Hoe vind ik de balans tussen 'vertellen hoe ik mij echt voel' en 'doen alsof alles goed gaat'? Persoonlijk vind ik het bijzonder verwarrend wanneer mensen mij vertellen dat ik altijd en overal al mijn emoties moet uiten en vervolgens zeggen: 'Ja maar geen negatieve gevoelens en niet nu want ik vind dat onprettig.'
Blijkbaar zijn er tijden en momenten voor het uiten van verschillende soorten emoties. Normaliter - zo bleek bij navraag - leren mensen op jonge leeftijd op welk moment het wel of niet raadzaam is om bepaalde gevoelens te uiten.
Die leerfase in het leven heb ik dan blijkbaar overgeslagen.
Er wordt mij verzocht om emoties niet te tonen én niet op te kroppen.
('Er zijn geen 'goede' en 'slechte' emoties.
Slechts 'emoties'.)
Daarom huil ik als ik alleen ben en haal ik glimlachend de schouders op in gezelschap. Tot voor kort was ik nooit alleen.
Hoe gaat u om met die schijnbare tegenstrijdigheid?
===================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Goed nieuws is dat steeds meer mensen ervan overtuigd zijn dat er maar een Planeet Aarde is. Zo heeft een groep vrijwilligers honderden nieuwe bomen geplant in het regenwoud. Honderden bomen op de miljoenen die gekapt zijn lijkt niet veel maar het is een uitstekend begin.
Verder goed nieuws: steeds meer mensen denken na over alternatieve vormen van transport. Hier een voorbeeld van een vervoermiddel dat twee typisch Nederlandse verschijnselen combineert. De aanwezigheid van veel water en fietsen:
Billy de Kat is gefascineerd door de goudvissen
waar hij hier naar kijkt:
De lolcat van deze week:
'Het is nooit te laat
om je te realiseren
dat je mag zijn
wie je bent'
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
In mijn eentje slapen vind ik prima maar in mijn eentje wakker worden vind ik nog steeds niet leuk. Logisch, als er jarenlang ook een ander in huis is bij het 's ochtends opstaan is het flink wennen wanneer die ander geen mens is maar een kat. Je mist wat je gewend bent. Maar lang genoeg volhouden en ook de nieuwe situatie zal wennen. 'Alles went. Zelfs hangen. Als je het maar lang genoeg doet.' hoorde ik vaak als kind.
Maandag op het werk ging niet alles volgens plan of volgens verwachting maar de hoop dat de brouwerij (een zoekplaatje: de brouwerij staat op deze foto.
)
een mooie toekomst tegemoet gaat is gestegen. Bij mijn maandagavond club werd er gesproken over de verschillen en overeenkomsten tussen hoop en verwachting. Een Broeder opperde dat hoop vooral een kwestie is van het gevoel en verwachting eerder gebaseerd is op de ratio. Wat zijn volgens u de verschillen en overeenkomsten tussen hoop en verwachting? Onderweg naar huis zag ik dit:
Na een paar uurtjes grotendeels zittend filosoferen
vind ik het prettig om rustig naar huis te wandelen.
Daar doe ik zo'n 25 minuten over.
Dinsdag schreef ik weer eens een (Engelstalig) stukje voor mijn volgers op LinkedIn. Een stukje over bedrog (klik). Had een buurvrouw op de thee en verrichtte klusjes als het regelen van een nieuwe foto voor mijn openbaar vervoer pas
, het maken van een afspraak met een isolatiespecialist en dergelijke. Ook verwijderde ik weer spullen uit mijn jarenlang opgebouwde verzameling. Ditmaal waren oude agenda's het slachtoffer van mijn nieuwe instelling: het bewaren van herinneringen geeft minder rotzooi dan het bewaren van objecten. Best geinig dat ik kan nalezen wat ik deed op 4 oktober 2002 maar het is een heel stuk praktischer om mij te richten op wat ik vandaag en morgen doe.
Het avondeten nuttigde ik in gezelschap van een vroegere buurvrouw in een lokaal restaurant.
Daarna trokken wij samen naar een lokaal café waar wij welkom werden geheten met een prettig stukje live muziek.
De jonge liedsjeszanger bleek fan van The Velvet Underground
In de loop van de avond werden wij in het plezierig samenzijn vergezeld door een vriend van mij die na sluitingstijd samen met de dame bij mij thuis nog 'even' een drankje deed. Uiteindelijk sloot ik mijn oogluikjes om een uurtje of vijf in de ochtend.
Woensdag een beetje brak wakker geworden dus eerst maar even aan de koffie met een buurvrouw. En met een andere buurvrouw. Reuzegezellig! Een paar nieuwe afspraken gemaakt en kleine huishoudelijke karweitjes opgeknapt. Daarna boodschappen gedaan en gekookt. Een vriend kwam eten. Voor hem en mijzelf maakte ik deze spinazie ovenschotel:
Ik zie er een gezicht in. U ook?
Ik was ietwat vermoeid dus vleide mij tijdig in de armen van Morpheus.
Fijn gewerkt op de brouwerij donderdag. Op het einde van de werkdag eerst even de kat eten geven en daarna een café bezocht waarbij ik een biertje van eigen brouwerij meenam om te laten proeven door de uitbaatster. Zelf dronk ik een ander biertje. Ook lekker:
Daar aangekomen besefte ik dat het voor het eerst in mijn leven was dat ik een kroeg bezocht zonder er te hebben afgesproken met vrienden. Viel best mee.
Vervolgens thuis een hapje eten waarna ik thee dronk met een buurvrouw.
Vrijdag dankzij geïnspireerde collega's weer veel werk kunnen verzetten en de vrijdagmiddagborrel was dus meer dan verdiend.
Geintjes uithalen met collega's hoort daar wel een beetje bij.
Zeven uur 's avonds thuis en de finale gekeken van mijn favoriete kwis: De Slimste Mens. Stiekem toch best moe geworden van het werken dus op tijd naar bed. Waar ik nog een stripboek (De Rode Ridder) las voor ik in slaap viel. Heerlijk om even voor het slapengaan de eigen wereld achter mij te laten en even een wereld in te duiken waarin het leven wat eenvoudiger is en het verschil tussen goed en kwaad wat helderder.
Zaterdag de ovenschotel schoongeschrobt. Maar niet voordat ik samen met een buurvrouw een volle theepot had leeggedronken. Ook gedachtes proberen te verwerken als: 'Wat bezielt mensen om bewust dingen te doen waarvan zij zeker weten dat die anderen leed zullen berokkenen?' Recent voorbeeld: twee jongelui die een grote kei op een donkere weg leggen (klik) in de hoop dat een automobilist daar tegenaan rijdt. Wat prompt gebeurde. Is het pure verveling? De absolute onmogelijkheid na te denken? Opzettelijke kwaadwillendheid?
Op het International Film Festival Rotterdam (IFFR) werd deze dag onder meer vertoond de film 'Amateurs', een Zweedse film met Engelse ondertiteling. Terwijl in een theater in Rotterdam de cast en crew van de betreffende film te gast was was er een live verbinding met tientallen andere bioscopen wereldwijd. In een daarvan zat ik met een vriendin te kijken naar het publiek in Rotterdam.
En naar de film. Die ging over het leven in een Zweeds dorp. Een dorp waar migranten wonen, zoals er zoveel zijn. En waar eigenlijk ook maar een enkel probleem aan te wijzen is: een handvol mensen dat weigert zich aan te passen. Aan beide zijden van het spectrum. Zelfs stelde ik de vraag ook ooit eens maar kreeg nooit een inhoudelijk antwoord: 'Jij vindt dus dat ik mij aan jou moet aanpassen maar waarom vind jij dat jij je niet hoeft aan te passen aan mij?'
Wij bereikten het EYE filmmuseum door een oversteek te wagen met een veerpont. Geniet ik elke keer weer van.
Wij liepen ook langs dit bouwwerk
waarin ik ooit als piccolo mensen mocht begeleiden
naar het restaurant op de bovenverdieping
's Avonds toch wat meer gedaan dan ik van plan was te doen dus zondag was ik wat brak en bleef nog even in bed liggen. Na toiletbezoek en het voederen van de kat. Met een vriendin had ik het erover dat er mensen zijn die vooral vanuit hun gevoel handelen terwijl anderen handelen vanuit de ratio prefereren. Ik zit in die eerste categorie. En u?
Verder was deze dag voor huishoudelijke karweitjes als het draaien van een was, nagels knippen, stofzuigen, scheren en dergelijke. Bovendien weer wat spulletjes in de 'dit-mag-allemaal-weg' doos gestopt. Ook wat tijd vrijgemaakt om te werken aan mijn volgende verhalenbundel. Schrijven is leuk! Redigeren wat minder.
Het avondeten bij een buurvrouw bestond uit macaroni met een zelfgemaakte pudding toe. Lekker! Ook haar man en een vriend smulden er van.
'Choices' van Uriah Heep is het muziekje van deze week:
And we all make our choices Like a blind man feels his way And the choice I've made is simple Passion over pain
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Ursula Le Guin, Mark E. Smith en Ingvar Kamprad
================================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Ooit klaagde men over de komst van machines in de landbouw. Duizenden landarbeiders zouden hun baan verliezen. Ondanks protesten kwamen de machines. En duizenden landarbeiders verloren hun baan.
Ooit klaagde men over de komst van machines in fabrieken. Duizenden fabrieksarbeiders zouden hun baan verliezen. Ondanks protesten kwamen de machines. En duizenden fabrieksarbeiders verloren hun baan.
Later kwamen er banen in industrieën die nog niet bestonden: in de robotica en in de ICT bijvoorbeeld. En data-analisten die betaald kregen om uit te zoeken hoeveel bedrijven konden besparen door mensen te vervangen door computerprogramma's. Nu zijn er computerprogramma's die ook dat werk beter en sneller kunnen doen en raken steeds meer data-analisten werkloos.
Gelukkig was er nog lekker ouderwets menselijke handarbeid die nooit door een robot gedaan zou kunnen worden. Toch? Niet helemaal:
Nu rest er nog maar een vraag: wat zullen wij eens gaan doen met al die vrije tijd die wij binnen enkele generaties in overvloed zullen hebben?
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Goed nieuws is dat de lucht die wij inademen de laatste jaren daadwerkelijk minder vies is geworden. Wie moeite heeft dat te geloven, hier (klik) is de informatie.
Heel goed nieuws voor de liefhebbers van de echte ouderwetse humor:
onlangs werd in een museum in Friesland een verloren gewaande film gevonden
met in de hoofdrol niemand minder dan Stan Laurel!
Filmmuziek hebben wij allemaal wel eens gehoord
maar de muziek zíen uitvoeren is toch best speciaal:
Billy de Kat kijkt graag naar de goudvissen:
De lolcat van deze week:
'Dromen bestaan niet.
Behalve voor de dromer.'
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Wij maken allemaal keuzes in het leven. Soms is het resultaat van zo'n keuze wat minder teleurstellend dan een andere keer. Maar bestaat er zoiets als een 'foute' keuze? Als wij vooraf weten dat een keuze fout is dan maken wij die toch niet? Maandag hielp een lieve collega mij met het oplossen van een paar 'uitdagingen' in de boekhouding van de brouwerij en op het einde van de werkdag gaf zij mij met haar auto ook nog eens een lift naar de tramhalte. Erg fijn want het weer was nogal onstuimig.
Onderweg naar het werk maakte ik deze foto:
Door de ontstane tijdswinst was ik keurig op tijd in het café waar ik had afgesproken met een vriendin. Wij dronken een biertje en kletsten wat bij want nadat wij elkaar hadden gezien op een recent nieuwjaarsfeest hadden wij elkaar weer wat te vertellen.
Zij vergezelde mij naar een vrijmetselaarsloge voor de Avond met Partners.
Toetje bij het diner:
roomsoesjes met aardbeien mousse
Nog twee toetjes:
De partner hoeft geen levenspartner te zijn maar kan ook een zus zijn, een broer of een vriend(in). Het werd een memorabele avond! Als u zelf iets meer wil weten over vrijmetselarij of iemand kent die geïnteresseerd is, binnenkort is er een Avond voor Belangstellenden (klik). Dinsdag bezocht ik 's ochtends eerst een mondhygiëniste en een tandarts en daarna een vijftal winkels, onder meer in verband met een komende entertainment opdracht. Aan het begin van de middag had ik een buurvrouw op de thee waarna ik wat administratieve handelingen verrichte in het kader van mijn werk als entertainer. In mijn zelfopgelegde pauze las ik boek nummer twee van dit jaar uit: Nora van Glenn Savan gaat over liefde. Onwaarschijnlijke liefde. Onmogelijke liefde.
De rest van de middag was deels voor overleg inzake twee verschillende entertainment opdrachten.
's Avonds laat mocht ik een van vakantie terugkerende vriendin een opgewarmd hapje aanbieden dat zij in dankbaarheid ontving. Zij had interessante vakantiebelevenissen te delen!
Woensdag weer het een en ander geregeld voor meerdere komende entertainmentopdrachten (het gaat blijkbaar goed met de economie: mensen geven weer geld uit aan entertainment op hun feesten!) en een buurvrouw op de thee gehad.
Ook (succesvol!) de (verplichte) test gedaan, bestemd voor stembureauleden. Op 21 maart zijn er weer verkiezingen in Nederland. Heeft u al nagedacht op welke partij u gaat stemmen voor de gemeenteraad? Voor de stadsdeelcommissie? Of hoe u gaat stemmen in het referendum over de zogenoemde 'Sleepwet'?
's Avonds at ik bij een vriend en later op de avond had ik een vriendin op visite.
Onderweg naar het werk op donderdag gniffelde ik even toen ik in de tram om mij heen keek: 'De meeste mensen om mij heen zien er slechter uit dan ik mij voel!'. Direct voelde ik mij een stuk beter... Dat mensen zo angstig en chagrijnig uit de ogen keken had wellicht te maken met de zware storm die ochtend: 'Staat het konijnenhok er nog wel wanneer ik vanavond thuis kom?' 'Kom ik vanavond wel thuis?' 'Zal mijn fiets morgen nog in de gracht liggen waar die vanmorgen vroeg in waaide?' Ik hoorde het hen bijna denken.
De Sloterplas vanuit een alternatieve hoek
Hard gewerkt die dag dus mocht van de baas en mijzelf een biertje drinken.
Bij het wakker worden vrijdag kwam ik weer even tot het besef dat ik in mijn eentje slapen niet zo erg vind maar dat ik nog wel moeite heb met in mijn eentje wakker worden. Tot een negental maanden geleden was er eigenlijk altijd wel iemand in hetzelfde huis als waarin ik wakker werd. Iemand om 'Môgge' tegen te zeggen, een fijne dag te wensen. Er is wel een kat in huis maar dat is toch echt wel anders.
Een collega was zo lief mij op het einde van de werkdag een lift te geven naar huis waardoor ik even tijd kon vrijmaken voor de kat voor ik naar een kroeg ging om wat te drinken met vrienden.
Guinness smaakt prima bij bacon chips gewikkeld in rosbief!
Het samenzijn was erg fijn! Even na middernacht lag ik in bed. Alleen weliswaar maar tevreden.
Een heel weekend (bijna) zonder afspraken! Het wordt steeds normaler voor mij. Voor velen schijnt het verschijnsel 'vrij weekend' heel normaal te zijn maar voor mij is het relatief nieuw om een heel weekend lang geen 'verplichtingen' (Lunchen bij je moeder en haar helpen met kleine klusjes, je partner helpen met wat dan ook of samen met hem of haar 'iets leuks' ondernemen, kind helpen met huiswerk...Je helpt met liefde uiteraard en het is vrijwillig maar wat voor mens ben je als je dat niet doet? Zo'n mens wil ik niet zijn.) te hebben.
Zaterdag bleef ik nog even liggen na een lange avond in de kroeg. Voor de afwisseling aan de thee met een buurvrouw. Daarna tijd genomen voor kleine maar praktische klusjes. Zoals in de supermarkt ontdekken dat het blijkbaar al bijna Pasen is:
De kat was erg verbaasd dat zijn schapenvacht bij de kachel zomaar opeens schoon was! Terwijl ik mij bezighield met het huishouden en zo (een volle tas met boeken waar ik van af wil in het gedeelde trapportaal gezet met een briefje erbij: 'Gratis') draaide ik een herstel programma op mijn computer omdat de externe harde schijf licht verontrustende tik-geluiden maakte tijdens het draaien.
's Avonds een half uurtje aan de telefoon gehangen met een bevriende Broeder die mij weer wist te motiveren.
Zondag tijdens de koffie met een buurvrouw tot de conclusie gekomen dat je je verleden best mag meenemen als je er maar voor zorgt dat je er geen last meer van hebt. Een deel van de dag was voor het beantwoorden van e-mails, stofzuigen van woon- en slaapkamervloer en schoonmaken van het aquarium.
Vooral omdat het omgekeerde vermoedelijk niet goed zou uitpakken.
Met een vriendin correspondeerde ik over het verschijnsel 'liefdesrelaties'.
'Hollow Talk' door Choir of Non Believers' is de muziek van deze week (en het thema nummer van de geweldige Deens/Zweedse TV-serie 'De Brug'):
Never said it was good, never said it was near Shadow rises and you are here
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Paul Bocuse, Jim Rodford en Dolores O'Riordan.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
In de duisternis stonden duizenden spiegels
Dus toen hij een kaars ontstak
werd het schijnsel duizendmaal weerkaatst
Een van de spiegels diende als in- en uitgang
Hij zou die vinden, hoe lang het ook zou duren.
Als op een dag de kaars niet meer brandde
zou hij voortgaan met haar hulp.
Zij was het licht in zijn hart.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Jarenlang hield ik mij bezig met de mensen die mij het meest na staan dus was ik onbekend met het fenomeen 'rustig avondje TV-kijken'. Maar sinds ik 'alleen' ben blijven mensen mij vertellen welke programma's ik op de reguliere kanalen maar ook op 'streaming' diensten als Netflix niet zou mogen missen. Nu begrijp ik ook eindelijk waarom mensen zeggen dat zij meer vrije tijd nodig hebben: om alles te kunnen zien wat je op de beeldbuis zou willen zien, zijn 24 uren in een dag niet voldoende.
Alsof mensen niet meer een werpschijf overgooien in het park, niet meer voor de lol op een willekeurige bus stappen om te zien waar zij uitkomen, niet meer rustig naast elkaar zittend op de bank een boek lezen, niets meer doen met het idee om te werken aan gezinsuitbreiding, samen kletsen tijdens de afwas, bordspellen spelen of gewoon maar een avondje zitten te filosoferen. Ouders èn kinderen halen hun informatie niet meer bij elkaar maar bij mensen die zij niet kennen.
Persoonlijk besteed ik mijn tijd graag aan nadenken. Over het volgende bijvoorbeeld:
Zelfhulp boeken zijn verrassend vaak gericht op het worden van 'Een succesvolle jonge zelfbewuste (zaken) vrouw. ' De meesten zal dat niet eens opvallen maar - en de vaste lezers weten dit - mijn hoofd maakt van zo'n observatie een 'zelfstandig nadenk-momentje'; waarom zou iemand 'vrouw' moeten zijn? Waarom zou iemand zaken moeten doen? Waarom zou iemand jong moeten zijn? Waarom zou iemand 'zelfbewust' moeten zijn en wat is dat eigenlijk? En - misschien wel de interessantste vraag: waarom zou iemand succesvol moeten zijn en wat is 'succes' eigenlijk? Is dat 'veel geld hebben '? Is het 'veel vrienden hebben'? Is het 'de beste zijn in een bepaalde tak van sport'? Dus iemand die op 27 mensen na als allersnelste ter wereld 50 meter lang Johnny Weismüller kan spelen stelt niets voor maar iemand die zo hard in rustig water kan zwemmen dat-ie 'Tarzan' achter zich zou laten is wél succesvol?
Ik vind het leuk om mijn geest scherp te houden. Afstompen kan altijd nog.
===============================================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Goed nieuws vind ik dat er nog steeds veel mensen zijn die zich met liefde inzetten om andere mensen én dieren te helpen. Neem deze vriendengroep die onbaatzuchtig een beer te hulp schiet:
En hier gewoon even een filmpje dat maar weer eens aantoont dat niet voor niets pinguïns mijn favoriete dieren zijn:
Billy de Kat
vindt het helemaal niet erg
om op de foto te gaan
De lolcat van deze week:
'Gebruik de tranen van gisteren
om de zaadjes van hoop voor morgen
te bewateren.'
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Herinneringen zitten niet in voorwerpen maar vooral in hoofd en hart. En vaak kloppen ze niet eens. Ongeveer 70 procent van wat wij ons herinneren blijk niet feitelijk juist te zijn maar slechts een poging van onze hersenen om de gaten in ons geheugen te vullen. Dus waarom hechten wij er toch zo veel waarde aan?
Maandag onderweg naar het werk deze plaatjes geschoten
Sloterplas
De rand van Osdorp
en samen met een collega orde op zaken gesteld op kantoor en op het einde van de dag met de directeur samen gewerkt aan de jaarrekening. Nog maar een paar uurtjes werk dan zit ook boekhoudkundig het jaar 2017 er op.
's Avonds toch te veel last van verkoudheid dus vroeg naar bed in plaats van naar de loge. Natuurlijk ook even een kopje thee met een buurvrouw.
Dinsdag de BTW-aangifte gedaan van mijn entertainment-bedrijf en mijn persoonlijke administratie betreffende 2017 afgewikkeld. Het verwijderen van overbodige papieren hoort daar wel een beetje bij, vind ik:
En de was gedaan en de kat geborsteld en een buurvrouw op visite gehad en een entertainmentklus binnen gehaald. 's Avonds blij met een nieuwe aflevering van Star Trek: Discovery en de wekkerradio van mijn moeder zaliger op de stapel spullen 'wegdoen' gelegd. Ik bewaarde het apparaat vooral uit sentimentele overwegingen.
Woensdag koffie gedronken bij een buurvrouw en zuurkool gegeten bij een vriend. Het douchegordijn schoongemaakt (kalkaanslag en diverse verdwaalde schimmels) en de rest van de badkamer ook maar meteen even onder handen genomen. Met diverse mensen op diverse manier gecommuniceerd. Altijd fijn. Er gaat echt geen dag voorbij zonder dat ik iemand heb gesproken. Al is het via het mobieltje. Zou ik verslaafd zijn aan menselijk gezelschap?
Donderdag stond ik weer eens bij de Sloterplas op mijn aansluiting te wachten
Verder was het eigenlijk een vrij normale werkdag. Maar wat is 'normaal'?
Vrijdag fijn en hard gewerkt aan het afsluiten van het boekjaar 2017 en de verhalen mogen aanhoren van de collega's van ons verkoopteam die vier dagen lang op de vakbeurs Horecava ons heerlijke speciaalbier onder de aandacht brachten van collega's in het vakgebied.
's Avonds bleek dat de nieuwe buren een nogal luidruchtig feestje vierden. Je kunt je als onderbuurman daaraan ergeren, ter plaatse je beklag doen of zelfs de politie bellen om melding te maken van geluidsoverlast. Dat deed ik niet. Ik ging langs. Met een fles drank. En bleek erg welkom.
Fijn, toch? Bovendien bleek ik te zijn uitgenodigd via WhatsApp maar daar doe ik (nog) niet aan.
Zaterdag bezocht ik met mijn zoon zijn moeder. Helaas moeten constateren dat het niet zo goed gaat met haar. Onze bezoekjes lijken het enige lichtpuntje in haar leven.
Onderweg kwam ik langs het parkje bij mij om de hoek:
Eind van de middag dronk ik een kopje koffie bij een buurvrouw waarna ik voldoende energie had om thuis weer een doos met overbodige spullen te vullen.
's Avonds warmde ik een heerlijke portie rendang op, klaargemaakt door de broer van een buurvrouw.
Zondag legde ik de laatste hand aan mijn foto-album dat ik noemde 'Carnivale 2017' (klik). Het festival betekende voor mij vier dagen werken met vrijwel uitsluitend positief ingestelde mensen. En dan zo'n 200 stuks! Die intensieve samenwerking maakt je al snel een soort van familie. Sommige leden van die 'familie' zie je voor het eerst in jaren, anderen zag je een paar weken eerder nog en met anderen maak je voor het eerst kennis. Hier in een paar filmpjes een sfeerimpressie:
's Avonds had ik een paar buren te eten. Ook fijn ende gezellig!
At home Drawing pictures Of mountain tops With him on top
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Als dromen bedrog zijn
laat mij dan maar bedrogen worden
Als ware liefde een waandenkbeeld is
laat mij dan maar aan wanen lijden
Als geluk niet meer is dan een moment
laat mij dan vooral in het moment leven.
Als de ware alleen in sprookjes bestaat
laat mij dan in sprookjes geloven.
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
'Appels en peren kun je niet met elkaar vergelijken!' Ja hoor, dat kan juist heel goed: zowel appels alsook peren zijn namelijk een soort fruit maar toch niet geheel identiek. Juist daarom zijn appels en peren uitstekend met elkaar te vergelijken. Dus waarom iemand ooit bedacht heeft dat appels en peren niet met elkaar te vergelijken zijn is mij een raadsel. Het zou gaan om het niet kunnen vergelijken van twee totaal verschillende zaken. In mijn optiek is het juist niet mogelijk om twee identieke zaken met elkaar te kunnen vergelijken. Het heeft namelijk geen enkele zin omdat iedereen al weet dat die twee zaken identiek zijn. Juist wanneer er verschillen zijn kun je zaken met elkaar vergelijken.
Zo zijn er mensen die vinden dat je criminelen niet met elkaar kunt vergelijken. Blijkbaar zijn criminelen waarvan de ouders niet in Nederland of België zijn geboren veel erger dan 'autochtone' criminelen:
'Moeten alle Marokkanen dan het land uit?' -'Nee, alleen Marokkanen die zich niet aan de Nederlandse waarden en normen houden!' En blanke inwoners van Urk die rotzooi trappen? Moeten die ook het land uit? -'Dat is heel wat anders! Hollanders en buitenlanders die zich misdragen kun je niet met elkaar vergelijken!' -'Eh, ja hoor. Dat kun je heel goed.' Dat dus.
Het zal mensen die beide groepen criminelen anders willen straffen toch niet om de kleur van de huid gaan of om het gegeven dat de ene groep wel eens naar de kerk gaat en de andere naar de moskee? Is er dan wellicht ook rechtvaardiging voor om criminelen uit Noorwegen anders te bestraffen dan criminelen uit Nederland en België?
==============================
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Goed nieuws vind ik dat - ondanks alle bangmakerij - er afgelopen jaarwisseling 'maar' 95 mensen in Nederland gewond raakten door vuurwerk (klik). 'In 10 procent van de gevallen' ging het om illegaal vuurwerk. In totaal raakten dus 9 mensen gewond door het afsteken van illegaal vuurwerk. Dat is 0,00005% van de totale bevolking. Natuurlijk nog steeds veel te veel. Maar lang niet zo veel als tegenstanders van vuurwerk graag roepen.
Uit onderzoek blijkt overigens dat het aantal vuurwerkslachtoffers stagneert en het aantal mensen dat rond Oud en Nieuw in het ziekenhuis terechtkomt door overmatig alcoholgebruik (klik) sterk stijgt. Wie zich dus écht zorgen maakt over gezondheid kan zich beter inzetten voor het idee om alcohol voortaan alleen te laten drinken op openbare pleinen en door professionals. Wat gevaarlijk is kan blijkbaar beter niet in handen komen van gewone burgers als u en ik.
Ook heel goed nieuws is dat Poetin (de president van Rusland inderdaad) er naar streeft dat zijn land wereldwijd de grootste exporteur wordt van biologisch voedsel: 'Elk zaad en gewas dat uit Rusland komt zal GMO-vrij zijn!'
Billy de Kat op een favoriet plekje: de vijver
De lolcat van deze week:
'Opkomen voor anderen zou normaal moeten zijn.
Niet iets bijzonders.'
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
Je mist wat je een tijd lang kende in een situatie die voor jou als normaal gold. Je ouders ken je doorgaans vanaf je geboorte. Vandaar dat hun verlies vaak zo pijnlijk aanvoelt. Hetzelfde kan worden gezegd van kinderen, huisdieren en vrienden. Maar ook emoties kun je missen. Wanneer je je lange tijd intens tevreden hebt gevoeld is dat een gevoel dat je enorm kunt missen. Maar je kunt zelfs terug verlangen naar een periode dat je intens verdrietig was. Alsof je de reden van je verdriet verloochent. Het kan zelfs als een vorm van verraad voelen wanneer je je zelf erop betrapt dat je al een paar dagen niet hebt getreurd om het verlies van een ouder/geliefde/kat. De mens is toch maar een raar wezen, met al die emoties. Maar toch zou ik niet zonder emoties willen leven. U?
Maandag was ik nog wat brak bij het wakker worden. Na werken op het Oud en Nieuw feest waar dit gebeurde iets na middernacht:
Hieronder een foto van twee van mijn collega's die nacht:
Gek dat ik zo moe was want ik lag na het werken met Oud en Nieuw toch best vroeg in bed. Zes uur 's ochtends al! Koffie dronk ik met een buurvrouw, thee bij een ander en 's avonds keek ik naar de laatste officiële dartwedstrijd van Phil 'The Power' Taylor.
Dinsdag nog steeds ietwat vermoeid maar toch maar aan de slag: met het maandelijks terugkerende klusje: 'voorraadtelling' van de maandagavondclub.
In de tram de conductrice de beste wensen gedaan en op straat een paar toeristen de juiste weg gewezen. Ooit stuurde ik een toerist de verkeerde kant op: hij stond met zijn rug naar het Koninklijk Paleis gekeerd en vroeg mij waar het Koninklijk Paleis was. Ik stelde hem voor zijn neus te volgen en iets meer dan 40.000 kilometer recht vooruit te wandelen.
Eind van de middag zat ik in de bioscoop met een vriendin. 'The greatest showman' is een film in de traditie van Moulin Rouge: veel drama, romantiek en gezang. Thema: wat is echt en waarom zou een ander dat voor jou mogen bepalen?
Na het bekijken van de film samen even een drankje gedaan: zij een koffie, ik een biertje.
's Avonds de afgelopen twee dagen gewassen was (deel machine- en deels handwas) gestreken en gevouwen en een paar mensen telefonisch de beste wensen voor het nieuwe jaar overgebracht.
Woensdag dronk ik koffie en thee met een buurvrouw, bracht een bezoekje aan de kapper, wisselde de lakens, maakte het toilet schoon, deed wat boodschappen en vermaakte mij met een potje strijken. Het avondeten nuttigde ik bij een vriend. Op het lijstje van de dag stonden een paar namen van mensen om te bellen maar ik kwam er gewoon niet aan toe.
Donderdag was de eerste werkdag van het kalenderjaar 2018.
Onderweg maakte ik - voor de afwisseling - een foto bij de Sloterplas:
Bijgekletst met collega's natuurlijk ('Wat heb jij gedaan met Oudjaar?') maar zeker ook gewerkt. Want wie bier wil verkopen zal bier moeten brouwen en daar hoort ook het doen van de administratie bij.
Ook vrijdag mocht ik mij daar mee bezig houden. Op het einde van de werkdag was ik met de directeur en een collega aanwezig bij de nieuwjaarsborrel van ons boekhoudkantoor. Lekkere hapjes en drankjes en gezelligheid!
Zaterdag deed ik het rustig aan met wat huishoudelijke klusjes, koffie drinken met een buurvrouw en lezen: 'Labyrinth' van A.C.H. Smith is boek nummer 1 van dit jaar en gebaseerd op de gelijknamige film van Jim Henson met in de hoofdrol David Bowie.
Bij de stripwinkel haalde ik mijn maandelijkse dosis De Rode Ridder en Spiderman en kwam ik een vriend tegen. Bij de kantoorboekhandel kocht ik een agenda. Daar had ik eerder nog niet aan gedacht want dat regelde mijn moeder altijd.
's Avonds kwam ik thuis na bioscoopbezoek met een vriendin.
Nu een filmhuis, ooit een brandweerkazerne
en een anatomisch laboratorium behorend bij het naastgelegen ziekenhuis.
Waar ik geboren ben.
Wij zagen The Tale of the Princes Kaguya van de fameuze Studio Ghibli: ben je een prinses zodra je je voordoet als prinses? En hebben wij het eigenlijk wel zo slecht op Aarde?
Zondag bleek ik een tikkeltje verkouden maar dat weerhield mij er niet van mijn bed uit te komen, wat huishoudelijke karweitjes op te knappen (terwijl ik een paar ritten bekeek in het kader van het WK afstanden langebaan schaatsen) en een bezoek te brengen aan een lokale zondagsmarkt. Natuurlijk bezocht ik er de kraam van een vriendin van mij: Rataplan Design heeft dit leuke spaghetti monster/vergiet nieuw in het assortiment.
Toevallig waren er ook vrienden van mij en na het even bijkletsen liep ik verder naar de standplaats van Circus Zanzara (klik).
Waar een vriend van mij in het kassahokje zat. Ook met hem even gezellig staan bijkletsen. Daarna even langsgegaan bij mijn nicht die er in de buurt woont
en daarna op tijd naar huis vanwege het nuttigen van het avondeten bij een buurvrouw. Al met al dus weer een lekker rustig dagje.
In mijn hoofd speelden deze week onder meer twee berichten uit de media. De ene betrof rapper Boef die vrouwen die hem hielpen 'hoeren' noemde en met een verklaring kwam die neerkomt op: 'Vrouwen hoer noemen is mijn manier van respect tonen.' Dan vraag ik mij af of hij zijn moeder durft te respecteren...
Het andere recente bericht was afkomstig van de PVV. Geert Wilders, de populistische politicus die al decennialang een hekel heeft aan al die politici die jaren op het pluche in Den Haag zitten maar niets bereiken, verklaarde dat hij voortaan beter onderzoek zal doen naar potentiële kandidaten om voor zijn partij politiek te bedrijven. De beoogde lijsttrekker voor zijn partij in Rotterdam bleek een antisemitische racist (klik). Het intikken van 's mans naam in zoekmachine Google had dat aan het licht gebracht. Maar de heer Wilders was dat vergeten. Of zo.
Between the Bars van Agnes Obel is de muziek van deze week:
People you've been before that you Don't want around anymore That push and shove and won't bend to your will I'll keep them still
Deze week staan wij stil bij het overlijden van France Gall en John Young
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/
