De week voorbij

'Als boeren opeens milieumaatregelen moeten gaan treffen, gaan ze allemaal failliet en gaan zij en iedereen dood van de honger!'

*Zucht* Ja, en toen de kolenkachels gemeengoed werden, gingen alle veengravers dood van de honger; toen de kolenmijnen sloten, stierven alle mijnwerkers een gruwelijke hongerdood en toen ambtenaren tekstverwerkers gingen gebruiken, vielen alle typistes spontaan dood neer. 

Natuurlijk zijn boeren allemaal fijne mensen maar als zij zo graag 'de kleine boer' willen redden, waarom gingen zij dan indertijd akkoord met het opkopen van die kleine boeren om miljoenen te gaan verdienen als 'agrarische multinational'?

Aten uw (groot)ouders in de jaren vijftig dagelijks een lapje vlees? Natuurlijk niet. Dat is namelijk een verworven recht. En bleek nogal dom. Dus laten we weer gaan nadenken en stoppen met eisen dat wij recht hebben op zaken waar de rest van de wereld - en de planeet zelf - last van heeft.

================================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer

Meer lezen? Mijn verhalenbundels

=====================================

Maandag werd ik fris wakker en kon mij geen hele dromen herinneren. Slechts vage vlagen van verschillende dromen. Vast een goed teken. Hoe dan ook, na een paar uren werken voegde ik mij bij de broer en zus van een onlangs overleden vriend. Om hen bij te staan in het leeghalen van diens werkplaats. 

'Hmmm, ik kan wel een extra stoel gebruiken bij de werkplaats. Maar geen zin om helemaal naar de winkel te fietsen om er een te kopen. O, kijk, een oude broodplank, wat steigerhout en een oud fietsframe.' En voilà:

Waar ik mij andermaal verbaasde over zijn vakmanschap als metaalwerker. Als volledig autodidact wist hij bestaande apparatuur te verbeteren; als hij een bout met een bepaalde maat nodig had maar nergens kon vinden, maakte hij die gewoon zelf. Bovendien was hij een goede vriend en een van de meest hulpvaardige mensen die ik kende. Ik mis hem.

'Het tegenovergestelde van liefde is niet haat maar onverschilligheid', was één van de uitspraken die voorbijkwamen in de gedachtewisseling na een verhandeling bij de Geheime Jongensclub, die avond. 

Waar ik in de pauze werd getrakteerd op een borreltje 

terwijl wij lieten bezinken wat ons even daarvoor was wedervaren. Best iets om even over na te denken: 'Ben je een goed mens/christen/vrijmetselaar/moslim als je niet iedereen helpt die je kunt helpen?'

Met name vanwege het Sinterklaasfeest waren wij met minder Broeders dan gebruikelijk maar toch kregen wij wat sintsfeer te verwerken: een Broeder die aan de Comparitie deelnam via Zoom vergastte ons op een heus sinterklaasrijm!

Was nog maar net thuis toen een vriendin zich meldde aan mijn voordeur. Altijd gezellig!

Minder gezellig vind ik het om nodeloos uitgescholden te worden. Ditmaal klaarblijkelijk omdat ik het niet eens was met de ideeën van de favoriete populist van een gesprekspartner. Beetje jammer.

Maar blijkbaar ben ik niet de enige die hem een naar sujet vindt.

Wat is dat toch met mensen die zichzelf ontzettend slim vinden omdat zij feiten ontkennen?

Als je geen feiten hebt om voor waar aan te nemen, is het schijnbaar gewoon om klinkklare nonsens voor waar aan te nemen. Met argumenten als: 'Ik weet zeker dat het waar is want ik zag het gisteren nog op tv!' 'Ja, in een science fiction film, gek.'

Maar goed. Even wat gemaakte aantekeningen verwerkt en wat e-mails beantwoord voor ik heerlijk ging slapen.

Dinsdag ontdekte ik via Instagram dat de vrouw die indertijd mijn kleding verzorgde voor mijn rol in een korte speelfilm (klik) op school zat met mijn eerste vriendin. Leuk vind ik dat!

Ook leuk was dat ik die middag mocht opdraven op een prachtige locatie.

Voor een sollicitatiegesprek. Ben niet de enige kandidaat maar denk dat ik kans maak op het verkrijgen van de functie van Office Manager cq Gastheer. Neen, niet bij het Rijksmuseum (dat fraaie gebouw op de foto) maar bij een interessant bedrijf aan de overkant ervan. Spanning ende sensatie! Het aantal werkuren zou komen te liggen op tussen de 24 en 32 uren per week dus mijn bloglezers en -lezerinnen hoeven niet te wanhopen dat ik veel minder zou bloggen. Ook houd ik tijd over voor schrijven en entertainment. 

In elk geval schenkt men er prima koffie:

In de tram erheen had ik een leuk gesprek met een jongedame die naast mij kwam zitten.

'Waar moet u er uit? Wat gaat u daar doen, als ik vragen mag?' 'O, solliciteren voor gastheer? Leuk! Ik studeer Hospitality! Veel succes met uw solliciatie, meneer!' 'En jij met je studie, jongedame.'

De komende paar weken zal mijn agenda iets voller zijn dan anders dus diverse mensen probeerden zonder succes met mij af te spreken, ergens in het restant van het jaar 2022. Helaas.

Omdat ik vorig jaar te laat was, had ik er mijn zinnen op gezet om dit jaar tijdig mijn favorieten door te geven voor de lijst 'De Top 2000 aller tijden!' 

Zitten er voor u een paar bekende nummers tussen mijn favorieten? Ik heb er enige duizenden. Dus maar 35 favoriete nummers mogen opgeven voor 'De Top 2000 aller tijden' was een beproeving.

'Top 2000' wordt als tv programma dit jaar niet gepresenteerd door Matthijs van Nieuwkerk. Hij bleek namelijk nogal een dwingeland te zijn achter de schermen maar dat is pas sinds kort bekend. Jarenlang vonden de mensen die meeliftten op het succes van de presentator zijn gedrag blijkbaar prima. 

Woensdag hoefde ik niet met een buurvrouw de deur uit voor een wekelijks voedselpakket. Kijk, dat scheelt weer tijd. Tijd die wij besteedden aan het samen naar de lokale supermarkt hobbelen. Bij haar thuis kreeg ik een cadeautje overhandigd. Van Sinterklaas!

Een prachtige doek! Bijvoorbeeld voor op mijn nieuwe bank:

Het was een dag vol verwennerij want eerder op de dag was ik al getrakteerd op bezoek van een 

buurtpoes. 

Sterker nog: ik zie haar zó vaak dat ik denk dat zij alleen maar naar huis gaat om te eten. Een buurvrouw en ik noemen naar Dido (op z'n Nederlands uitgesproken), in elk geval tot wij haar eigenlijke baasje spreken. 

Door mijn favoriete taal-applicatie werd ik getrakteerd op de mededeling dat ik in 2022 in de top 0.1% van de beste leerlingen zit:

Op de Twitters werd ik getrakteerd op een interessante gedachtewisseling over democratie. Zelf ben ik tegenwoordig voorstander van 'indirecte democratie', zoals bijvoorbeeld Volt (klik) dat voor ogen heeft. Mijn gesprekspartner ziet liever een systeem van democratie waarbij elke burger meebeslist over elk te nemen besluit. Klinkt heel nobel en dat leek mij vroeger ook wel wat. Maar als je een beetje na gaat denken over 'directe democratie'...wil je écht dat mensen die ergens weinig verstand van hebben gaan meebeslissen over de dingen die jij belangrijk vindt? 

Moet een Amsterdammer meebeslissen of de bouw van een nieuw stadion van Feyenoord of onderhoud van het oude miljoenen aan belastinggeld waard is? 

'Ja, maar alleen over belàngrijke dingen worden beslissende referenda uitgeschreven!'

'O, dus jij besluit even voor Di Mario dat Feyenoord niet belangrijk is? Dapper!'

Denk dat het ook best langdurige vergaderingen gaan worden, wanneer alle burgers een voor een inspreken en door de rest gehoord worden en er daarna een besluit moet komen waar minstens de helft het mee eens is. Hier een beetje versimpelde uitleg:

Kunt u uitleggen waarom u liever een directe dan een indirecte democratie - of omgekeerd natuurlijk - voor zich ziet?

Zoals het Nederlands democratisch systeem werkt is misschien niet perfect maar persoonlijk lijkt het mij beter dan bij elke beslissing door middel van een dwingend referendum de burgers te laten beslissen. Voorbeeld van hoe weinig vertrouwen ik heb in 'de stem van het volk': bij het 'Oekraïne-referendum' (klik) bleek dat verreweg de meeste 'nee' stemmers zich hadden laten ophitsen door een paar - daarvoor betaalde - volksmenners en de meesten niet eens Oekraïne op de wereldkaart konden aanwijzen. 

Persoonlijk zou ik niet weten waar Ferrix ligt. Wel weet ik dat het een planeet is in het universum dat de wereld kent als 'de wereld van Star Wars'. Ik genoot intens van deze scène uit de serie Andor:

Was nog meer onder de indruk toen ik leerde dat de muziek niet in een studio was opgenomen maar live op de set werd gespeeld door de muzikanten. Om iedereen (acteurs, figuranten, muzikanten, decorbouwers, cateraars, geluids-, licht- en cameramensen) mee te slepen in de sfeer. Aardig gelukt, dacht ik zo te kunnen denken. 

Het was mij ook aardig gelukt om wat werk af te krijgen dus ik ging tevreden liggen tussen mijn heerlijk verse lakens. 

Donderdag werd ik snotterend wakker nadat ik alleen maar een trits aan zogeheten 'dagresten' aan elkaar had gedroomd. Niets zo fijn als goed slapen om te verwerken wat je zoal bezighoudt.

Een buurvrouw die op visite was herkende mijn niesbuien (met rode ogen en een loopneus) als een symptoom van hooikoorts. 'In december?' 'Jazeker. De hazelaar staat in bloei.' 'Aha.' Geen paracetamol dus maar anti-histamine slikken dus. 

Had deze dag niet echt een reden om naar buiten te gaan en dat was fijn want het was buiten koud en regenachtig. Terwijl het binnen achterstallige klusjes regende: afwas, was draaien (ook voor een buurvrouw), aantekeningen verwerken, schrijven aan mijn cabaretvoorstelling en aquarium schoonmaken. Karper en Snoek, de goudvissen, vinden het leuk mij te plagen door voortdurend hun plantjes uit het grind te trekken. 

Heb hen al eens vermanend toegesproken maar dat maakte geen indruk. Tips zijn welkom! En daarbij kijk ik even Di Mario aan. 😏

Groot voordeel van de nieuwe - kleinere - bank: ik hoef niet meer op de bank te klimmen om het aquarium te kunnen schoonmaken maar kan er gewoon eenvoudig langs!

Na het avondeten genoot ik van het toetje: een buurvrouw was zo lief mij te voorzien van een portie tiramisu:

Een uurtje besteedde ik aan het bellen met diverse vrienden en vriendinnen; als je elkaar even niet kunt zien is het toch fijn om elkaars stem even te horen, vind ik.

Een vriend belde onze afspraak voor die avond af. Wat mij de gelegenheid gaf tot archiveren en nieuwe afspraken maken.

Vrijdag was ik lekker aan het werk thuis toen mijn agenda mij hielp herinneren aan een afspraak. Zo zat ik fijn met een vriend te kletsen in de koffiezaak bij mij om de hoek. Mooie gesprekken voerden wij. En af en toe zag ik even iemand opkijken van zijn of haar laptop omdat men - al dan niet bewust - meeluisterde. Dat leverde mij weer inspiratie op voor het schrijven van een vers verhaaltje (klik). Waar ik even voor bleef zitten schrijven nadat de vriend was vertrokken.

Het was prachtig weer maar best frisjes:

Geen wonder dat ik dus met maar twee bekenden sprak, onderweg lopend naar huis. Waarbij ik ook nog een paar boodschappen haalde:

Fijn dat ik sinds kort schuldenvrij ben en dus wat geld over hen voor luxe als een kopje koffie met een vriend, een pinguïn bruisbal en afvalemmerzakjes die gemaakt zijn van maïszetmeel.

Een werkopdracht ging niet door dus ik was vrij om voetballen te kijken. Vermoedelijk was dat ook de reden dat de nachtclub die mij voor die avond/nacht wilde inzetten, besloten had slechts met minimale bezetting open te blijven en entertainment niet te laten doorgaan: veel klanten zouden niet komen en ook het personeel keek wellicht graag de wedstrijd Nederland tegen Argentinië. Vond het best leuk om weer eens te doen, voetballen kijken. Al is het in je eentje natuurlijk iets minder leuk maar je kunt dan intussen een beetje opruimen en schoonmaken. Zal ook in de kroeg worden gewaardeerd, trouwens.

De 'scheids' was scheutig met het uitdelen van gele kaarten dus het viel een beetje heel erg op dat hij een overduidelijke handsbal van de wereldberoemde spits Lionel Messi volledig ongestraft liet. Wat mij aaspoorde om deze meme te maken:

'Voetbal: sport waarbij de bal met de voet gespeeld wordt. Behalve door de keepers

en spitsen die uitkomen voor Argentinië.'

Zaterdag nam ik de tijd om een beetje uit te slapen. Dat - en de antihistamine - hielp want mijn gesnotter was iets uit het verleden. Had alleen nog maar wat last van branderige ogen. Heb dus niet veel geschreven maar wat lopen zwabberen en zo. 

Toen ik een berichtje plaatste op Instagram (klik. Zijn u en ik al instavriendjes?), zag ik dat de enige echte Alysso Milano een bericht van mij een hartje had gegeven. Leuk, niet? Maakt verder niet uit of zo maar is gewoon leuk, vind ik. Iemand aan wie duizenden mensen per dag aandacht vragen en dat zij dan uitgerekend jou uitkiest om op te reageren. En oké, ik vind haar leuk. Dus. 

Ook leuk vond ik dat iemand op Twitter het mij kwalijk nam dat ik anoniem mijn berichten zou plaatsen. Erg interessante gedachtekronkel. Of zou hij écht 'Sneltransport' van zijn achternaam heten?

Zijn bericht aan mij kon ik helaas niet volledig ontcijferen. Mensen die 'alternatieve feiten' geloven, hanteren ook 'alternatieve communicatievormen'. Kunt u kaas maken van het bericht van Baro? Wat is bijvoorbeeld de Nederlandse vertaling van 'anoniem(riek)'?

Bij de tramhalte stond als mededeling dat de tram die ik wilde hebben voorlopig niet reed. Dus ik stuurde een bericht aan de opdrachtgever en begon te wandelen. Toen ik bijna op mijn bestemming was, zag ik dat de tram weer reed. Typisch. Maar het waren op zich een paar mooie veertig minuten.

Die avond kreeg ik meer dan voldoende inspiratie voor nieuwe verhaaltjes al had ik er eerder op de avond al eentje geschreven en hier (klik) gepubliceerd). Niet alleen omdat het een leuk feest was waar ik werkte, met aardige gasten. 

Een paar dames die er te gast waren herkenden mij direct van een ander feestje waar ik onlangs werkte. Hen herkende ik even niet want zij hadden toen [minder] andere kleren aan.

Het was ook fijn vanwege mijn entertainmentcollega's van die avond. Beide dames en ik hadden elkaar voor het laatste ergens voor de lockdown (weet u nog?) gezien.

Eén van hen leerde ik van een andere kant kennen:

Het was licht aan het vriezen toen ik naar huis wandelde nadat ik nog even was gebleven om mee te feesten. 

Ik was niet heel erg warm aangekleed dus bij thuiskomst vulde ik een grote, plastic emmer met heet water en druppeltjes olie en schoot deze selfie in mijn 'hot tub':

Ook mijn pingïn genoot zichtbaar:

Zondag kon ik uitslapen! Houzee. Want na vier uurtjes slapen de kou in om een oude machinewerkplaats te helpen schoonmaken had ik weliswaar met liefde gedaan, maar niet met een warm lichaam. De klus is verschoven naar een andere dag.

Ook 'The Great Reset' laat nog even op zich wachten:

In navolging van hun Amerikaanse 'collega's' op 6 januari 2021 (klik), probeerden ook Duitse rechtsextremisten het parlement te bestormen en de legaal en democratisch gekozen regering omver te werpen. En - net als de Amerikaanse leiders van de poging tot gewelddadige staatsgreep - kregen ook de 'Reichsbürger' (zeg maar 'Het Volk' of 'The People') hun bevelen uit Rusland. Het valt op. Maar goed, het is ook deze gewelddadige mensen niet gelukt om onder leiding van hun nieuwe Keizer (klik) het complete systeem te herstarten. Kortom, The Great Reset is ook nu weer mislukt.  

Naar aanleiding van mijn recente stukje over de Vrijmetselarij (klik), had ik een geestige conversatie op Twitter. 'Jammer niet, dat kinderoffers niet meer mogen?' 'Ja, niets boven een stukje kleuterlende, gemarineerd in adrenochroom. Maar helaas, Justitie deed moeilijk. Met de levering.' 

Is het ongepast, grappen maken over het lijden van kinderen? De een zal dat vinden, de ander niet. Persoonlijk hou ik van het gebruik van absurde humor om ellende te verwerken en misstanden aan de kaak te stellen.

Had een leuk beeldbelgesprek met mijn broer en het was fijn om op de achtergrond zijn vrouw te horen lachen om onze flauwe grapjes.

Zondag is doorgaans ook de dag dat ik de bijeenkomst van de Geheime Jongensclub van de opeenvolgende dag voorbereid. Dat betekent dus onder meer een speurtocht naar het voorgaande verslag. Wie wel eens heeft genotuleerd weet dat dat erbij hoort: het voorlezen van het verslag van de voorgaande bijeenkomst. Altijd leuk als je dan weer iemand ziet schrikken: 'O ja, ik zei dat ik dat zou doen!'

Wat ik ook nog zou doen is wat strijkwerk verrichten. Dat deed ik heerlijk ontspannen tijdens het schaatsen kijken. 

Bill Evans - Peace Piece (cover door Josh Cohen) is de muziek van deze week:

Deze week staan wij stil bij het overlijden van Ruth Madoc en dat van de 27 Ethiopische mannen wiens dode lichamen waren gedumpt aan de kant van de weg in Zambia