Vind blogstukjes van mij op onderwerp:

Elke zondag een persoonlijk weekoverzicht, elke dinsdag wat goed nieuws met een paar katten, elke woensdag een overweging en elke vrijdag een verhaaltje.

Mijn verhalenbundels zijn te koop via Bol.com én via Lulu.com!

Als u mijn stukjes de moeite waard vindt, kunt u een blogdonatie
verrichten. Elke bijdrage is welkom!

dinsdag, februari 12, 2013

Leeftijdsdiscriminatie


Even naar de huisarts geweest en daarna een debiteur gemaand tot betalen. Straks naar m'n moeder en daarna een paar uurtjes op kantoor zitten.

Onlangs werd ik door iemand gefeliciteerd met de mededeling 'dat ik nu eindelijk weer eens iets nuttigs doe'. Daarbij werd gerefereerd aan het feit dat ik sinds kort zes uren per week op een kantoor zit om facturen te verzenden en de telefoon aan te nemen.

Dat ik in mijn hoofdberoep van entertainer soms honderden mensen blij maak op één enkele avond wordt niet als nuttig gezien. Dat ik duizenden mensen aan het denken zet met het schrijven van columns voor diverse media wordt niet als nuttig gezien. Dat ik geld probeer te verdienen met het schrijven van verhalen wordt niet als nuttig gezien. Dat ik les geef aan psychiatrisch patiënten wordt niet als nuttig gezien. Dat ik mijn leven wijd aan met (mede-) opvoeden van drie kinderen wordt niet als nuttig gezien.

Waarom toch worden mensen die niet op kantoor zitten te werken anders behandeld dan mensen die dat wél doen?

Mannen en vrouwen worden anders behandeld. Soms is dat logisch maar soms ook niet. Als u naar uzelf zou luisteren: praat u anders tegen mannen dan tegen vrouwen?

Als een heteroseksuele man als werkgever mag kiezen tussen het aannemen van een lelijke man danwel een mooie vrouw (een andere soort bestaat ook niet) dan zal hij meestal kiezen voor de vrouw.

Verder is het historisch zo gegroeid dat voor hetzelfde werk mannen (steeds minder) vaak een hoger loon ontvangen. Gebruikelijk in de tijd dat de man de kostwinner was en voor alle vaste en huishoudelijke lasten opdraaide maar steeds minder realistisch. Hoewel: nog steeds is het meestal de man die de restaurantrekening betaalt en de dame die dat prettig vindt 'want dan voel ik mij zo lekker vrouw'.

Als meer vrouwen hun eigen avondje uit zouden betalen zou het salaris van veel mannen omlaag kunnen. Maar ja: mogen mannen zich dan geen man meer voelen en vrouwen zich geen vrouw? Ofwel: als mensen anders behandeld wíllen worden is het dan nog discriminatie te noemen wanneer zij anders behandeld worden?

Artikel 1 van de Nederlandse grondwet stelt dat er niet gediscrimineerd mag worden. Niet op het gebied van ras, geslacht of wat dan ook. Maar waarom ontvangt iemand van 19 dan een beduidend lager uurloon dan iemand van 25? Dat is toch gewoon leeftijdsdiscriminatie?

zondag, februari 10, 2013

Weet

Morgen mag ik de eerste paar uurtjes werken in mijn kersverse bijbaantje; ik zit vanaf dan zo'n zes uren per week op het kantoor van een stichting. Voor een beetje geld en voor een stukje voldoening.

M'n dochter is net opgehaald en haar zusje was vandaag niet mee. Wij genoten van zelfgemaakte pandan cake (sponge cake), poffertjes, een potje Chinees schaak (Bijna vergeten: gelukkig (Chinees) Nieuw Jaar!), een paar spelletjes Yahtzee en elkaars gezelschap. Straks komen een paar vrienden voor een partijtje Magic: the Gathering.

Vrijdag en zaterdag waren wij in Breda dat ten tijde van carnaval wordt omgedoopt in Ut Kielegat. Ook dit jaar was het weer erg vermakelijk!
Het voedsel op een verjaarsetentje gisteren was erg smakelijk!

Donderdag waren wij aanwezig bij een netwerkmiddag. Die werd geopend door wethouder Andrée van Es en gastsprekers waren ondermeer Duncan Stutterheim van ID&T (Sensation White, Mysteryland e.d.) en Jort Kelder, voormalig hoofdredacteur van Quote. Een inspirerende paar uren! Wie mij ook altijd inspireren zijn kinderen.

Wij nemen kinderen kwalijk dat zij dingen niet meer uit het hoofd weten. Dat zij het nadenken lijken verleerd. Tegelijkertijd weten zij beter dan hun ouders hoe en waar je informatie kunt vinden. Maar ja: tijdens het eten, in bed en zelfs op het toilet gaat zo'n draagbaar apparaat mee. Vreselijk!

Voor de oplossing reizen wij eventjes zo'n tweeduizend jaar terug in de tijd: men begon gedichten, filosofische verhandelingen en toneelstukken aan papier toe te vertrouwen en de jeugd leerde lezen. Een rol perkament ging mee naar bed, lag naast het etensbord en zelfs op het toilet werd gelezen. Een hele generatie groeide op zonder de noodzaak wetten en toneelvoorstellingen uit het hoofd te kennen...Vreselijk!

Woedende ouders en leraren trokken hand in hand naar het parlement en eisten actie.

In onze tijd zijn er nauwelijks mensen te vinden die meer dan drie gedichten uit het hoofd kunnen declameren. En zegt u eens eerlijk: kent u meer dan vijf telefoonnummers uit uw hoofd of kiest u de juiste naam uit het keuzemenu op een klein schermpje om vervolgens over de telefoon erover te klagen dat uw kind zo weinig uit zijn hoofd weet?