Nog niet zo lang geleden werd er neergekeken op mensen die racistische uitspraken deden. Inmiddels kijkt niemand er nog van op. Bijvoorbeeld wanneer een president over een groep neo-nazi's zegt: 'They're very fine people'. Er was verder een premier die doodleuk vertelde dat hij tegen 'rassenvermening' (klik) is.
Rechts populisme wint terrein en racistische politici spinnen garen bij het groeiende sentiment dat 'ze' onze 'identiteit' willen afpakken en bezig zijn met 'omvolking'. Dat dat sentiment niet gebaseerd is op feiten doet er blijkbaar niet toe. Wannneer 'Het Volk' iets vindt dat hen door populisten is aangepraat, dan is dat gewoon zo. Zelfs wanneer het niet zo is.
Sinds het begin der mensheid is het al volkomen normaal dat vermenging van verschillende verschijningsvormen van de diersoort 'mens' plaatsvindt. Niets nieuws. Maar in tijden van crisis willen mensen nu eenmaal een zondebok. Of dat nu 'heksen' zijn, 'communisten', 'zigeuners', 'joden', 'negers' of 'moslims'. Dat ook die groepen mensen gewoon mensen zijn en dat er dus ook in die groepen rotte appels zitten maakt niet uit. Die paar rotte appels zijn blijkbaar representatief voor de hele groep.
Behalve wanneer die rotte appels lid zijn van de groep waar racisten toe behoren uiteraard. Dan zijn het 'ontspoorde jongeren' of 'mensen die gewoon wat in de war zijn' of een ander excuus.
Wie 'ze' zijn wisselt ongeveer per generatie. Maar bijna altijd is dat 'de elite'. Dat is een vaag begrip waarvan de betekenis onderhavig is aan voortdurende verandering. Het kan 'de media' zijn maar ook 'de 1%', de Illuminatie, de geheime wereldregering, buitenaardse wezens, 'de communisten' of 'de joden'. Allemaal afhankelijk van het betreffende tijdperk.
Volgens velen is het allemaal de schuld van ons, rijke - vooral blanke - westerlingen. Die groep heeft misschien wel het meest gelijk want sinds wij vonden dat wij recht hadden op meer dan wij kunnen dragen, ging het mis met de wereld.
In plaats van anderen de schuld geven van onze relatieve ellende, is het misschien eens een goed idee om ons eigen gedrag onder de loep te nemen:
Moeten wij echt elke twee jaar een nieuw mobieltje hebben? Is het echt nodig om twee keer per jaar op vakantie te gaan? Is die auto echt nodig terwijl het maar een half uur fietsen is naar het werk?
In acht maanden tijd verbruiken wij aan grondstoffen evenveel als Moeder Aarde in een jaar tijd kan aanmaken. Als iedereen hetzelfde gedrag had als de gemiddelde Nederlander, zouden er zeven Aardes aan grondstoffen en ruimte nodig zijn om iedereen hetzelfde leven te geven als wij leiden.
De gevolgen zijn merkbaar: meer droogtes, meer orkanen en zo meer. Het duurt niet lang - waarschijnlijk nog geen 50 jaar - voordat grote delen van de planeet niet meer geschikt zijn voor menselijke bewoning. Als het u niet kan schelen dat uw kleinkinderen met de gebakken peren zitten, ga dan gerust door met het verspillen van grondstoffen.
Als wij echt iets willen veranderen aan de staat waarin de planeet verkeert, is het misschien goed om zelf te beginnen met veranderen.
Het betekent alleen maar dat je die persoon niet begrijpt
en met 'Dom!' roepen toegeeft dat je dat zelf bent.
Goed nieuws vind ik dat sinds kort dames hygiëneproducten (tampons, maandverband en cups dus) gratis verkrijgbaar zijn. In Schotland (klik) dan. Maar de verwachting is dat andere beschaafde landen zullen volgen. Het is toch een beetje van de zotte dat Viagra wél maar maandverband níet wordt vergoed door de ziektekostenverzekeraar.
Ook goed nieuws is dat 'zakenman' (een bekend eufemisme voor 'leugenaar en oplichter') Sywert van Lienden (klik) zich weer mag verheugen in belangstelling van de Fiscale Inlichtingen- en Opsporingsdienst. Het FIOD heeft beslag laten leggen op bezittingen van de maker van de 'mondkapjesdeal' en diens zakenpartners in Nederland, Zwitserland en Luxemburg.
Toenmalig minister Hugo de Jonge 'wist van niets' maar er startte een onderzoek toen bleek dat hij stiekem privé met van Lienden had zitten appen over de mondkapjesdeal. Die mogelijk voor hem ook een hoge positie binnen het CDA in zou houden. Houdt u de adem maar niet in terwijl u wacht op de uitslag van dat onderzoek want de nu verantwoordelijke minister heeft onlangs verklaard dat het onderzoek 'nog wat langer (klik) gaat duren'. Voor inmiddels de zesde keer. Vraag voor bonuspunten: hoe heet de nu verantwoordelijke minister betreffende de 'mondkapjesdeal' en hoe heet het betreffende departement?
Heb even geen verse foto van een kat voorhanden dus ik hoop dat u tevreden bent met een foto van de toekomstige lunch van een van de buurtkatten:
Informatie die wij niet ontvangen hebben wij niet. Klinkt als een dooddoener maar is gewoon waar. Pas toen ik naar de middelbare school ging ontdekte ik dat er meer religies waren dan de verschillende vormen van Christendom die ik kende uit mijn eigen omgeving.
Chinezen hebben geen probleem met homoseksualiteit. Homoseksuelen bestaan namelijk niet, zo wordt hen al lange tijd (dus niet) verteld. En zo werkt dat ook omgekeerd: wanneer iets je lang genoeg wordt verteld ga je het vanzelf geloven. Zo begonnen wij pas in de financiële crisis te geloven toen ons dagelijks werd verteld dat die bestond. Maar pas drie jaar nadat die ontstaan was in 2008. Drie jaar lang hadden wij dus geen last van de crisis terwijl die wel al bestond.
Mensen die zelf niet geraakt zijn door corona zijn vaak geneigd het bestaan ervan te ontkennen en mensen die nooit honger hebben gekend vinden het moeilijk te geloven dat er miljoenen per jaar omkomen door gebrek aan voedsel.
Maandag kwam een buurvrouw bij mij theedrinken en met haar zat ik begin van de avond een uurtje of zo aan de waterkant. Waar het heerlijk weer voor was. Dankzij de luchtvervuiling vertoonde de lucht ook weer prachtige kleuren tegen zonsondergang:
Zo zittend met de buurvrouw schoot mij de tekst van een liedje te binnen:
'On a hot summer night, would you offer your throat to the wolf with the red roses?'
Wij vroegen ons ook af welke 'regenboogvlag' nu écht mensen van alle genders en seksuele voorkeuren vertegenwoordigt:
Tussendoor had ik aardig wat achterstallige e-mails verwerkt, er honderden weggegooid en ook zo'n 100 foto's verwijderd van de mobiele computer die in mijn broekzak past. Dat alles terwijl ik aan de waterkant zat en lag te genieten van een heerlijke zomerdag. Waarbij ik genoot van wat er zoal voorbijkwam:
Het lijkt voor ons mensen uit De Lage Landen prachtig, zoveel zonnige, warme dagen maar het is intussen echt een groot probleem: in 500 jaar (klik) was het niet zo droog in Europa als nu. In korte tijd - op de kosmische schaal minder dan een ogenblik - zijn gletsjers in bijvoorbeeld Zwitserland (klik) enorm afgenomen in volume.
Kinderen die dit jaar zijn geboren zullen waarschijnlijk sneeuw alleen nog ervaren in spelletjes op hun AR/VR spelcomputers. Of als volwassene een wereld ervaren zoals in een recente droom (klik) van mij.
Ook deze dag werd ik meerdere malen gebeld. Bij het uit de 'stil'-stand ('Stilstand'. Ha!) halen van mijn mobiel (als ik rust wil, wil ik rust en als ik wil werken, wil ik werken.) bemerkte ik diverse gemiste berichten en gesprekken. Ongeveer de helft bleek spam (mooie term uit het Engels: 'Het lijkt op vlees maar is het eigenlijk net niet').
Oplichters zijn erg actief vanwege de gestegen energieprijzen: 'Voor maar twaalfvijftig maken wij uw overschrijving naar een goedkopere leverancier in orde.' Klinkt prachtig. Tot je een rekening krijg voor €1250,- ('twaalfvijftig'. D'oh!). Exclusief BTW. Of je gasrekening is bij je 'nieuwe' leverancier inderdaad iets lager dan bij je oude. Maar je betaalt €300 aan 'aansluitingskosten' en elke maand €35 voor 'administratiekosten'. En dat vijf jaar lang. Dus let u op? Want goedgelovige mensen zijn voor oplichters prima melkkoeien.
Binnenkort is het zomerreces van de Geheime Jongensclub voorbij maar tot die tijd kan ik andere dingen doen op de maandagavond. Analoge foto's digitaliseren bijvoorbeeld. Zoals deze, genomen een maand voor mijn 21ste verjaardag:
Geen oordeel, oké? Het was eind jaren '80.
Dinsdag werd ik uitgerust wakker na een relaxte droom (klik). Was leuk mijn moeder weer even te zien. 😍
Verder leek de dag in veel opzichten op de dag ervoor. Niet in de laatste plaats omdat ik weer eens een middag doorbracht aan de waterkant.
Met een boek; het leven van Jacoba 'Co' van Tongeren was echt bijzonder boeiend! En niet eens omdat zij zich er geen moment voor schaamde om een vrouw als levenspartner (klik) te hebben. En dat in de jaren '30. Alleen al daarvoor was een hele berg lef nodig. Wat haar in mijn ogen zo bijzonder maakte is dat zij haar acties - die anderen beschouwen als 'heroïsch' - als volkomen normaal beschouwde: 'Je hebt lief wie je lief wilt hebben en wanneer anderen in nood verkeren, help je hen naar vermogen. Punt.' Intussen wist zij met een vrij kleine groep mensen ruim 1400 mensen uit handen van de nazi's te houden. Een daad die een aantal helden (waaronder een paar oprichters van Vrij Nederland alsmede haar vader die toen tevens Grootmeester van de Nederlandse Orde der Vrijmetselaars was) met de dood moesten bekopen.
Maar het is ook een heel dik boek. Het zal nog even duren voor ik het uit op want tegelijkertijd lees ik ook nog twee andere boeken: eentje op mijn e-reader en eentje als luisterboek. In vroeger dagen was ik vaak aan vijf tot acht boeken tegelijk bezig.
Terwijl ik een vrouw via haar openstaande balkondeuren hoorde stofzuigen tijdens het zingen (of omgekeerd. Daar wil ik vanaf zijn) en een paar dames die naast mij lagen hoorde opscheppen over wie van de twee een slechtere jeugd had gehad dan de ander - 'Mijn vader was een gewelddadig alcoholist.' 'Dat is nog niets. Ik zag mijn broertje sterven toen ik vijf was.' - en vogels hoorde opschrikken van fietsbellen en geluidloze brommers, viel ik voor een moment in slaap.
Een paar van de berichten die ik deze dag ontving, betroffen (mogelijke) toekomstige entertainmentopdrachten. Betaalde zelfs. Houzee ende hoera! Nog 'even' een betaalde deeltijd baan vinden en ik ben weer op de rails. Diverse mensen wezen mij deze dag op interessante carrièrremogelijkheden die ik zal najagen. Altijd spannend!
Na het avondeten hield ik mij bezig met het verwerken van een stapel papieren.
Eindelijk komt er een beetje schot in! Vergeleken met een jaar eerder is mijn woning zeker twintig kilogram lichter. Aan oude formulieren, overzichten en uitgedraaide documenten alleen al.
Woensdag belde een vriend: 'Ga je mee stappen vanavond? De entree is maar €5 en een drankkaart is maar €20.' Hoe aanlokkelijk ook, €25 is de helft van mijn maandbudget qua 'frivoliteiten': gezien mijn inkomen heb ik niet meer dan €50 per maand te besteden voor luxe zaken zoals uitgaan. Wat meer is dan een tijdje geleden maar nog steeds niet heel veel. Ik kan dus af en toe iemand en mijzelf trakteren op een drankje in een horecagelenheid maar niet al te vaak.
Het was een drukte van belang bij Guerilla Kitchen, Warriors against Foodwaste (klik). Vanwege een tekort aan vrijwilligers (vakantie en ziekte), had men geen pakketten gemaakt maar de kratten met eten buiten voor de deur neergezet.
(Foto credit: Guerilla Kitchen)
Beetje jammer dat sommige mensen het dan nodig vinden om niet op hun beurt te wachten maar anderen opzij te duwen en uit een bak met tien uien er acht te pakken. 'Asocialen' noemden wij die mensen vroeger. Maar de meesten kunnen zich wel gedragen en ik voerde fijne gesprekken met deze en gene. Zo werd ik gevraagd als presentator voor een komend buurtfeest.
Tevreden met de buit gingen de buurvrouw met wie ik er doorgaans heenga naar mijn huis waar wij nog even een kopje thee deden op de goede afloop.
Vervolgens solliciteerde ik op een vacature die een vriend mij had doorgestuurd. Behalve voor de gevraagde functie bood ik hen ook mijn diensten aan als tekstschrijver want zo te zien kunnen zij er eentje gebruiken:
Nadat ik nog wat sollicitaties had verricht en doorgegeven aan de instantie die mijn WW-uitkering verzorgt - waarna ik mij ook opgaf voor een aantal workshops om mijn kansen op de arbeidsmarkt te vergroten - pakte ik een boek en een fles vers water en zocht de waterkant weer op.
Omdat het kon. Weliswaar heb ik mijn vakantie officieel als beëindigd verklaard maar dat wil niet zeggen dat je niet af en toe het vakantiegevoel kunt opwekken.
Boodschappen deed ik samen met een buurvrouw die tegelijkertijd met mij de supermarkt betrad. Gezellig!
Aan sociale media deed ik vrij weinig deze dag. Soms dring ik door tot een 'andersdenkende' (om het denigrerende 'wappie' even niet te gebruiken) maar mensen iets bijbrengen die weigeren te leren is doorgaans onbegonnen werk. Dan krijg je dit soort reacties nadat je iemand hebt gewezen op een inconsistentie in zijn of haar verhaal*:
Uiteraard maakte Kneus (wappies weten dat hun verhalen nooit kloppen. Wie achter zijn eigen mening staat doet dat niet onder pseudoniem) het mij vervolgens onmogelijk te reageren door mij te blokken. Tekenend: mensen die roepen dat iedereen moet kunnen zeggen wat-ie wil, willen vaak niet dat anderen zeggen wat zij willen zeggen.
Jammer dat hij zo reageert wanneer mensen aantonen dat zijn bewijs voor een of andere complottheorie geen hout snijdt. Dit soort mensen bewijzen met hun gedrag eigenlijk maar één ding: dat zij leugenaars zijn. In zijn voordeel: 'deugzak' is een scheldwoord dat ik zelden tegenkom. Eigenlijk bestaat het nog maar kort: een bekende populist is ermee begonnen om zelfstandig nadenkende mensen 'deugzak' te noemen. Uiteraard nemen de schaapjes dat dan gewoon over.
*Ben politicus geweest. Zo zeg je op een nette manier 'je liegt!'
's Avonds werd ik door een vriend 'ontvoerd': hij kwam langs en nam mij mee naar zijn favoriete club. Waar ik lekkere drankjes dronk en nieuwe vrienden maakte. Er zijn geen foto's van omdat daar de regel geldt: 'Geen foto's!' Omdat de vriend zijn laatste bus naar huis miste, bleef hij gezellig bij mij overnachten.
Donderdag trof een buurvrouw van mij hem aan bij mij op de bank nadat hij en ik hadden ontbeten. Terwijl hij op de bus naar huis ging, assisteerde ik de buurvrouw als begeleider bij een afspraak die zij had.
Waarna zij mij trakteerde op een tosti met een lekker kopje koffie.
Was die middag keurig op tijd thuis om te douchen, om te kleden, kostuums in te pakken en de tram en bus te pakken richting een locatie waar ik zou gaan werken. Maar de opdracht werd afgebeld. Rijkelijk laat, vind ik zelf, vier uur voor aanvangsttijd van het feest . Maar het schijnt 'normaal' te zijn om zzp'ers zo te behandelen. Hoor ik ook van bevriende DJ's en fotografen, visagisten en anderen in 'het vak'. Gek dat de klant boos wordt als je hen er op wijst dat in je Algemene Voorwaarden staat: '50% Betalen bij afzeggen op minder dan 24 uur vantevoren.'
Waarom zij dat niet begrijpen is een raadsel want de tandarts en de fysiotherapeut vragen 100% wanneer je te laat afbelt. En terecht.
Omdat ik de dag niet stilletje voorbij wilde laten gaan, toog ik aan het werk: solliciteren, achterstand met beantwoorden van e-mails inlopen, aantekeningen verwerken, stukjes en gedichten schrijven...En dat allemaal terwijl ik in mijn zwembroek aan de waterkant lag.
Omdat het kan. Dus. Als zodanig. Dit was mijn 'set-up':
Hoorde een jongedame en de oudere dame wiens rolstoel zij voortduwde gezellig kwebbelen in het Bahasa Indonesia dus toen zij vlakbij mij waren zei ik: 'Selamat malam!' Waarop de jongedame zich licht verbaasd naar mij keerde, lief glimlachte en keurig 'Terima kasih!' antwoordde. Vind ik leuk. Ook al ken ik bijzonder weinig woorden in andere talen buiten Nederlands, Engels, Duits en steeds meer in het Frans, wanneer ik dan eens een andere taal kan gebruiken, doe ik dat graag.
Natuurlijk kwamen er ook diverse buurtgenoten langs en met de een voerde ik een iets langer gesprek dan met de andere; van een eenvoudig 'Hoi!' tot een gesprek over een komend buurtfeest.
Op sociale media kwam ik dit juweeltje van een leugen tegen:
Erg knap van iemand die in 1940 is geboren - volgens diens kleindochter - om te hebben gevochten in zowel de Eerste alsook de Tweede Wereldoorlog. Bovendien: Nederland was tijdens WO I neutraal, dus vocht haar opa voor de Duitsers? Als hummel van minus 26 jaren jong?
Vrijdag had ik een bekende aan de telefoon: 'Zo hé, jij bent niet altijd makkelijk bereikbaar!' Klopt. Als ik geconcentreerd aan het werk ben, rust wil of visite heb of op visite ben of in het openbaar vervoer zit, staat mijn mobieltje in principe uit. Maar opeens daagde het mij: minimaal vijf dagen van de week visite hebben of op visite te zijn is de uitzondering. Voor sommigen is een of twee afspraken per maand al veel.
Het was aanzienlijk minder warm dan de dag ervoor, merkte ik tijdens mijn dagelijkse wandeling.
Waarbij ik een stukje mocht omlopen vanwege wegwerkzaamheden. Een zogeheten 'herprofilering' waarbij naar verluidt de stad ook wordt gemoderniseerd met het leggen van glasvezelkabel.
In het weggeefkastje waar ik ook dit keer weer wat in plaatste, zag ik een bekend boek:
Als tiener las ik graag 'De Bermuda Driehoek' van Charles Berlitz. Ooit dacht ik dat mensen die boeken schrijven zeer geleerd zijn en altijd goed onderzoek doen voor zij iets als 'feit' of zelfs maar als 'mogelijkheid' neerpennen. Tenzij men fictie schrijft. Later - toen ik zelf het ook wel eens mis bleek te hebben en soms zelfs dingen verzon - bedacht ik dat schrijvers van populaire non-fictie boeken het misschien ook wel eens mis hebben en dingen verzinnen.
Hoewel machtig interessant, die verhalen over UFO's en afstammelingen van het mysterieuze Atlantis, bleek het boek van Berlitz vooral fictie, vermomd als feitenrelaas over 'De Bermudadriehoek' (klik). Een beetje als Dan Brown dus: men neme een handvol verifieerbare feiten, vermenge dat met geloofwaardige hypotheses en serveert het geheel in een kom met onzin en voilà, mensen geloven het!
Omdat het vrijdag was publiceerde ik een vers stukje proza. En omdat ik daar zin in had keek ik de eerste aflevering van 'House of the Dragon', de prequel van Game of Thrones. Heb de wereld van Westeros wel gemist, hoor!
Zaterdag - anticiperend op afspraken zondag - hield ik mij bezig met huishouden en diverse klussen in huis. Zoals het verder uitruimen van mijn boekenkasten. Na het (her)lezen van dit stapeltje mogen ook zij op zoek naar een nieuw baasje. Waarschijnlijk via een van de weggeefkastjes in de wijk.
Door die wijk liep ik weer een rondje waarbij ik bij de waterkant was toen de zon weer even goed doorbrak en zorgde voor gratis aanmaak van Vitamine D in mijn lichaam.
Op Twitter had ik een lollig gesprek met een heuse gelukszoeker: deze anonieme meneer vertrok naar Zwitserland toen hij er financieel op vooruit kon gaan.
Gek genoeg vindt hij dat anderen mensen níet naar een ander land mogen om hun levensstandaard te verbeteren. Helaas was het plezier van korte duur want hij weigerde antwoord te geven op mijn vragen, bleef het proberen met debattrucjes en provocaties en uiteindelijk begon hij mij uit te schelden. Sorry, maar dan heb je genoeg kansen gehad maar krijg je gewoon geen aandacht meer. Terwijl hij - volgens zijn eigen zeggen - mensen hem liet betalen om hen te slaan (ieder z'n hobby), ging ik een paar uren aan het werk.
De dag eindigde voor mij met een hilarische aflevering van Z Nation, terwijl ik tijdens het kijken een stapel papieren sorteerde. Ik lach niet vaak hardop in mijn eentje maar voor dit moment in de aflevering maakte ik een uitzondering:
O ja, omdat het zaterdag was publiceerde ik een vers stukje Engelstalig proza (klik).
Zondag kreeg ik een interessant nepbericht. Omdat ik er geen geheim van maak Vrijmetselaar te zijn, ontvang ik sinds enige tijd regelmatig een 'uitnodiging'. Ik krijg (enkele malen per week 😄) de 'unieke' kans lid te worden van een geheime groep binnen de Vrijmetselarij. Namelijk 'the illuminati'. Goh. Jeetje. Ik hoef alleen maar contact te leggen via Whatsapp, dan krijg ik een bankrekeningnummer waarop ik een bepaald bedrag mag storten en dan krijg ik het geheim van rijk en succesvol worden. Nou, jeetje. Waar wacht ik eigenlijk nog op? En het slechte Engels lijkt helemáál niet op het Engels van een zekere Nigeriaanse prins, hoor!
Zo stapte ik glimlachend op tram richting de vriend die in een hospice ligt. Helaas zonder buurvrouw want die was ziek. Hoop gelachen weer. Serieuze gesprekken gevoerd ook. Met koffie en koekjes als vulmiddel:
En ja, ook over de dood. Ontkennen dat je spoedig sterft terwijl je in een hospice ligt is als ontkennen dat Trump veel liegt of dat water nat is. Nadat ik hem op en van het toilet had geholpen (Hoera! Steeds minder last van mijn verrekte tussenribspier!) voor hij ging lunchen met de aanwezige vrijwilligers, ging ik tevreden naar huis.
Onderweg erheen en weer terug, kom ik dan langs deze kerk:
Echt super ontzettend gelovig ben ik niet (maar dat er 'meer' is, dat vermoed ik toch echt wel) en dan sta je toch even stil bij de aanblik van een kerk. Als niet een van de koorleden in de minuut die ik er stond verschrikkelijk vals had gezongen, had ik er wellicht wat langer gestaan.
Eenmaal thuis nam ik de tijd om bij de buurvrouw te informeren naar haar gezondheid en mijn goudvissen te verzorgen.
Dit oranje schatje heet Meerval. Nadat ik haar vertelde dat de grootste goudvis in het aquarium Karper heet, besloot mijn jongste dochter dat de twee nieuwste bewoners dan best Snoek en Meerval konden heten. Zodoende.
Had die afgelopen nacht van mijn goudvissen gedroomd (klik hier voor de volledige droom). Dat zij werden gevoerd door een ander huisdier van mij, een geit. Jawel.
's Middags en een groot deel van de avond was ik in Amstelveen, op de jaarlijkse Zomerbijeenkomst van de broederschap waar ik al ruim 25 jaar met veel plezier (oké, niet altijd) lid van ben. Fijn om de Broeders weer te zien en te spreken. En ook mooi dat er enkele weduwes waren van inmiddels overleden Broeders. Want natuurlijk zijn vrouwen ook voor ons belangrijk, al is de Loge waar ik lid van ben een 'men only' club.
Mooie omgeving!
Heerlijk gegeten ook! De kok was een heuse Indische jongeman. Uit Java. Wat was te horen én te proeven:
Was net thuis toen het lichtjes begon te regenen. Onderweg zag ik de bui al hangen.
Voor het slapen keek ik nog met veel genoegen een aflevering van The Orville.
Calvin Russell levert met Crossroads de muziek van deze week:
In Albergen komen tijdelijk 300 mensen te wonen die op de vlucht zijn voor oorlog en/of honger. De bevolking telt 3500 zielen. 'Straks is 10% van de inwoners allochtoon! Dat moet wel mis gaan!'
Die angst - hoewel logisch - blijkt ongegrond. In Amsterdam is ongeveer 55% van de inwoners immigrant en leven mensen samen van 180 verschillende nationaliteiten (hoeveel landen zijn er eigenlijk?). Natuurlijk is er wel eens wat maar in het algemeen gaat het vrij goed en leven wij gezellig samen. Natuurlijk zijn veel vluchtelingen getraumatiseerd en hebben dus psychologische hulp nodig. Maar iedereen die wel eens in Amsterdam is geweest, weet dat daar wel meer mensen 'met een psychisch ongelukje' rondlopen.
In 2016 kwamen 30.000 buitenlanders in Amsterdam wonen en werken. Hun woonruimte verscheen blijkbaar plotseling. Door middel van magie of zo. Logisch dat deze buitenlanders ('expats' geheten) Nederland kozen want vaak ontvangen zij 30% van hun salaris belastingvrij, krijgen zij hypotheekrenteaftrek en betalen geen belasting over hun netto vermogen.
Maar de goede burgers van Albergen weten niet hoe buitenlanders er uit zien, want die zijn al jaren niet gezien in Albergen, waar officieel 3% van de inwoners van buitenlandse komaf is. Wat dus gewoon Duitsland of België zou kunnen zijn. Of misschien is er een Roemeense klusjesman blijven wonen. Dat weet ik niet. Dus misschien zou het een goed idee zijn om in het buurthuis filmpjes met donkere mensen te laten zien en later een echte donkere meneer te laten zien. Die zij vragen mogen stellen en aanraken en zo.
Wat ook zeker zal helpen is als voetbalclub De Tukkers (ik verzin dit niet. Dat is écht de naam van de voetbalclub in Albergen) een goed scorende Afrikaanse spits zou inhuren. Zie als voorbeeld Rotterdamse racisten die vinden dat 'elke buitenlander!' (waarmee zij mensen met een donkere huidskleur bedoelen want hun Hongaarse buurvrouw is een leuke dame en de Poolse klusjesman is een harde werker) 'moet opzouten!' Maar doodleuk deze meneer toejuichen
'want hij is een echte Feyenoorder! Ook al kan ik zijn naam niet uitspreken.' Weet u wie hij is en hoe zijn volledige naam moet worden uitgesproken?
Zijn ze bang dat één bepaalde bevolkingsgroep overheerst? Dat lijkt mij terecht want al jarenlang wordt het beleid in Albergen bepaald door één - zeer dominante - groep: ruim een derde van de bevolking in Albergen bestaat uit blanke mensen van tussen de 45 en 65. De typische CDA achterban dus. En dat is een van de twee partijen (de andere is de VVD) die het al decennialang voor het zeggen heeft in Nederland. Vreemd dat de mensen van Albergen tegen een beleid zijn dat zij al jarenlang steunen door CDA te stemmen.
'Ja maar als je zo om vluchtelingen geeft, dan neem je ze toch in huis!?' roepen racisten graag. Onzinnig argument. Tenzij zij zelf bejaarden in huis nemen. Want die hebben het in Nederland toch zo slecht?
De zaak rond vluchtelingen zou snel zijn opgelost als wij hen voortaan 'expats' zouden noemen. Als je ziet wat er voor expats allemaal geregeld is, zie je dat VVD en CDA graag buitenlanders Nederland zien verrijken.
'Iedereen is welkom in Amsterdam. Zo lang je ons maar geld oplevert.'
Goed nieuws is dat er een wetsovertreder is aangepakt (klik). Hij creëerde doelbewust een levensgevaarlijke verkeerssituatie. Het duurde even maar ook Justitie raakte er van overtuigd dat dat niet zonder consequenties kan.
Deze nieuwe buurtkat houdt mij nauwlettend in de gaten:
Mijn moeder zaliger had bijzonder interessante verhalen te vertellen. Maar ze waren niet allemaal 100% waargebeurd. Eenzelfde verhaal kon jaren later extra details bevatten die eerder niet waren gemeld maar waar hadden kunnen zijn. Anderzijds werden details weggelaten uit een verhaal als dat het wat minder interessant maakte.
'Ja, maar dat doe jij ook!', wist een levensgezelling mij te vertellen. En verdomd, ze had gelijk!
Ook ik had - en heb - nogal eens de neiging om de nadruk te leggen op de wat interessantere aspecten uit mijn levensverhalen. Zoals in dit waargebeurde verhaal (klik). Waarin ik wakker werd in het bed van de dochter van de dominee. Maar het detail 'zij was niet thuis' met opzet wegliet.
Het is wel iets minder geworden sinds ik er - dank je wel, lieve ex-vriendin! - op ben gaan letten.
Doet u dat ook, minder interessante stukjes uit levensverhalen weglaten zodat het minder saai wordt? Of geeft u toehoorders die u vertelt over uw vakantie een uitgebreide beschrijving van de vorm en kleur van de barkrukken aan de hotelbar en het patroon van het tapijt op uw hotelkamer? Of vertelt u liever dat u zwaaide naar Frans Bauer en hij naar u terugzwaaide?
===============
In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/TerrebelAuthortainer ================
Maandag werd ik wakker met een lichte hoofdpijn en bedacht dat dat door de warmte kwam. Wilde mijn symptomen (concentratieproblemen, beetje duizelig, erg moe) intikken in de browser op mijn mobiel maar dat bleek lastig: een gemiddeld aanraakscherm kan niet goed worden bediend wanneer de vingertoppen vochtig en warm zijn.
Ging niet in de volle zon liggen maar wachtte tot in de namiddag met buiten gaan liggen lezen. De zon was niet zo fel dankzij een prettige sluierbewolking:
Qua temperatuur was er weinig verschil met binnen zitten maar in elk geval heb je buiten nog een beetje uitzicht. En geluiden.
Het heeft wel wat, met de ogen dicht liggen luisteren naar flarden van gesprekken van mensen die langs komen lopen/fietsen/rijden/varen/suppen. Veel mensen lijken tegenwoordig in zichzelf te praten. Nadere beschouwing leert doorgaans dat zij dan handenvrij aan het bellen zijn: 'Nee, ik wil een nieuwe offerte van jou over het leggen van linoleum bij mijn klant...', 'Als ik jou was zou ik die gozer dumpen...', 'Nee schat, paarse gordijnen staan echt veel beter in de slaapkamer dan de rode die jij wil.' 'En dan ben je al verdrietig, belt je ex om te vragen hoe het met je gaat. Hoe durft-ie!' Beseffen mensen echt niet dat anderen onvrijwillig meeluisteren wanneer zij op straat lopen te praten?
Vind dat die laatstgenoemde mevrouw groot gelijk heeft, trouwens: ex-en horen bijzonder nare personen te zijn, geen empatische wezens die zich oprecht zorgen maken om jouw welzijn. Tsss!
Vroeger werd je door een wijkagent aangesproken als je in jezelf liep te praten en bracht hij je met zachte hand naar de nachtopvang van een Geestelijke Gezondheidsinstelling. Sinds hij voor €2 'oortjes' kocht, overkomt een schizofrene buurtgenoot dat niet meer.
Altijd weer kippenvel bij het horen van The Last Post.
De Loge is nog steeds met zomerreces en dus nam ik de tijd om maar liefst twee afleveringen achter elkaar te kijken van een serie. Dan loop ik weer een beetje in op mijn achterstand. Niet dat ik de illussie heb om voor het einde van mijn leven alle TV-series gekeken te hebben die ik nog wil zien, hoor. Tenzij ik er wellicht nog ben als het 100-jarig bestaan van de WARP-aandrijving wordt gevierd. Voor de nerds: volgens het Star Trek canon wordt deze 'sneller dan licht'-aandrijving voor ruimteschepen uitgevonden in 2063.
Zo kwam het dat ik genoot van Z Nation: een parodie op diverse andere series. Duidelijk natuurlijk is de vette knipoog naar The Walking Dead, compleet met zombies en een Negan-achtig karakter. En wat te denken van de zombie versie van George R.R. Martin die 'werd beschermd door een of andere kerel met een kruisboog'? Als de helden het dorp Roswell betreden, maken zij kennis met een karakter dat Scully heet: 'Hi, I'm Dan, Dan Scully.' Naar welke serie verwijst deze scène?
Over sociale media deze dag deel ik alleen maar even dat mij iets opviel: 'Ja, maar Sigrid Kaag!' is de Nederlandse versie van 'Yes, but Hunter Biden!'
En heel lief dat mensen sociale media gebruiken om anderen te waarschuwen voor gevaren maar soms denk ik dat zij geen idee hebben waar zij over praten:
Dorien 'de vriendin van Willem' Rose waarschuwt mensen vaak en graag tegen 'gif dat ze in je lichaam willen spuiten!' Weet zij waar 'tox' in Botox voor staat?
Natuurlijk mag ik graag af en toe een aflevering van een serie kijken. Vaak is dat science fiction, fantasy, of iets met superhelden of zombies. Ben niet zo van de 'real life' series want voor 'het echte leven' hoef ik alleen maar om mij heen te kijken terwijl ik liever iets kijk in het kader van escapisme.
Dus ik kijk ook graag documentaires over onderwerpen waar ik niets tot weinig van weet. Zo keek ik deze avond naar de jacht op een opmerkelijke vondst: op de bodem van de Baltische Zee ligt een groot object dat in eerste instantie lijkt op de Millennium Falcon die een noodlanding maakte.
Compleet met lang glijpad dus. Erg interessant!
Als ik iets meer wil weten over een onderwerp waar ik een beetje kennis van heb, zijn ook daar documentaires over te vinden. Over economie (klik) bijvoorbeeld. Ik weet uiteraard dat 'de burger' nu klaagt over een achteruitgang in te spenderen vermogen. Maar weet nu ook waarom men daar in de jaren '70 en '80 níet over klaagde; het ging toen zó goed in Nederland dat de overheid mensen stimuleerde om (eerder) te stoppen met werken en lekker veel geld uit te geven. Want het kon niet op! Welnu, dat kon dus wel. Mooi dat vanaf 1973 Nederlanders 40% meer geld uitgaven dan in de jaren daarvoor, maar dat soort groei houdt een keertje op, natuurlijk.
In die tijd hadden wij vooral kabinetten zoals het huidige: met aan de leiding dus de VVD en de (voorloper van het) CDA. Welgeteld één keer (klik) hadden wij een kabinet dat met een beetje goede wil 'links' genoemd kan worden. Onder Joop den Uyl. Dus waarom mensen 'die linkse kliek in Den Haag' de schuld geven van 50 jaar wanbeleid is mij een raadsel.
Dinsdag had ik een mazzeltje: een afspraak ging niet door. Aan de ene kant licht teleurstellend maar anderzijds kon ik nu andere leuke dingen gaan doen. Zo ging ik verder met het uitruimen van mijn boekenkasten en verwijderde ik - buiten liggend in het gras bij de waterkant - ruim 2 gigabyte aan data van mijn mobieltje. Waaronder foto's als deze:
Maak vaak een paar foto's van hetzelfde object om dan later de in mijn ogen minst mislukte via sociale media en/of met vrienden te delen.
Bij thuiskomst viel mij op dat het binnenshuis even warm was als buiten, namelijk 25 graden.
Begin van de avond had ik een vriend op visite en omdat er nog daglicht binnenkwam toen hij weer vertrok, pikte ik nog wat klusjes op. Zo scande ik wat ingeplakte foto's in om die digitaal voor het nageslacht te bewaren. Dan kom je dus foto's tegen van ex-geliefden, inmiddels overleden vrienden en je kinderen. Daar komen de nodige emoties bij kijken. O, en van jezelf. Zo ziet u hier een van de weinige foto's waar ik samen met mijn kinderen op sta:
Van een jaartje of 15...?...20...? eerder stamt deze foto van een verkleedpartijtje (althans, voor uw gemoedsrust zeg ik maar even dat het om een verkleedfeestje ging). Er waren toen nog geen mobieltjes dus je kreeg ook geen appjes van verontruste ouders: 'Waar blijf je nou? Je bent al twee dagen niet thuis komen eten!' Interessante tijden. Waar gelukkig niet heel veel foto's van zijn.
Tegen middernacht werd er op mijn raam geklopt: 'Kom, het is nu heerlijk weer voor een wandeling!', nodigden vrienden mij uit. En inderdaad was het heerlijk zacht wandelweer met de belofte van regen in de lucht. Bovendien zwaaiden wij naar de meneer van de lokale snackbar die zijn zaak net afsloot en zagen een verliefd stel voorbijkomen alsof zij deze beroemde filmscène naspeelden:
Mooi beeld, zo vlak voor het slapengaan!
Woensdag werd ik moe wakker want ik viel pas laat in slaap door de broeierigheid en had weer eens een interessante edoch wat vermoeiend avontuur in mijn dromen (klik) achter de rug. Zouden wij soms tijdens onze dromen in een alternatieve dimensie rondstappen?
Naar buiten kijkend leek het mij een prima plan om mijn vakantietijd als 'beëindigd' te beschouwen; het had aardig geregend en de lucht was grijs.
Dus ik verrichtte weer eens een paar sollicitaties en verstuurde wat e-mails en appjes vanuit mijn functie als Secretaris van de Geheime Jongensclub. In mijn mailbox zat nog steeds geen reactie op een eerdere - en veelbelovende - sollicitatie. Nadat ik eerder had gevraagd waarom ik nog steeds geen reactie had ontvangen nadat mij was toegezegd dat ik die 'binnen twee weken' zou ontvangen kreeg ik de reactie: 'Excuus. Helemaal vergeten. Maar binnen een week nemen wij alsnog contact met je op!' Inmiddels zijn wij twee weken verder. Beetje jammer maar ik ga hen niet wéér rappeleren. In plaats daarvan vraag ik mij af of ik wel wil werken voor een werkgever die op zo'n lakse manier met mensen omgaat.
Met een buurvrouw haalde ik ons wekelijks voedselpakket
en spraken daarbij met diverse buurtgenoten. Gezellig!
Zou die middag eigenlijk op reis gaan naar een ander deel van het land maar de afspraak is verplaatst. Zodoende had ik een hele middag én avond voor mijzelf!
Dus ik nam wat tijd om nog wat meer op te ruimen in huis en wat analoge foto's in te scannen.
Op de foto ziet u ongeveer de helft van het aantal albums dat ik nog te gaan heb.
Ook besloot ik afstand te nemen van een stapel tijdschriften. Ooit bewaard 'want stel je voor dat ik ooit een artikel wil opzoeken?'. Maar in de praktijk doe je dat natuurlijk nooit. Kan ik iemand van mijn lezers blij maken met een paar jaargangen Kijk magazine (klik)?
Ik hou er twee weken aan vast tot na publicatie van dit weekoverzicht.
De dag sloot ik af met het kijken van weer een vermakelijke aflevering van Z Nation en nog wat lezen in bed.
Donderdag was weer een afsprakenvrije dag. Dus ik ging wat verder met opruimen en stopte wat boeken in een krat om die later te verspreiden onder publieke boekenkastjes in de wijk.
Wat mij op sociale media opviel was dat nu opeens diverse 'holebi' mensen zich afkeren van de LHGBTI+ gemeenschap 'Want transseksuelen willen alleen maar aandacht!' Ik bespeur hierin wat jaloezie. Alsof je jaloers moet zijn op mensen die vaak worden vernederd, uitgescholden, in elkaar geslagen en zelfs tot zelfmoord gedreven. Soms vind ik mensen best een beetje raar.
Net als die aparte logica: 'Als een vrouw zich een penis laat aanmeten blijft zij vrouw!' Er komt echt wel iets meer kijken bij een transitie hoor. Het is niet alsof je stickers plakt op je oude FIAT 500 en dat-ie dan opeens de nieuwste BMW is.
Heb mij bescheurd om dit foutje van een zekere geblondeerde politicus:
Heeft u het foutje al gezien? Geert Wilders denkt dat naar Nederland gevluchte Oekraïners geen statushouder zouden kunnen worden. Waarschijnlijk omdat hij niet precies weet wat 'statushouder' betekent. Dacht direct aan het verhaal van een journalist die aanwezig was bij een congres over emancipatie en per ongeluk schreef over 'de aanwezige vrouwen en de lesbiënnes'.
Hieruit blijkt dat hij gewoon andere populisten en een paar krantenkoppen heeft nagepraat. Op zich niet erg want veel mensen weten niet dat voor Oekraïense vluchtelingen momenteel een speciale 'beschermde status' geldt maar zodra blijkt dat het echt nog wel even duurt voor zij veilig kunnen terugkeren, kunnen zij ervoor kiezen een asielaanvraag in te dienen. Zodra die is gehonoreerd zijn zij (voor vijf jaar) statushouder.
Geert Wilders heeft andere ideeën over 'luxe' dan andere mensen: het hotel in Waalwijk waar de vluchtelingen worden ondergebracht is een leegstaande 'Van der Valk'.
Dat had hij kunnen weten met een zoektocht via Google van ongeveer 40 seconden. Maar hij was vast te druk bezig met zich op te winden en glimlachend de 'likes' op zijn bericht te tellen om te controleren of het wel waar was wat hij beweerde.
Zat lekker aan de telefoon te babbelen met een vriendin tot zij zei: 'Hé, het is hartstikke lekker weer! Wat doe jij binnen?' Goed punt. Dus ik ging - hoewel er thuis nog meer dan voldoende te doen was - genieten van een uurtje aan de waterkant. Waar ik een binnenvaartschip voorbij zag varen,
bevriend raakte met een langslopende buurtgenote en met haar een fijn gesprek voerde. Onder meer over hoe fijn het is dat er een publiekelijke drinkwaterkraan is waarbij ook rekening wordt gehouden met viervoeters:
Hoewel in 'dat gewelddadige, criminele Amsterdam met al die dieven, inbrekers en verkrachters!', is bij mijn weten het ooit door buurtgenoten neergezette bakje nog nooit onvreemd en wordt het ook regelmarig schoongemaakt. Mooi vind ik dat.
Op de weg terug naar huis haalde ik wat boodschappen. Bij het afrekenen voelde ik mij bijzonder hip en modern want ik haalde zelf mijn boodschappen langs de scanner en betaalde de rekening door mijn mobieltje bij het betaalapparaat te houden. Nog geen twintig jaar en dan betalen wij door te zwaaien naar de scanner en/of door er even in te kijken.
Ook 's avonds was het fijn toeven aan de waterkant.
Waar ik fijn zat te contempleren met een buurvrouw en wij werden bijgestaan door een stadsdichter en diens muze. Altijd fijn, nieuwe vrienden maken.
Vrijdag werd ik uitgerust wakker. Ondanks weer een spannende droom (klik). Omdat het nog een vakantiedag was deed ik alleen maar wat ik wilde doen en vrijwel niets wat ik 'moest' doen. Het experiment 'Ik ben er gewoon een dag of tien niet en noem dat 'vakantie' is goed geslaagd. Ontving maar één klacht: 'Waarom reageerde jij niet direct op mijn e-mail?' 'Omdat ik vakantie had.' 'Dat had jij dan even moeten laten weten!'. 'Voordat jij op vakantie gaat, laat jij dan iedereen weten dat jij voorlopig niet op e-mails zult reageren?' 'Nee, natuurlijk niet!' 'Maar jij vindt dat ik dat wel moet doen?' 'Eh...' 'Precies.' Klaar.
Omdat het vrijdag was had ik weer een vers verhaaltje (klik) voor mijn lezers.
De hele dag binnen zitten vind ik maar niets dus ik maakte gebruik van het heerlijke weer door een tijdje bij de waterkant te gaan liggen lezen en schrijven:
Op mijn rondje wandelen door de buurt voorzag ik een weggeefkastje van nieuwe inhoud
(Het is niet allemaal van mij, hoor!)
En bij thuiskomst wachtte mij een leuke verrassing: een heuse ansichtkaart van een twittervriendin!
Tegenover leuk nieuws staat ook wel eens een minder leuk nieuwtje:
Via Facebook bereikte mij het trieste nieuws dat een geliefde oud-collega was overleden. Dat leverde een stortvloed aan herinneringen en emoties op. Want zo werkt dat.
Eigenlijk zou ik mijn tijd anders kunnen besteden maar ik keek weer een aflevering van het hilarische Z Nation. In plaats van mij te amuseren met mij druk te maken over wat mensen nu toch weer deden in praatprogramma's of programma's waarin mensen met opzet voor schut worden gezet zodat de kijker kan denken dat-ie slimmer is dan de gemiddelde Nederlander. U weet wel: programma's met titels als 'Boer zoekt koe die in heel Holland een bakker zoekt die een dubbeltje op z'n kant legt',
Zaterdag veegde ik de vloer in woon- en slaapkamer (meer kamers heb ik niet. Dat scheelt!). Met een benedenwoning hoopt de zooi zich aardig op. Wat ook niet helpt is dat veel bezoekers geen idee hebben waar een matje bij de deur voor is. Nog even voor sommige mensen: zo'n matje bij de deur ligt er niet ter decoratie maar is bedoeld om je voeten aan af te vegen voordat je het vuil onder je schoenen door het huis verspreidt.
De middag (en dan bedoel ik de héle middag) was voor een vriendin en een fotoshoot. Een of twee van de gemaakte foto's
komen in een tijdschrift met daarin een interview met mij en een paar anderen. Wij spreken daarin over onze ervaringen met de psychiatrie en hoe je kunt doorzetten en volhouden ondanks tegenslag. De planning is dat het blad in oktober bij diverse instellingen zal komen te liggen.
Wij namen ook de tijd voor een wandeling en een ijsje:
Het was echt geweldig weer voor een wandeling in het park!
Bij thuiskomst was het tijd voor het avondeten en omdat ik verder niets op de planning had, keek ik een aflevering van EenVandaag waarin gewoon glashard werd gezegd dat mensen als Thierry Baudet en Willem Engel Russische propaganda herhalen en verspreiden. Natuurlijk leidde dat tot protest bij de aanhangers 'want Baudet heeft gelijk! Poetin bevecht de Deep State in Oekraïne dat nu een tweede Israël is van waaruit het kwaad in de wereld verspreid wordt!'
Best vreemd voor iemand wiens inkomen tot voor kort vooral uit Israël kwam. Wie niet beter wist zou kunnen denken dat Baudet tegenwoordig in Roebels en niet meer in Sjekels wordt uitbetaald.
Spendeerde nog een half uurtje aan het inscannen van oude, analoge foto's en ging met een fijn boek naar bed.
O, en omdat het zaterdag was, publiceerde ik een vers stukje proza (klik) op mijn Engelstalige blog.
Zondag stond om half elf een buurvrouw op de stoep en samen bezochten wij een gemeenschappelijke vriend in het hospice waar hij verblijft. Kopje koffie, lekker kletsen. Prettig!
Toen hij tevreden in bed lag voor een dutje in anticipatie op voor hem leuk bezoek die middag, gingen wij tevreden naar huis.
Eenmaal thuis genoot ik van de laatste middag van mijn 'vakantie': beetje opruimen, aquarium schoonmaken, liggen lezen aan de waterkant...
Eenmaal thuis be- en veroordeelde ik een paar honderd eerder opgeslagen bladwijzers. Heb er nog een zooi te gaan maar het is een begin
Op sociale media zag ik een fraai stukje 'clickbait':
'LOCKDOWN LIJKT DODELIJKER DAN CORONA'. Kopte een populaire krant. Vrijwel direct werd dit Engelstalige bericht (klik) overgenomen (inclusief de kop) door De Krant van Ingeslapen Nederland. Met blije wappies tot gevolg: 'Kijk, wij wappies hadden gelijk!' Nou, nee. Punt 1: 'lijkt' is niet hetzelfde als 'is'. Punt 2: wie het stuk daadwerkelijk las en helemaal tot aan de derde regel in het artikel kwam had dit kunnen lezen:
"De oorzaak is waarschijnlijk dat mensen niet of te laat een arts inschakelden bij de eerste signalen van een ziekte."
Hier wordt direct een kenmerk van slecht denkende mensen blootgelegd: zij lezen zelden meer dan een krantenkop. Hier is nog zo'n voorbeeld. In de betreffende krantenkop wordt 'corona' genoemd en direct zijn er domme mensen die aannemen dat het gaat om Covid-19 terwijl dat maar een van de vele variaties is. In het geval van dit artikel (klik) ging het om een infectie bij kippen. Maar om dat te weten zou men het artikel daadwerkelijk moeten lezen.
Na het wisselen van de lakens ging ik tevreden de nacht in.
Die Form met Silent Order is de muziek van deze week:
Deze week staan wij stil bij het overlijden van Femke Ravesloot en Bram Peper
