Informatie die wij niet ontvangen hebben wij niet. Klinkt als een dooddoener maar is gewoon waar. Pas toen ik naar de middelbare school ging ontdekte ik dat er meer religies waren dan de verschillende vormen van Christendom die ik kende uit mijn eigen omgeving.
Chinezen hebben geen probleem met homoseksualiteit. Homoseksuelen bestaan namelijk niet, zo wordt hen al lange tijd (dus niet) verteld. En zo werkt dat ook omgekeerd: wanneer iets je lang genoeg wordt verteld ga je het vanzelf geloven. Zo begonnen wij pas in de financiële crisis te geloven toen ons dagelijks werd verteld dat die bestond. Maar pas drie jaar nadat die ontstaan was in 2008. Drie jaar lang hadden wij dus geen last van de crisis terwijl die wel al bestond.
Mensen die zelf niet geraakt zijn door corona zijn vaak geneigd het bestaan ervan te ontkennen en mensen die nooit honger hebben gekend vinden het moeilijk te geloven dat er miljoenen per jaar omkomen door gebrek aan voedsel.
Wat vindt u moeilijk te geloven?
==============================
Meer lezen? Mijn verhalenbundels
==============================
Maandag kwam een buurvrouw bij mij theedrinken en met haar zat ik begin van de avond een uurtje of zo aan de waterkant. Waar het heerlijk weer voor was. Dankzij de luchtvervuiling vertoonde de lucht ook weer prachtige kleuren tegen zonsondergang:
'On a hot summer night, would you offer your throat to the wolf with the red roses?'
Welke vlag vertegenwoordigt uw seksuele identiteit?
Het lijkt voor ons mensen uit De Lage Landen prachtig, zoveel zonnige, warme dagen maar het is intussen echt een groot probleem: in 500 jaar (klik) was het niet zo droog in Europa als nu. In korte tijd - op de kosmische schaal minder dan een ogenblik - zijn gletsjers in bijvoorbeeld Zwitserland (klik) enorm afgenomen in volume.
Wij vroegen ons ook af welke 'regenboogvlag' nu écht mensen van alle genders en seksuele voorkeuren vertegenwoordigt:
Tussendoor had ik aardig wat achterstallige e-mails verwerkt, er honderden weggegooid en ook zo'n 100 foto's verwijderd van de mobiele computer die in mijn broekzak past. Dat alles terwijl ik aan de waterkant zat en lag te genieten van een heerlijke zomerdag. Waarbij ik genoot van wat er zoal voorbijkwam:
Kinderen die dit jaar zijn geboren zullen waarschijnlijk sneeuw alleen nog ervaren in spelletjes op hun AR/VR spelcomputers. Of als volwassene een wereld ervaren zoals in een recente droom (klik) van mij.
Ook deze dag werd ik meerdere malen gebeld. Bij het uit de 'stil'-stand ('Stilstand'. Ha!) halen van mijn mobiel (als ik rust wil, wil ik rust en als ik wil werken, wil ik werken.) bemerkte ik diverse gemiste berichten en gesprekken. Ongeveer de helft bleek spam (mooie term uit het Engels: 'Het lijkt op vlees maar is het eigenlijk net niet').
Oplichters zijn erg actief vanwege de gestegen energieprijzen: 'Voor maar twaalfvijftig maken wij uw overschrijving naar een goedkopere leverancier in orde.' Klinkt prachtig. Tot je een rekening krijg voor €1250,- ('twaalfvijftig'. D'oh!). Exclusief BTW. Of je gasrekening is bij je 'nieuwe' leverancier inderdaad iets lager dan bij je oude. Maar je betaalt €300 aan 'aansluitingskosten' en elke maand €35 voor 'administratiekosten'. En dat vijf jaar lang. Dus let u op? Want goedgelovige mensen zijn voor oplichters prima melkkoeien.
Binnenkort is het zomerreces van de Geheime Jongensclub voorbij maar tot die tijd kan ik andere dingen doen op de maandagavond. Analoge foto's digitaliseren bijvoorbeeld. Zoals deze, genomen een maand voor mijn 21ste verjaardag:
Geen oordeel, oké? Het was eind jaren '80.
Dinsdag werd ik uitgerust wakker na een relaxte droom (klik). Was leuk mijn moeder weer even te zien. 😍
Verder leek de dag in veel opzichten op de dag ervoor. Niet in de laatste plaats omdat ik weer eens een middag doorbracht aan de waterkant.
Met een boek; het leven van Jacoba 'Co' van Tongeren was echt bijzonder boeiend! En niet eens omdat zij zich er geen moment voor schaamde om een vrouw als levenspartner (klik) te hebben. En dat in de jaren '30. Alleen al daarvoor was een hele berg lef nodig. Wat haar in mijn ogen zo bijzonder maakte is dat zij haar acties - die anderen beschouwen als 'heroïsch' - als volkomen normaal beschouwde: 'Je hebt lief wie je lief wilt hebben en wanneer anderen in nood verkeren, help je hen naar vermogen. Punt.' Intussen wist zij met een vrij kleine groep mensen ruim 1400 mensen uit handen van de nazi's te houden. Een daad die een aantal helden (waaronder een paar oprichters van Vrij Nederland alsmede haar vader die toen tevens Grootmeester van de Nederlandse Orde der Vrijmetselaars was) met de dood moesten bekopen.
Maar het is ook een heel dik boek. Het zal nog even duren voor ik het uit op want tegelijkertijd lees ik ook nog twee andere boeken: eentje op mijn e-reader en eentje als luisterboek. In vroeger dagen was ik vaak aan vijf tot acht boeken tegelijk bezig.
Maar het is ook een heel dik boek. Het zal nog even duren voor ik het uit op want tegelijkertijd lees ik ook nog twee andere boeken: eentje op mijn e-reader en eentje als luisterboek. In vroeger dagen was ik vaak aan vijf tot acht boeken tegelijk bezig.
Terwijl ik een vrouw via haar openstaande balkondeuren hoorde stofzuigen tijdens het zingen (of omgekeerd. Daar wil ik vanaf zijn) en een paar dames die naast mij lagen hoorde opscheppen over wie van de twee een slechtere jeugd had gehad dan de ander - 'Mijn vader was een gewelddadig alcoholist.' 'Dat is nog niets. Ik zag mijn broertje sterven toen ik vijf was.' - en vogels hoorde opschrikken van fietsbellen en geluidloze brommers, viel ik voor een moment in slaap.
Een paar van de berichten die ik deze dag ontving, betroffen (mogelijke) toekomstige entertainmentopdrachten. Betaalde zelfs. Houzee ende hoera! Nog 'even' een betaalde deeltijd baan vinden en ik ben weer op de rails. Diverse mensen wezen mij deze dag op interessante carrièrremogelijkheden die ik zal najagen. Altijd spannend!
Na het avondeten hield ik mij bezig met het verwerken van een stapel papieren.
Eindelijk komt er een beetje schot in! Vergeleken met een jaar eerder is mijn woning zeker twintig kilogram lichter. Aan oude formulieren, overzichten en uitgedraaide documenten alleen al.
Woensdag belde een vriend: 'Ga je mee stappen vanavond? De entree is maar €5 en een drankkaart is maar €20.' Hoe aanlokkelijk ook, €25 is de helft van mijn maandbudget qua 'frivoliteiten': gezien mijn inkomen heb ik niet meer dan €50 per maand te besteden voor luxe zaken zoals uitgaan. Wat meer is dan een tijdje geleden maar nog steeds niet heel veel. Ik kan dus af en toe iemand en mijzelf trakteren op een drankje in een horecagelenheid maar niet al te vaak.
Het was een drukte van belang bij Guerilla Kitchen, Warriors against Foodwaste (klik). Vanwege een tekort aan vrijwilligers (vakantie en ziekte), had men geen pakketten gemaakt maar de kratten met eten buiten voor de deur neergezet.
(Foto credit: Guerilla Kitchen)
Beetje jammer dat sommige mensen het dan nodig vinden om niet op hun beurt te wachten maar anderen opzij te duwen en uit een bak met tien uien er acht te pakken. 'Asocialen' noemden wij die mensen vroeger. Maar de meesten kunnen zich wel gedragen en ik voerde fijne gesprekken met deze en gene. Zo werd ik gevraagd als presentator voor een komend buurtfeest.
Tevreden met de buit gingen de buurvrouw met wie ik er doorgaans heenga naar mijn huis waar wij nog even een kopje thee deden op de goede afloop.
Vervolgens solliciteerde ik op een vacature die een vriend mij had doorgestuurd. Behalve voor de gevraagde functie bood ik hen ook mijn diensten aan als tekstschrijver want zo te zien kunnen zij er eentje gebruiken:
Nadat ik nog wat sollicitaties had verricht en doorgegeven aan de instantie die mijn WW-uitkering verzorgt - waarna ik mij ook opgaf voor een aantal workshops om mijn kansen op de arbeidsmarkt te vergroten - pakte ik een boek en een fles vers water en zocht de waterkant weer op.
Omdat het kon. Weliswaar heb ik mijn vakantie officieel als beëindigd verklaard maar dat wil niet zeggen dat je niet af en toe het vakantiegevoel kunt opwekken.
Boodschappen deed ik samen met een buurvrouw die tegelijkertijd met mij de supermarkt betrad. Gezellig!
Aan sociale media deed ik vrij weinig deze dag. Soms dring ik door tot een 'andersdenkende' (om het denigrerende 'wappie' even niet te gebruiken) maar mensen iets bijbrengen die weigeren te leren is doorgaans onbegonnen werk. Dan krijg je dit soort reacties nadat je iemand hebt gewezen op een inconsistentie in zijn of haar verhaal*:
Jammer dat hij zo reageert wanneer mensen aantonen dat zijn bewijs voor een of andere complottheorie geen hout snijdt. Dit soort mensen bewijzen met hun gedrag eigenlijk maar één ding: dat zij leugenaars zijn. In zijn voordeel: 'deugzak' is een scheldwoord dat ik zelden tegenkom. Eigenlijk bestaat het nog maar kort: een bekende populist is ermee begonnen om zelfstandig nadenkende mensen 'deugzak' te noemen. Uiteraard nemen de schaapjes dat dan gewoon over.
*Ben politicus geweest. Zo zeg je op een nette manier 'je liegt!'
's Avonds werd ik door een vriend 'ontvoerd': hij kwam langs en nam mij mee naar zijn favoriete club. Waar ik lekkere drankjes dronk en nieuwe vrienden maakte. Er zijn geen foto's van omdat daar de regel geldt: 'Geen foto's!' Omdat de vriend zijn laatste bus naar huis miste, bleef hij gezellig bij mij overnachten.
's Avonds werd ik door een vriend 'ontvoerd': hij kwam langs en nam mij mee naar zijn favoriete club. Waar ik lekkere drankjes dronk en nieuwe vrienden maakte. Er zijn geen foto's van omdat daar de regel geldt: 'Geen foto's!' Omdat de vriend zijn laatste bus naar huis miste, bleef hij gezellig bij mij overnachten.
Donderdag trof een buurvrouw van mij hem aan bij mij op de bank nadat hij en ik hadden ontbeten. Terwijl hij op de bus naar huis ging, assisteerde ik de buurvrouw als begeleider bij een afspraak die zij had.
Waarna zij mij trakteerde op een tosti met een lekker kopje koffie.
Was die middag keurig op tijd thuis om te douchen, om te kleden, kostuums in te pakken en de tram en bus te pakken richting een locatie waar ik zou gaan werken. Maar de opdracht werd afgebeld. Rijkelijk laat, vind ik zelf, vier uur voor aanvangsttijd van het feest . Maar het schijnt 'normaal' te zijn om zzp'ers zo te behandelen. Hoor ik ook van bevriende DJ's en fotografen, visagisten en anderen in 'het vak'. Gek dat de klant boos wordt als je hen er op wijst dat in je Algemene Voorwaarden staat: '50% Betalen bij afzeggen op minder dan 24 uur vantevoren.'
Waarom zij dat niet begrijpen is een raadsel want de tandarts en de fysiotherapeut vragen 100% wanneer je te laat afbelt. En terecht.
Waarom zij dat niet begrijpen is een raadsel want de tandarts en de fysiotherapeut vragen 100% wanneer je te laat afbelt. En terecht.
Omdat ik de dag niet stilletje voorbij wilde laten gaan, toog ik aan het werk: solliciteren, achterstand met beantwoorden van e-mails inlopen, aantekeningen verwerken, stukjes en gedichten schrijven...En dat allemaal terwijl ik in mijn zwembroek aan de waterkant lag.
Omdat het kan. Dus. Als zodanig. Dit was mijn 'set-up':
Hoorde een jongedame en de oudere dame wiens rolstoel zij voortduwde gezellig kwebbelen in het Bahasa Indonesia dus toen zij vlakbij mij waren zei ik: 'Selamat malam!' Waarop de jongedame zich licht verbaasd naar mij keerde, lief glimlachte en keurig 'Terima kasih!' antwoordde. Vind ik leuk. Ook al ken ik bijzonder weinig woorden in andere talen buiten Nederlands, Engels, Duits en steeds meer in het Frans, wanneer ik dan eens een andere taal kan gebruiken, doe ik dat graag.
Natuurlijk kwamen er ook diverse buurtgenoten langs en met de een voerde ik een iets langer gesprek dan met de andere; van een eenvoudig 'Hoi!' tot een gesprek over een komend buurtfeest.
Op sociale media kwam ik dit juweeltje van een leugen tegen:
Vrijdag had ik een bekende aan de telefoon: 'Zo hé, jij bent niet altijd makkelijk bereikbaar!' Klopt. Als ik geconcentreerd aan het werk ben, rust wil of visite heb of op visite ben of in het openbaar vervoer zit, staat mijn mobieltje in principe uit. Maar opeens daagde het mij: minimaal vijf dagen van de week visite hebben of op visite te zijn is de uitzondering. Voor sommigen is een of twee afspraken per maand al veel.
Het was aanzienlijk minder warm dan de dag ervoor, merkte ik tijdens mijn dagelijkse wandeling.
Waarbij ik een stukje mocht omlopen vanwege wegwerkzaamheden. Een zogeheten 'herprofilering' waarbij naar verluidt de stad ook wordt gemoderniseerd met het leggen van glasvezelkabel.
In het weggeefkastje waar ik ook dit keer weer wat in plaatste, zag ik een bekend boek:
Als tiener las ik graag 'De Bermuda Driehoek' van Charles Berlitz. Ooit dacht ik dat mensen die boeken schrijven zeer geleerd zijn en altijd goed onderzoek doen voor zij iets als 'feit' of zelfs maar als 'mogelijkheid' neerpennen. Tenzij men fictie schrijft. Later - toen ik zelf het ook wel eens mis bleek te hebben en soms zelfs dingen verzon - bedacht ik dat schrijvers van populaire non-fictie boeken het misschien ook wel eens mis hebben en dingen verzinnen.
Hoewel machtig interessant, die verhalen over UFO's en afstammelingen van het mysterieuze Atlantis, bleek het boek van Berlitz vooral fictie, vermomd als feitenrelaas over 'De Bermudadriehoek' (klik). Een beetje als Dan Brown dus: men neme een handvol verifieerbare feiten, vermenge dat met geloofwaardige hypotheses en serveert het geheel in een kom met onzin en voilà, mensen geloven het!
Omdat het vrijdag was publiceerde ik een vers stukje proza. En omdat ik daar zin in had keek ik de eerste aflevering van 'House of the Dragon', de prequel van Game of Thrones. Heb de wereld van Westeros wel gemist, hoor!
Zaterdag - anticiperend op afspraken zondag - hield ik mij bezig met huishouden en diverse klussen in huis. Zoals het verder uitruimen van mijn boekenkasten. Na het (her)lezen van dit stapeltje mogen ook zij op zoek naar een nieuw baasje. Waarschijnlijk via een van de weggeefkastjes in de wijk.
Gek genoeg vindt hij dat anderen mensen níet naar een ander land mogen om hun levensstandaard te verbeteren. Helaas was het plezier van korte duur want hij weigerde antwoord te geven op mijn vragen, bleef het proberen met debattrucjes en provocaties en uiteindelijk begon hij mij uit te schelden. Sorry, maar dan heb je genoeg kansen gehad maar krijg je gewoon geen aandacht meer. Terwijl hij - volgens zijn eigen zeggen - mensen hem liet betalen om hen te slaan (ieder z'n hobby), ging ik een paar uren aan het werk.
De dag eindigde voor mij met een hilarische aflevering van Z Nation, terwijl ik tijdens het kijken een stapel papieren sorteerde. Ik lach niet vaak hardop in mijn eentje maar voor dit moment in de aflevering maakte ik een uitzondering:
O ja, omdat het zaterdag was publiceerde ik een vers stukje Engelstalig proza (klik).Zondag kreeg ik een interessant nepbericht. Omdat ik er geen geheim van maak Vrijmetselaar te zijn, ontvang ik sinds enige tijd regelmatig een 'uitnodiging'. Ik krijg (enkele malen per week 😄) de 'unieke' kans lid te worden van een geheime groep binnen de Vrijmetselarij. Namelijk 'the illuminati'. Goh. Jeetje. Ik hoef alleen maar contact te leggen via Whatsapp, dan krijg ik een bankrekeningnummer waarop ik een bepaald bedrag mag storten en dan krijg ik het geheim van rijk en succesvol worden. Nou, jeetje. Waar wacht ik eigenlijk nog op? En het slechte Engels lijkt helemáál niet op het Engels van een zekere Nigeriaanse prins, hoor!
En ja, ook over de dood. Ontkennen dat je spoedig sterft terwijl je in een hospice ligt is als ontkennen dat Trump veel liegt of dat water nat is. Nadat ik hem op en van het toilet had geholpen (Hoera! Steeds minder last van mijn verrekte tussenribspier!) voor hij ging lunchen met de aanwezige vrijwilligers, ging ik tevreden naar huis.
Onderweg erheen en weer terug, kom ik dan langs deze kerk:
Eenmaal thuis nam ik de tijd om bij de buurvrouw te informeren naar haar gezondheid en mijn goudvissen te verzorgen.
Had die afgelopen nacht van mijn goudvissen gedroomd (klik hier voor de volledige droom). Dat zij werden gevoerd door een ander huisdier van mij, een geit. Jawel.
's Middags en een groot deel van de avond was ik in Amstelveen, op de jaarlijkse Zomerbijeenkomst van de broederschap waar ik al ruim 25 jaar met veel plezier (oké, niet altijd) lid van ben. Fijn om de Broeders weer te zien en te spreken. En ook mooi dat er enkele weduwes waren van inmiddels overleden Broeders. Want natuurlijk zijn vrouwen ook voor ons belangrijk, al is de Loge waar ik lid van ben een 'men only' club.
Mooie omgeving!
Heerlijk gegeten ook! De kok was een heuse Indische jongeman. Uit Java. Wat was te horen én te proeven:
Calvin Russell levert met Crossroads de muziek van deze week:
Je hebt weer een interessante week achter de rug met mooie dromen en minder mooie gesprekken. Gelukkig in het echt dan weer wel.
BeantwoordenVerwijderenLove As Always
Dimario
Geen vlag om mijn geaardheid uit te venten, ik zoek geen verkering dus is mijn geaardheid voor niemand belangrijk, omgekeerd is andermans geaardheid onbelangrijk voor mij.. precies omdat ik geen verkering zoek .
BeantwoordenVerwijderen