De vrije Loop (Een verhaaltje)

Omdat het vandaag 16 jaar geleden is dat mijn zoon werd geboren, bij deze een passage uit mijn NaNoWriMo-roman met daarin een rol voor een tiener. Twee eigenlijk.

Korte inhoud van het voorafgaande: de wereld is een zooitje en twee tieners zijn hun moeder kwijt. Papa gaat zoeken.
===

Hij was zo trots op zijn zoon! Die liep hier te helpen met opruimen, schoonmaken en water uitdelen. Voor wie het even niet meer zag zitten had hij bemoedigende woorden. Met zijn 12 jaar was hij volwassener dan menig ander. Geen moment dacht hij blijkbaar aan de kleine spelcomputer die ongetwijfeld nog gewoon in zijn schattige Spongebob-rugtas zou zitten. (Niet vergeten: zo snel mogelijk een 'echte' rugtas voor'm kopen!) Je zag de jonge soldate die afwasdienst had bewonderend naar hem kijken en hopen dat hij tien jaar ouder was. Ongelooflijk! Geen moment verloor hij zijn kracht. De kracht van de onschuld.

Het kwam hard aan. Natuurlijk. Maar eigenlijk verbaasde het hem niet. 'Pap?' -'Cornflakes?' Een flauw grapje maar ze moesten er beiden altijd weer om lachen. 'Pap, ik wil hier blijven.' -'En waarom dan, Greg?' vroeg hij. Maar hij wist het antwoord al. 'Die mensen die hier komen hebben het meestal erger dan wij. Vaak hebben zij helemaal niets meer en zijn ze alleen. Wij hebben tenminste elkaar nog. Ik denk dat ik hier kan helpen, pa.'

Het was voor het eerst dat hij zijn vader 'pa' noemde en met een schok realiseerde die zich dat zijn jongste van het ene op het andere moment volwassen was geworden. 'Da's goed jongen. Blijf jij maar lekker hier om te doen wat je hart je ingeeft te doen. Je broer en ik gaan je moeder wel zoeken. En hij keek voor bevestiging naar Patrick, zijn oudste. Die schudde z'n hoofd en liet z'n schouders wat hangen. 'Pa, ik kan Greg hier toch niet alleen achterlaten? Hij is nog maar een baby! Ik blijf wel hier om op'm te pass..Au!' Het was een broederlijke stomp in de ribben die hem die gespeelde pijnkreet ontlokte. Grijnzend nam hij zijn kleine broertje in de houdgreep. 'Ga jij maar, pa. Ga jij maar mama zoeken. Wij houden hier de boel wel in de gaten en wachten op jullie. Intussen kunnen Greg en ik ons hier nuttig maken. Die lui hier zijn zo langzaam met broodjes smeren dat mensen omkomen van de honger voordat ze eindelijk wat te eten hebben! M'n broer en ik kunnen dat veel sneller.'

Wauw! Dat was voor het eerst dat hij zijn kleine broertje 'broer' noemde! Is dat altijd zo? Dat een crisis kinderen sneller volwassen maakt? Hij besloot het afscheid niet onnodig uit te stellen, vroeg een paar flesjes water en een paar broodjes mee en werd uitgezwaaid en nagestaard door zijn zoons die met een arm om elkaars schouders heen in de deuropening stonden. Langzaam reed hij het terrein af, met in zijn hoofd de plekken waar zijn vrouw zou kunnen zijn. En het liefdevolle en hoopgevende beeld van de twee wezens waar hij het meest van hield in de hele godganse wereld.

'Kom,' zei Patrick 'Ik zal je wel'n aan het werk zetten.' Even later liep Gregory tussen de stretchers in door de sportzaal. Op zoek naar achtergelaten borden, bekers en bestek die hij dan op een karretje laadde dat hij naar de keuken bracht. Zijn grote stoere broer had zich even opgesloten in een chemisch toilet en liet zijn tranen de vrije loop.

Zakenlieden

Kwam er vandaag achter dat niet alleen mijn eerste maar ook mijn tweede verhalenbundel gewoon te koop is via Amazon. Tof, niet? De bedoeling is dat eerdaags bundel 1 en 2 samen in Engelse vertaling te krijgen zullen zijn. Misschien zelfs nog voor de kerst!

Vandaag (Thanksgiving! Een feestdag voor de meeste Amerikanen maar zeer zeker niet voor kalkoenen...) een bijzonder nuttig gesprek gevoerd met een marketing-coach, een oudtante op visite gehad, een sprookje geschreven (heel binnenkort hier (*klik*) te lezen, een wasje gedraaid en naar de fysio geweest.

Intussen ook weer een hoofdstuk toegevoegd aan de roman die ik eind deze maand af wil hebben en een paar opdrachten binnen gehaald. En m'n administratie gedaan. Deels. Maar toch. En dat allemaal terwijl ik zo graag lui ben! Ik ben van mening dat de planeet er beter uit zou zien wanneer mensen vaker lui zouden zijn. Weet u toevallig of daar al'ns onderzoek naar is gedaan?

Naar verluidt startte een zekere gedoogpartij onlangs een onderzoek naar de terugkeer van de gulden. Zo'n onderzoek mag de burgers natuurlijk best een miljoentje of wat aan belastinggeld kosten. Misschien wil de heer Dion Graus er belangeloos aan meewerken voor dezelfde gage (100.000 euro per jaar) als waarvoor hij in de onderzoekscommissie zat waar hij onlangs uitstapte toen bleek dat hij zich niet had voorbereid niet de vragen mocht stellen die hij wilde stellen. Natuurlijk mocht de heer Graus wel degelijk intelligente vragen stellen maar dat vindt hij gewoon te moeilijk en daarom loog hij daar liever over. Want in liegen is hij na jaren ervaring een heuse expert.

Mogelijk zou het uit de Eurozone stappen goed zijn voor de export-positie van Nederland. Ik zeg: pak het dan meteen góed aan en ga terug naar de tijd van de Florijn (Overigens afgeleid van Florence, de bankiersstad in Italië...)! Meteen ook maar de slavernij herinvoeren waardoor de produktie-kosten van Nederlandse produkten lekker ver omlaag gaan en voilá...! Net als in De Gouden Eeuw staat Nederland weer fier aan top!

Nu wij het toch over slavernij hebben: ook nu bestaat dat nog. Kijk maar naar de uitbuiting van Poolse gastarbeiders en jonge meiden die met valse beloftes naar Nederland worden gelokt door "zakenlieden".