst voedsel hebben!' , slaat nergens op om verschillende redenen:

-Er is  (gelukkig) maar één bedrijf als Monsanto;
-De technieken van Monsanto zorgen voor snellere uitputting van de aarde;
-Bijen vinden de producten van Monsanto niet fijn en zonder bijen is het snel voorbij voor de planeet;
-Als overheden boeren zouden steunen in plaats van geld te geven aan het bestuur van Monsanto, zouden boeren meer kunnen produceren.

Ofwel: ik hoop van ganser harte dat mensen zelf blijven nadenken in plaats van klakkeloos de overheden en de media te imiteren!

Voorkomen

Gisteren was een prachtige herfstdag! Lekker veel regen en wind, zoals het hoort...En ik genoot er met volle teugen van onderweg naar en van een bewonersoverleg. Ook deze vergadering bleek dat wij als burgers eigenlijk niet eens zo heel veel te klagen hebben. Ja, door de mondiale crisis gaan ook wij er op achteruit en ja, ook ónze regering haalt het geld het liefst weg bij hen die  het eigenlijk niet kunnen missen. Logisch ook want ministers en hoge ambtenaren zitten zelf in de inkomensgroep die - wonder boven wonder - het minst hoeft in te leveren. Kortom: eigenlijk mogen wij best gelukkig zijn.

Nederlanders staan op plek vier van de gelukkigste volkeren ter wereld. En klagen massaal dat ze niet nummer één staan. Jammer dat 'wij' niet tevreden kunnen zijn met een plek in de top tien. Ja, er is altijd ruimte voor verbetering. Nee, klagen is lang niet altijd nodig. Natuurlijk klagen wij allemaal wel eens maar opvallend vaak zijn het de mensen met de meeste redenen tot klagen die dat het minste doen.

Jarenlang liep ik met een versleten heup voordat ik zelf besloot röntgenfoto's te laten maken. Ik wist namelijk niet dat ik een versleten heup had. Ja, ik liep wat moeilijk en op gegeven moment begon het steeds meer pijn te doen. Maar mensen in mijn omgeving, inclusief ikzelf, weten dat aan een sportblessure. 'Spiertje verrekt of zo.' Artsen gingen er van uit dat ik moeilijk liep als onderdeel van mijn 'handicap': het Russel Silver syndroom waardoor ik maar 1.40m ben. Vreemd eigenlijk dat men nooit heeft onderzocht of die hypothese wel correct was. Zo was ik ook altijd onhandig en duurde het jaren voor ik ontdekte dat ik één slecht oog heb waardoor ik geen diepte zie en dus iets vaker  dan anderen struikel of misgrijp. De aanschaf van een contactlens loste het probleem op. Maar intussen dachten dus hele volksstammen dat ik onhandig was als gevolg van mijn gebrek aan lengte.

Het is een beetje als de psychiatrisch patiënt die naar de dokter gaat met klachten over pijn in de zij. Vanwege de medische geschiedenis van de patiënt zal de arts al snel geneigd zijn om te zeggen: 'O, dat zul je je wel inbeelden;  het is vast iets psychisch.' Met als gevolg dat iemand maanden rondloopt met een gekneusde rib. Natuurlijk, artsen zijn ook maar mensen en moeten vaak presteren onder grote werkdruk. Maar een stukje voorlichting en een beetje nadenken kan geen kwaad, denk ik. Sterker nog: ik denk dat dat veel ellende kan voorkomen.

Vandaag staan wij stil bij het overlijden van Forrest Thomas