In de boksring van het leven heeft iedereen wel eens klappen gehad. (Persoonlijk)

In de boksring van het leven heeft iedereen wel eens klappen gehad. Ook ik heb mijn deel gehad: overlijden van een huisdier, het niet slagen voor een examen, het overlijden van een oma, gedumpt worden door een vriendinnetje, ontslagen worden, een afgebrand huis, een levenspartner psychotisch zien raken, contact met kinderen kwijtraken, fysiek met de dood bedreigd worden, een woninginbraak, ziekenhuisopnames, verhuizingen...afijn, u kent dat wel. Klappen dus. En de ene tik komt iets harder aan dan de andere.

======================================================

In Facebook zijn niet alle plaatjes te zien (of te horen) en links in mijn artikelen niet aan te klikken. Klik daarom op de oorspronkelijke link. http://terrebel.blogspot.nl/ Veel leesplezier! O ja, fans kunnen mijn Fan pagina leuk vinden. https://www.facebook.com/terrebel/

======================================================

Een jaar of vijf geleden ontving ik geen tik in de boksring van het leven maar een combinatiestoot. Mijn zoon ging het huis uit (een linkse hoek), mijn vriendin beëindigde onze relatie (een stomp in mijn nieren), een vriend overleed plotseling (een - illegale - stoot onder de gordel) en mijn moeder overleed (een uppercut). Dat gebeurde in een tijdsbestek van enkele maanden.

Dat was even teveel voor deze jongen en hij ging knock-out. Voor het eerst in zijn leven. Had wel eens eerder '8 tellen' gekregen van de scheidsrechter en had wel eens tijd nodig om op adem te komen voor ik verder ging knokken. Maar nu ging gewoon het licht uit.

'Iedereen is van alles van plan.

Tot-ie een klap op de muil krijgt.'

~Mike Tyson

Maandenlang heerste de duisternis in mijn hart en ziel en zelfs in mijn huis. Want ik 'leefde' met de gordijnen dicht.

Buren en vrienden zorgden ervoor dat ik at en dronk maar dat was het wel zo'n beetje. Mijzelf naar het toilet slepen was de meest vermoeiende bezigheid in die tijd. Scheren en douchen liet ik achterwege.

Maar langzaamaan zag ik steeds vaker kleine lichtjes prikken door het zwarte doek dat ik om mij heen geslagen had: ik ging mij weer scheren, boodschappen doen, vrienden bellen en werken. Het verdriet was er nog maar drukte wat minder zwaar.

Het was niet echt de leukste periode in mijn leven maar het is waar wat ze zeggen: 'Je wordt er sterker van.'

Sindsdien ben ik - natuurlijk - even van slag als ik bijvoorbeeld niet slaag voor een test, werk kwijtraak, gedumpt word of een operatie moet ondergaan.

Maar - om de analogie van de boksring vast te houden - het voelt nu meer als een klap in het gezicht of een forse duw waardoor je even uit balans bent en soms lukt het mij zelfs te anticiperen op de klap en die op te vangen. Met open handschoen.

Bent u wel eens knock-out gegaan in de boksring van het leven?

Meer lezen? Mijn verhalenbundels